dinsdag, december 16, 2008

Bekentenis

"Heb jij een idee wie er laatst voer in het aquarium gegooid heeft?" Stilte. Daarna: "Ik misschien? Hoeveel juf? Drie handjes? Dan was ik het echt niet. Ik heb maar twee gedaan."

dinsdag, december 09, 2008

Crime passionel in het aquarium

Ik kom na drie dagen in dienst. De goudvissen zwemmen raar hoog in de bak. Af en toe steken ze hun oranje snuitjes amechtig boven water uit. Zo moet het gegaan zijn: iemand heeft handenvol eten in de bak gestrooid. Liefdevolle poging tot moord. Na schooltijd snel ik naar de dierenwinkel. De dame achter de toonbank leeft mee en blijkt bereid de werking van een electriek vissenkomstofzuigertje te demonstreren. Met dit apparaatje zou het schoonmaken van de meest vervuilde bak een peulenschilletje worden. "U sluit het simpel aan op het slangetje van de pomp en alles komt in orde!"
Jammer genoeg lukt het de dame aan geen kant de plastic onderdelen op enigszins logische wijze in elkaar te schroeven. De plastic onderdelen vliegen alle kanten op. Rijen diervriendelijke klanten proberen op te rukken naar de kassa."Ik kom morgen wel terug" , zeg ik. "Dan probeer ik in de tussentijd die chemicalieën wel uit die beloven dat ze het vuil naar de oppervlakte van de kom stuwen, waar het vervolgens gemakkelijk weg te vangen is. Doet u mij ook maar zo'n fijn schepnetje." Weer terug in de klas koortsachtig de helft van het water verschoond. Alle vuil dat omhoogkomt via het schepnet afgevoerd. De ramen aan de binnenkant van de bak gezeemd. Nu rest slechts hopen.

maandag, december 08, 2008

Geheime tunnels

Hij loopt al dagen te smalen. Dat hele sinterklaasfeest is onzin. Hem kun je hoogstens wakker maken voor een diepte-excursie over internet. Desnoods voor een ongeremde, verboden renpartij door de schoolgangen. Hij is al zes en hij snapt werkelijk niet waar al die 'kleintjes' zich over lopen op te fokken.  Tot vijf december. Dan is hij de deskundige, die me precies weet aan te wijzen waar de geheime pietengang is. Een diepe, waarschijnlijk donkere tunnel, die de ene school met de andere verbindt. Heel praktisch voor de Sint. Zo kan hij snel en door geen kind gezien, van de ene plek naar de andere komen. Hij klimt op de vensterbank en priemt met een vingertje richting een van de buurscholen. 'Kijk, want al onze Pieten liepen net die kant op, en ik heb ze nog niet zien terug komen.'  Hem zal die Sint niet voor het lapje houden. Hij blijft op zijn post tot hij dit raadsel voor eens en altijd ontsluierd heeft.

dinsdag, december 02, 2008

planning voor morgen...

Zo kwam het, dat er nu twee Saroma-puddingen op school in de koelkast stonden. Een aardbeien en een frambozen. Die moesten morgen in het restaurant verkocht worden. Zou dat simpel gaan als ik de ijsschep mee nam? Dat ze dan spontaan gave bolletjes pudding zouden gaan scheppen?Was ik bereid mijn ijsschep (nog van oma geweest) hier aan te wagen? Hoe zou een en ander zich ontwikkelen in combinatie met kant en klaar gekochte pannenkoeken en poedersuiker? De hamvraag: gaf het over het algemeen veel troep als 22 kinderen 20 pannenkoeken met schaartjes in vieren knipten? Zou het jonge volkje bereid zijn gedisciplineerd af te rekenen met chocolademunten? Om die munten daarna weer bij mij, het gezag, in te leveren ter voortzetting van de (af)rekenlessen? Of zat ik geheel uit vrije wil een ontzettende pan in elkaar te draaien die zou eindigen in moord om een koude pannenkoek? Zou het helpen dat er inmiddels een papier klaar lag waarop het uitserverend personeel bij moest houden welke waren de klanten daadwerkelijk bereikten? Morgen zal de juf het eerlijk opbiechten.

scherp


'Dokter Oetker', leest ze. Leest ze? Sinds wanneer kan dat kind lezen? 'Hoe doe je dat?', vraag ik. 'Ik zie het aan dat mannetje', is het antwoord. Het is een vrouwtje, onderwijs ik, 'geen mannetje. Dat zie je aan het haar.' Maar ze heeft evengoed een scherp waarnemingsvermogen. Daar zal ze nog plezier aan beleven. En ik, als juf, aan de zijlijn hopelijk ook.