donderdag, mei 31, 2007

Schoolreisje

In de grootste speeltuin van Europa liep het naar het tijdstip van verzamelen. Over vijf minuten moesten juf E. en ik op het afgesproken punt zijn om de kinderen een ijsje te geven, hun koppen te tellen en ze de bus in te duwen.
Maar we wilden nog een rondje in de Flintstone-trapkarretjes op de hele hoge rails.
Dus riepen we vanaf onze verheven positie bevelen naar beneden.
'Jij daar, ga snel nog even plassen. En jij! Nu naar het verzamelpunt! B. Ga onmiddellijk van die schommel af!'
Het effect was overdonderend. Je zag die kinderen denken: onze juffen zijn overal, ze spreken ons nu al toe vanuit de hemel. En mooi dat ze deden wat we zeiden.

donderdag, mei 24, 2007

Bordjes om de boom te beschermen



Hoe je een gewortelde paastak beschermt, daar verschillen de meningen over.

Weesje

God zal me kraken!
Het ei dat een van de jongens dinsdag mee naar school sleepte is waarlijk uitgekomen.
Bij die jongen thuis.
Ook daar waren de volwassenen lichtzinnig genoeg om mee te gaan in de wens een broedmachine te bouwen.
Net als ik in de rotsvaste overtuiging dat het toch nooit wat kon worden, met dat ding.
En dan krijg je dit!
Ik ben medeverantwoordelijk voor het op de wereld zetten van een weerloos ouderloos vogeltje.
Kan me er nog net van weerhouden op te gaan bellen en om het kwartier goede raad op te dringen.
Over het in stukjes hakken van wormen en het geregeld toedienen van watervlooien.
Wel hoop ik heel sterk dat het beest het, nu het zo ver gekomen is, redt.
Misschien stuurt het universum mijn gedachtestraling door.
Maar mochten jullie dit op de conventionele manier lezen: het vogelopvangcentrum weet vast raad.

woensdag, mei 23, 2007

Spelfout

Omdat mijn groep opmerkelijk laag scoorde bij het correct weergeven van de dubbelklanken, bedacht ik een toegesneden werkje. Om te beginnen moesten in kleine groepjes zoveel mogelijk van de desbetreffende woorden bedacht en opgeschreven worden.
Ik vormde een eu een oe een ie en een ou groep.
De au, de ei en de ij zouden later nog wel eens komen, Keulen en Aken waren ook niet op een dag gebouwd.
Bij het corrigeren van de eu-woorden kwam ik een klassieker tegen: neuke.
Ik besloot het woord niet op te nemen in de lijsten die ik zat uit te typen, maar mijn juffenoren op steeltjes te zetten als ik ze uitdeelde.
'Waar staat nou neuke?', hoorde ik een van de netste jongens aan zijn kompanen vragen.
'Dat heb ik geschrapt, want jullie kunnen niet spellen!' snerpte ik door de klas.
'Er hoort een n achter, zolang jullie dit soort fouten maken, beslist ik wat er op de lijst komt.'
Niet modern, heel bevredigend.

dinsdag, mei 22, 2007

Jeugd

De baas van Jan had vandaag de beurt bij het leestoetsen.
Dat had juf gedroomd. Er was geen sprake van ook maar de geringste oriëntatie op de voorliggende taak.
In plaats daarvan werden haar de oren van het hoofd gepraat over een gevonden meerkoet-ei.
Had juf misschien een warm en zacht lapje waarin het ei kon worden uitgebroed? Desnoods een flinke pluk watten of een bol wol?
Binnen de kortste keren waren we brieven aan het schrijven aan de beheerster van de schoolgloeilampen. Dat we een warme lamp nodig hadden vanwege 'de mirkoet'. Vervolgens verbonden we electriciteitskabels met elkaar, zodat ze net reikten tot boven een emaillen emmertje. Lamp indraaien: de broedmachine was klaar.
Al snel was er een kind dat zwoor dat het hoorde piepen rond de emmer.
Een ander zag duidelijk gaatjes in de schil ontstaan.
Schön ist die (der) Jugendzeit die kommt nie mehr.

maandag, mei 21, 2007

Teken

Samen met twee andere juffen bekleed ik de functie van vertrouwenspersoon voor de kinderen op school. Elke dag kijk ik in de speciale brievenbus, of er misschien post voor ons is.
Vandaag haalde ik er twee bonnen met nabestellingen voor de schoolfotograaf uit.
Ik heb het opgevat als een goed teken.

vrijdag, mei 18, 2007

De natuur van de mens

Alweer een paar weken geleden vond een van mijn jongens een mepstok.
'Een geweldige vondst', huichelde ik. 'Zet hem heel voorzichtig in een vaasje water en binnenkort zitten er blaadjes aan. Dit is duidelijk een stok waar nog leven inzit.'
De natuur was ons welgevallig. Aan de mepstok voltrok zich alras het wonder van het uitbotten.
Vanochtend kwam de eigenaar glunderend met een prachtige, zelf-beschilderde roodstenen pot de klas in.
Waarom zeg ik toch zo vaak : voorzichtig?
Helpen doet het toch niet. Ook deze pot viel meteen aan barrels.
Dat er overal aarde lag, was nog het minste, hoe moest het nu met de boomstok?
Mijn vader lijmt alles muurvast met 1-secondelijm, zei iemand.
En daar hopen we nu op.

donderdag, mei 17, 2007

Wissen!


Er komt een wedstrijd aan! Verleden jaar won mijn groep de grote koekjesontwerpwedstrijd van het stadsdeel Zeeburg.
Dit jaar wordt er van ons verlangd dat we de grootste, mooiste zonnebloem van Amsterdam kweken. Simpeler dan het bakken van een koekje. In de grond stoppen en veel licht en water geven.
Ouders: het betreft hier onze gezamenlijke eer. Giet gerust een drupje water op de tere plantjes mocht uw kleine dit veronachtzamen. Vergeet de Pokon niet.
Uit voorzorg dit logje wissen na ontvangst. Ook van harde schijf. Dat die prijs ons straks niet kan ontglippen op grond van valsspelen.

maandag, mei 14, 2007

Honderd regels streng

In de krant las ik over het herinvoeren van het laten schrijven van strafregels.
De resultaten zouden geweldig zijn. Vooral als je het werk mee naar huis gaf en door de ouders liet ondertekenen.
Wat reageren mijn kinderen toch altijd anders dan anders!
'Dat weet ik al uit de krant', riep er een stralend. 'Dat heeft mijn moeder aan ons voorgelezen'.
Een ander herinnerde mij er later op de dag zorgzaam aan dat ik dreigde te verzuimen de begeerde regel op te geven.
Toegegeven: het was een slappe invoering. De eerste overtreder kreeg er vijf en ik ging bij elke volgende boete met vijf regels omhoog.
Maar meer dan twintig regels leek mij teveel van het goede.
En daar zit hem vast de kneep.
Er zal wel wetenschappelijk onderzoek gedaan zijn waarin wordt aangetoond dat het pas een beetje begint te helpen als je honderd regels streng bent.
Zou ik dat ooit kunnen opbrengen?

donderdag, mei 03, 2007

Izegrim


Partner H., die graag als Izegrim poseert waar het andermans kinderen betreft, kwam aanzeulen met het Handboek Kamperen.
Alles wat je moet weten over kamperen, luidt de ondertitel.
Die Plasterk zou zo tevreden zijn over dit gezin. Iedereen denkt en studeert mee, om straks weer een fijn project te kunnen beleven. Alles om niet, louter voor het plezier en vertier.
In de lange meivakantie. (Twee weken :-) )

Koninginnedag


Het project waar we na de meivakantie aan zullen beginnen heet Kamperen.
Het piepkleine picknickmandje dat door een ongeveer achtjarig meisje werd aangeboden voor drie euro, was dus meteen voor mij.
Hierboven één van de vier servetjes.
Kleed, theepot, melkkan en suikerpot, vier kop en schotels, alles puntgaaf en in de originele HEMA-verpakking.
Ik begrijp niets van dat kind. Bij mij in het kleine kamertje staan twee over-sized manden te wachten tot ze een keer uitgelaten zullen worden. Met dat kleintje er tijdelijk naast, lijkt het net alsof ze gejongd hebben.