Het cruiseschip is een paar uur eerder dan verwacht de haven binnengelopen. Gelukkig maar want juf zat al dagen te popelen om de schrijfstilte te verbreken. Mijmerend onder een parasol (met individuele straalkachel aan haar voeten) , heeft de juf de gebeurtenissen uit haar geheugen opgediept die ze nog wilde vermelden als ze weer thuis was.
Hieronder de eerste.
Zowie de luisterhond, was een tijdje geleden beroepshalve aanwezig bij een gesprek dat de juf samen met de adjunkt met een leerling voerde. Het gesprek was een beetje beladen maar er werd toch veel gelachen. Door alledrie de betrokkenen. "Ik hoef geloof ik even niet op te letten", leek de hond te denken. "Die drie redden het ook wel zonder mij".
Plotseling stond ze met haar voorpoten op de tweede plank van een kastje gesteund te reiken naar een blikje Unox fijne leverpastei dat nog potdicht zat. Nou weet de juf dat een hond een gevoelig reukorgaan bezit maar zó gevoelig?
"Geen aandacht aan schenken", dacht ze, "een hond heeft geen handjes". Laat nou het mirakelse beest het treklipje met haar kakement beheerst openrukken en kalm gaan zitten smakken!
Juf moest ook maar eens haar tanden in het een of ander gaan zetten.
Goed voorbeeld doet goed volgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten