God zal me kraken!
Het ei dat een van de jongens dinsdag mee naar school sleepte is waarlijk uitgekomen.
Bij die jongen thuis.
Ook daar waren de volwassenen lichtzinnig genoeg om mee te gaan in de wens een broedmachine te bouwen.
Net als ik in de rotsvaste overtuiging dat het toch nooit wat kon worden, met dat ding.
En dan krijg je dit!
Ik ben medeverantwoordelijk voor het op de wereld zetten van een weerloos ouderloos vogeltje.
Kan me er nog net van weerhouden op te gaan bellen en om het kwartier goede raad op te dringen.
Over het in stukjes hakken van wormen en het geregeld toedienen van watervlooien.
Wel hoop ik heel sterk dat het beest het, nu het zo ver gekomen is, redt.
Misschien stuurt het universum mijn gedachtestraling door.
Maar mochten jullie dit op de conventionele manier lezen: het vogelopvangcentrum weet vast raad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten