vrijdag, december 21, 2007

Snowman

We kijken naar een kerst-DVD.
'Ik was de sneeuwman', zegt er een.
'Dat kan niet, dat was ik al', werpt een ander daar tegenin.
'Dan waren we hem samen', oppert de eerste weer voorzichtig.
'Kan niet.'
Beslist.
Ik was wel dat meisje', zegt een van de meiden als de commentaarstem haar bevalt.
'Dat is een vrouwenstem, geen meisjesstem', sombert een jongen. 'Dat kan niet.'
Het luistert nauw als je de rollen probeert te verdelen.

donderdag, december 20, 2007

Verwijdering 'sterke' lijm

1- aceton
2- lijmoplosser, verkrijgbaar bij het Kruidvat
3- strijken met steeds nieuwe lagen wc-papier tussen vlek en bout (zie kaarsvlek)

Stuccen

Het meisje dat de Poolse arbeiders op haar dak heeft, vertelde vandaag iets opmerkelijks. Wanneer de mannen het plafond stuccen, binden ze stelten onder hun schoenen. Hoe het emmertje met cement binnen handbereik blijft? Waarschijnlijk vormt dit probleem voor een Pool een rap op te lossen peulenschilletje. Misschien iets met krukjes met uitklappootjes. Of er staan één of twee hulppolen doodstil met een volle emmer op hun hoofd te wachten op een voldoende strak plafonnetje. Terwijl men uit hun vaatje tapt.

dinsdag, december 18, 2007

Foutje

'Mag ik iets vragen?', begon de vader voor dag en dauw verstrooid aan een in principe strenge tirade. 'Waarom heb je mijn zoon met de sterke lijm laten werken? Er bestaan toch niet voor niets kindvriendelijke lijmsoorten. Het kind kleeft nog steeds, terwijl het alweer gisteren onder jouw supervisie heeft zitten knutselen.'
Ik stamelde verontschuldigingen. Tot me te binnen schoot dat ik dit jaar niet tweelingzoon, maar tweelingdochter in de klas heb.
'Mijn God, nu kom ik op het weblog', verzuchtte hij, nadat ik dit triomfantelijk meldde.
En inderdaad...

zondag, december 16, 2007

Spiegeleitje

'Bij ons op het dak zijn een paar mannen een extra huisje aan het bouwen', vertelde het zevendegroepertje. 'Aha, Poolse arbeiders', veronderstelde de juf. 'Dat weet ik niet, het zijn werkmannen en ze komen inderdaad uit Polen', antwoordde ze.
'Waar wonen die mannen?', vroeg ik. 'Dat weet ik ook al niet, maar ze hebben hun eigen wc en kantine op het dak', vertrouwde ze me toe.
'Af en toe roepen mijn ouders dan of ze nog soep willen, of een spiegeleitje.'
'Hoe spoelen ze die wc door?', probeerde ik te plagen. 'Lozen ze op jullie huis, of is hier sprake van een chemisch toilet?'
'Kan me niet schelen, als je het maar opschrijft, ik wil ook een keer op je weblog', zei ze. 'Ben je trouwens eindelijk eens beroemd? Heb je al een paar boeken geschreven?'
'Ik doe mijn uiterste best', antwoordde ik bedeesd naar waarheid.
'Goed, laat het tegen die tijd maar weten, dan kopen we een exemplaar', besloot ze.
Iets om me aan vast te houden.

Gevoelens

Het kerstdiner voor leerkrachten werd gehouden in het restaurant dat bij de sportschool hoort. Toen ik het reusachtige aquarium dat daar hangt stond te bewonderen, kwam de jongeman met de enorme spierballen vertrouwelijk naast me staan.
'Kijk , dat is Dinkey, dat is een dondersteen, die pest Mollie altijd. Zie je hoe die rakker in Mollie's staart hapt? De roodbuikjes zijn al onder zeil, die liggen vaak lekker plat te slapen in een hoekje van het schip.'. Ik keek nog eens goed en zag dat het gevaarte dat in een hoekje lag, inderdaad een eersteklas imitatie van een met mos en algen begroeid scheepswrak was.
Met een duizelingwekkende snelheid bleef hij namen noemen en individuele eigenaardigheden van vissen opsommen.
'Ik maak me de laatste tijd zorgen om die hele grote daar, Dagobert', ging de man met de ijzeren greep door. 'Het lijkt wel of hij witte stip heeft. Ik denk dat ik hem binnenkort zal moeten isoleren. Het is een verschrikking voor de andere vissen als ik dat door mijn hele bak krijg.' Hij keek erbij alsof zijn oude oma met de kerstdagen met open TBC in de conversatiezaal van het bejaardentehuis zat te hoesten.
Toen ging hij de hapjes op tafel zetten. Hij torste met gemak tien volle schalen tegelijk.

donderdag, december 13, 2007

Verlegen


Na schooltijd kwam de stagiaire de klas binnen met bovenstaande missive.
'Raden van wie', zei ze. 'Hij vroeg aan mij of ik het wilde overhandigen.'
Juf had het in één keer goed. Zo tegen de kerstvakantie kent ze haar pappenheimers.

woensdag, december 12, 2007

Traktement

Juf had het plan opgevat haar juffentraktement wat aan te vullen. Zij waste en droogde reeds jaren doelloos op knaapjes hangende winterjassen. Schattige kledingstukken van toen de kinderen nog klein waren.
Daarmee ging zij welgemoed op pad. Doel: de hoofdstedelijke nuffenzaak in tweedehandskleding.
'Die niet, dat niet en dat al helemaal niet, daar zit een vlekje op', werd haar waar alle nuffen bijstonden toegevoegd.
Bliksemsnel schakelde juf over naar haar eigen stand, die van weldoenster uit Zuid.
De kledingverzamelbak van Humana was gelukkig maar vijf minuten sjouwen ver.

maandag, december 10, 2007

Maandagmorgen

'In de krant stond een mooie tekening van Bouillabaisse', meldde ik slaapdronken aan het jongetje dat van tekenfilms houdt. 'Ik zal hem voor je meenemen.'
Niet begrijpend staarde hij me aan. 'Wat bedoel je?', kwam er met moeite uit. 'Wat moet ik daar dan mee?'
'Bouillabaisse, die rat', verduidelijkte ik. 'Hij heet Ratatouille', werd ik gecorrigeerd.
Allebei recepten waar lekker veel in gaat. Bovendien is er sprake van lang laten trekken dan wel pruttelen. Wij begrijpen onszelf.

zaterdag, december 08, 2007

Illusie

Bij het maken van een plukafspraak voor de luisterhond, viel mijn oog op een verzameling hondenzonnebrillen.
Voor de jetsethond die aan een stel handgebreide winterjasjes niet genoeg heeft tijdens de jaarlijkse skivakantie.
'Is het u echt nooit opgevallen hoe vermoeid uw dier met de ogen gaat knijpen op witbesneeuwde vlaktes?', informeerde de mevrouw van de hondensalon verbijsterd.
Verbeeldde de juf zich nog wel dat ze scherp kon observeren. Een illusie versplinterd.

vrijdag, december 07, 2007

Joegoslavië

'In pretparken ben ik totaal niet geïnteresseerd', mompelt hij terwijl hij met me over zijn werkstuk over Joegoslavië gebogen zit. Hij gaat dus, als juf het goed begrijpt, meer voor bijvoorbeeld politieke vraagstukken? Koortsachtig roep ik mijn kennis op. Joegoslavië, in welke delen was dat land ook alweer opgesplitst? Naast me hoor ik hem moeiteloos prevelen: 'Servië, Montenegro, Kroatië, Slovenië.....'
Hij onderbreekt zichzelf. 'Ik kan eindelijk de koprol aan de rekstok. Wil je hem zien?' 'Graag', grijp ik deze kans op gezichtsbehoud met beide handen aan. Ik stel me minzaam glimlachend op achter de gordijnen. Hij maakt een perfekte duikeling. Daarna gaan we samen naar de bibliotheek. Waar ik als hij per ongeluk het verkeerde boek uit de kast trekt, op doceertoon zeg: 'Nee, zet maar terug, Hongarije heeft er totaal niets mee te maken.'
Flauw.

donderdag, december 06, 2007

Fiks

De jarige meldt zich verwilderd bij mijn tafel.
'Heb je die cake al op?'
'Nee, ik heb me ingehouden, die ligt op tafel.'
'Gelukkig, geef maar terug, juffen krijgen boterletter.'
Als ik de cake ingeleverd heb, vergeet ik dat ik buikpijn krijg van amandelen. Ik grijp het mes en hak een fiks stuk staaf af.
Aan zelfbeheersing zitten grenzen.

dinsdag, december 04, 2007

Hypochonderwijzeresje

Met stip in de onderwijstoptien: de punaise op de stoel. Jufs kinderen zijn te lief om een dergelijke afgekloven val te zetten. Bovendien heeft ze ze er niet voor nodig. Een paar punaises maakt ze snel genoeg zelf zoek in de chaos op haar bureau. Van de week was het goed raak. Ze legde haar linkerhand op een metalen puntje en leunde er secondenlang met haar volle gewicht op. Oh, de gruwel van dit alles! Juf uitte een ongecensureerde krachtterm. Het kind met de verpleegtaak plakte snel een kalmerende pleister. De hand is evengoed nog behoorlijk dik. Het zal toch geen bloedvergiftiging geworden zijn?

maandag, december 03, 2007

Vieze plakhaar

'Mag ik een vergrootglas?' Aandachtig bestudeert ze een haar die vastgekleefd zit in de plakrand van de brief die we zojuist van Sinterklaas ontvingen.
Na vijf minuten formuleert ze haar voorzichtige konklusie. 'Hij krult, hij is best lang, er zit een raar rond dingetje op. Ik denk dat het er wel een van Zwarte Piet zou kunnen zijn.'

zondag, december 02, 2007

Het mirakel van Mira


Het kan niet vaak genoeg door mij herhaald worden. De kinderen die de vierde groep bemannen, zijn zeven of acht jaar oud.
Dat de Sint dit jaar een doosje in ieders schoen deed, bevattende vijf wollen draadjes, de juf billijkt het: zelfs de goedheilige moet op de kleintjes passen.
Dat hij een door zijn Pieten in steenkolen-Engels omgezette Chinese handleiding op papier liet zetten: soit.
Maar dat de kinderen als kinderen zo blij waren!
Dat ze in en ingelukkig uren Eiffeltorens en bruggetjes hebben zitten knopen en ontwarren.
Dat is het echte mirakel van Mira.

vrijdag, november 30, 2007

Improvisatie

's Ochtends drong het tot me door dat de kinderen 's middags hun schoen mochten zetten. ' Ik heb geen extra schoen meegenomen', sprak een jongen. 'Knutsel maar een papieren bakje in elkaar', dacht ik behulpzaam met hem op. 'Sinterklaas begrijpt alles.'
Een kwartiertje later zag ik dat ik hem niet overtuigd had. Hij stapte in het rond met een mijter op zijn hoofd en met een forse verlanglijst achterin de schoen, die hij aan zijn voet droeg, gestoken. Ik neem het zekere voor het onzekere, zal hij gedacht hebben. Ze kan wel zoveel beweren. Volgens mijn informatie dropt de Sint al sinds jaar en dag zijn snoep in kinderschoenen en niet in papieren bakken.

donderdag, november 29, 2007

Zeven centimeter twijg

'Juf kijk uit!'
'Huh?'
'Daar hangt een losse tak.'
Een minuscuul twijgje wiegt lichtjes op de wind.
'Wat gebeurt er als dat takje valt?'
'Dan doe je je heel, heel erge pijn.'

Beleefd

Twee aanbiddelijke kleutermeisjes in aandoenlijke merkkleertjes houden mij staande. 'Juf Aukje, mogen wij iets vragen?', flemen zij beleefd. 'Natuurlijk kinderen, ga je gang!'
'Waarom heeft u zo'n rare kleur haar? Het lijkt wel omahaar!'
"Je moet maar zo denken, kind, mooi grijs is niet lelijk.'
'Ja maar wanneer begon dit, juf?'
'Tegen mijn dertigste meisje.'
'Je kan naar de kapper gaan hoor. Die doet er zo een kleurtje in.'
'Nee, gedoe, uitgroei, onderhoud, allemaal niets voor mij.'
'Oh, nou wij vinden het erg lelijk hoor. En we houden trouwens ook al helemaal niet van krulletjes.'
'Nou, lieve kinderen, tot morgen dan maar weer.'
'Dag juf. Tot morgen.'

woensdag, november 28, 2007

Kinderlokker

Als we buiten spelen, passeert er een muisachtige dame.
'Kijk uit, een kinderlokker!' , roept een meisje.
'Waar zie je dat aan?', vraag ik, altijd uit op precisering.
'Ik liep laatst met mijn zusje bij de C1000,toen vroeg ze of ze haar van me kon kopen. Alleen omdat ze haar mooi vond.'
Het moet zeer verdacht klinken, als iemand je wil bevrijden van je zus. Het lastige kleine kreng.
Ik kon de redenering in tweede instantie wel volgen.

dinsdag, november 27, 2007

Sleurstories

Afgelopen dinsdag ging de luisterhond mee naar school. We houden een lijst bij. Op alfabetische volgorde laten verrukte kinderen, in 'hun week', het duffe beest een rondje over het plein lopen. Het plein waar niet dat grote bord: Voor Honden Verboden staat. Dat andere, er pal naast.
Het meisje van de week liep stralend een soort van rondjes met de hond. Het dier verzet geen stap als ik niet als lokaas voor haar uitloop, met koekjes zwaai en haar naam roep.
Aan de overkant van het plein doemde plots een mevrouw op die ook een hond meevoerde.
Het hondeninstinct bleek nog rudimentair aanwezig. Zowie rukte zich los, rende de straat over en besnuffelde de vreemde hond vriendelijk. Waarop de mevrouw onderuit getrokken dreigde te worden en hele vuile blikken naar de juf wierp.
Mijn kind was slimmer. Het liet de lijn op tijd los.
Een ander leerlingetje zag een en ander hoofdschuddend aan en vertelde een verhaal in de categorie nog veel erger. 'Laatst sleurde een hond een kind mee juf. Helemaal uit zicht.Die moeder was pas in paniek. Dat kind was pas drie!'

zondag, november 25, 2007

Zak



Je neemt als achtjarige jongen de moeite een schattenzakje in elkaar te naaien. Puntje van je tong uit je mond. Je stopt je schat erin. Je sluipt naar het tafeltje van je vriendje om te tonen wat het is.

Staat de juf ineens in je nek te blazen. Over dat het verboden is schoolpotloden doormidden te knagen om een geheime grafietverzameling aan te leggen. 'Inleveren die zak en naar je plaats!'

Ik ga zeggen: 'jij neemt voor mij twee gave potloden mee naar school, dan krijg je hem terug.'
Dat lijkt me wel verantwoord.

vrijdag, november 23, 2007

Tweelingeenling

Vandaag was er een tweeling jarig. Het meisje zit in mijn groep, de jongen in die van de buurjuf. Ik feliciteerde hem, toen ik hem tegenkwam op de gang. 'En jij ook gefeliciteerd met je leerling, Aukje', zei hij.
Wat een meesterlijke manier om zijn eigen feestje te bewaken!

donderdag, november 22, 2007

Ssssstttt.......


Juf heeft een hekel aan sissende juffen.
Ook als de om stilte smekende sis uit haar eigen mond ontsnapt.
Daarom dwingt ze zichzelf haar sissen op het schoolbord te noteren.
Bereidwillige kinderen nemen dit klusje maar al te graag van haar over.
'Je siste juf, zal ik een streepje zetten?'
'Mijn God kind, wat is er met me aan de hand, dat was de derde al vanmorgen!'
Hierboven de nieuwste variant.
Er is inmiddels sprake van 'kindersissen'.
Die 'd', die komt ook nog wel in orde.

Narcose

Maandag wordt er, onder narcose, een onderzoek bij me verricht. Niets schokkends, het onderzoek is preventief. Ik vertelde erover aan de kinderen, zodat ze weten hoe hun week er ongeveer uit zal gaan zien. Meelevend knikte men me toe.
Of er nog vragen waren, wilde ik weten.
'Ja, juf, als je uit die couveuse komt, fiets je dan meteen weer naar school?'
Pats, daar zag ik mezelf liggen.
In een XL-rompertje, een fikse speen tussen de felrood gestifte lippen geklemd. Zodra ik bijkwam, zou ik de glazen wand van mijn verblijf naar beneden klappen. Dan zou ik de mollige benen over de rand van de couveuse slaan. Wazig zou ik mijn spijkerbroek en jas zoeken. Zodra ik ze aan had, zou ik proberen me te herinneren, waar ik mijn fiets gestald had.
Daarna zou ik onverwijld wiebelig koers zetten richting Achthoek.

woensdag, november 21, 2007

het Parool, gistermiddag



klik voor groter

Kiezen

We beginnen aan het Sinterklaasprojekt. De hele klas moet onttakeld worden, om plaats te maken voor het nieuwe.
En nou de hele boel nog eventjes lekker met nat, denk ik.
Ik geef, om dit leermoment verantwoord in te vullen, een aantal kinderen instructie. En een doekje. Van klots en plons en kledderiedee gaat het al snel in het emmertje. Tot ik een ontzet gejuich hoor.
De emmer is per ongeluk omgevallen.
Zoals altijd is het kiezen: worden de theedoeken vies, of wordt de vloer schoon?

maandag, november 19, 2007

Talent



Een getalenteerde familie, die van het opgedeelde kleutermeisje. Haar broer tekende terwijl zij aan de eendenpootjes bezig was, deze folder voor het reisbureau op de gang. Hij schreef erbij: Bij het strand kan je ijsjes kopen. En lekkere ranja met een rietje.
Ik herken dat trapje naar die strandtent.

Eendenpootjes



Een kleutermeisje bracht de vrijdagochtend in mijn vierde groep door. Haar juf was ziek geworden en nu was zij 'opgedeeld'. Onwennig zat ze in een hoekje. 'Ga maar lekker tekenen', zei ik tegen haar.
Het werden: 'eendjes die naar het zuiden vliegen'. 'Hoe zie je dat het eenden zijn ?', vroeg ik.
'Aan de pootjes', antwoordde ze. Aan haar stem hoorde ik dat ze het vreemd vond dat ik dat niet zelf zag.

zaterdag, november 17, 2007

Familie

Ik dacht steeds: als ze het maar kan, als het haar nou maar lukt, zei dochter L. na afloop van de door mij gehouden plechtige voorlezing uit eigen werk.
Dat herken ik wel. Bij elke strafcorner die ze voor Kampong neemt, denk ik: maai er nou niet overheen kind. Diep verstopt in mijn jaszakken kruis ik dan zelfs mijn vingers.

Klikkerdieklik


Voor wie het winnende verhaal wil lezen: klikkerdeklik
En het juryrapport: klikkerdeklik
Alleen vandaag op de voorpagina van Trouw: klikkerdeklik
Daarom het voorpagina artikeltje ook digitaal: klikkerdeklik

vrijdag, november 16, 2007

extra! extra! lees het hier!

wij onderbreken de reguliere uitzendingen van de weblogs hansb en jufaukje voor een gezamenlijk programma.


tot zover deze ingelaste uitzending. vanuit de centrale studio nu weer terug naar de weblogs hansb en jufaukje.

donderdag, november 15, 2007

Un peu nerveux

'Allemachtig', babbelde de tandarts onder schooltijd boven mijn angstig opengesperde mond. 'Dat moet flink pijn gedaan hebben. Ik dacht al, die belt niet plotseling als er niks bijzonders is.'
Onder het praten dolf hij nijver een van mijn laatste zenuwen op. Wat goed beschouwd wel van pas kwam. Met een zenuw minder is een mens allicht net wat minder zenuwachtig.

woensdag, november 14, 2007

Klappertanden

Vervuld van goede voornemens pleegt deze juf op dinsdagmiddag liefdevol een dikke klapper in haar tas te vleien. Ter bestudering. Voor lekker rustig thuis.
De hele vrije woensdag staat die klapper eenzaam te kleumen in het zijkamertje. Om op donderdagmorgen misschien weer mee te mogen naar school. Als hij niet vergeten wordt.

dinsdag, november 13, 2007

Ademloos

Tijdens de wandeltocht door regenachtig Madurodam, begeleidde de juf een buitengewoon beweeglijk jongetje. (1) Hij maakte zijn reputatie meer dan waar. Soepel volgde hij in het spoor van de rondrazende modeltreinen.
Juf hobbelde achter hem aan, roepende: 'ik ben al vierenvijftig.' Afgewisseld met: 'Rustig nou, hier is het een beetje glibberig.'
Slechts het in zijn handen duwen van een muntje van tien, leverde af en toe een korte adempauze op.
Ademloos werd dan gekeken naar bijvoorbeeld de achtbaan. Door hem figuurlijk, door haar letterlijk.

maandag, november 12, 2007

Madurodam

Morgen gaan we op schoolreisje naar Madurodam.
'Als er in het grote paleis op de Dam een scheur zit, zit er dan net zo'n scheurtje in het kleine paleisje?', vroeg een jongen.
Natuurlijk.
Er waren ook mini-spoken over de zolders.
Dat weet een kind.

zondag, november 11, 2007

Displaced person

Door op te doemen in de passage bij de hoofdstedelijke C&A, heb ik dit weekend een leerling een halve hartstilstand bezorgd. Stond ze net lekker van een gifgroen met hardroze ijsje te smikkelen. Werd ze op haar vrije dag onaangekondigd geconfronteerd met het gezag!
Normaal heeft ze behoorlijk veel spatsies. Nu sloeg ik haar met stomheid. Alleen door in vrijetijdskleding langs te lopen.

donderdag, november 08, 2007

De Gelukkige klas

De grote schrijfwedstrijd van Trouw leek me echt iets voor jufaukje. Dus ik mijn best doen. Precies duizend woorden lang. Schrappen, keuren, herschrijven.
Publiceren die vermaledijde redacteuren mijn bijdrage niet eens.
Zal toch niet komen doordat partner H. allemaal rare witregels heeft zitten invoegen? Dat ik als het ware ter zijde ben gelegd qua bladspiegel?
Zou er misschien sprake zijn van een geheime gristelijke ballotagecommissie?
Hoe dan ook, zegen rust er tot op heden niet op mijn prachtbijdrage.
Ik ga tv kijken.

Die

Afgeluisterd:
'Ik ben je allerbeste vriend, goed?
Als ik die mag hebben...'

dinsdag, november 06, 2007

Luizen

'Zeg Bert', hoor ik mijn stagiaire tegen een kind uit haar vorige groep zeggen. 'Wat zie je er anders uit, ik zag bijna niet dat jij het was.'
'Nee, ja, dat komt', antwoordt Bert stralend. 'Ze hebben me kaal geschoren.'
Waar hij peinzend; 'En ik heb ook net een nieuwe jas!', aan toevoegt.

maandag, november 05, 2007

Schoeisel

'Wat een grappige schoenen heb je aan, jongen.'
'Ja, juf, dat zijn mijn boerenoorlogsklompen.'
'Wat zeg je jongen?'
'Mijn boerenoorlogsklompen; mijn vader zegt dat alle boeren die in de oorlog droegen.'
'Oh, ik zie het al: het zijn camouflage-Birkenstocks.'
'Dat zeg ik toch.'

vrijdag, november 02, 2007

Bekend

'Zeg', zei partnerH vanochtend toen hij terug kwam van het hond uitlaten. 'Een wildvreemd jongetje fietste voorbij en riep -dag Zowie!-'.
Ja, dat krijg je ervan als je je hond al zeven jaar lang eens per week mee naar school neemt, teneinde haar luistertaken te laten verrichten.
Dan raakt ze bekend als de bonte hond.

Helpende Hond

Geblesseerd

Trouwhartig



Er beginnen trouwhartige mededelingen binnen te stromen.
Per guirlande.
Alle cirkeltjes heb ik losgescheurd, want ik ga een ketting maken van de gevlochten draad waar ze aan hingen.
Ik doe er nog twee.

woensdag, oktober 31, 2007

Bibberig

Ooit had ik juffen die bibberig rondreden op vooroorlogse omafietsen. Het was een wonder dat ze op hun fiets overeind bleven, zo tuttig trapten ze de trappers rond.
Zo wil ik nooit worden, dacht het kleine meisje dat ik was. Alles, maar zo niet.
Eens komt de dag van de afrekening. Afgelopen vrijdag viel ik in statig juffentempo van mijn eigen damesfiets af.
Ik kwam niet frontaal in botsing met een aanstormende taxi.
Maar ik viel, bezeerde mijn been en werd prompt streng toegesproken en ondervraagd door een vriendelijke horde Amsterdam-Zuiddames. (hoera er gebeurt iets)
'Waarom viel u?' Ik draaide de trappers te langzaam rond, maar dat hang ik jullie niet aan je neus.
'Hebt u vandaag gegeten?' Rare vraag, ik eet altijd.
'Uw hond is keurig de goede kant op uit de mand gesprongen, die heeft niets.' Logisch, slimste hond van Amsterdam. En zeer behendig.
'Wat voor dag is het vandaag?' Vrijdag, dat weet een kind.
Het gaat goed: ik krijg weer praatjes.
Maandag hoop ik weer op school te zijn.

donderdag, oktober 25, 2007

Nieuwe hondenmand

Laatst, op de dag van de leraar, werd er een flinke maat kartonnen doos de klas ingedragen.
Op het deksel stond geschreven: juf Aukje houdt van rekenen en van Zowie.
Op de wanden waren hondse teksten en tekeningen aangebracht. In de voorkant was een opening uitgespaard. Het was duidelijk, het geheel bleek bedoeld te zijn als nieuwe mand voor Zowie.
Vandaag was de dag van de waarheid. Klassenhond en doos zouden voor het eerst met elkaar geconfronteerd worden. Zou het dier de doos aanvaarden als aantrekkelijke rustplek?
Toen ik om acht uur in de klas kwam, schiep ze meteen duidelijkheid. Ze stapte door de opening, zuchtte diep, krulde zich op en ging slapen.
Je bent een luisterhond of je bent het niet. Dat zou ik zo langzamerhand toch kunnen weten.

dinsdag, oktober 23, 2007

Geen echt mooie dag

Briesend ontfutselde ik vandaag een meisje haar zojuist in elkaar geknutselde muizentrappetjes. Al drie keer had ik het bevel 'opruimen' gegeven. Ik voelde me, als probeerde ik me verstaanbaar te maken, dwars door de stevig vergrendelde deur van een gecapitonneerde isoleercel heen.
Woedend smeet ik daarop de vrolijk gekleurde trappetjes in de vuilniszak. Vervolgens gebood ik de zak af te voeren naar de container.
Totale verslagenheid bij de knutselaar.
(Hoe dacht ik me hier nog uit te redden?)
'Waar staat die container?', vroeg ik nors aan degene die de zak had weggebracht. (Alsof ik dat niet wist, dacht ik iets te winnen door tijd te rekken?)
Men gidste mij evengoed behulpzaam naar het piepkleine zakje, onderin een gigantisch, verder leeg vuilnisvat.
Hier lag mijn kans: het toeval wil dat ik vrij klein ben. Dit gaf mij de gelegenheid op mijn juffenkop in de container te duiken en vrijwel uit zicht te verdwijnen.
Van mijn opperste gezag waren spoedig alleen de stevige billen nog zichtbaar. Samen met de spartelende benen. Plakkerig van Fristi en schoolmelk, maar met drie gave muizentrappen triomfantelijk in mijn hand, kwam ik weer boven water.
Het meisje dat niet luisterde kon weer lachen. 'Ik moet ze wel op een nieuw ondergrondje plakken', zei ze.
Met die trappetjes is het dus in orde gekomen.
Maar een echt mooie dag is het niet meer geworden.

maandag, oktober 22, 2007

Niet leuk

De kinderen krijgen de opdracht drie tekeningetjes te maken.
De eerste over iets leuks. De tweede over iets gewoons. De derde over iets wat ze niet leuk vonden.
De gebeurtenissen moeten in de afgelopen herfstvakantie plaats gevonden hebben.
Het brengt een aantal kinderen tot wanhoop.
Iets dat niet leuk was. Waarom verwacht ik van ze dat ze zoiets vreemds hebben meegemaakt?
En nog gekker: waarom moeten ze er een tekening van maken?
Tenslotte geef ik dispensatie.
'Doe dan maar gewoon een tekening over iets leuks', zeg ik.
Opgelucht worden de potloden extra scherp geslepen.

maandag, oktober 08, 2007

Kalf

In de kring zit een meisje irritant met een goedkoop reclamelampje te pielen.
Na twee keer waarschuwen pak ik het af.
Even later, omdat ik moeite heb met consequent gedrag, geef ik het weer terug.
'Hoe kom je aan dat dingetje?', vraag ik.
'Mijn vader heeft een Gouden kalf gewonnen en toen kreeg ik het lampje', schopt ze me de snobistische knieën onder het lijf vandaan.
Als het licht gedempt is, verschijnt er inderdaad een schattig schaduwkalfje op de linoleum vloer.
Ik maak nog net geen buiging.
Begin echter luide te kirren.
Rare mensen, die volwassenen.

zaterdag, oktober 06, 2007

Fantasie

'Jij zei laatst dat je ging ontploffen.' Als een jongen met een missie blikt hij naar me op.
'Toen ik in bed lag, werd ik daar bang van.'
Ja, dat kan ik me ook voorstellen. Alleen moet ik er wat moeite voor doen en bij hem gaat het nog volautomatisch:
Het zweet breekt haar uit, ze waarschuwt nog een paar keer tevergeefs, kinderen beginnen dekking te zoeken onder tafeltjes, dan een knal.
Restjes juf op de grijze bakstenen.
Ik kan ze beter wijs gaan maken dat ik op wolken loop.

vrijdag, oktober 05, 2007

Jan

'Juf Aukje, ze is weggevlogen', kwam de broer van Pepijn vanochtend zeggen.
Trouwe lezers zullen begrijpen dat het hier Jan de valkparkiet betreft. Het gevederde vriendje, dat ineens een vrouwtje bleek te zijn. Om vervolgens menig ei liefdevol tot moes te zien knijpen.
'Gecondoleerd', was het eerste wat ik zei toen ik Pepijn tegenkwam.
Soms twijfel ik aan mezelf. Wat een hoogdravende taal. Zelfs op een mensenbegrafenis praat ik niet zo.
Haastig probeerde ik het goed te maken. Ik wees op de troepen vrolijk krijsende grasparkieten. Amsterdams felgroene boombrigades.
'Allemaal kinderen van ontsnapte parkieten."
'Niet van valkparkieten', antwoordde Pepijn met een grafstem.
Kijk, en daar ben je dan juf voor: op dat moment wist ik zeker dat er juist ontelbare valkparkieten in sierlijk verwilderde staat in het rond scheren.
Lezers: strooi toch maar parkietenzaad op dakterras of patio.
Liefst in een kooi met openstaand deurtje.
Zorg samen voor een wonder!

woensdag, oktober 03, 2007

EHBO

In mijn groep hebben drie kinderen EHBO-taak.
Sinds een paar dagen.
Ik was dan ook bijna blij toen ik mijn ringvinger abusievelijk tussen de niettang kreeg.
Stralend werd er een pleister op me geplakt.
Binnenkort doe ik iets met een mitella.

Tips


Ik vertelde de kinderen een verhaal dat al vertellende vastliep.
De hoofdpersoon, een juffrouw met vet, grijs, stijl piekhaar, (nee, geen krul in zicht), had moeite met de muiterij in haar groep.
'Wat kunnen jullie die juf aanraden?', vroeg ik. 'Kom maar met tips, dan schrijf ik het verhaal af.'
Hierboven twee van de antwoorden.
Ten eerste: je moet altijd respect voor je kinderen tonen.
Ten tweede: je moet rustig temmen.
Klare taal.

vrijdag, september 28, 2007

Au!

Wij legden een tumultueus verlopen bezoek aan het reisbureau af.
Een dolmakende excursie, waarover als ik moed schep, een andere keer meer. Er waren ook benefits. Zo ontvingen wij een handjevol MickeyMouse-promotieballonnen.
Wat kon het schelen dat ons project ging over het verzorgen van reisjes in eigen land. Wij bliefden die ballonnen uit het verre Parijs wel.
Toch weer een beetje blij, hingen we ze in de klas op.
Met punaises.
Op het prikbord.
Soms zit alles tegen.

Kring

In de kring richtte zich vandaag een jongen tot een ander kind. 'Ik ga jou helpen', zei hij.
'Ik ga zorgen dat ze jou niet meer met zijn allen achterna lopen'.
'Nou, daar ben ik wel blij mee', was het antwoord.
De sensitieve sixties revisited.
Met één verschil.
Deze keer geloof ik de sprekers.

woensdag, september 26, 2007

Toilet

Van de week werden er door de buurjuf weer eens twee rollen wc-papier uit de afvoer van de meisjes-wc gevist. Tijd voor een goed gesprek met de groep.
Ik zet mijn meest serieuze hoofd op en zeg dreigend: 'jullie hebben het zeker wel gehoord, jullie hebben een probleem!'
Geknik alom. 'Hebben jullie ook gehoord dat ik jullie nog ging verdedigen ook? Dat ik zei: zoiets doen mijn kinderen niet?' Meer geknik, nu wat verheugder.
'Het erge is, ik geloof mezelf niet helemaal. Misschien heeft een van jullie het toch gedaan, ik zal er nooit achter komen..' De eerste beschuldigingen met naam en toenaam vliegen nu over de tafeltjes. Iemand barst in snikken uit.
'Nee, nee,', zeg ik , 'we gaan niet uitzoeken wie het gedaan heeft. Jullie gaan me alleen vertellen hoe je ervoor gaat zorgen dat het nooit meer opnieuw kan gebeuren. Tot die tijd wordt er door jullie hier niet geplast en zeker niet gepoept.'
De oplossingen:
-een ouderwetse po, die op gezette tijden geleegd wordt (me hoela zeker door de juf!)
-installatie van camera's die met touwen in de juiste richtingen gestuurd worden (te kostbaar en bovendien in strijd met de wet op de privacy).
Dan bedenkt een zevenjarige een praktische, symptoombestrijdende maatregel.
De wc-rol komt in de klas te hangen. Je krijgt minimaal drie, maximaal zes velletjespapier mee als je de klas verlaat.
Per brief wordt de parallelklas gevraagd ook een dergelijk regime in te stellen.
De deuren van de toiletten kunnen daarna weer wijd worden opengegooid.

Tiranniek

Op mijn vrije woensdag staat er ineens een bloednerveus buurmeisje aan de deur.
Met kinderpostzegels. Ze wordt geflankeerd door haar moeder.
Met een joyeus gebaar koop ik setje Z. De twee velletjes postzegels. Alsof het niets is, gooi ik 2 euro 8 cent op de aankoopprijs. Het kan geen kwaad de buurvrouw in te peperen dat ik een goed buurmens ben.
'Je moet die mevrouw dat gele doorslagje geven', lispelt de moeder.
Nu slaat dochter op tilt. 'Daar heeft juf Frieda niets van gezegd!', brult ze bijkans. "Als ik dat doe, dan zal je Frieda weer horen, dat heeft ze NIET gezegd!'.
'Weet je wat', zeg ik, de situatie onmiddellijk op mezelf betrekkend, 'overleg voor de veiligheid even met juf Frieda, dan merk ik wel of je het nog in de bus gooit."
Wij zijn een tiranniek soort, wij juffen.

maandag, september 24, 2007

Wonden

Leuk, dacht de juf, toen ze op het schoolbord in de gang bij haar klas een tekening in wit pijpjeskrijt zag. Een tekening van een vriendelijk aandoend mevrouwtje met veel grijs krullend haar. Zij vond de gelijkenis met wat zij voorwendde te zijn treffend.
Toen zij na schooltijd nog eens opnieuw kwam genieten van het plaatje, stond alles inmiddels in een ander daglicht.
K.t, stond er in grote letters naast het onsympathieke mens. En, ter verduidelijking p..p. (.. = dubbelklank).
Bordenwissertje gepakt, wonden gelikt, naar huis gegaan.

zaterdag, september 22, 2007

Afwisseling

'Zeg, ze zingen geheel uit zichzelf en uit volle borst een smartlap aan het eind van elke woensdagochtend. Weet jij daar iets van?'
Enigszins bevreemd kijkt de woensdagjuf me aan.
Jazeker, ik weet er alles van. Deze week nog hebben de kinderen: Zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam, van ene R. de Nijs aangeleerd. Terwijl ze zich in het verkleedhok bij de gymzaal in hun piepkleine sportoutfitjes hesen.
'Zal ik toch maar niet liever ook wat betere kinderpoëzie aanleren?', vraagt ze voorzichtig.
Lijkt me een goede deal.

donderdag, september 20, 2007

Ohm


Nog maar heel kort geleden heb ik een zich maandenlang voortslepende strijd met het stadsdeel gewonnen. Het betrof een onterecht uitgeschreven parkeerbon.
Onderwijzers krijgen een parkeervergunning op naam van de school en niet op kenteken. Bovendien geen virtueel uitgeschreven vergunning, maar een op papier.
Slecht functionerende of onvolledig geïnstrueerde verbalisanten hebben blijkbaar geen soepel lopend lijntje met hun baas.
De wethouder zelf heeft mij ooit absolutie verleend.
Hun baas de wethouder.
Ik heb zin om Job Cohen erover te gaan lastig vallen.
Waarschijnlijk een beetje overtrokken.
Dus neurie ik nu ohm.
Totnogtoe helpt het niet.

woensdag, september 19, 2007

Folders

Vandaag was ik bij de ANWB op het Museumplein.
Om om folders te bedelen.
'Mijn vierdegroepers zijn een reisbureau aan het opzetten en nu ben ik op zoek naar mooie folders."
De meneer achter de balie riep er een hoger geplaatste bij voor spoedoverleg. Na haar fiat kwam hij met vier glimmende boekjes aan.
'Is dit voldoende of wilt u er meer?', vroeg hij. En 'wat doet u daar nou eigenlijk mee?'
'Knippen en plakken en ja, ik wil altijd meer', antwoordde ik naar waarheid.
'Dan doe ik er nog een bij, zoveel hebben we er nou ook weer niet', antwoordde hij plotseling zuinig.
Ik kreeg wel nog een tasje.
Toen heb ik, om te bewijzen dat ik niet van de straat ben, alsnog op kosten van de zaak een prachtboek over Nederland aangeschaft.
Iedereen tevreden.

de juf heeft dat gedaan

dinsdag, september 18, 2007

Horizontaal, verticaal

Jarenlang stond ik een paar keer per jaar tandenknarsend aan de fotokopieermachine.
Telkens als er iets moest worden overgezet van A4 naar A3. Weliswaar ging er een onbegrijpelijke formule van mond tot mond. Die ik vergeefs probeerde te vatten. Een setje aanwijzingen waarin sprake was van vergroten tot 142 of 144%. Van kopie links in het hoekje leggen, tot een beetje meer naar het midden.
Nu zit ik helaas zo in elkaar dat ik dit soort informatie niet kan verwerken. Ik kan het nu wel toegeven ik ben slecht van memorie en als het om apparaten gaat, vaak onvoldoende bij de les.
Hoor ik vandaag (na hoeveel jaar?), dat het voldoende is een A4-tje niet in de breedte, maar in de lengte in de machine in te voeren.
Eenmaal de proef op de som genomen, bleek dit gerucht geheel op waarheid te berusten. In twee seconden beschikte ik over een handzame blinde A3-kaart van Nederland.
Het evenwicht in mijn eigen kleine kosmos heb ik binnen een kwartier weer hersteld door de stagiaire te vragen een paar kopietjes te gaan maken.
Uit het schoonschrijfschrift voor de tweede helft van het jaar. Terwijl we allemaal weten dat het jaar net begonnen is.
Ik zeker.

maandag, september 17, 2007

Tijd

Om de kinderen te laten voelen wat een minuut is en wat een seconde, had ik links en rechts stopwatches uitgedeeld.
Als de grote wijzer op de twaalf stond, riep ik keihard 'nu!' en als het rondje voltooid was: 'stop!'.
De werkelijkheid is weerbarstig. Geen kind timede keurig 60 seconden. Wel hoorde ik 59, 58 en 'iets met een 1 erin'.
Wat moet een juf dan doen? Beginnen over het middelen van de uitkomsten der waarnemingen?
Ik heb besloten toch maar ouderwets te tellen hoeveel streepjes er op de klok getekend staan.
Het hele systeem moet voor een kind sowieso niet te filmen zijn.
Je telt tot 60 en dan volgt de 1.00. Weer 60 tellen en je zit bij de 2.00.
Daar moet zich toch eens een commissie van wijze mannen over buigen.
Ik eis een tientallige klok. In een land met zoveel spellingsaanpassingen moet dat een eitje zijn.

donderdag, september 13, 2007

Aanleg

'Lukt het een beetje?', vraag ik aan het suf boven haar rekenschrift hangende meisje.
'Nee, ik heb het gevoel dat er iets heel zwaars op mijn rug ligt', antwoordt ze te ouwelijk.
Verbluft over deze woordkeuze staar ik haar aan.
'En het zit ook hier!', zucht ze, terwijl ze op haar schouders wijst.
Misschien geen rijzende ster in rekenen, maar petje af voor taalgevoel en aanleg voor toneel...

woensdag, september 12, 2007

Koop ook maar zo'n stopwatch voor thuis!

Vandaag heb ik zes stopwatches gekocht. Bij de door mij doorgaans gemeden plastic spullen-speelgoedketen. Het personeel was onverwacht voorkomend. Attendeerde mij erop dat ik erin geslaagd was twee kaduke exemplaren uit de schappen te trekken. Deze werden zonder mankeren omgeruild en de vervangende exemplaren werden minutenlang peinzend tegen het licht gehouden voor ik ze mee mocht nemen.
Dit alles, zakje eromheen inbegrepen, voor een luttel bedrag. Evengoed zal ik morgen subiet een declaratieformulier invullen en naar waarheid ingevuld in het bakje van de directeur deponeren. Nu maar hopen dat de kinderen lol blijven houden in het zelf opvoeren van hun leessnelheid.
Als er zeven stopwatches zijn, is het misschien minder begerenswaardig er een te bemachtigen dan als er maar een is. We zullen zien.
Ik kan er altijd nog vijf kapot maken.

donderdag, september 06, 2007

Klakkeloos

Zitten we de hoofdletter i te oefenen. Eerst uitgebreid voorgedaan op het bord. Daarna een heleboel hoofdletters in schoonschrift op een blanco pagina van het schrift laten schrijven. Toen, als eindopdracht, links en rechts orders uitgedeeld om woorden te gaan schrijven die met de i beginnen. Woordenboeken erbij. Juiste pagina's opgezocht.
Schrijft iedereen in plaats van iets dat lijkt op: Idioot, idioot naast de kantlijn.
Lesgeven is ook een vak.

maandag, september 03, 2007

Klepperdeklepperdeklepklepklep

Hoe heeft ooit iemand een schooltafeltje kunnen ontwerpen met een beweegbaar laatje?
Waar je met je voet tegenaan kunt tikken. Dat je met je hand heen en weer kunt bewegen.
Mijn lot is het te werken in een ruimte waarin vierentwintig enorme castagnetten steeds gebruiksklaar staan opgesteld.
Als dit zo door gaat neem ik zo'n dikke rol breed, grijs plakband mee. Zullen we eens zien wie er nog kleppert.

donderdag, augustus 30, 2007

Als ik hier duw, heb ik daar pijn

'Wat is je oog rood', zei ik.
'Waarschijnlijk moet ik er weer een hele tijd een pleister voor', meldde ze gekweld.
Toen het gewenste effect blijkbaar onder de maat bleef, deed ze er een schepje bovenop.
'De dokter heeft gezegd dat het ook nog in mijn been kan schieten!'
Om daar, toen ik neutraal bleef kijken aan toe te voegen: 'maar dat is nog niet helemaal zeker.'

Wens van een tovenaar


'Doe eens net alsof je kunt toveren kinderen', zei ik. 'Bedenk dan een wens voor de klas. Het moet er een zijn waar we allemaal vrolijk van worden en waardoor we lekker kunnen werken.'
Geen slecht resultaat!
Even voor de duidelijkheid: dit zijn twee kinderen...

woensdag, augustus 29, 2007

Inzicht

Met de plattegrond voor me op tafel geef ik onder schooltijd aanwijzingen aan vier 'verhuizers'.
De rest van de groep heb ik getemd door ze te laten werken in het gloedjenieuwe tekenschrift.
De bedoeling is dat iedereen die op de plattegrond een rode stip voor zijn naam heeft gekregen aan een hoge tafel komt te zitten.
Bovendien moeten de hoogste tafels een beetje leuk aan de kant van het raam of aan de achterkant van een groepje geplaceerd worden. Zodat we in het centrum van de klas als het ware een werkkuil creëren.
Het oog wil ook wat.
Ondertussen mag ik niet vergeten dat bepaalde combi's reeds explosieve waarde getoond hebben.
Die niet naast die, maar die zeker wel tegenover die, mompel ik. Mijn hersenen draaien op volle toeren.
Kijkt zo'n joch van zeven me verbijsterd aan en begint tegen me in te gaan.
'Juf, die tafel kunnen we toch veel handiger laten staan en dat we dan die andere even zo schuiven? En als dat kind van plek ruilt met dat meisje daar, dan hoeven we toch helemaal niet te sjouwen?'
Telkens moet ik hem gelijk geven.
Hoe komt het toch dat de ene mens zoveel meer talent heeft voor bepaalde zaken dan de andere?
Ondertussen doe ik er mijn voordeel mee.
Ik weet wie ik de rest van het jaar moet consulteren bij mijn interieurprojecten.

maandag, augustus 27, 2007

Recept

De groep is vrij rustig aan het werk. Plotseling mis ik één hoofd dat net nog semi-ijverig over het eigen rekenboek gebogen zat.
Het blijkt op de grond overgeschakeld te zijn op de intensieve bestudering van een Pokémonboek.
De struisvogel: als ik haar niet zie, ziet ze mij ook niet.
'Wat heb ik nou gezegd?', brom ik. 'Ik heb ogen in mijn hoofd, maar ook op allerlei andere plekken die ik nu uit beleefdheid niet zal noemen'.
En ik ga over tot onmiddellijke inbeslagname.
Tot de herfstvakantie strakke teugels en dan, als je aan elkaar gewend bent, ze een beetje laten vieren.
Een beproefd recept.

zondag, augustus 26, 2007

WWW

Vandaag bezocht ik, in de buurt waar de school waaraan ik werk staat, de Uitmarkt.
Wuivend en hoofs groetend naar links en naar rechts, probeerde ik me een weg langs de stalletjes te banen.
"Kijk eens wie we daar hebben", zei een aardige vader verheugd tegen zijn dochtertje.
Daar zijn kind al jaren de dependance bezoekt en mij dus compleet uit het oog verloren heeft, deed zij de volgende verfrissende uitspraak:
"Wie, wat, waar?"

vrijdag, augustus 24, 2007

Kapsones

Vanmiddag zaten wij in de kring om de eerste week te evalueren.
Nou, de lessen door de juf die mij op woensdag vervangt waren goed ontvangen.
Ook de gymles door de vakleerkracht was op prijs gesteld.
En nu we het er toch over hadden: wat kon die ICT-meester goed uitleggen hoe je met de computer om moest gaan...
Ik moest maar niet te snel kapsones krijgen dit jaar.

donderdag, augustus 23, 2007

Schatten

Tijdens deze introductieweek voor vierdegroepers loop ik hand in hand met D. naar de uitpandige gymzaal.
Hij heeft zijn mening over mij nog niet geheel gevormd, maar is er druk mee doende.
'Hoe oud ben je eigenlijk juf ?', vraagt hij.
'Wat denk je ?', vraag ik, toch nog koket.
'Ik dacht zo: dertig, veertig, vijftig, zestig', antwoordt hij meedogenloos.
'Je moet precieser schatten', zucht ik.
'Tweeënzestig?'
Diepere zucht.
'Drieënvijftig?'
'Helemaal goed.'

woensdag, augustus 22, 2007

donderdag, augustus 16, 2007

Schoon stapeltje schriften

Vandaag toen ik het klaslokaal aan het herinrichten was, vergat ik steeds dat ook M. van acht, die spontaan was komen helpen, actief meedacht.
Toen ik me hardop afvroeg of de stapeltjes schriften wel in het vak van een bepaald bankje bewaard konden worden, had hij snel een mening paraat. Hij vouwde zichzelf zo klein mogelijk op en ging aanschouwelijk zelf stapel schriften liggen spelen op de beoogde plek.
'Kijk, dan was ik een stapeltje en dan lag ik hier', zei hij. 'En dat ging best goed, ik werd helemaal niet stoffig.'
Ik begin al wel weer een beetje zin te krijgen in de komende maandag.

woensdag, augustus 15, 2007

Orde

Net terug van vijfeneenhalve week vakantie zoek ik mijn agenda. Wat deze taak bemoeilijkt is dat ik totaal vergeten ben hoe het ding er ook alweer uitzag.
Die van verleden jaar staat me nog wel helder voor de geest: klein, glimmend tweekleurig en van de HEMA. Jammer dat ik aan deze herinnering dit seizoen en ook op dit moment, weinig zal hebben. Ik zoek steeds paniekeriger, maar weet niet eens wat voor kleur ik zoek.
Dan haalt partnerH het ding fluitend uit een laatje. Ik heb toch geen slecht geheugen. Hij daarentegen verstopt de boel te ordelijk.
Zo kan ik het ook.

dinsdag, juli 03, 2007

Contact

De kinderen van de nu nog groep drie die volgend schooljaar mijn groep vier zullen zijn, hebben een uitstekende overlevingsstrategie ontworpen.
Ze vinden me ineens een hele aardige juf en laten dat nadrukkelijk blijken. Zodra ze me bij het koffiezetapparaat ontwaren, storten ze zich in mijn armen. Terwijl ik een week geleden nog niet wist dat ze mijn naam kenden.
Goede contacten met het bevoegd gezag: ook u kunt er uw voordeel mee doen als u ze nastreeft!

maandag, juli 02, 2007

Verwarring

Welwillend neem ik de jongen op die zich naast mijn tafel meldt.
'Hoe spel je kut juf?', vraagt hij.
'Je spreekt het op zijn Engels uit', zeg ik. 'Het is cut, niet kut.'
'Nee, ik bedoel kut van, kut het lukt niet', antwoordt hij.
'K- U- T' spel ik verbijsterd.
'Maar gebruik het maar niet, het geldt als scheldwoord.'
'Ja, ja, dat weet ik', zegt hij ongeduldig.
Mij in verwarring achterlatend.

zondag, juli 01, 2007

Koekjesmonster

Vandaag was de lang verwachte finale van de stadsspelen van de stad Amsterdam.
Burgemeester Job Cohen sprak met de deelnemertjes.
Mijn ex- kinderen wonnen, na een Salomonsoordeel.
Hun koekje zou even goed zijn als dat van een concurrerende schoolklas.
De mevrouw van het kinderkookcafé besloot van de twee koekjes hét koekje van Amsterdam te gaan brouwen.
Hmmm, het bevredigt zeer ten dele.
Het beschavingsvernisje is superdun zo aan het eind van het schooljaar.
Het beest in juf wil winnen, niet delen.
Burgemeester: stuur het dier toch snel op vakantie naar een ver en warm land.

woensdag, juni 27, 2007

Belangrijk

'Hé juf', zei het op het schoolplein spelende leerlingetje vanmiddag verrast. 'Wat doe je hier? Je had toch een vrije dag?'
'Ja, jongen, grote mensen moeten veel en vaak vergaderen', antwoordde ik. 'Dat is hun lust en hun leven.'
Toen spoedde ik me naar huis en stikte snel nog een paar naadjes aan het vakantie-badpak in wording.
Om het af te leren: morgen met die nukkige mevrouw van Jan de Grote Kleinvakman vergaderen over chloorbestendig elastiek.

vrijdag, juni 22, 2007

Pootje

Een van de verhalen die gisteren omhoog kwamen:
Een vriend van mij had een vogel.
Toen liet hij die vogel een keer alleen achter in de kamer, met de hond.
Hij dacht dat kan wel, mijn vogel zit veilig in de kooi.
Toen hij terugkwam, lag er nog maar alleen een pootje.

donderdag, juni 21, 2007

Autoritair

Het intense verdriet van het meisje wiens kat vannacht onder een auto kwam, kon ik navoelen.
Ook begreep ik dat andere kinderen ineens het verdriet over hun overleden cavia, hondje of oma omhoog voelden komen.
Op zeker moment echter, zat ik met dertien hartgrondig rouwende kinderen.
Als ze bijbelvast geweest waren, hadden ze luid geweeklaagd, kleren verscheurd en as over hoofden gestrooid.
Hier en daar kreeg ik de indruk dat, om niet uit de toon te vallen, wat extra verdriet uit de schoenen werd geperst.
Ik zie mezelf graag als een juf die niet voor één gat te vangen is, maar nu wist ik het niet meer.
Na een half uur groepshuilen werd ik behoorlijk autoritair.
'Nu is het weer welletjes', zei ik.
'Allemaal water drinken, adem halen en gewoon doen. Stoppen nu!'
Toen hebben we gezellig samen boterhammen gegeten en heb ik drie enge sprookjes voorgelezen.

maandag, juni 18, 2007

Lekker hapje

Er vormde zich een opstootje rond een jongen.
Toen ik het jonge volkje sommeerde zich te verspreiden en vlijtig aan het werk te gaan, merkte ik nog een overtreding op.
De boven genoemde jongen was druk op iets aan het kauwen.
'Wat heb je in je mond?', vroeg ik.
'Een made', antwoordde hij.
Ik zag de bruine brokjes nu ook duidelijk tussen zijn tanden zitten.
Verschillende afgezaagde uitdrukkingen kregen voor mij plotseling kleur en betekenis.
De grond sloeg onder me weg.
Mijn hart sloeg een tel over.
Later bleek dat het een in een museum gekochte gefrituurde made betrof.
Geen vieze dode vliegenbaby, maar een goed toebereide, uitheemse lekkernij.
Ik kon het weer plaatsen en kreeg bijna trek.

vrijdag, juni 15, 2007

Altijd lynx

We waren vandaag in Artis.
Een vader kwam melden dat zijn groepje kinderen ontdekt had, waarom links links is en nooit rechts.
De oren van de lynx bleken om links te knakken.

donderdag, juni 14, 2007

Brandalarm

Vanochtend was het zover. Eindelijk. De zoemer van het brandalarm ging.
Als volleerde brandweermensjes stortten de daarmee belaste kinderen zich op de vensters.
Zowaar: ieder raam werd kwiek en afdoend gesloten. Elders lezende dan wel uit de klas verbannenen meldden zich stipt bij de juf en ordeloos geordend marcheerden wij de school uit.
Dat jonge kinderen zoveel verantwoordelijkheid zo makkelijk aankunnen!
Vroeger kreeg je dan de verdere dag vrij als beloning, dat herinnerde juf zich nog wel.
Het hedendaags equivalent bestond uit tekenen op grote vellen karton, of lezen voor jezelf.
Voor wat hoort nog steeds wat.

maandag, juni 11, 2007

Rekenen en taal


Is mijn glas half leeg of half vol?

Humeur


Nu gaan er al briefjes aan de jaarcirkel met daarop dit soort waarschuwingen en constateringen.
Juf Aukje is niet in haar humeur, echt waar!
Dat dat echt waar er aan vastgeplakt zit, doet me wel goed.
Alsof de briefjesschrijver iemand verwacht te moeten overtuigen.

donderdag, juni 07, 2007

Stagiaire

Vandaag nam de stagiaire afscheid.
Ze vertelde in de kring over haar Armeense afkomst. Daarna deelde ze zelf gebakken Armeense koekjes rond.
Terwijl de jongens met de tong uit de mond afscheidsbloemen zaten te fabrieken, ging zij buikdansen met de meisjes.
De Amsterdamse buik van meisje N. bleek bespannen met het vel van een circustrampoline. Haar magere lichaampje vertoonde een uitslag van minstens twintig centimeter, naar binnen en naar buiten toe.
Om drie uur, bij het echte afscheid, barstte het ene na het andere meisje in hartstochtelijk snikken uit.
Een groot compliment.

dinsdag, juni 05, 2007

Oud Hollands spreekwoord

Mijn dagelijks dipje dat rond half drie valt, ga ik geïnspireerd door tv-reclames te lijf met oplossoep.
Een beetje gegeneerd, want de kinderen mogen niet ook massaal aan de laag- dan wel hoogcalorische snack.
Zij voelen mijn soepdilemma, als zo vaak, haarfijn aan.
'B., stop eens met dat rare gesnuif', zeg ik bits in de voor mij gezette val trappend.
'Maar het ruikt zo heerlijk juf!', antwoordt betreffende B. dan terwijl zijn neusgaten luid open en dicht klapperen.
Een paar meisjes riepen van de week toen ik met mijn bekertje naar de warmwater-automaat liep 'niet de kippensoep, niet de kippensoep!'
'Waarom in vredesnaam niet?', vroeg ik.
'Wij zijn vegetariërs en wij willen geen gekookte kip ruiken!', zeiden de dames.
Wat de een niet luchten kan, dat snuift de ander gretig op.

donderdag, mei 31, 2007

Schoolreisje

In de grootste speeltuin van Europa liep het naar het tijdstip van verzamelen. Over vijf minuten moesten juf E. en ik op het afgesproken punt zijn om de kinderen een ijsje te geven, hun koppen te tellen en ze de bus in te duwen.
Maar we wilden nog een rondje in de Flintstone-trapkarretjes op de hele hoge rails.
Dus riepen we vanaf onze verheven positie bevelen naar beneden.
'Jij daar, ga snel nog even plassen. En jij! Nu naar het verzamelpunt! B. Ga onmiddellijk van die schommel af!'
Het effect was overdonderend. Je zag die kinderen denken: onze juffen zijn overal, ze spreken ons nu al toe vanuit de hemel. En mooi dat ze deden wat we zeiden.

donderdag, mei 24, 2007

Bordjes om de boom te beschermen



Hoe je een gewortelde paastak beschermt, daar verschillen de meningen over.

Weesje

God zal me kraken!
Het ei dat een van de jongens dinsdag mee naar school sleepte is waarlijk uitgekomen.
Bij die jongen thuis.
Ook daar waren de volwassenen lichtzinnig genoeg om mee te gaan in de wens een broedmachine te bouwen.
Net als ik in de rotsvaste overtuiging dat het toch nooit wat kon worden, met dat ding.
En dan krijg je dit!
Ik ben medeverantwoordelijk voor het op de wereld zetten van een weerloos ouderloos vogeltje.
Kan me er nog net van weerhouden op te gaan bellen en om het kwartier goede raad op te dringen.
Over het in stukjes hakken van wormen en het geregeld toedienen van watervlooien.
Wel hoop ik heel sterk dat het beest het, nu het zo ver gekomen is, redt.
Misschien stuurt het universum mijn gedachtestraling door.
Maar mochten jullie dit op de conventionele manier lezen: het vogelopvangcentrum weet vast raad.

woensdag, mei 23, 2007

Spelfout

Omdat mijn groep opmerkelijk laag scoorde bij het correct weergeven van de dubbelklanken, bedacht ik een toegesneden werkje. Om te beginnen moesten in kleine groepjes zoveel mogelijk van de desbetreffende woorden bedacht en opgeschreven worden.
Ik vormde een eu een oe een ie en een ou groep.
De au, de ei en de ij zouden later nog wel eens komen, Keulen en Aken waren ook niet op een dag gebouwd.
Bij het corrigeren van de eu-woorden kwam ik een klassieker tegen: neuke.
Ik besloot het woord niet op te nemen in de lijsten die ik zat uit te typen, maar mijn juffenoren op steeltjes te zetten als ik ze uitdeelde.
'Waar staat nou neuke?', hoorde ik een van de netste jongens aan zijn kompanen vragen.
'Dat heb ik geschrapt, want jullie kunnen niet spellen!' snerpte ik door de klas.
'Er hoort een n achter, zolang jullie dit soort fouten maken, beslist ik wat er op de lijst komt.'
Niet modern, heel bevredigend.

dinsdag, mei 22, 2007

Jeugd

De baas van Jan had vandaag de beurt bij het leestoetsen.
Dat had juf gedroomd. Er was geen sprake van ook maar de geringste oriëntatie op de voorliggende taak.
In plaats daarvan werden haar de oren van het hoofd gepraat over een gevonden meerkoet-ei.
Had juf misschien een warm en zacht lapje waarin het ei kon worden uitgebroed? Desnoods een flinke pluk watten of een bol wol?
Binnen de kortste keren waren we brieven aan het schrijven aan de beheerster van de schoolgloeilampen. Dat we een warme lamp nodig hadden vanwege 'de mirkoet'. Vervolgens verbonden we electriciteitskabels met elkaar, zodat ze net reikten tot boven een emaillen emmertje. Lamp indraaien: de broedmachine was klaar.
Al snel was er een kind dat zwoor dat het hoorde piepen rond de emmer.
Een ander zag duidelijk gaatjes in de schil ontstaan.
Schön ist die (der) Jugendzeit die kommt nie mehr.

maandag, mei 21, 2007

Teken

Samen met twee andere juffen bekleed ik de functie van vertrouwenspersoon voor de kinderen op school. Elke dag kijk ik in de speciale brievenbus, of er misschien post voor ons is.
Vandaag haalde ik er twee bonnen met nabestellingen voor de schoolfotograaf uit.
Ik heb het opgevat als een goed teken.

vrijdag, mei 18, 2007

De natuur van de mens

Alweer een paar weken geleden vond een van mijn jongens een mepstok.
'Een geweldige vondst', huichelde ik. 'Zet hem heel voorzichtig in een vaasje water en binnenkort zitten er blaadjes aan. Dit is duidelijk een stok waar nog leven inzit.'
De natuur was ons welgevallig. Aan de mepstok voltrok zich alras het wonder van het uitbotten.
Vanochtend kwam de eigenaar glunderend met een prachtige, zelf-beschilderde roodstenen pot de klas in.
Waarom zeg ik toch zo vaak : voorzichtig?
Helpen doet het toch niet. Ook deze pot viel meteen aan barrels.
Dat er overal aarde lag, was nog het minste, hoe moest het nu met de boomstok?
Mijn vader lijmt alles muurvast met 1-secondelijm, zei iemand.
En daar hopen we nu op.

donderdag, mei 17, 2007

Wissen!


Er komt een wedstrijd aan! Verleden jaar won mijn groep de grote koekjesontwerpwedstrijd van het stadsdeel Zeeburg.
Dit jaar wordt er van ons verlangd dat we de grootste, mooiste zonnebloem van Amsterdam kweken. Simpeler dan het bakken van een koekje. In de grond stoppen en veel licht en water geven.
Ouders: het betreft hier onze gezamenlijke eer. Giet gerust een drupje water op de tere plantjes mocht uw kleine dit veronachtzamen. Vergeet de Pokon niet.
Uit voorzorg dit logje wissen na ontvangst. Ook van harde schijf. Dat die prijs ons straks niet kan ontglippen op grond van valsspelen.

maandag, mei 14, 2007

Honderd regels streng

In de krant las ik over het herinvoeren van het laten schrijven van strafregels.
De resultaten zouden geweldig zijn. Vooral als je het werk mee naar huis gaf en door de ouders liet ondertekenen.
Wat reageren mijn kinderen toch altijd anders dan anders!
'Dat weet ik al uit de krant', riep er een stralend. 'Dat heeft mijn moeder aan ons voorgelezen'.
Een ander herinnerde mij er later op de dag zorgzaam aan dat ik dreigde te verzuimen de begeerde regel op te geven.
Toegegeven: het was een slappe invoering. De eerste overtreder kreeg er vijf en ik ging bij elke volgende boete met vijf regels omhoog.
Maar meer dan twintig regels leek mij teveel van het goede.
En daar zit hem vast de kneep.
Er zal wel wetenschappelijk onderzoek gedaan zijn waarin wordt aangetoond dat het pas een beetje begint te helpen als je honderd regels streng bent.
Zou ik dat ooit kunnen opbrengen?

donderdag, mei 03, 2007

Izegrim


Partner H., die graag als Izegrim poseert waar het andermans kinderen betreft, kwam aanzeulen met het Handboek Kamperen.
Alles wat je moet weten over kamperen, luidt de ondertitel.
Die Plasterk zou zo tevreden zijn over dit gezin. Iedereen denkt en studeert mee, om straks weer een fijn project te kunnen beleven. Alles om niet, louter voor het plezier en vertier.
In de lange meivakantie. (Twee weken :-) )

Koninginnedag


Het project waar we na de meivakantie aan zullen beginnen heet Kamperen.
Het piepkleine picknickmandje dat door een ongeveer achtjarig meisje werd aangeboden voor drie euro, was dus meteen voor mij.
Hierboven één van de vier servetjes.
Kleed, theepot, melkkan en suikerpot, vier kop en schotels, alles puntgaaf en in de originele HEMA-verpakking.
Ik begrijp niets van dat kind. Bij mij in het kleine kamertje staan twee over-sized manden te wachten tot ze een keer uitgelaten zullen worden. Met dat kleintje er tijdelijk naast, lijkt het net alsof ze gejongd hebben.

vrijdag, april 27, 2007

Dement?

Elke werkdag stop ik een plastic tasje dat boordevol gezond voedsel zit, in de koelkast vlakbij mijn klas.
Dit is vragen om moeilijkheden.
Zo vroeg ik me vanmorgen in de keuken vertwijfeld af waar al mijn Tupperwarebakjes gebleven waren. Eerder deze week miste ik de beste hondenriem, werd ik dement?
Toen ik de koelkast uitmestte omdat ik twee weken vakantie heb, viel alles op zijn plek.
Naast een hele enge komkommer, een keiharde boterham en twee bakjes volkorenmacaroni lag de rode hondenriem.
Zielsgelukkig begon ik aan de herinrichting van de schoolhal. Nu dat boek nog terugvinden dat ik van een collega heb geleend.
Ik zal het toch niet in de wasmachine gestopt hebben?

donderdag, april 26, 2007

Nogmaals Jan

'Vandaag ligt er een nieuw eitje als ik thuiskom', zegt het baasje.
'Zag hij er eierachtig uit?', vraag ik. 'Had hij een bolle buik?'
Een verbaasde blik is mijn deel.
'Nee, er zat een soort bobbel in zijn rug en dat heeft hij altijd voor er een ei komt.'
Toch eens vragen aan een ornitholoog.

dinsdag, april 24, 2007

Geplette frambozen

Vandaag probeerde een kind een zakje zojuist uit zijn rugzak geviste vermalen frambozen te verorberen.
Als een snoek dook ik bovenop het met fruit ingesmeerde tafeltje, greep het zakje en mikte het in de vuilnisbak.
'Ik kan het niet aanzien', mompelde ik.
Het ventje sprong dapper op, plaatste de handen in de zij en mompelde op zijn beurt: 'wat doet ze nou?'
Uitleg en verontschuldigingen waren op zijn plaats.
Op de gang hadden we een 'goed gesprek'.
Grootmoedig bood ik hem mijn eigen gave frambozen aan ter compensatie.
Maar die hadden tegen de gerookte kip en de macaroni aan gelegen in een Tupperware-bakje.
'Dank je, ik lust geen frambozen uit een salade', sprak hij beleefd maar kieskeurig.
'Ik neem wel alvast een half boterhammetje van voor tussen de middag'.
En zo geschiedde.

maandag, april 23, 2007

Blubberverhaal

Ik heb er al een keer eerder over geschreven.
Een mevrouw op AT5 inspireerde me opnieuw tot een lesje.
Onze eigen schoolstoep is gemaakt van natuurstenen die bezaaid zijn met gave fossielen.
150.000.000 jaar oud.
Dat geeft te denken over de eeuwigheidswaarde van de CITO-toets.
"Hoe krijgen ze die beesten er eigenlijk zo goed in?', vroeg een jongen.
Dus ik begon een heel verhaal over de zee en de blubber en graten en de zwaartekracht, maar hij luisterde al niet meer.
Dat verhaal had duidelijker gekund.

vrijdag, april 20, 2007

Grens


Laatst beloofde ik een foto van de luisterhond, in functie.
De juffen heb ik weggeretoucheerd, er zijn grenzen aan wat een mens op het internet kan zetten.

Naïef

We behandelen het verschijnsel plattegrond.
-Als je van Peter's huis naar het winkelcentrum fietst, wat is dan de snelste weg? Als Peter 2 km van Anneke vandaan woont, hoe ver is het zwembad dan van Jan's huis?-
Saai!
Ik stel voor dat enkele kinderen een eigen plattegrond van de benedenverdieping van de school gaan tekenen.
De gelukkigen pakken potlood en papier en trekken zich beschaafd en werklustig terug op de gang.
Even later komen een paar meisjes met grote schrikogen vertellen dat de jongens vliegtuigjes van de materialen aan het vouwen zijn.
En er ook nog eens heel wild mee gooien.
Gelukkig bestaat het weekend.

donderdag, april 19, 2007

Business-plan

Wilde ik vandaag een viedeootje in de machine stoppen. Zuiver educatief beeldmateriaal over de Chinese nachtegaal.
Bleek de invoergleuf verstopt.
Niks nachtegaal.
Een behulpzaam kind liet zijn minihandje in de donkere spleet naar binnen glijden en harkte een rubberen spin van zeven centimeter doorsnee naar buiten.
Ik ga een zaak beginnen in electronica die volslagen kinderproof is. Alle scholen zullen bij mij komen afnemen.
Loop ik alsnog binnen.

maandag, april 16, 2007

Overwinning

Als ik met de rekenles wil beginnen, heb ik buiten de concurrentie van een dikke spin gerekend.
Het lukt mij niet om de aandacht gevangen te houden, deze spin heeft een ijzersterke troef.
Hij bezit slechts zeven pootjes. Zoals elke kenner weet is dit er een te weinig.
Ik moet het dier zijn five minutes of fame gunnen.
'Wie weet waar dat achtste pootje gebleven zou kunnen zijn?', vraag ik zoetsappig.
De klas gaat er eens goed voor zitten.
Hij zou onder een auto gekomen kunnen zijn? 's Nachts bekneld hebben kunnen zitten tussen de plafondplaten en zich los hebben moeten wrikken?
Iemand heeft de poot er moedwillig afgeknakt?
Hij heeft de achtste poot onder zijn eigen lichaam opgevouwen en zit erop?
Is hij misschien invalide geboren?
Enthousiast ga ik in de fantasieën mee.
'Jullie mogen er straks naar hartelust over schrijven', beloof ik vals. 'Als het maar zonder spelfouten is.'
Tevreden zetten we ons aan het rekenen.
Nooit meer wat over dat beest gehoord.

Hoeveel treden?


Geen speld tussen te krijgen...

vrijdag, april 13, 2007

Vergeetachtig?

Ik nam vandaag een meisje mee de klas uit, om haar rustig een toets af te kunnen nemen.
"Ik dacht al, wat duurt dat lang', zei ze. "Loes had me verteld dat ik een toets achterliep, wij dachten dat je het wel weer vergeten zou."
Zij kennen mij, maar hen onderschat ik nog steeds.

donderdag, april 12, 2007

PvdA

Die Plasterk leek me wel een leuke originele minister. Daar kom ik gezwind op terug.
Werkdruk onderwijzers verlichten door ze in de vakanties te laten werken?
Hoe?
Oudergesprekjes in juli/augustus?
Paaseieren verstoppen in de herfstvakantie?
Aan de borreltafel zullen zijn plannen het ongetwijfeld zeer goed doen.
Mijn stem zijn ze kwijt.
Mijn goede vader zou verbaasd geweest zijn.

dinsdag, april 10, 2007

dienstmededeling

jufaukje is even offline.
iets met 'r geliefde Applecomputer.
hij doet 't niet meer.
ach en wee...

vrijdag, april 06, 2007

Hapjes

Vlak voor het paasontbijt worden me de twee meest recente eieren van Jan getoond.
Ze passen samen comfortabel in de inmiddels bekende eierdop.
'Hij kan er twaalf per jaar leggen!', zegt P.;(dat u vast weet dat dit niet het laatste Janverhaal zal worden).
'Dat ene eitje is al een omeletje, van dat andere zou je nog een spiegeleitje kunnen bakken.'
Ik zie het onmiddellijk voor me: aan de familiepaasbrunch gezeten, laat ik een miniem spiegelei op een piepklein boterhammetje glijden. De rest van het gezelschap moet het doen met een gewoon kwartelei.
'Doe je weer aan de lijn kind?', vraagt deze of gene.
'Welnee', zeg ik dan, 'ik eet een ei van Jan' en ik snij vijf hapjes los rond de dooier.

donderdag, april 05, 2007

Masker

Omdat hij alles wat hij doet heel precies doet, doet hij erg lang over het inkleuren van een paashaasmasker. Als ik zeg dat we gaan stoppen raakt hij in paniek.
'Ik heb het nog niet af juf!'
'Dat geeft niet, neem maar mee naar huis, dan maak je het gewoon daar af', antwoord ik.
Nog steeds paniek.
'Thuis heb ik die kleur bruin niet'.
'Weet je wat', smijt ik royaal met schooleigendommen; 'leen dat bruine potlood maar een paar dagen'.
Paniek.
'Wat is er nou?'
'Dat kuiken moet met geel'.
'Neem dat gele potlood dan ook maar mee'.
Eindelijk een lachje.

woensdag, april 04, 2007

Nederig


Hierbij geef ik toe dat de jongen die zich op 2 april afvroeg waarom Chinezen zoveel aan karate doen, een soort van punt had.

dinsdag, april 03, 2007

Matglas

Even verlies ik de drie meisjes die de gang gaan opruimen uit het oog.
Als ik ga kijken of ze al een beetje opschieten, tref ik een frisse bende aan.
De vloer is vakkundig met handzeep ingezeept. Dat moet ze heel wat heen en weer lopen gekost hebben, want uit voorzorg ligt er geen losse zeep bij de wasbakjes.
Vrolijk zijn de dames baantje aan het glijden over de spekgladde vloer.
Eén van hen heeft, om haar trui niet onnodig te besmeuren, besloten in haar onderhemmetje te gaan zwieren.
Het is tien voor drie, noodgevalletje. Ik moet ingrijpen of straks liggen hier twintig ouders kreunend op hun rug.
Als de gang weer zeepvrij is, zie ik ineens dat je dat van de glazen deuren niet kunt zeggen.
Omdat er nog nooit een mens is uitgegleden over een glazen deur, besluit ik dit voorlopig te negeren.
Met uw welnemen.

maandag, april 02, 2007

Karate


Wij hebben het al weken over het vredelievende Boeddhisme.
Op de schriftelijk te beantwoorden vraag: wat wil je nog meer weten, antwoordt deze jongen: waarom doen de meeste chinezen aan karate?
Niet al mijn lessen komen even goed over, maar dat wist ik al.

donderdag, maart 29, 2007

Zielig



De achterkant is ook best zielig....

Mededeling

Als de kinderen mijn aandacht dringend van node hebben, dienen ze hun 'rode bordje' duidelijk zichtbaar op hun tafel te zetten. Alleen absolute noodgevallen gaan voor. Er is in de groep de laatste tijd sprake van opmerkelijk veel noodgevallen. De een heeft geen potlood, de ander wil een pleister. Ook moet men dringend naar het toilet en of ik dat officieel goed wil keuren graag.
Sommigen houden het bij het schrijven van droeve mededelingen op het lokbord.
Zoals deze: mijn nietmachine is kapot.

klikkerdiklak

Liefde

Vandaag werd alweer het derde voorjaarsei van Jan de valkparkiet naar binnen gedragen. Dit keer in een houten eierdopje, verzonken in watten, met plastic cellofaan eroverheen.
De baas wilde het, ondanks recente eierrampspoed, opnieuw vanuit de hand tonen.
'Maakt niet uit juf, het is al lang gekrakt', stelde hij mij gerust.
Dat zoveel liefde zo vernietigend uitpakt.

woensdag, maart 28, 2007

Mop

Toen ik laatst chagrijnig voor de klas stond, verzocht ik nederig mij een reddingsboei toe te werpen. "Wie kent er nog een goeie mop?", vroeg ik.
Daar draaide L. zijn hand niet voor om. Smakelijk stak hij van wal over een kabouter die aan zijn neus wilde laten trekken. Door verwarring over de exacte afmetingen van de dwerg (begrijpelijk, ze worden schaars), werd het wezen niet bij de neus, maar bij een lager gelegen lichaamsdeel genomen.
Ik kende hem al. Toch lag ik in een juffendeuk.
Bij moppen gaat het nou eens niet om de inhoud.

maandag, maart 26, 2007

Idealen

Het regent de laatste tijd parkeerbonnen onder het correct parkerend personeel van de school.
Vandaag gingen de muziekleraar en de juf gezellig samen verhaal halen bij de deelraad.
Bezwaar aantekenen lukt namelijk niet op de gewone manier. De bekeurende persoon stottert gewoon op de bon dat hij/zij/het geen geldig parkeerbewijs heeft aangetroffen. De code op de kaart correspondeert namelijk niet met het kenteken van de betreffende auto, maar met het bedrijf, met de school dus.
Dit gaat bekeurdertje boven de pet. Wel mooi 50 euro de bon en sommigen van ons hebben er al drie (3) voor de kiezen!
Als er nog invloedrijke in de gemeentelijke politiek geïnfiltreerde ouders zijn, mogen ze zich nu melden. Kom maar op met die kruiwagens!
Het onderwijs aan uw kleine knul of meid is in het geding. Voor niets gaat de zon op en we willen wel iets overhouden, aan zo'n dagje lesgeven.
Zo idealistisch zijn we nou ook weer niet.
Hoewel de mogelijkheid te gaan fietsen serieus in overweging wordt genomen.

vrijdag, maart 23, 2007

Kras

Voor we naar gym gaan, houd ik een opvoedend praatje. Over hoe belangrijk het is, niet aan geparkeerde auto's te zitten bijvoorbeeld. 'Zelf heb ik', vertel ik, 'ooit een lange kras aangetroffen op mijn net nieuwe auto en toen was ik niet blij. Weet je wat? Ik zal die kras straks, als we er toch langslopen laten zien.'
Verheugd veert de klas op; een kras op een juffenauto overtreft als je zeven bent menig wereldbericht.
Als we, om de beurt aan de ruim één meter lange, golvende, met een scherp voorwerp aangebrachte, twee panelen beslaande streep staan te voelen, heeft een kind een uitgesproken mening.
'Wat is ie mooi, juf! Het lijkt wel of hij in de fabriek gemaakt is.'
En inderdaad volgt de belijning de carosserie bijna sierlijk.

donderdag, maart 22, 2007

Autoriteit

Eén van de kinderen sleept 's ochtends trots een boodschappentas vol op de buitenschoolse techniekcursus bij elkaar geknutselde spullen naar binnen. Die middag is er een afsluiting/tentoonstelling voor de ouders gepland.
'Zet maar in de keuken, daar loopt niemand ertegen aan', zeg ik.
Na een uur, als iemand een slokje water gaat drinken, gaat er een door merg en been gaand alarm af.
Ik begin niet meteen met ontruimen, omdat ik gewend ben vantevoren te horen wanneer er brandalarm is.
Een autoriteitscomplex dat ooit kamervragen waardig kan zijn.
Net als ik besluit het signaal toch maar op eigen kracht als aanzet tot onmiddellijke ontruiming te interpreteren, stuift de eigenaar van de tas naar de keuken.
'Ik weet wat dat is, ik weet wat dat is!', juicht hij.
Zijn zelf gemaakte boevenalarm blijkt het te doen. En hoe.

Foto van Jan


KLIK
Jan blijkt geen gras- maar een valkparkiet te zijn!

dinsdag, maart 20, 2007

Vingertje


Vandaag, in de tempel op de Zeedijk, vielen alle kinderen spontaan op hun knietjes voor het altaar en begonnen vol overgave te bidden.
Op de Nieuwmarkt aten we even daarna een koek van de Chinese bakker. Eén van de jongens voerde de duiven. Hij lette erop dat alle duiven aan de beurt kwamen. De rest joeg de groep vogels op. Degene die de duiven voerde, bewandelde het boeddhistische pad.

vrijdag, maart 16, 2007

Jan, de meisjesparkiet

Vanochtend werd me een rijk met plastic edelstenen beplakt kitschkistje onder de neus geduwd. Erin lag een vers gelegd eitje, van Jan de parkiet.
Jan, de meisjesparkiet met de mannennaam.
Of hij 'er een rondje in de kring mee mocht lopen', vroeg het baasje, dat het eitje teder in witte en lichtblauwe watten verpakt had.
'Nou, zou je dat wel doen?', antwoordde ik. 'Hou het goed vast, anders breekt het.'
'Het vorige ei heb ik per ongeluk doormidden geknepen, maar deze keer doe ik voorzichtig', was het antwoord. Prompt hield hij het ei zo losjes vast, dat het viel.
Hij raapte het weer zo'n beetje bij elkaar en blijmoedig bezag hij het parkietenstruif dat via zijn handen op het linoleum droop
Sommige jongens zijn onverwoestbaar..

donderdag, maart 15, 2007

Fristi

Van de schoolfotograaf moesten we 'Fristi" roepen. Het mocht eventueel ook 'spaghetti' zijn. Of : 'spinazie'.
Ik zal evengoed wel weer zeer zwaarmoedig overkomen op de klassenfoto.
Op de teamfoto heb ik dit weten te voorkomen door de luisterhond op schoot te nemen.
Maar tederheid ten aanzien van een hond toont weer tot in lengte van dagen excentriek.
Zo is er altijd wat.
Alles is ijdelheid.

maandag, maart 12, 2007

Hekking

Deed ik vandaag, geïnspireerd door de herhalingen op televisie, een niet onverdienstelijke imitatie van wethouder Hekking, die zich voor de burgemeester dringt.
Werd ik er koel op gewezen dat het niet leuk is als je jezelf op de voorgrond plaatst.
Ik word oud.

zaterdag, maart 10, 2007

Gum

Door de jaren heen, woeden er gummenoorlogen in mijn vierde groepen.
Ik kan daar inkomen. Een gum is lekker kneedbaar en ruikt goed. Allicht dat je er als kind een paar wilt hebben en geen genoegen kunt nemen met alleen dat ene zielige schoolgummetje.
Nu heb ik een trendbreker ontdekt. Toen ik een jongen vroeg een fout uit te gummen stak hij een vinger in zijn mond.
'Hij gumt altijd met spuug, juf', zeiden de kinderen in zijn groepje.
Wat zou ik toch nog meer allemaal niet weten?

Chinees eten

Omdat ons nieuwe project over China gaat, ben ik blij verrast te ontdekken dat één van de jongens een Chinese opa heeft. Als het even kan, moet ik zien die opa mét al zijn authentieke kennis, gezwind de klas binnen te lokken.
De jongen in kwestie heeft daar wel oren naar.
Hij vertelt me het een en ander en komt flink op stoom.
Wist ik bijvoorbeeld, dat de vader en moeder van opa uit China zelf kwamen en dat opa hier geboren is? En dat het toeval wilde, dat opa nou net precies zijn eigen oma tegenkwam, dat die twee verliefd werden en dat toen zijn moeder 'kwam'?
Ik sta paf. Maar zakelijk als ik ben, informeer ik in één adem door naar opa's eetgewoontes. Opa eet zeker altijd Chinees eten en misschien zou kleinzoon willen vragen of hij in de klas kookles zou willen geven?
Tuurlijk geen enkel punt, opa kookt altijd als hij bij hem gaat logeren: patat en frikandellen.
Maar dat is geen Chinees, zeg ik, hard maar vastberaden.
"Wel waar, hij maakt het altijd', is het even standvastige antwoord.

donderdag, maart 08, 2007

Huiswerkwens

'Juf, mag ik huiswerk voor rekenen?'
'Hoezo dat ineens, jongen?'
'Nou, ik wil het graag snappen.'
Tot voor kort sprak hij onder rekenen slechts over zijn parkiet.
Moge zijn kindskinderen koekjes eten.

maandag, maart 05, 2007

Wolvin

Deze juf zat vandaag tot zes uur 's avonds een beetje te prutsen in haar klas. Na een vakantie, hoe kort ook, moet alles weer even door haar handen gaan. Ze heeft dan namelijk geen idee meer waar wat ook weer lag en waar alles ook alweer om draaide.
Toen een even ijverig collegaatje om vijf uur, het gevreesde uur van de energiedip, een handje paranoten aanreikte, begon ze, vanonder de klep van haar colbertzak, verheugd te knabbelen.
Plotseling stootte ze een kreet uit! Haar stem leek op die van de wolf in de Wolf en de Zeven Geitjes. Een stompje krijt had zich, vermomd als paranoot, tussen haar malende kaken gedrongen.
Juf wist meteen weer waar ze werkte: op een school.

zondag, februari 18, 2007

Blikvernauwing

Toen ik mezelf erop betrapte dat ik in de kroeg over de voor- en nadelen van de inzet van Montessori-materialen bij de rekenles zat te praten, wist ik het zeker.
Kokerzicht.
In mijn voordeel spreekt dat ik alcoholvrij bier dronk.
Op een bepaalde manier...

woensdag, februari 14, 2007

Vieze virusjes

Had ik mezelf net gefeliciteerd met mijn ijzersterk gestel.
Was ik overtuigd dat ik na al mijn dienstjaren onder de mensen, geen virusje meer op zou pikken.
En zie het resultaat: een dag thuis op de bank en ik taal zelfs niet naar koffie.
Een veeg teken.

dinsdag, februari 13, 2007

Klok

Toen ik vandaag probeerde te begrijpen waarom een meisje de 'halve uren' op voorgedrukte klokken steevast verkeerd las, daagde het me ineens.
Zij vatte het bevel: 'zoek de kleine wijzer', op als 'zoek het kleinst mogelijke stukje wijzer dat je vinden kunt'.
En dat was voor haar het stukje aan het uiteindje van het kleine wijzertje, maar dan voorbij het midden van de klok, de verkeerde kant op.
Zo lees je half zes als half twaalf, als u begrijpt wat ik bedoel.
Een interessante fout.

Kattig

Toen we vanochtend de voordeur uitstapten, sprong Luisterhond onmiddellijk met alle vier de poten tegelijk een meter zijwaarts. De maffiose, zwart-witte kater van de buren werd door haar nog net ontweken.
Mijzelf zou een dergelijk overwicht, in mijn contacten met ouders, kinderen, collegaatjes en boven mij geplaatsten af en toe ook wel lijken.
De dood bleek meeverhuisd naar Isfahaan. Toen we bij school geparkeerd hadden, sprong hond per ongeluk uit de auto, in de nek van een zwart-wit yuppen exemplaar van hetzelfde onderwereldpostuur.
Het mormel boorde de klauwen diep in de natte hondenneus. Nog minstens een uur was mijn dier totaal van slag en niet in staat tot het verrichten van luistertaken.
Tussen de middag maakte ze dit goed, door gedwee mee te doen aan een fotoshoot met juf F. en mij.
Een p.r. foto voor de vertrouwenspersonen.
Misschien binnenkort op dit weblog.