woensdag, januari 30, 2008

Geef nooit op

We lazen een gedicht over een centaurus. Van voren mens, van achteren paard.
Het vers eindigde met de mededeling dat er nooit fossielen van dit wezen zijn gevonden.
Dit vond men typisch een conclusie voor verstarde volwassenen.
'Laten wij dan maar beginnen met graven', zei er een.
'Als we zijn skelet niet vinden, vinden we wel iets anders ouds', ging een ander daar op in.
Het zal toch niet juist deze groep kinderen zijn, die komende week per ongeluk op de gemummificeerde resten van een eenhoorn stuit?

dinsdag, januari 29, 2008

Moe

'Waarom speel je niet mee? Is er iets?'
'Mijn zusje was gisteren jarig!'
'Was het geen leuk feest?'
'Jawel, maar ik ben moe, het was zo'n gedoe...'
'Hoe bedoel je?'
'Er zaten twee nijlpaarden in de poppenkast. Twee!
We moesten een race doen met een aardappel op een lepel.
En ook nog zaklopen.
Een jongen van negen deed zijn race tegen een meisje van vier. Dat is niet eerlijk toch, of wel soms?'
Ze kijkt er talentvol zorgelijk bij.

Het Peter Pan-complex

Gisterenavond zat ik in een zaal, die tot aan de nok gevuld was met hongerige onderwijzers. Het rook er doordringend naar rookworst, jus, gebakken uitjes en spek.
En naar leerkracht.
Het thema van het feestelijk samenzijn was: vind het kind in jezelf terug.
Duurt dit nog lang, dacht ik. Afgewisseld door: waar is het deurtje waardoor ik ongezien kan ontsnappen. Ik had geen zin in hongerig opzitten en pootjes geven aan mij opgedrongen juffen en meesters.
Mijn metamorfose van groot mens naar kind was begonnen.
Oerkrachten braken in mij los toen ik hoorde wat ik moest doen alvorens ik het recht verwierf toe te tasten.
Men droeg mij op te bouwen met mijn eten. Ik werd verplicht tot metselen met een berg andijviestamppot.
Augurken veranderden in geschut. Walnoten in patrijspoorten.
Een in mij opgestoken storm joeg kolkende jusgolven woest richting de rand van mijn wegwerpbordje.
Tegen de tijd dat we aan het toetje toekwamen, schepte ik met blote handen rode drilpudding tot smaakvolle rotspartijen.
Op de fiets terug naar huis heb ik gezongen.

donderdag, januari 24, 2008

Slagveld

Een van de kinderen heeft moeite met het uit elkaar houden van de m en de n.
We hebben een ezelsbruggetje bedacht, een filmpje dat ze in haar hoofd kan afspelen.
Een piepklein riddertje rijdt rondjes over de bladzijden van haar leesboek. Het zit niet te paard, maar te kever. Een tamelijk platte kever. Woest zwaait het in het rond met een zwaard, ter grootte van een speld. Die speld is overbodig, maar gezellig om te visualiseren.
Als we de kevermest bijna kunnen ruiken, laten we de ridder zijn trouwe beestje de sporen geven. Hij voert het gevankelijk door de poorten van de letters m dan wel n.
Bij de n, bromt hij chagrijnig: 'Hier valt ook niets te kiezen, nooit meer dan één poortje, meer niet, niks, nada.'
'Ha, de m', roept hij daarna verheugd. 'Mmmm, hier heb ik meer ruimte, mooi, makkelijk, ik kan kiezen welke poort ik neem.'
Mocht het iets opleveren, dan gaan we een film bedenken die de b, de d en eventueel de p temt.

woensdag, januari 23, 2008

Stof tot nadenken

Misschien komt ooit de dag waarop ik een doorgelopen vodje op mijn voordeur geprikt zal vinden. Opgepast, hier woont een lelijke heks. Ik zal het briefje zeker onder de punaise vandaan scheuren. Tegen het licht houden. Besnuffelen. De kleur van de vlekkerige inkt bestuderen.
Onder de grote lamp boven de eettafel zal ik het drogen en daarna zorgvuldig in een map stoppen.
Voor wanneer ik gepensioneerd ben. Dan pas zal ik in alle openheid aan het monsterproject Mijn Leven Als Schoolheks beginnen.
Hoe zit dat bij virtuele schimpscheuten? Moet ik nu andere beslissingen nemen? Wissen? Iedereen kan tenslotte, indien geïnteresseerd, alle briefjes in mijn reactiedingetje lezen. Wil ik dat? Waarom niet eigenlijk?
Kan ik ze misschien toch beter naar het nog aan te maken mapje Stof tot Nadenken slepen?
Ach juffrouw Aukje, alles waaraan men aandacht schenkt wordt groter. Ik had je wijzer gedacht.

maandag, januari 21, 2008

Preek

Van kinderen kun je veel gedaan krijgen als je ze op een positieve manier benadert.
Dit verheven principe is vlak voor het tien-uurtje een beetje uit zicht geraakt.
Misschien omdat er net één propje teveel door de klas gekeild is.
Misschien omdat groepje 5 net te lang zit door te giechelen.
Er breekt iets in mij.
Hartstochtelijk begin ik te preken. Het lucht lekker op.
Net als ik alsnog medelijden met de groep krijg, bereikt mij de volgende vraag:
'Ga je nu dan wel voorlezen uit Meneer Vos?'
Vooruit!

donderdag, januari 17, 2008

Uitje

'In Parijs zijn we naar de klokkenluider van de Rotterdam geweest'.

woensdag, januari 16, 2008

Kulturen

Nog even over God. 
Eén van de meisjes vertelt gierend, waar volgens haar de regen vandaan komt. 'Dan zit God heel hard over de rand van een wolk te plassen.'
Een gelovig klasgenootje kan het bijna niet aanhoren. 
'Ze bedoelt het niet kwaad, hoor', zeg ik, als ik haar gekwetste blik zie.  Ik realiseer me even daarna, dat ik me bemoei met een probleem dat onmogelijk te sussen valt.
Zij blijkbaar ook. 'Ik wil wel een keer voor de klas komen uitleggen hoe het echt zit met God', stelt ze voor.
Ik ben benieuwd.

maandag, januari 14, 2008

Krachttermen

Vlak voor het speelkwartier begint er een jongen benauwd te kijken.
'Ik wil drie dingen zeggen, maar ze mogen geen van allen', vertrouwt hij me toe.
'Ze moeten eruit, ik weet ook niet waarom!'
'Ik doe de deur wel even dicht, dan kan niemand anders het horen', zeg ik.
Dan barst hij los: 'God, Godallemachtig en Godsamme.'
Hij erkent de kracht van woorden.
Een potentieel lid van de Bond tegen het Vloeken.

vrijdag, januari 11, 2008

Berg

'Misschien kun je je verjaardag beter niet morgen vieren', zei ik gisteren tegen een kind. 'Er heeft al iemand afgesproken voor vrijdag.'
Voortijdig feliciteerde ik mezelf vervolgens met het stroomlijnen van de verjaardagsagenda.
Blij werd er hedenmorgen achter elkaar een mandje, een dienblaadje en een kistje met snoep de klas binnen gezeuld. Drie stralende jarigen presenteerden zich tegelijkertijd aan mijn bureau.
'Zie dit als leuk', zei een moeder, die mijn verwarring opmerkte. ' Die kinderen krijgen een smak snoep ineens. Onvergetelijk voor ze.'
Het vreemde is dat het werkte. In tijden niet zo'n leuk klassenfeestje gevierd.

donderdag, januari 10, 2008

Kinderen


Dochter L. heeft zich er reeds lang bij neergelegd : als juf over haar kinderen spreekt bedoelt ze niet haar eigen kinderen.
'Hier, voor je kinderen', zei ze dan ook toen ze terugkwam uit de VS.
En wierp de Educational Cards door ene Carington Bowles zwierig in jufs schoot. Verdraaid goed alfabet, bedacht in 1782.
Het gymlesje werd: schrijf zoveel mogelijk woorden met je eigen lichaam.
Wat interessante observaties opleverde.
Niemand bleek te weten dat links vanuit jezelf gezien, door het publiek als rechts ervaren wordt.
Zo werd wij ijw en aap, paa.
Raar.

maandag, januari 07, 2008

Zoek de zonzij

Ze wil iets van me, mijn god, laat het snel voorbij zijn. Je hoorde het haar denken.
De opgave was zon, enkelvoud, correct gespeld in zonnen, meervoud over te zetten.
'Wat zegt ze nou? Nou wil ze weer dat we nog meer fouten maken', schamperde een linkmiechel door de klas.
Het beproefde kind voor het bord, besloot de tip serieus te nemen. Zonnnnnen, schreef ze in keurig blokschrift op het bord. Goed beschouwd stond er nu inderdaad meer fout dan juf ooit voor mogelijk had gehouden. Een bescheiden succesje.