De kinderen mochten zelf hun dictee nakijken.
Twaalf woorden die we uitgebreid met elkaar nabespraken.
Alle spellingsregels die in de woorden verstopt zaten gaf de juf op het bord met rood aan.
De kinderen waren het van harte met haar eens.
Elke regel werd herkend, aangekondigd of met luide bijval begroet.
Natuurlijk, de eeuw in meeuw schreven we zo en niet anders.
Eew, we moesten er niet aan denken.
Vanzelfsprekend hielden we er rekening mee dat acht, icht, ocht, ucht en echt op het eind van een woord nooit met een g geschreven werden.
Nu we erover nadachten; hetzelfde gold voor deze klanken aan het eind van een lettergreep.
Juf en de klas, zij voelden elkaar aan, spellingsgewijs, vandaag.
Het jongetje dat alles fout had op één woord na, verklaarde stralend: "nul fout, juf!"
En dat heeft juf toen zo gelaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten