donderdag, maart 31, 2005

Appels

adam en eva
Adam en Eva.
Heel heel lang geleden kwam Adam op aarde.
God zei: "Je zult morgen een vrouw krijgen. En jij gaat met haar trouwen".
En de volgende morgen was er één meisje.
Ze zei tegen Adam: "Hoe heet jij?"
"Adam", zei Adam.
"En hoe heet jij?"
"Eva", zei Eva.
Adam zei: "Wij gaan morgen trouwen".
God gaf hen een hele mooie tuin.
En God zei: "Je mag geen vruchten eten".
Even later ging Eva naar de appelboom.
En kwam één slang tegen en die slang gaf Eva een appel.
"Eet maar op".
Eva deed dat.
Toen kwam Adam eraan.
En at ook een appel.
God zei: "Jullie moeten weg".

EINDE


Naverteld door Isa M.

woensdag, maart 30, 2005

Koelbloedig

Vandaag werden jufs verrichtingen tijdens de rekenles welwillend gadegeslagen door een adjunkt.
Onbewogen, "mij krijgt niemand zenuwachtig", toog zij voor het bord aan het uitleggen.
Met een geel kleurkrijtje gaf ze aan dat de kinderen uit het gele boek moesten gaan werken en vanaf welke pagina, dat had ze kortgeleden afgekeken van juf E.
Het groene werkschrift kreeg ook een paginavermelding op het bord, met groen kleurkrijt.
De kinderen volgden verbijsterd de uitleg, want die bleek, in tweede instantie, bij het niet uitgedeelde blauwe boek te horen.
Had de juf zich verstrikt in haar eigen vernuftige kleurcoderingen.
Het kwam uiteindelijk goed maar toen had ze het wel inmiddels vrij warm.
Misschien toch een tikkeltje zenuwachtig.

dinsdag, maart 29, 2005

Bakfiets

bakfiets
het moment kun je bij Bolletje een bakfiets winnen.
Het enige wat je ervoor doen moet is een originele reden verzinnen waarom je die fiets nodig hebt.
Nou had de juf zo gedacht: een aantal ouders vergeet binnenkort op dezelfde dag zogenaamd hun kind op te komen halen. (Te regelen in goed overleg). Hoeveel kinderen zouden er passen in zo´n kar zes? Niet dringen graag, de eersten die zich melden mogen hun kind even vergeten.
Juf beschrijft dan gloedvol de bittere tocht die ze moet maken om de bloedjes al lopend thuis te bezorgen. Illustreert dit aan de hand van enkele pakkende details : blaren in de schoenen, kinderen die om hun moeder roepen, en sleept daarmee die kar binnen .
Kindertekening erbij (altijd pakkend).
Gaan we daarna gezellig met zijn allen picknicken. Laadt de juf die Bolletjeskar vol leverworst en boterkoek.
Biscuitjes of beschuiten doen we niet, die staan saai op een picknick.

maandag, maart 28, 2005

Lente

lente
Dit briefje komt, op het handschrift afgaand, van Dominique.
Ze heeft de lente in haar hoofd.

la lie loe
ik hou van een koe
ze zijn heel lief

zondag, maart 27, 2005

Wat wil je

bar
Vooral naar de manier waarop de glazen in "1 bar" hangen, heeft Juliëtte goed gekeken.
Een dagboek in stripvorm, over wat een vierdegroeper allemaal ziet en beleeft, daar zou de juf erg nieuwsgierig naar zijn.
Na Pasen gaat ze het maar eens voorstellen.

zaterdag, maart 26, 2005

Damesgeluk

Sinds Tirtsa geklaagd heeft dat ze er onvoldoende in slaagde door te dringen tot bij jufs tafel om daar om extra uitleg te komen vragen, heeft juf een nieuw systeem ingevoerd.
Ieder kind heeft een rood bordje en door het neerzetten van dat bordje kan haar aandacht getrokken worden, als je het neerzet komt ze gegarandeerd naar je toe. Het duurt alleen soms even. Leuke bijkomstigheid hiervan is dat veel kinderen vergeten zijn wat ze ook al weer wilden vragen als juf langs komt. Ze zitten vaak al lang weer lekker te werken en kijken verdwaasd op als juf ze uit hun concentratie komt halen bij het beleefd aanbieden van haar diensten. De echte noodgevallen zwaaien wild met hun bord boven hun hoofd. Eén enkeling heeft een extra bord waarop HELP geschreven staat in geel vetkrijt. Slechts dit bord doet juf opspringen uit haar stoel.
Zodra ze het ziet stormt ze naderbij. Om de zwaaier te complimenteren met de getoonde zelfbeheersing.
Het bord staat voor: "kom snel ik voel dat ik nu ga ontploffen".
Hadden wij in het sociaal verkeer maar meer van dit type signalen.
En dat juf dan een ketting van Aux Bonheur des Dames om zou kunnen hangen die zou betekenen: "zaniken aan jufs hoofd vandaag geheel op eigen risico". En dat iedereen dan spontaan koffie zou komen brengen en punten aan al jufs potloden zou slijpen. De hele dag lang.


-p.s. juf kan alleen nog maar lezen wat ze zelf schrijft met ogen als die van master Bob (zie feedback gisteren)-

vrijdag, maart 25, 2005

Anders

anders
Toen het ventje op de eerste rij links al achtendertig jaar lang de vader van de juf was schoot hij de bekostiging van haar opleiding tot onderwijzeres ruimhartig voor. Eindelijk ging zijn dochter iets doen waar hij zich iets bij voor dacht te kunnen stellen.
Dat pakte misschien iets anders uit.

donderdag, maart 24, 2005

Juf op haar Paasbest

In het kader van het paascircuit trokken vandaag ongeveer 75 kinderen aan de op een tafel geplaatste luisterhond voorbij. Ze maakten van haar een houtskoolschets. De juf had het beest eerst een paasmutsje op de kop geplaatst, met een paar lange met ijzerdraad rechtop gezette konijnenoren eraan, maar ze vond dit in tweede instantie hondonterend. Zeker bij de heersende zomerse temperaturen.
Zowie hield zich zeer goed als model: ze zat, ze ging weer eens liggen, ze liet het voorste deel van haar pootjes over de rand van een tafeltje bungelen, ze liet dan eens deze groep haar staart zien en dan weer eens die andere groep.
De juf gaf met kalme stem aanwijzingen, terwijl zij ondertussen gestaag het kookpunt voelde naderen.
Dat zat zo: dit weekend had zij de steek -geschikt voor het inzetten van nieuwe stofdelen - op haar oude naaimachine ontdekt. Fluks had zij van twee overjarige zomerbroeken één zo goed als nieuw exemplaar vervaardigd. In deze zo kundig gerapareerde broek was nu tijdens de pauze een winkelhaak getrokken ter grootte van een gehaakte pannenlap. “Krak” zei de broek toen jufs burgerzin haar dwong de mest van het schildersmodel in een plastic zakje van de straat te rapen.
Nu liep zij te zweten in het weliswaar modieuze, maar ribfluwelen lange colbert van juf E. Het luchtiger colbert van de ridderlijke meester M. voldeed jammer genoeg niet omdat het niet tot over de heupen reikte.
Vroeger, toen ze op de lagere school zat, had juf krom gelegen om de idiote details in de foute kleding van de meesters en juffen, dit leek lang uitgestelde gerechtigheid.

woensdag, maart 23, 2005

String

Kortgeleden testte de juf voor alle zekerheid een zelf geschreven verhaal op haar kinderen.
Toen ze thuis achter het beeldscherm zat, had ze zichzelf erg lollig gevonden. In de klas was van deze gevoelens al snel niet zo heel veel meer over.
Een waslijn met door de gluiperige, preutse buurvrouw op de tweede lijn en dus achter de bloemetjesjurken uit het zicht van voorbijgangers opgehangen damesdirectoires zorgde al direkt voor verbijstering. "Damesdirectoires", het woord werd hier en daar voorzichtig op de tong geproefd. "Bedoelde de juf misschien strings?" Mama droeg die altijd, maar die gingen wel na het wassen in de droger en niet aan de lijn.
Over corsetten die via een postorderbedrijf besteld werden is de juf toen maar niet eens meer zonder uitleg vooraf begonnen.
Toch nog maar eens herschrijven dat verhaal.
Trouwens; een boze buurvrouw kan dat nog wel na de boze buurman?

dinsdag, maart 22, 2005

Me neus, hier trapt zelfs de juf niet in!

me neus
Juf Erica is voor de juf wat Winnetou was voor Old Shatterhand.
Juf Aukje en juf Erica dat is vier handen op één juffenbuik.
De vriendschap gaat zelfs zo ver dat ze elkaar kortweg bij de voornaam mogen noemen en de juffentitel weglaten.
Ook weet juf Aukje hoe de andere juf hecht aan de c in haar naam.
En hoofdletters, kleine jongen!
We hebben toch het lesje hoofdletters al lang gehad.
Je moet wel heel erg boos geweest zijn.

maandag, maart 21, 2005

Communicerende vaten

Al tijden was de juf aan het stumperen met een aquarium. Eerst overleed de eerste lading guppen. Nu was ze bijna zo ver dat ze met een gerust hart de als sterkere dieren aangeprezen goudvissen wilde gaan uitzetten. Het motortje van de pomp snorde dag en nacht, de planten deden het goed en de slakken vermenigvuldigden zich alsof het onderwaterkonijnen waren. Twee weken geleden toen ze terug kwam van gym dreef ineens de inhoud van het hele potje droogvoer in de bak. Eigen schuld, in een school moet een juf potjes voer hoog weg zetten. De juf was aan vakantie toe en verzuimde te lang de bak schoon te maken. Vandaag, koud terug van haar cruise, de zilte zeelucht nog in haar haren, kon zij de troebel geworden bak niet langer aanzien. "Kinderen, kom hier!", riep ze. "Ik ga de wet van de communicerende vaten demonstreren. Haal snel een slang en een emmer en verbaas je over dit wonderbaarlijke fenomeen der natuur." De duidelijk te korte slang stak zij met het ene uiteinde hoopvol in de stinkende bak, aan het andere eind begon zij ter compensatie van de geringe lengte krachtig te zuigen. Het resultaat was slechts dat zij voor een juichende klas herhaalde malen een flinke slok slootwater in de emmer spoog. Er werd weer eens helemaal niks gecommuniceerd, precies waar de juf al bang voor was geweest. Zodra zij begon te communiceren waren de slangen of te kort of te breed of het ontbrak haarzelf aan voldoende adem om het proces krachtig genoeg gaande te houden. Misschien met een metertje tuinslang van de Gamma. Die wet bestond, daar durfde de juf alsnog vergif op in te nemen.

zondag, maart 20, 2005

Tanden

Het cruiseschip is een paar uur eerder dan verwacht de haven binnengelopen. Gelukkig maar want juf zat al dagen te popelen om de schrijfstilte te verbreken. Mijmerend onder een parasol (met individuele straalkachel aan haar voeten) , heeft de juf de gebeurtenissen uit haar geheugen opgediept die ze nog wilde vermelden als ze weer thuis was.
Hieronder de eerste.
Zowie de luisterhond, was een tijdje geleden beroepshalve aanwezig bij een gesprek dat de juf samen met de adjunkt met een leerling voerde. Het gesprek was een beetje beladen maar er werd toch veel gelachen. Door alledrie de betrokkenen. "Ik hoef geloof ik even niet op te letten", leek de hond te denken. "Die drie redden het ook wel zonder mij".
Plotseling stond ze met haar voorpoten op de tweede plank van een kastje gesteund te reiken naar een blikje Unox fijne leverpastei dat nog potdicht zat. Nou weet de juf dat een hond een gevoelig reukorgaan bezit maar zó gevoelig?
"Geen aandacht aan schenken", dacht ze, "een hond heeft geen handjes". Laat nou het mirakelse beest het treklipje met haar kakement beheerst openrukken en kalm gaan zitten smakken!
Juf moest ook maar eens haar tanden in het een of ander gaan zetten.
Goed voorbeeld doet goed volgen!

zondag, maart 13, 2005

Groetjes

De juf heeft zichzelf op virtuele vakantie gestuurd. Hopelijk komt zij binnenkort geheel verkwikt terug op dit weblog. Op 21 maart (een nieuwe lente een nieuw begin) stuurt zij u sowieso een kaartje. Ze moet nu gaan want er zijn springende dolfijnen gesignaleerd rond de boeg van het cruiseschip. En het buffet is doorlopend geopend en bij de prijs inbegrepen.

donderdag, maart 10, 2005

Koude kip en appeltaart

De kinderen moesten vandaag een verhaal afmaken over een jongen (een veel te mooie jongen in een land hier ver vandaan)die avond aan avond van eenzaamheid lag te huilen in bed omdat hij door zijn streken alle andere kinderen van zich had vervreemd.
Eén van de oplossingen: die jongen moest gewoon zeggen: "ik zal het nooit meer doen en wil je nu met me komen picknicken in het paradijs?".
Oké, juf kan er een eind in meegaan, maar wat zit er minimaal in zo´n picknickmand?

woensdag, maart 09, 2005

Het is zaak altijd lid te worden van de juiste club

Vanochtend waren er een paar zieken en daarom zaten er kinderen op een andere dan hun normale plek. Waar de meeste lege tafeltjes stonden werd wat geschoven zodat iedereen toch samen met een ander kind de dag door kon komen.
Fijn bedacht door de juf.
Tot er een met zijn handen in het laatje van een zieke begon te frummelen.
En een berg van 20 stoffige gummen boven tafel harkte.
Blauwe gummen met een zwart streepje, verweerde olifantengummen zonder slurf, roze varkentjes en illegaal veel vierkante schoolvlakjes.
Twee jongens zaten in de vechthouding tegenover elkaar. De gummen beurtelings verdedigend en afpakkend.
Juf doorzag de situatie niet meteen voor de volle honderd procent.
Ze verwees de "bezitter" terug naar zijn eigen tafel.
En ging toen toch maar eens informeren naar zijn verhaal.
In zijn versie had hij slechts de reeds lang vermiste gum van zijn zieke vriend teruggevonden in een vreemde la en was in loyale woede ontstoken.
Iedereen in de klas, "behalve jij juf", fluisterde hij beschuldigend in haar oor, weet dat er een gummenclub is.
"Iemand zal nattigheid voelen voor dit woord in zijn geheel op het bord staat!", riep de juf.
En ze schreef in letters van 50 centimeter hoogte tergend langzaam gummenclub op het bord.
Reeds ongeveer bij de tweede M werd zij door de voltallige rood aanlopende klas gesouffleerd.
"Ik verwacht dat dit probleempje voor het einde van de dag is opgelost", maakte zij de act af.
En hoopte dat er ook enig effect zou blijken als zij morgen vulpennenclub? en potlodenclub? op het bord zou kalken.

dinsdag, maart 08, 2005

Eed

"Ik zweer het op het hoofd van mijn hond", zei de juf tegen een wantrouwig jongetje.
En toen pas geloofde hij haar.

Even tijd voor jezelf

In de lerarenkamer duwde de gymmeester vandaag een viltstift dwars door een muntstuk van vijftig eurocent.
En nog eens. En nog eens.
Zelfs juf M. kon niet ontdekken hoe hij dat klusje keer op keer klaarde.
Toen rolden alle leerkrachten eensgezind van hun stoeltjes.
Om aldus gesterkt en met ernstige gezichten weer aan de opvoedkundige arbeid te gaan.

maandag, maart 07, 2005

De boom der kennis

De juf plukt de vruchten van de nieuwe Apple computer nog niet. Haar partner zit opgewonden in de huiskamer te kraaien over weer een nieuw ontdekte mogelijkheid van het apparaat en zij zit, verbannen naar "de werkkamer" te worstelen met het vertrouwde programma op de "oude" computer.
Kijk en dat riekt nou naar seksisme binnen de relatie.
Alles verschijnt keurig op haar eigen beeldscherm maar eenmaal gepubliceerd bijten alle zinnen elkaar in de staart en klopt er van de leestekens ook al niks meer.
En dat is beschamend voor een juf. Wij juffen houden er niet van te kijk te staan als onbekwaam. Wij hechten aan onze bladspiegel. (Spiegeltje spiegeltje aan de wand, welke juf schrijft het mooist van het hele land?)
Als die man niet opschiet met het geschikt maken van jufs weblog voor de Apple dan kon er wel eens grote tweedracht ontstaan in een ooit vreedzaam huisgezin.
Want zo feministisch is de juf nou ook weer niet dat zij haar hoofd gaat breken op de toepassingsmogelijkheden van een computer. Daar heeft ze haar mannetjes voor.
Ooit. Misschien.

zaterdag, maart 05, 2005

Kijken

Op de opening van de ekspositie van zeekomkommer in Haarlem is in de juf die mevrouw opgestaan die vroeger bij haar in de buurt altijd voordrong bij de groenteman. “Dat doosje met die oranje veer en dat hartje van macramé, dat wil ik”, siste ze omdat ze opving dat een ander vrouwmens interesse toonde. En ze begon alvast verwoed aan een glazen schuifdeurtje te wrikken waarachter de veer stond te lonken en omstanders aan te spreken met het verzoek haar bij het wrikken te assisteren. De veer deed verlangen naar meer, zodat er nu drie doosjes onder de schemerlampjes staan. Ook nog een piepkleintje met twee morsdooie zwarte torren en een iets groter exemplaar afgevuld met losgerukte poppenbenen en één poppenarm.
Wat uitgelicht wordt laat ineens een ander gezicht zien.
Niets is wat het lijkt.
Wat juf dan weer deed denken aan het modieuze kindermutsje, zo eentje met twee van die koddige puntjes aan weerskanten van het hoofd, dat ze van de week op het schoolplein stijf bevroren uit de sneeuw raapte.
”Stop even in de gevonden -voorwerpen -mand, wil je?”, vroeg ze aan een kind.
“Die vieze jongensonderbroek juf?”, was het verbaasde antwoord.
En waarachtig die laatste observatie was korrekt.

vrijdag, maart 04, 2005

Dansles

Als voorbereiding op een les over dans, in een jeugdtheater, spraken we vandaag met elkaar over goed en kwaad zoals opgevoerd in de bijbelverhalen van het oude testament. Begonnen die linkmiechels ineens over het Tropenmuseum.
"Nee", reageerde de juf pinnig oningelicht, "dat heeft er niets mee te maken".
Leest ze ´s avonds een Vrij Nederland van een paar weken oud .
Staat er een artikel in over een interessante expositie met als thema goed en kwaad door de eeuwen heen.
In het Tropenmuseum.
En ze zegt het nog wel af en toe zelf : "onderschat nooit een leerling".
Het gloedvol voorlezen van de belevenissen van Mozes vanaf zijn geboorte tot aan het bereiken van de overkant van de Rode Zee, vergoedde iets.
De sprinkhanenplagen en rivieren van bloed gingen er zoals altijd in als zoete koek.

woensdag, maart 02, 2005

Regeljuf

Vandaag viel er kerstkaartensneeuw. Op het speelplein stonden rijen sleetjes rechtop tegen de muur geparkeerd,wachtend op het speelkwartier. Toen het eindelijk zover was dat er buiten gespeeld kon gaan worden, gaf juf veiligheidshalve snel nog even een lesje beleefd en sociaal vaardig sneeuwballengooien. Door het stellen van sterk sturende vragen. "Wat vind jij ervan als er een sneeuwbal in je nek gegooid wordt?" (Gevolgd door strenge blik over leesbril.) "Is een sneeuwbal midden in je gezicht prettiger?"(Uitdrukkingsloze mimiek.) "Wat vind je leuker: een flink aangeplempte ijsbal of een wat lossere bal tegen je hoofd?" "Hoe merk je of iemand het nog leuk vindt om sneeuwballen te gooien?" En echt, het hielp, geen onvertogen woord , we leken de koninklijke familie in Lech wel. Toen juf weer eens flink na sluitingstijd het schoolgebouw verliet, zei ze tegen een vader die een sneeuwbal op haar richtte: "niet doen, de juf is moe!" Prompt liet ook deze brave man zijn geheven arm zakken. Het is voor haar altijd een hele omschakeling dat ze er rekening mee moet houden dat de mensen in haar eigen buurt haar de regie over het gooien der sneeuwballen niet gunnen.

dinsdag, maart 01, 2005

Luisterhond

Wat doet dat dier elke week een dag op school?
Als er kaartjes per aaitje verkocht zouden worden sliep zij nu in een gouden mandje.
Zij begeleidt een kind dat liever linea recta naar huis zou snellen zachtmoedig richting bank, waar zij zich zuchtend laat voorlezen, of in ieder geval zo´n beetje de plaatjes meekijkt.
Ze mag als de ouders weg zijn los en gaat dan lopen rommelen.
Soms geeft zij tussendoor een luisterconsult aan een kind uit een andere klas.
Dat gaat op afspraak; "juf Aukje mag ik volgende week met de hond komen praten?"
En dat mag dan.
Als het tienuurtje gegeten wordt gaat ze hoog in haar mand of hoog op jufs tafel, want al die geurende boterhammen dat kan ze niet aan.
Zij sust ruzies, zij dempt lawaai ("stil nu, Zowie slaapt")en als we op straat in de rij lopen, "wil" iedereen met haar.
Ze heeft een hondenbaan: zachtmoedig zijn.