Tijdens de wandeltocht door regenachtig Madurodam, begeleidde de juf een buitengewoon beweeglijk jongetje. (1) Hij maakte zijn reputatie meer dan waar. Soepel volgde hij in het spoor van de rondrazende modeltreinen.
Juf hobbelde achter hem aan, roepende: 'ik ben al vierenvijftig.' Afgewisseld met: 'Rustig nou, hier is het een beetje glibberig.'
Slechts het in zijn handen duwen van een muntje van tien, leverde af en toe een korte adempauze op.
Ademloos werd dan gekeken naar bijvoorbeeld de achtbaan. Door hem figuurlijk, door haar letterlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten