donderdag, juni 30, 2005

Verzoekje

"Wil je alsjeblieft je teennagels lakken juf?", vroeg Emma.
Dus dat heeft de juf maar met een noodvaart gedaan.
Paars.

IJzeren knie.

"Jij hebt een ijzeren been hè?", zei een jongen die te horen heeft gekregen dat hij volgend schooljaar bij juf in de groep zit.
"Mag ik het eens zien?"
Toen juf haar knie toonde met een jaap van minstens tien centimeter er dwars overheen was hij teleurgesteld.
"Waar is het ijzer?", vroeg hij.
"Aan de binnenkant", zei juf.
"Aan de binnenkant, aan de binnenkant", mompelde hij terwijl hij wegliep.
Wacht maar tot hij op de hoogte raakt van het metaal waaruit jufs hart is opgetrokken.
Ook aan de binnenkant.

dinsdag, juni 28, 2005

Heksen

De juf wordt zo kribbig van de hitte in haar lokaal dat ze nog maar het beste "de heksen" van Roald Dahl kan gaan zitten voorlezen.
Een verantwoord alternatief voor zomaar chagrijnig doen op eigen kracht.
Kwistig details toevoegend, die zo mogelijk nog bloedstollender zijn dan in het origineel.
Op schelle toon voorgedragen.
Wat kan het schelen dat we moeten leren spellen.
We smelten toch vóór we een d van een t kunnen onderscheiden.
Als tenminste niemand ingrijpt.
Dan maar liever genieten van tot op het bot verkillende kinderliteratuur.

maandag, juni 27, 2005

Spenen

We waren naar de boerderij, de hele ochtend.
De kalfjes namen, zo gauw ze daartoe de kans kregen, een deel van jufs hand gulzig zuigend in hun bekjes.
Die arme dieren kwamen duidelijk koeienkoestering te kort.
Hun machteloze moeders stonden drie weitjes verderop naar ze te loeien.
Toen bedacht juf (eventueel te patenteren) grote rode en roze spenen,die met een lintje op hun plaats gehouden zouden kunnen worden.
En dat die spenen dan naar de monden van de individuen zouden gaan staan en beslist niet in de war zouden mogen raken.
Op de weg terug naar school zaten de kinderen in jufs auto met overgave te kibbelen.
Over "verliefd".
Kibbelspenen voor achtjarigen, dat zou ook een goeie uitvinding zijn.

vrijdag, juni 24, 2005

IJdel hondje

Met nog klamme kleren van de brandspuit, fietste juf terug naar huis door het park.
Toen zij de luisterhond maande in de fietsmand te springen kwam er een man naar haar toe die een enorme videocamera torste.
"Ik ben op zoek naar bijzondere momenten", zei hij.
Dan was hij aan het goede adres.
Deze juf grossierde in bijzondere momenten, zeker als ze in gezelschap van haar wereldberoemde hond was.
"Wilt u hem even in de mand laten springen, dan probeer ik het vast te leggen", vervolgde de man.
En verdomd als het niet waar was, het beest weigerde tot drie keer toe het alledaagse kunstje te verrichten.
Juf moest al haar overredingskracht gebruiken.
Toen ze zei: "Ik weet dat het warm is, maar we komen op de film", hupte het dier meteen in de mand.
Als de eerste de beste Walt Disney-babe.

Brandspuit

De juf spoot vandaag veel kinderen nat.
Lekker werkje.
Kom daar eens om als je manager bent geworden.
Toen ze haar brandspuit even uit handen gaf aan collegajuf J., werd ze van achteren beslopen door een ex-kleuter die nu is uitgegroeid tot het evenbeeld van Shaquille O'Neal.
De lieverd gooide een vijftien-liter emmer koud water over jufs hoofd.
Vanaf een halve meter erboven.
Ze deed net alsof ze het niet voelde, wat met inspanning van al haar krachten half lukte.
Een woest spetterend dansje, met blote voeten over het schoolplein, was het gevolg.
Zomers luchtig baantje.
Het onderscheid tussen werk en vakantie vervaagt.

donderdag, juni 23, 2005

Bedreigd met prothese

Vandaag ging de juf naar een mondhygiënist.
De tandarts had geëist dat een bevriende relatie nabij de Admiraal de Ruyterweg bezocht zou worden.
Van Zeeburg naar west, de afspraak was met moeite om vier uur gepland, dat werd stevig doorfietsen.
Zweterig zeeg de juf neer in de skai-behandelstoel.
"Er is iets mis met het water", stak de vriendelijke dame meteen doortastend van wal.
"U mag het beslist niet doorslikken, dan ben ik verantwoordelijk als er iets met u gebeurt".
Vervolgens gaf zij poets- en tandenstokertjesles.
Jufs steektechniek bleek ruim onvoldoende: "altijd het platte stukje van het stokje twee keer in het tandvlees duwen en dan omhoog bewegen. Niet zomaar een beetje zitten prikken."
Het werd pas ongezellig toen juf een nieuwe afspraak poogde te maken.
Of ze om acht uur kon komen?
Nee, dan ze stond voor de klas.
Om twaalf uur?
Nee, dat redde ze niet.
Op woensdagmiddag?
Jazeker, maar niet op de voorgestelde tijd.
In de vakantie dan?
Kon niet, juf vertrok meteen.
Toen sprak het tandenmonster geringschattend: "dan zult u tanden verliezen".
En juf daar rats boem overheen: "maar niet onder uw supervisie, er zijn meer mondhygiënisten in Amsterdam."
Dat krijg je nou als je je plicht probeert te doen: bedreiging met kunstgebit.

dinsdag, juni 21, 2005

Gymnastiek-talent

De juf hangt loom op een bankje in de ochtendzon.
Haar kinderen zijn overgedragen aan meester D. die op onnavolgbare wijze de buitengym geeft.
Duidelijk zichtbaar dat die D. niet op de PABO heeft gezeten, maar op een school voor gymnastiekers.
Eerst schopt iemand op zijn aanwijzingen, gedisciplineerd de bal weg.
Dan volgt een woeste, doch ordelijke run achter paaltjes langs, vlak daarna moet zo'n zelfde paal juist weer stevig worden vastgegrepen.
Heeft men de paal niet vast, dan volgt in mindering brenging van één punt.
Niemand mort. (!)
Als de bal terug is bij het begin wordt hij in een mand gegooid.
Dan worden de punten geteld.
Strafpunten, bonuspunten, home-runs, D. noteert het allemaal rustig in zijn boekje.
De juf denkt terug aan hoe ze zelf ooit zwoegde.
Ze begrijpt nog steeds niets van balspelen.
Ze is blij dat ze zich kan beroepen op een licht gebrek en lekker mag blijven zitten.
D. ondertussen bestaat het om precies aan te geven hoe en hoe lang de overwinnaars mogen juichen.
Men gehoorzaamt.
Een groot talent.

maandag, juni 20, 2005

Correctie aangebracht

Ons lokaal is het warmste lokaal van heel Amsterdam.
Anemoon probeert steeds lekker op blote voeten te lopen
Mag niet van de juf. Anarchie bijt onderwijs.
"Punaises op de vloer, wratteninfecties op de loer", schoenen aanhouden meisje!"
Bovendien moet iedereen in de klas als hij/zij eenmaal zit, op de billen zitten.
Als Anemoon dus met haar blote voeten onder zich gevouwen wordt aangetroffen, registreert juf handenwrijvend twee overtredingen ineen en kan het niet laten.
Zij trekt het juffenwapen bij uitstek: de corrigerende pen.
"Fout", schrijft zij in ferme letters met balpen op Anemoons blote voetzool.
Nu maar hopen dat het kind vanavond onder de douche gaat en niet in bad.

vrijdag, juni 17, 2005

Maden

Dat gevonden muisje van laatst.
Dat hadden we niet meteen dezelfde dag begraven.
Maar in een koffiebeker onder folie bij Thijs in de vensterbank opgebaard.
Tot Thijs zei: "De muis beweegt, ik zie een worm!"
De juf had nooit geweten dat ook dit instinct zo krachtig door haar zou worden ervaren.
Afkeer van ontbinding.
Ijskoud zweet.
Misselijk.
Die muis moest meteen weg.
Niks begraven, dat moest Hamza maar doen.
Je had tenslotte stagiaires en juffen.
De dag erna voelde juf zich nog steeds misselijk en vandaag ook.
Misselijk makende afkeer heeft zich met een misselijk makend virusje vermengd.
De juf voelt zich onder het weder.

woensdag, juni 15, 2005

Volgens de letter van de wet

Twee meisjes moesten voor juf een brief bezorgen bij de adjunkt.
"In handen van die mevrouw met dat haar dat zus en zo zit geven", zei juf. "In dat en dat kamertje".
Kwamen ze terug om te vragen of ze het ook in handen van die mevrouw met dat andere haar, de interim mochten geven. Want die had beloofd dat ze de brief eerlijk zou bezorgen.
Vooruit dan maar.
De juf vergeet steeds hoe letterlijk haar leerlingen vrijwel alles nog nemen.

dinsdag, juni 14, 2005

Gif

Al minstens tien keer is dezelfde stijve tekst door jufs handen gegleden.
Een snelleestoets die gaat over gif op straat, echt iets voor een achtjarige om in een gezellige sfeer mee overhoord te worden.
"Vader, nu zijn die mannen van de gemeente ook hier in de buurt met gif aan het spuiten. We hebben juist op school een lesje gehad, onkruid kun je beter met de hand uittrekken. Als de insekten dood gaan door het gif sterven daarna de kleine zoogdieren, zelfs de roofvogels behoren nu al herhaaldelijk tot de slachtoffers."
De juf vond het een wonder dat niet meer kinderen een depressieve indruk maakten.
Vandaag vond ze echter het volgende briefje:

AUKJE
hier licht een doode muis

Klaarblijkelijk was de notitie bedoeld om kinderen van andere klassen af te doen zien van pogingen het uitgedroogde kadavertje op te eisen.
Jufs naam werd hier gebruikt als markering van het kinderterritorium.
Afblijven! AUKJE-gebied. Elke dode muis hier aangetroffen, in welke staat van ontbinding dan ook, is van 4b.
Nu staat hij in een koffiebekertje in de vensterbank onder folie.
We zijn vergeten hem de laatste eer te bewijzen.
Morgen maar snel een raam open zetten.

maandag, juni 13, 2005

Klein Artis

Van de in het wild gevangen rupsen hebben er zich twee omgetoverd in vlindertjes.
Dominique is ze vandaag los gaan laten op de speelplaats.
"En nog drie coconnen over ook!", riep ze.
Een tevreden kind.
De padden hebben poten, het kunststofwaterlelieblad is met kiezeltjes verzwaard zodat de padjes hun longen boven water kunnen gaan oefenen.
De wandelende takken zijn terug, de citroengeranium bloeit.
Chris brengt binnenkort haar cavia mee, 4b, Klein Artis.
Met juf als dierenoppasser.

zondag, juni 12, 2005

Gokje

SCAN0145
Tussen de op juiste hoogte geschatte bomen treft de juf af en toe verbazend gisse mededelingen aan.
Goed, het kind weet niet hoe ze de opgave moet oplossen, maar ze voelt aan haar water dat ze iets verkeerd doet.
En meldt dat.
Dat wordt morgen weer een appeltje doormidden snijden met het Zwitserse zakmes en dan vragen wat dat betekent: de helft van iets.
En uitleggen dat een getal ook een iets is.
Maar dan abstract.

vrijdag, juni 10, 2005

Conversatie

Vandaag zat juf op het veldje samen met Loulou onder een boom.
Ze hadden het over wat een beschaafd mens allemaal wel niet moet aanschaffen op kledinggebied om de zomer aan te kunnen.
"Korte gestreepte sokken van de HEMA", zei Loulou.
"En beslist geen maillot, dat zit te warm.
Tenzij het zo'n maillot is met een bloot stuk vanaf onder je knieën".
Toen keek ze snel opzij om te zien hoe jufs humeur was en zei:
"En iets wat heel gezond zou zijn, juf, ander zwart op je ogen. Want wat je nou hebt, zakt altijd zo naar beneden".
Dus dat wordt wimpers verven.

donderdag, juni 09, 2005

Vordering rijwiel

Stuurde eerst de stagiaire (21) een berichtje dat hij "helaas wegens de openbaar vervoer-staking vandaag niet aanwezig kon zijn." Stuurde juf een nuffig berichtje terug: "Heb jij geen fiets jongen!"
Werd ze moe en afgepeigerd en nog lang niet thuis door haar eigen zoon, ook 21, gesommeerd onmiddellijk af te stappen en haar nette damesfiets in te leveren.
Hij had, haar route kennend, klaarblijkelijk op de loer gestaan en rekende nu op haar moederliefde.
En of ze die hondenmand even op haar hoofd wilde zetten want "zo kon hij niet op zijn werk verschijnen".
Er waren grenzen, die vlieger ging niet op.
Hij ging als een speer naar huis met de spullen en juf en luisterhond sjokten mopperend naar huis.
Toen de zoon weer in omgekeerde richting passeerde, balde juf een machteloze vuist.
"Dag Auk", riep de oogappel vrolijk.
Afwachten wat stagiaire volgende week prevelt.

woensdag, juni 08, 2005

Jongetjes

Niet alleen heeft de juf kortgeleden haar brevet "Bedrijfshulpverlening" gehaald, zij stamt ook uit een geslacht van stoere brandweerlieden.
Opa, papa, broer en neef juf gingen nimmer voor een vlam van welke omvang dan ook, opzij.
Toen dan ook, tijdens het buitenspelen, rookontwikkeling in de stalen prullenbak rechts op het schoolplein gemeld werd, aarzelde de juf geen moment.
Nu zou zij laten zien waar een brandweervrouw toe in staat was.
Zij ging orders uitdelen.
"Vul mijn Spafles met water", sprak zij tot Emma.
Toen het water er was, goot zij het op de rokerige brandhaard.
Het liep lekker door, de bak begon meteen flink te druipen.
Toch herhaalde ze de procedure nog maar een keer, voor de zekerheid.
De kinderen konden de knoeiboel wel waarderen.
Eerst fik en dan nog knoeien met water, die mannen in jufs familie zijn waarschijnlijk altijd kleine jongens gebleven.

Sorry

Tijdens een toets mag je niet praten en geen herrie maken.
Maar een fikse kindernies hou je niet zo makkelijk binnen.
Een beleefd kind schreef in de kantlijn van haar toets: "Juf J., sorry voor de spetters, ik moest niezen".

Kans

In de hemel is alles mooi blauw en er zijn sterren.
Maar daar kun je niet heen als je leeft.
Als je dood bent krijg je je kans, maar dan kun je niet meer kijken.
Een helse kwelling, verwoord door Chris.

dinsdag, juni 07, 2005

Tranen voor iedereen

Waar ga je heen als je dood bent?
Dit was de vraag die de kinderen zouden beantwoorden.
Eén meisje was deze vraag niet specifiek genoeg.
Bedoelde de juf het lichaam of de geest?
Allebei dan maar, besliste de juf .
Vervolgens ging het kind aan de slag.
Ze maakte een schitterende tekening waarop, onder een stralende regenboog, een groot gezelschap rouwenden rondom een inktzwarte groeve verzameld was.
Een spreker hield een grafrede, met een half oog op het blaadje papier.
Het viel de juf op dat de helft van de gasten een betraand gezicht had en de andere helft niet.
Waarom dat was, wilde ze graag weten.
"Mijn vulpen was leeg", zei het kind.
"Ik had niet genoeg inkt voor tranen voor iedereen".
Dus dat is na het indraaien van een nieuwe vulling alsnog in orde gekomen.

maandag, juni 06, 2005

Eendracht echte macht

De kinderen mochten zelf hun dictee nakijken.
Twaalf woorden die we uitgebreid met elkaar nabespraken.
Alle spellingsregels die in de woorden verstopt zaten gaf de juf op het bord met rood aan.
De kinderen waren het van harte met haar eens.
Elke regel werd herkend, aangekondigd of met luide bijval begroet.
Natuurlijk, de eeuw in meeuw schreven we zo en niet anders.
Eew, we moesten er niet aan denken.
Vanzelfsprekend hielden we er rekening mee dat acht, icht, ocht, ucht en echt op het eind van een woord nooit met een g geschreven werden.
Nu we erover nadachten; hetzelfde gold voor deze klanken aan het eind van een lettergreep.
Juf en de klas, zij voelden elkaar aan, spellingsgewijs, vandaag.
Het jongetje dat alles fout had op één woord na, verklaarde stralend: "nul fout, juf!"
En dat heeft juf toen zo gelaten.



zaterdag, juni 04, 2005

Juf Berta uit Noord

Berta uit noord reageert vaak op de logjes van de juf.
Juf reageert eigenlijk nooit terug.
Maar nu hoorde ze zichzelf op een verjaardag tegen een andere juf uit "Noord" zeggen: 'ken jij juf Berta?"
Alsof ze juf Berta al tijden kent.
En misschien is dat een beetje zo.

Sappelaartjes

Vrijdagochtend, er zullen rekentoetsen worden afgenomen.
De kinderen popelen. Schuiven opgewonden hun tafels in de toetsopstelling.
De juf leest in een onvoorstelbaar geconcentreerde groep de opgaven voor.
Kijkt dan alvast nieuwsgierig op zijn kop de antwoorden die verschillende kinderen produceren na.
25+45=80, schrijft er één en in de doos met 6 rijen blikjes van 4 blikjes breed blijken precies 30 blikjes te zitten.
Juf gaat met een snoekduik aan de telepathische noodrem hangen. Al haar krachten concentreren zich op het vormen van het beeld van één enorme vlakgum die zij , in gedachten, zenuwachtig doorgeeft langs de meest getroffen tafeltjes.
De sappelaartjes merken het niet op.
Misschien dat de schade straks bij het nakijken mee zal blijken te vallen.
Wat gedachtensteun op afstand is welkom dit weekend.

donderdag, juni 02, 2005

Redacteur Joris

Joris heeft moeite met spellen.
Toch wil hij graag journalist van de schoolkrant worden.
Omdat Joris heel slim is heeft hij zijn sollicitatie ongeveer als volgt verwoord:
"ik wil lid worden van de redactie, want ik heb een spellingsprobleem en moet daarom veel schrijven."
Toen hij vandaag te horen kreeg dat hij is aangenomen kwam hij naar de juf toe.
"Wist ik wel", zei hij.
"Ik heb geschreven dat ik iets wilde leren en daarom nemen ze me nu, het blijft toch onderwijs."
Gefeliciteerd Joris!

woensdag, juni 01, 2005

Wie messen zaait zal spekkoek oogsten...

Juf was al een heleboel keren langs de aardige Indische meneer van het stembureau gelopen.
Ze haalde eens koffie, ze deed eens een plas, ze zocht eens een kind.
En telkens knikte de meneer vriendelijk naar haar.
Plots zocht hij om onduidelijke redenen een mes.
Messen zijn dun gezaaid in basisscholen maar juf heeft zoals bekend verondersteld mag worden altijd haar Zwitserse zakmes bij zich.
Dit gevoegd bij de snelle overweging: het betreft hier een ambtenaar die een stembureau beheert (juf heeft nog nooit een stemgerechtigde aan de wand van een stemhokje zien spiezen) deed het geliefde mes al snel in vreemde handen overgaan.
"Maar niet vergeten terug te geven", snibde juf voor alle zekerheid angstig. "Het is van mijn vader geweest".
Dus dat mes kwam geheid terug.
Binnen vijf minuten.
Vergezeld van een plak spekkoek.