woensdag, januari 31, 2007

Besjes

Alle rapporten zijn weer geschreven.
Ik ervaar de resultaten van de kinderen voor een deel ook altijd als mijn eigen resultaten als juf. Een confrontatie.
Bovendien stel ik me de kinderen steevast als mummelende besjes in een verre toekomst voor. Of ze nou 'goede' of 'slechte' leerlingen waren, ik wil dat ze het rapport dan nog steeds in hun bezit hebben. Er af en toe met weemoed in bladeren.
Dus die lat ligt hoog.

maandag, januari 29, 2007

Lijm

Goed nieuws voor alle ouders die een diepe wrok jegens juf koesteren i.v.m. lijmvlekken in net nieuwe kinderkleren.
Hedenmiddag lukte het haar, met de zo karakteristieke bibberhanden, nieuwe lijm in in rotten van vier wachtende flesjes te schenken. Opgelucht haalde zij adem. Zoals vaker iets te vroeg.
Twee flesjes besloten om te vallen en een gecoördineerde charge uit te voeren richting broekspijpen en goeie schoenen.
Een jufonwaardige uitroep schalde luidkeels door het verlaten lokaal.
Collega's adviseerden: 'de benen niet te dicht langs elkaar te laten schuren want dan verspreidt die lijm zich'.
Uitstekend advies.
Voor een gratenpakhuis.

zondag, januari 28, 2007

Neus

Naast me op het krukje zit de keurig verzorgde jongen.
Strak in de kleren, haar volledig in de gel, bril op het puntje van de neus.
Het is een gewichtig moment, we gaan zijn al torenhoge leesniveau opnieuw bepalen.
Ik leg de benodigde papieren voor ons neer, zeg 'start' en druk de stopwatch in.
Drie zinnen gaan zoals altijd adembenemend goed.
Dan moet hij drie keer niezen. Bij de derde nies landt de volledige inhoud van zijn verkouden kinderneus op mijn scoringslijst.
We krijgen allebei de slappe lach, maar ik word ook een beetje misselijk.
Dat vergeeft hij mij grootmoedig.

vrijdag, januari 26, 2007

Haar

'Zeg juf, ik heb op je weblog gekeken. Er zat een foto bij met gek veel haar overal om je hoofd. Hoe kan dat?'
'Ja jongen, dat zal ik uitleggen. Die foto is genomen toen ik nodig naar de kapper moest.'
'Oh, ja...'

donderdag, januari 25, 2007

Pech

Stel je bent zeven en je leeft hartstochtelijk naar je achtste verjaardag toe.
Je informeert of de juf er op vrijdag, de grote dag, zelf wel zijn zal, want als dat niet zo is, verzet je dat feestje uiteindelijk toch maar liever.
's Nachts lig je te denken aan wie je allemaal zult vragen op je kinderpartijtje.
Dan komt de donderdag en je gaat je koud en geeuwerig voelen. Je laat zelfs naar huis bellen dat ze je moeten komen halen. Er is dan óf sprake van een geval van koudwatervrees. Of van hoogst ongelegen getroffen zijn door de griep.
Hopen maar dat ze morgen gewoon komt opdagen.

maandag, januari 22, 2007

Mazzel

Voor ik naar school ga spuit ik altijd wat First op mijn polsen en wat Chanel no.5 in mijn hals. Weinig moeite en toch steeds een frivool gevoel. Marilyn Monroe droeg immers ook verschillende parfums tegelijk?
Vandaag rook de klas alsof ik hedenmorgen dolgedraaid was en de totale Douglas op mezelf had leeggespoten. Wantrouwend stak ik mijn neus herhaaldelijk diep in eigen juffendécolletee. Ik werd licht misselijk.
Een kind kreeg medelijden en sloeg door. Ze zou het dan maar meteen zeggen. Ze had stiekem de parfumfles van haar moeder geplunderd.
Het deed me denken aan de keer dat mijn eigen dochter mijn gouden oorbellen met de diamantjes naar de kleuterschool had aangedaan. Eén van die belletjes ligt misschien na twintig jaar nog immer verstoppertje te spelen in de zandbak van de 1e Montessorischool.
Zo gezien had de moeder van dit meisje mazzel.

zondag, januari 21, 2007

Bijschrift met interpunctie


Bij het nakijken van de CITO-test kwam ik deze verontschuldiging tegen.
Bij alle wat ingewikkelder redeneersommen had deze kleine toetsenmaakster een alles verklarende zin naast de opgave gekrabbeld.
Dit was de enige daarvan met ook nog eens puntje, puntje, puntje.
Wat bedoelt ze daarmee?
Het staat er zo geheimzinnig.
Zou het zijn: kijken of de juf erin trapt?
Maar dat is te weinig subtiel.
Ik hou het op: het is in het leven nou eenmaal vaak niet anders.

vrijdag, januari 19, 2007

Stoel

Mijn ouders hadden vroeger een volkstuin. In de tuin naast die van ons, kwam zomers soms een dikke, vriendelijke dame op visite. Zodra zij zich nestelde in één van de houten strandstoelen van onze 'tuinoma', lagen wij, de kinderen, in dekking achter een aalbessenstruik, om de altijd eendere verdere ontwikkelingen ademloos af te wachten.
Hopla: met de mollige, zomers blote beentjes in de lucht, belandde de dame steevast in het gras. Oma durfde pas te mopperen als haar vriendin weer weg was. Bij elk nieuw bezoek bood ze haar even hoffelijk een vers te mollen strandstoel aan.
Inmiddels zelf tot volle dameswasdom gekomen, viel me van de week op, dat mijn stoel zo akelig kraakte.
'Zeker omdat je te dik bent', zei zo'n snotneus van tegenwoordig, die niet eens meer de moeite neemt zich achter bijvoorbeeld een kastje te verschuilen.
'Welnee kind', pareerde ik alsof mijn neus bloedde, die stoel is in een hele dure zaak gekocht toen ik al net zo dik was als nu, die stoel is prima, een beetje olie en hij gaat weer jaren mee.'
Inmiddels staan er twee stukken stoel achterin de auto. Hoe is het mogelijk dat ik die dikke stalen stang doormidden heb gekregen! Straks ga ik langs bij de dure winkel. Ik ben voornemens hun ondermaatse product met de grond gelijk te maken. De eerste verkoper die over gewicht begint, kan de wind van voren krijgen. Ik voel een enorme welsprekendheid opkomen.
Een prettig idee voor als ik zelf naar binnen durf.

donderdag, januari 18, 2007

Hagel

Omdat het zwaar stormde, werd de school vandaag vanaf half twee ontruimd.
De kinderen die nog niet gehaald waren, beleefden veel plezier aan het kijken naar zelfstandig voorthuppelende wc-hokjes en wanhopig tegen de wind in tornende wandelaars.
Toen ik, samen met de luisterhond, om half vier zelf mijn auto probeerde te bereiken, begon het te hagelen.
De hemel geselde mij met wel heel venijnig ijs.
Huiverend drukten wij ons tegen een gevel.
De auto was in zicht, maar wij, wij durfden geen poot meer te verzetten.
Plotseling werd de voordeur geopend en trok een Marokkaanse gehoofddoekte vrouw me naar binnen.
Of ik even wilde schuilen.
En ja, die hond was ook van harte welkom.
Ik moest me maar niets van haar krijsende dochters aantrekken, die stelden zich aan.
Wat is er opmerkelijk aan dit stukje?
Helemaal niets.

woensdag, januari 17, 2007

Vlinders

'Juf, doe je morgen die schoenen met die vlinders weer eens aan?'
Hoe heeft ze onthouden dat ik ze bezit? Het lukt me maar niet ze in te lopen. Ze knellen en het bleken blarentrekkers.
Op de linker zit een ander formaat vlinder dan op de rechter.
Ik ga pleisters zoeken. Morgen maar eens niet met blote voeten mijn schoenen in. Maar met zo'n akelige nylon damespanty.
En dan flink veel langs dat tafeltje lopen. Terwijl ik mijn voeten hoog hef.

dinsdag, januari 16, 2007

Meester Roald

Nu ik Matilde, van Roald Dahl voorlees, weet ik niet wat me overkomt.
Mijn publiek zit beurtelings met gebalde vuisten tegenover me, springt massaal op uit de stoeltjes, of slaakt rauwe, ongearticuleerde kreten.
Net zo reageerde mijn zoon toen hij klein was op de betere jeugdfilm.
'Ronja de roversdochter': hij sprong prompt over de leuning van de stoel voor hem.
Als het te eng werd, verstopte hij zich onder zijn eigen pluchen zetel.
Nu ben ik de doorlopende voorstelling en zij zijn mijn veelkoppig leerplichtig gehoor.
Af en toe declameer ik er zowaar een onder zijn tafeltje
Zolang ik zulke teksten mag voordragen, hoort niemand mij klagen.

maandag, januari 15, 2007

Ontspannen sfeer

Ik heb alle kinderen in ontspannen toetsopstelling gedrild.
Ieder kind beschikt over een potlood.
Scherper kunnen die potloden niet gepunt worden.
De vlakgommen zijn strategisch over de klas verdeeld.
De voorbeeldsommen zijn naar genoegen behandeld.
Het grote moment is daar.
'Maak nu je opgavenboekje maar open kinderen en kijk naar som één!'
'Wij zien helemaal geen som één juf!'
'Jawel, wat is dat voor een onzin, iedereen heeft een som één, dat is die met die huisjes met die nummers erop!'
Blijkt dat er een klein partijtje toetsboekjes, midden tussen de stapel, per abuis maar aan één kant gecopiëerd is.
We zijn gaan picknicken in de hal. Ik ben heen en weer gerend naar boven om nieuwe boekjes te maken.
Niet helemaal zoals de CITO-mensen het zich gedacht hadden.
'Zorg, voorafgaande aan en tijdens de toets, voor een rustige sfeer in de klas'.

donderdag, januari 11, 2007

Zwembad

blaas op!
Toevallig was Lizet er ook.
Ik zag haar met mijn ogen.


Wind

Als we vandaag naar de uitpandige gymzaal waren gewandeld, had zich aan onze hele groep het Mary Poppins mirakel opnieuw voltrokken.
Zelfs zonder paraplu.
Hoe aantrekkelijk het ook leek een poging te wagen de Eilanden vanuit de lucht te bestuderen, het gevaar dat de lichtste kinderen voor langere tijd weg zouden waaien, leek te groot.
Dus bleven we maar op school.
De gymjuf woei voor de verandering onze kant op.
Zij liet binnen de klas op de vierkante centimeter gymen.
Sommige mensen kunnen alles.

woensdag, januari 10, 2007

Zang

Op weg naar de gymzaal stuitten wij op een diep uitgegraven, één meter brede sleuf, aan het eind van een T-kruising. De werkmannen van Amsterdam waren weer eens flink bezig.
Hun obstakels maken niet blij als er een sliert van bijna dertig kinderen aan je rokken hangt. Vooral niet als je weet dat die kinderen zich binnen twee minuten moeten omkleden in gymkleren en gympen. In dat geval zijn schoenen geen voetbedekkers maar zandvervoerders.
Maar weer maakte ik me druk om niets.
De kinderen spotten een houten schot. Sloegen een bruggetje, maakten een buiginkje en verleenden doorgang.
De brug hield.
Zingend vervolgden we onze weg.

dinsdag, januari 09, 2007

Glanzende toekomst

De perforator is zoek.
De stopwatch is weg.
De niettang blokkeert.
Maar morgen koop ik mijn eigen lamineerapparaat.

maandag, januari 08, 2007

Nieuwjaarsvoornemen

Juf worstelt door de jaren heen nogal met haar gewicht.
Ouders met meerdere kinderen met een flink onderling leeftijdsverschil zullen dit kunnen beamen.
De juffen-jojo-cyclus beslaat ongeveer vijf jaren.
Een ademstokkende, beeldschone magerte, die meestal van korte duur is, paart zij soepel aan een kortademigheid uitlokkende 'molligheid' die over het algemeen vrij lang aanhoudt.
Toen onderwijsgevend Nederland gisterenavond via de tv ter verantwoording werd geroepen over het eetgedrag van basisschoolkinderen bij het tienuurtje, brak het nieuwjaarszweet haar uit. Wat voor een rolmodel is zij eigenlijk?
Koortsachtig begon zij schuldige lege Ligaverpakkingen en chocomeldoosjes te verzamelen, victorie kraaiend bij elk kind dat een geschilde appel uit een lunchbox toverde.
Haar eigen plak gemberkoek (geheel zonder vet :-) )verdonkeremaande zij zoveel mogelijk.
Ze liet een soort collage maken van lege verpakkingen van veel suiker bevattende producten..
Plotseling herinnerde ze zich vol weemoed de bruine boterhammen die zij vroeger mee naar school kreeg. Haar moeder stopte er knapperig uitgebakken 'doorregen' speklapjes met veel zoete sambal en ketjap tussen. Dat waren nog eens snacks. Daar kon je een uurtje op vooruit. Maar goed, iedereen wist wat er van gekomen was.
Het komende project zou wel eens over gezonde voeding kunnen gaan.