donderdag, april 27, 2006

Raadsels

De opdracht was:"zoek drie dingetjes op het schoolplein, hou geheim wat je gevonden hebt, beschrijf de dingetjes op papier, maar verklap de namen ervan niet".
"Mag ik aan de tegels vastgekoekte kauwgum los wrikken?"
"Goed dat je het vraagt, doe maar niet".
"Sigarettenpeuken toegestaan?"
"Jullie doen me altijd weer verbaasd staan door jullie intelligentie, doe ook maar niet".
Weer terug in de klas verschanste eenieder zich achter Bosatlas, kookboek en encyclopedie, om in het diepste geheim en met het puntje van de tong uit de mond,aan de beschrijvingen te beginnen.
De boven alle boeken uittorenende juf zag alles wat mee de klas in mocht.
De raadsels volgen morgen.
Eén had geen ogen, was slijmerig en friemelde.

woensdag, april 26, 2006

Hoe win ik die wedstrijd?

Mijn schoonzus kan alles winnen wat ze wil.
Ze heeft eens, als vriendendienst, voor een nicht een autootje in de wacht gesleep.
Minzaam glimlachend stond ze het af.
Bij haar op de stoep staan altijd wel een paar wanhopige mannen op de deur te bonken die een gratis ijskast, wasmachine, fiets, of bubbelbad over de drempel willen dragen.
Mijn schoonzus heeft al drie gloednieuwe overtollige fietsen in de berging staan, wat moet ze ermee?
Al haar vakanties en weekenden zijn lang van tevoren volgeboekt, omdat de drie sterren prijsjes naar romantische kasteeltjes vóór de uiterste houdbaarheidsdatum op moeten.
Langs haar neus weg informeerde ze van de week of ik misschien hield van korte reisjes.
Met trillende handen begon ik, zodra ik de hoorn had opgelegd, mijn rolkoffertje te pakken.
Ooit zou ze mij leren hoe het moest.
Ik zond een onder haar supervisie bij een slagzin geknutselde fröbel in naar de woningbouwvereniging en won prompt de hoofdprijs van 500 euro.
Omdat ik met de klas meedoe aan de wedstrijd: "ontwerp het leukste Amsterdamse koekje", denk ik dat ik maar weer eens contact met haar ga opnemen.
Degenen die zich geprikkeld voelen mijn begaafde familielid naar de kroon te steken kunnen de eer natuurlijk aan de klas houden.
Ik zoek dringend iemand die koekvormpjes kan vervaardigen. (stekertjes)
Het vormpje dat de kinderen bedacht hebben, moet ik helaas geheim houden.
Wie weet welke rivaliserende klassen ermee lezen.

maandag, april 24, 2006

Inventarisatie


We doen mee aan een koekjesontwerpwedstrijd.
Op dit briefje een inventarisatie van benodigde kookspullen.
Wat "voor de juf" betekent, weet ik niet.
Maar ik voel een bui al hangen.

Verzoekschrift



Jammer genoeg is dit niet de hele tekening. Na "vuilnis" staat nog "auto", maar dat zien we zo eigenlijk ook wel.
Op de achterkant van de tekening staat een brief aan de deelraad. Enkele woorden, die wel in het klad stonden, zijn in het net vergeten. Geeft niet, niemand kan om deze brief heen. Lees maar:

Beste gemeenteraad wij
(de Agthoek) zouden het
erg op prijs stele
als de vuilnisautos na 12
ven
deezen brief is van Sam en Abel
de Achthoek 4b. om dat het
een afgrijselek lawaai maakt. juf
Aukje

de Achthoek

zondag, april 23, 2006

Lente

Ik ben mezelf een schrijversblok aan het aandoen.
Om toch aan potloden te kunnen ruiken heb ik na deze vaststelling eerst maar eens een stel vlijmscherpe punten geslepen aan alle vijftig kleurpotloden in de grote Bruynzeeldoos.
Om vervolgens de kastdeurtjes in de keuken te gaan soppen.
Ook dit gaat voorbij.

donderdag, april 20, 2006

Sfeer

Als een groepje kinderen een ontwerptekening maakt voor een huisje.
Om dit vervolgens eensgezind uit Lego-stenen op te trekken op een tafelblad.
Waarna de tekening plechtig overgedragen wordt aan een ander groepje kinderen.
Dat, zonder dat het gespiekt heeft hoe het oorspronkelijke huis eruit zag, hetzelfde ontwerp uitvoert in hout!
Zonder zelfs aan de mogelijkheid van gebruik van Lego te denken.
En dat het ene huis dan toch lijkt op het andere.
Alleen anders van sfeer.
Kon iedereen dat maar zien en beleven.

woensdag, april 19, 2006

Instructietafel

De meubels in mijn klas en ik, hebben al het hele schooljaar ruzie.
"Maak een duidelijke plattegrond van de opstelling der meubelen in het lokaal", verordonneert de map met nuttige, doch zeer dwingende tips en aanwijzingen voor het onderwijzend personeel.
In mijn geval zou erbij gestempeld kunnen worden: "herzie wekelijks tot tweewekelijks".
Na diverse schikkingen en herschikkingen wil ik nu zes tot acht kindertafels naar de gang bonjouren, om er twee grote "instructietafels" voor terug te plaatsen.
Kan ik eindelijk eens iets aan een groepje kinderen uitleggen zonder dat ze in een hoekje op de grond gaan liggen draaien en wriemelen.
Dit zal betekenen dat ongeveer acht kinderen hun laatje kwijt raken en aan een alternatief zullen moeten wennen.
Het zal ook betekenen dat vrijwel niemand meer de hele dag op één en hetzelfde plekje zal zitten.
Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Zouden ze dat al snappen en pikken?

dinsdag, april 18, 2006

Redactiesom

Weet je wat? , dacht ik bij mezelf: ik laat die kinderen zelf een paar leuke redactiesommen bedenken. Als voorbeelden knalde ik wat sommen op het bord, bv. over saaie boten met 150 zitplaatsen waarvan er al 45 bezet zijn en hoeveel passagiers er dan nog bijkunnen?
En over een moeder met vijf kinderen ("waarom niet een vader?", riep er een), die 20 euro in haar beursje heeft zitten en ijsjes van 1 euro het stuk voor haar kroost gaat kopen. Behalve voor de jongste zoon, (die schreeuwlelijk), die geen suiker mag hebben. En wat dan haar wisselgeld is.
Een van de resultaten wil ik u niet onthouden:

Op een schip zitten honderd soldaten. Twintig worden gedood. Dertig stappen aan wal en komen na een avond toch maar weer terug. Hoeveel soldaten zitten er dan nog aan boord?

Met illustratie van soldaat met geweer over de schouder.
Toch niet helemaal wat de juf in gedachten had.

woensdag, april 12, 2006

Avontuur voor het nut van het algemeen

Het is de school niet toegestaan klein chemisch afval naar het gratis verzamelpunt te brengen. Toen juf E. en ik vandaag, vermomd als privépersonen, met 4 vuilniszakken vol van dat spul kwamen aanrijden, spande het er even om of de slagboom voor ons geopend zou worden. Maar juf E. bleek te kunnen liegen als een zoutwatermatroos. Zij schudde acuut een minnaar uit haar mouw wiens postcode zij slechts half uit haar hoofd kende omdat de liefde pas net een aanvang had genomen.
Mij restte niets dan alle denkbare kanten op te kijken, behalve richting beheerders van de diverse "inzameleilanden". Terwijl zij alweer ruimschoots aan haar royale slappe lach begonnen was.
Sommige mensen vrezen niets. Zelfs geen vier vuilnismannen, omringd door plet-, versnipper en sorteermachines, waar makkelijk een flinke schooljuffrouw mee verwerkt zou kunnen worden. Gratis.

maandag, april 10, 2006

Cementmaffia

Vanmorgen om acht uur stond er pal voor het raam van de klas een cementauto. Met zo'n in vol bedrijf zijnde, ronddraaiende, elke les onmogelijk makende, herrie-lading.
"Mijn God", was mijn eerste gedachte. "Dat betekent urenlang kinderen aan hun enkeltjes uit vensterbanken trekken, blijft niets mij dan bespaard?"
Meester M. gaf kalm collegiaal advies. "Niet moeilijk over doen, drie kinderen interviewtje voor laten bereiden, tegen alle andere geïnteresseerden steeds zeggen: sorry, zij zijn al druk bezig met die werkmannen, jullie moeten nu echt gaan rekenen."
Een puik plan. Ik kreeg er zowaar zin in. Dus ik loop meteen naar buiten met Wouter, om ons aan die mannen voor te gaan stellen, zeggen ze doodleuk: " We zijn voor vandaag net klaar met dit werk."
Heb ik dat? Blijft niets me dan ooit bespaard?

vrijdag, april 07, 2006

Anderhalve meter slaapplezier

Aan juffen worden interessante mededelingen gedaan. Bijvoorbeeld:"Ik heb vannacht in het bad geslapen."
"O, en hoe beviel dat?", vraag je dan.
"Je moet er alleen aan denken dat je een paar handdoeken om de kranen bindt, anders stoot je je.
Verder heb je je knuffel, je rompertje (om op te sabbelen) , je kussen en je slaapzak nodig. En dan ligt het heel lekker."
Nu weet u het ook. Tot hoeveel centimeter lichaamslengte een doorsnee nieuwbouwbad lekker ligt? Honderdvijftig?

woensdag, april 05, 2006

Dierproefvrij?

"Juf gebruik jij lippenstift?"
Verbaasd dat het kind de prachtkleuren waarmee ik mezelf opfleur niet opgemerkt blijkt te hebben, antwoord ik stralend naar waarheid.
Pats! Ze heeft me!
"Weet jij dan niet dat die op konijnen getest worden?", vraagt ze met de blik op streng.
"Die van de HEMA niet', lieg ik op voorhand.
Ik zal de firma er toch even over mailen.
Voor mijn toekomstige gemoedsrust.

dinsdag, april 04, 2006

Zwemwater

Toen ik een jaar of acht was gaf de af en toe verstopte gootsteen in de keuken van mijn moeder mijn kleine zelf aanleiding tot mijmeringen. Ik stelde me voor dat hordes kabouters, klokslag twaalf uur 's nachts, met gevouwen handjes, te drab zouden springen, om nog bruikbare stukjes te lang gekookte bloemkool of knapperige sla uit de prut te zeven. Om met de vangst vervolgens vele hongerige kaboutermondjes te voeden. Altijd veroorzaakte mijn vader dreigende hongersnood, door met een oranje "plopper" op een houten steeltje, de fantasie door te prikken en de leiding te ontstoppen.
In de klas geen manspersoon om deze macho-taak op zich te nemen. Ook geen plopper trouwens.
Het bijhouden van een behoorlijke ploppervoorraad is te kostbaar voor een school.
Dus kroop de onvolprezen juf E. vandaag collegiaal in haar goeie goed in het gootsteenkastje om de zwanenhals los te schroeven.
Om de buizen te legen van koffiestokjes, haarballen en kleiresten. En misschien om kinderfantasieën te verstoren.

maandag, april 03, 2006

Dictee

Vandaag hebben zes "onderwijzerskinderen" elk aan ongeveer vier "leerlingkinderen" dictee moeilijke woorden gegeven. Op een leitje schreven de juffen en meesters het woord correct na van een voorbeeld en hielden het na de oefening voor hun gehoorzame,zichzelf corrigerende troepje, in de lucht.
Er werd gespeld dat de stukken ervan af vlogen. De categorie kon niet gek of moeilijk genoeg zijn, driftig kladde men door. Oei of aai. Geeuw of nieuw. Hond of kat, stomme "e's" in soorten en maten.
Bij hoog en bij laag hielden een aantal kinderen na een uur ploeteren vol dat ze : "maar één fout, misschien twee", hadden gemaakt.
Waar de juf beter mee kan rekenen is dat het geen enkele zin heeft te vroeg te juichen.
Waarschijnlijk morgen, op zijn laatst overmorgen, is alle nieuw vergaarde kennis die Amsterdamse kinderkopjes wel weer uitgewaaid.
Verzinnen we gewoon weer iets nieuws.