maandag, juni 29, 2009

Snik van buiten de gemeentegrenzen

Voor haar eigen gevoel werkt juf pas een blauwe maandag, want sinds de herfst, op haar nieuwe school. Dat je je gevoelens moeilijk kunt peilen, bleek onlangs. Ze keek al totaal niet meer op van de uitzinnige gebruiken rond een afscheid in de nieuwe omgeving. Zo bleek er voor een weg-solliciterend collegaatje een overstromende koffer vol spannende cadeautjes bijeengesprokkeld. Onderwijzers streven naar onbaatzuchtigheid. De cadeautjes waren, in deze geest, voor de leerlingen van de toekomstige klas bestemd. Heel toevallig: in de berg zat ook het aardewerken rode theeservies met witte stippen, waar juf zelf als kind zo graag mee gespeeld zou hebben. Links en rechts hield men tedere toespraken. Daarna werd solo een afscheidslied aangeheven met daarin organisch verwerkt een authentieke Amsterdamse snik. Opborrelend uit de keel van een ras-Rotterdamse. Dat dan weer wel.

vrijdag, juni 26, 2009

Luizen pluizen

Als bejaarde apen beginnen twee meisjes mijn haar te doorzoeken op luizen. Gezellig in het zonnetje. Zegt de een tegen de ander: 'Ze heeft geen luizen, ze heeft rozen!'

zondag, juni 21, 2009

Watje

Als ik om half elf 's avonds uit het raam naar buiten hang, zie ik een zo op het oog welvarende egel, chill rondom het vogelhuisje scharrelen. Internet meldt mij even later dat egels veel slakken eten. Dat die in binnentuinen vaak vergiftigd zijn, is de verontrustende tweede zin. De afmaker: -De egel sterft vaak een langzame en pijnlijke dood- . Wat nu te doen? De buren bijeen roepen? Hopen dat ze dit lezen en de slakken, arme slakken, met bier zullen gaan doden? Vertrouwen op de intelligentie en intuïtie van de egel? Een raamposter met waarschuwende tekst ontwerpen? Wie het weet mag het zeggen.

donderdag, juni 18, 2009

Glad

'Juf wat is dat eigenlijk?', ze priemt met een vingertje richting het kalkoense vel in mijn hals. " 'Dat krijg iedereen die ouder wordt', antwoord ik zo neutraal mogelijk. '"Eerst ben je een hele tijd heel erg glad, en dan ineens krijg je overal van die rare vouwtjes. Soms worden het echte rimpels en op andere plekken verkreukelt je vel alleen een beetje.' Ik til mijn haar op om haar mijn voorhoofd te laten bestuderen. 'Oh ja', zegt ze bij het zien van mijn zorgelijke voren. Waarschijnlijk heeft vooral de passage: een hele tijd erg glad, haar gerustgesteld. Ze gaat weer spelen.

woensdag, juni 10, 2009

Leeskwartiertje

Een paar meiden hebben de belofte losgepeuterd dat ze dat mogen maken, waarvan ze de handleiding vlot kunnen lezen. Sindsdien wordt er gesmeekt of recepten voor taart en aanwijzingen over in elkaar te knutselen poppentheatertjes alsjeblieft meegenomen mogen worden tijdens het speelkwartier. Op de rand van de zandbak nemen de dames de vakliteratuur ernstig door. 'Marsepein, wat is dat voor spul?', hoor ik naast me. 'Plakband, ik moet plakband op mijn boodschappenlijstje zetten', zucht de ander. Mooi zo!

dinsdag, juni 09, 2009

Schattingen

De kinderen kregen een toverbonen-rekenopdracht. Hoeveel bruine bonen dachten ze dat er in een kinderhand pasten? De schattingen varieerden van twee tot driehonderdzestig tot duizend. In tweetallen werd steeds één van de vier handen daadwerkelijk gevuld. Daarna werden de bonen op tafel uitgeteld om te kijken of de schatting van zoëven klopte. Het tellen verliep geanimeerd, maar viel om de dooie dood nog niet mee. Zuchtend begon een groepje telkens opnieuw van voren af aan met tellen, om verbijsterd te concluderen, dat ze, wat ze ook deden, afwisselend tot zesenvijftig dan wel tot zevenenvijftig kwamen. De juf kon het bij de nabespreking niet laten om, wild met haar armen zwaaiend, bibberige voorbeeldrijtjes van telkens tien bonen te gaan leggen. Met dik getrokken viltstiftlijnen, zomaar op de blote instructietafel, zodat de rijen bonen in hun eigen hok geparkeerd konden worden. Afijn, misschien beklijft er iets. Morgen misschien maar eens de stenen in de wand tellen.

woensdag, juni 03, 2009

Handleiding

Het jongetje wou wel graag tuinkers gaan kweken in lege eierdoppen. In een rijk geïllustreerd boek over de natuur had hij precieze aanwijzingen gevonden over de te volgen handelwijze.
'Als jij nou een mooie handleiding schreef', teemde ik. 'En je maakte er een paar leuke tekeningen bij, dan zorg ik meteen voor zaad en aarde.' Verbijsterd keek hij me aan: 'Waarom maken we niet even een kopietje?'  'Omdat ik kopietjes stom vind', zei ik weinig overtuigd. 'Kopietjes zijn te makkelijk.' 'Je maakt zelf zo vaak kopietjes', zei hij onbevangen. 'Bijvoorbeeld bij rekenen, ik kan die sommen heus wel opschrijven en jij geeft toch zo vaak kopietjes.' Beschaamd boog ik het juffenhoofd. 'Ik zal gaan minderen', zei ik als was ik een verstokte roker. 'Maar schrijf jij nou toch maar eerst een nette handleiding.