dinsdag, oktober 31, 2006

Niet eerlijk

Vandaag hebben de kinderen het lang beloofde toernooi gehouden.
Twaalf ridders namen deel,waaronder drie meisjes.
Zie die 25% geharnaste emancipatie maar te evenaren, maatschappij!
Eén jongen liep een klap op zijn hand op, omdat hij zijn schild vergat te gebruiken.
Vanaf dat moment hoorde juf zichzelf alleen nog maar schril schreeuwen: 'je schild, gebruik je schild dan toch!'
Nog net op tijd verzon ze een list.
Het was een 'uitzonderlijk kille dag' en we moesten nodig naar binnen.
'Wapens hier inleveren graag.'
Nooit meer over praten.

maandag, oktober 30, 2006

Floris V

We waren naar het Muiderslot.
Een van de leukste dingen daar, vindt de juf het poepdoosje dat uitkomt op de slotgracht.
Verkeerde woord!
Er is geen sprake van een doos, eerder van een tochtgat.
Blote blauwe ridderbillen in de winter!
Even dat deksel optillen en denken aan de mensen die hier allemaal gezeten hebben.
Maar ook aan de eendjes die destijds hieronder gezwommen hebben.
De vijand, die bij het stiekem oversteken van de slotgracht wellicht verrast werd.
Wat zegt deze omgang met de vaderlandse geschiedenis over het onderwijzend personeel in Nederland?
Laat ze zich toch houden aan de officiële canon.

vrijdag, oktober 27, 2006

Dienbladen

De laatste vrijdag van deze herfstvakantie. Ik strijk met Zowie aan mijn voeten, neer op een terras in het Vondelpark.
Al snel hoor ik de strenge stem van mijn overleden grootmoeder in mijn hoofd klinken.
'Moet je die kinderen nou toch zien! Die schuiven met plastic dienblaadjes door de grinthopen. Zo komen er krassen op. Waarom zeggen die ouders daar niets van?'
Ik geef haar gelijk, met misprijzende juffenblik volg ook ik de illegale verrichtingen van de vijf-jarigen.
Er komt een moeder op me af. Ze zal toch geen gedachten kunnen lezen? In het Vondelpark is alles mogelijk.
'Mevrouw, mogen wij uw dienblaadje?', vraagt ze. 'Dan kan mijn dochtertje ook meespelen'.
Even overweeg ik een vlijmscherpe preek, maar dan besluit ik te poseren als vriendelijk vrouwtje.
'Natuurlijk', zeg ik met een glimlach.
Sorry oma.

vrijdag, oktober 20, 2006

kaartsysteem

Bij de rekenles hebben de kinderen laatst kaartjes zitten maken die toegang verschaffen tot een imaginair zwembad.
Er werd doorgenummerd en dus geteld, tot ver over de 100.
Daarna gingen er elastiekjes om de stapeltjes kaartjes omdat we eventjes geen echt zwembad bij de hand hadden.
Vandaag kwamen ze toch ineens goed van pas. We moesten, allemaal tegelijk, 'met ecoline ' .
Eerst stortten we ons en masse op de werktafel.
Toen deelden we de zwembadkaartjes uit en riep iemand nummers af, als er plaatsen vacant kwamen.
Iedereen kon zich hierin vinden.
Af en toe kwam er een kind langs om te vragen of zijn of haar nummer al bijna aan de beurt was, maar niemand drong of duwde.
Dat er twee kaartjes met het nummer 8 erop in omloop waren, werd door de vingers gezien.
Zelfs het feit dat nummer 18 per ongeluk ruim voor haar beurt ging, wekte geen overmatige woede.
Er daalde een rust over ons neer, alsof we op zaterdagmorgen bij de bakker, met nummertje 94 in ons hand, op een stokbrood stonden te wachten.
Terwijl de 68 net aan de beurt was.

donderdag, oktober 19, 2006

Robotjuf



De opdracht was: Bedenk wat jij kunt doen om het hier voor iedereen gezellig te maken.
Boven één uitwerking.

woensdag, oktober 18, 2006

Fluitje

Dinsdag moest ik zelf een gymles geven. Niet mijn grootste talent.
Het bleek echter een fluitje van een cent. De gymmeester had de toestellen al neergezet en de les was door hem tot in detail uitgeschreven.
Nu kon ik me concentreren op het bedienen van het echte fluitje. Daar mag je als juf op blazen wanneer de kinderen 'door moeten draaien' naar het volgende onderdeel.
Niet oorverdovend lang fluiten, maar een kort snerpje geven.
En dat ze dan allemaal meteen gaan zitten.
Het lukte...
Ach, het juffenparadijs.

dinsdag, oktober 17, 2006

Zowie (de luisterhond van groep 4)

opblaasfoto
Zowie is lief en hij kan goed naar Aukje luisteren.
En hij is speels en hij is mooi vind ik.
Hij heeft altijd honger en dorst.
Als hij ligt is dat schattig en lief.
Als hij een hondenkoekje krijgt dan gaat hij dat opeten en dat is schattig.
Zowie is een lieve hond.
Hij kan goede kunstjes en hij speelt lief.
Een keer gaf juf Aukje een knuffel die leek op Zowie, maar hij deed er jammer genoeg niks mee. Maar later, toen deed hij dat die knuffel haar jong was. Dat was leuk en grappig, maar ook lief en schattig.
De kinderen mogen niet zeggen wat ze moet doen.
Zowie is best oud, maar wel creatief in spelen en ook slaperig.
Einde

maandag, oktober 16, 2006

Wandelen

Zaterdag waagde juf zich aan een door de N.S. uitgezette wandeling door Zuid-Limburg. Het parcours voldeed volledig aan alle mogelijke verwachtingen. Het strekte zich uit over een beeldschone lengte van maar liefst tweeëntwintig uitbundig glooiende kilometers. Tot zover niets aan de hand.
Maar de verschrikkelijke dag erna kwam snel. Juf zat met blote, gezwollen voeten op de bank en las een boekje.
Vandaag echter, was het maandag.
Juf moest haar schoenen aan. Verstandig als zij is, wist zij deze terug te brengen tot open Birkenstocks.
Lopen kon zij nu, maar echt gezellig was ze nog niet.
Hopelijk heeft ze morgen weer damesschoenen aan.

donderdag, oktober 12, 2006

Geschapen

We zijn bezig aan een stukje tekstverklaring.
Geschapen is hij als een paard, staat er in een middeleeuwse verhaaltje over een eenhoorn. Het woord geschapen leidt tot de wildste verklaringen. Vooral veel blatende schapen figureren in de diverse definities. Als ik de kinderen fijntjes herinner aan 'Gods schepping', wordt er her en der opgelucht adem gehaald. Natuurlijk, de schepping, dat is een onderwerp waar ze als zevenjarigen vanzelf al veel over nadenken.
Degenen die daarenboven nog eens houvast hebben aan bijbel, torah of koran hebben het begrip nu helemaal rond. Voor sommigen ligt het wat ingewikkelder.
Op weg naar gym zegt één van de jongens ineens met een diepe konkluderende zucht:'Ik geloof wel in God. Ik had hem een keer heel hard nodig en toen heeft hij mij meteen geholpen'. 'Hoe dan?', wil ik weten.
'Nou, er zaten grote jongens achter me aan en toen vroeg ik of hij ze alsjeblieft weg wilde jagen. Dat heeft hij meteen gedaan. Dus hij moet wel bestaan.'
Het heeft voordelen zeven te zijn.

woensdag, oktober 11, 2006

Redding

Bij het buitenspelen denk ik te merken dat de kinderen gecorrigeerd moeten worden. Ze staan onopgevoed hard op het glas van de vitrine van de Medezeggenschapsraad te trommelen. Als ik dichterbij kom, wordt duidelijk wat er speelt.
Ze trachten, totnogtoe tevergeefs, een lieve dikke trage bromvlieg uit de kast naar de vrijheid te loodsen.
Als ik de klep aan de achterkant van de kast open, zeilt de troetelvlieg onder gejuich statig heen.
Om elders in vrede zijn levenscyclus (waarover ik niet in detail zal treden) te voltooien.

dinsdag, oktober 10, 2006

Blond en moordzuchtig

Van de week bood ik de drieëntwintiggaatsperforator ter reparatie aan één van de vaders aan.
'Hij zit vast', zei ik ter verduidelijking van het door hem gratis op te lossen probleem.
'Dat van dat vast zitten, dat had je goed gezien', zei hij toen hij het ding terug kwam brengen. 'Je moet hem misschien af en toe eens legen. Er zat een vastgelopen aangestampte koek bureaucratenconfetti in.
Terwijl die uitgestanste ronde papiertjes, mits tijdig bevrijd, zo poëtisch kunnen wervelen...
Poging tot dubbele moord dus.
Op apparaat en op papiertjes.

maandag, oktober 09, 2006

Rekenflirt

De opdracht bij rekenen was: schrijf zoveel mogelijk woorden in spiegelschrift. Teneinde het werk zelf te corrigeren werden spiegeltjes verstrekt. Daar kraait verder geen haan naar, dachten dus de kinderen.
Als het werk toch wordt opgehaald komt één van de jongens, die blijkbaar ook buiten controle had gerekend, zich vervoegen aan mijn tafel.
'Ik heb geschreven juf is lief. Ik zeg het maar want je zult het straks toch wel zien', zegt hij. Met prettig rode konen heb ik het werk nagekeken.

zondag, oktober 08, 2006

Legioen scholieren


Als ongeveer vijftien jongens van zeven jaar het dagelijks presteren een volledig ingerichte wapenkamer voorbij te marcheren, zonder even snel een schild te proberen of een helm op te zettten dan kan men spreken van een redelijk gedisciplineerd legertje scholieren.

vrijdag, oktober 06, 2006

Monster, geest, heks

Nadat ik gloedvol voorgelezen heb over een moeder die een verhaal voorleest waarin een monster de hoofdrol speelt (het Blookervoorleeseffect), komt hij naar me toe.
'Ik heb een keer een geest gezien. Toen we aan het eten waren stond hij ineens bij ons voor het raam. En in de wolken zat een keer een heks'.
Met deze mededeling heeft hij mijn onmiddellijke onverdeelde aandacht. Hij registreert het en vindt het zwaar overdreven.
'Allebei maar één keer hoor!', zegt hij. En trekt zich schielijk terug achter zijn tafeltje.

Ridder



Juf S. is lekker aan de slag geweest.
Bijgaand een foto van één van de papiermaché-ridders die het resultaat van drie lessen noeste handenarbeid waren.
Dit exemplaar torst een goedendag van alufolie en verheft een satéstokje tot zwaard.
Als de klok vannacht twaalf uur slaat. Als het kleine volkje tot leven komt...
Dan kon er bij ons op de gang wel eens een fiks toernooi worden uitgevochten.
Maandag zoeken naar papieren sporen.

donderdag, oktober 05, 2006

Rekenwens

Het laatste uurtje besteedden de kinderen aan toneelspel en tekenen met pastelkrijt (rond het ridderthema). Voorts verrezen er enkele ravisante kastelen opgetrokken uit blank gelakte blokjes, dan wel kleefzand.
Tussen dit alles door reed een in de Middeleeuwen verdwaalde houten trein.
Een meisje weigerde deze schoolse frivoliteiten resoluut. Ze verzocht om 'gewone sommetjes'. Toen de juf kwam aanslepen met een rekenspel, zei ze geïrriteerd: 'Nee, ik zei toch sommetjes!'
Toen haar wens eindelijk vervuld was ging ze aan de slag.
Om pas te stoppen met rekenen toen het signaal tot opruimen werd gegeven.

woensdag, oktober 04, 2006

Herfstgedicht

smoorverliefd
ik wist niet
dat ik jou in mijn
oog zag smoorverliefd
ik zag dat ik jou zag
smoorverliefd
ik schrok een beetje
met verliefd
ik wist het zeker
smoorverliefd
smoorverliefd
smoorverliefd
smoorverliefd

dinsdag, oktober 03, 2006

Record

Af en toe slaat er een kind op hol.
Zo is de hoofdletter 'W' deze week uiterst sierlijk vijfhonderd keer en meer geproduceerd door één en dezelfde kleine jongen.
Vroeger noemde men dit strafwerk.
Nu heeeft hij de 'I' af en smeekt mij om verder 'aan de 'W's ', te mogen.
Er is een schoonschrijfrecord gevestigd.
Wie zwiert er even sierlijk overheen?

maandag, oktober 02, 2006

Waar zit ons hart?

Meester K. was bezig 'voorkennis' te activeren. In dit geval voorkennis betreffende het menselijk lichaam.
Toen hij vertelde wat de meeste mensen voor waar aannemen, namelijk dat het hart links in de borstkas is geplaatst, greep meisje L. in.
Ze zei toen ze de beurt kreeg:' Dat is echt niet waar. Het hart zit in het midden van de borstkas.'
We zullen navraag doen bij haar vader, de medicus. Hoewel ik eerder dit soort gevalletjes aan de hand gehad heb met meisje L. En meestal had ze gelijk.