Misschien komt ooit de dag waarop ik een doorgelopen vodje op mijn voordeur geprikt zal vinden. Opgepast, hier woont een lelijke heks. Ik zal het briefje zeker onder de punaise vandaan scheuren. Tegen het licht houden. Besnuffelen. De kleur van de vlekkerige inkt bestuderen.
Onder de grote lamp boven de eettafel zal ik het drogen en daarna zorgvuldig in een map stoppen.
Voor wanneer ik gepensioneerd ben. Dan pas zal ik in alle openheid aan het monsterproject Mijn Leven Als Schoolheks beginnen.
Hoe zit dat bij virtuele schimpscheuten? Moet ik nu andere beslissingen nemen? Wissen? Iedereen kan tenslotte, indien geïnteresseerd, alle briefjes in mijn reactiedingetje lezen. Wil ik dat? Waarom niet eigenlijk?
Kan ik ze misschien toch beter naar het nog aan te maken mapje Stof tot Nadenken slepen?
Ach juffrouw Aukje, alles waaraan men aandacht schenkt wordt groter. Ik had je wijzer gedacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten