Gisterenavond zat ik in een zaal, die tot aan de nok gevuld was met hongerige onderwijzers. Het rook er doordringend naar rookworst, jus, gebakken uitjes en spek.
En naar leerkracht.
Het thema van het feestelijk samenzijn was: vind het kind in jezelf terug.
Duurt dit nog lang, dacht ik. Afgewisseld door: waar is het deurtje waardoor ik ongezien kan ontsnappen. Ik had geen zin in hongerig opzitten en pootjes geven aan mij opgedrongen juffen en meesters.
Mijn metamorfose van groot mens naar kind was begonnen.
Oerkrachten braken in mij los toen ik hoorde wat ik moest doen alvorens ik het recht verwierf toe te tasten.
Men droeg mij op te bouwen met mijn eten. Ik werd verplicht tot metselen met een berg andijviestamppot.
Augurken veranderden in geschut. Walnoten in patrijspoorten.
Een in mij opgestoken storm joeg kolkende jusgolven woest richting de rand van mijn wegwerpbordje.
Tegen de tijd dat we aan het toetje toekwamen, schepte ik met blote handen rode drilpudding tot smaakvolle rotspartijen.
Op de fiets terug naar huis heb ik gezongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten