Alweer een paar weken geleden vond een van mijn jongens een mepstok.
'Een geweldige vondst', huichelde ik. 'Zet hem heel voorzichtig in een vaasje water en binnenkort zitten er blaadjes aan. Dit is duidelijk een stok waar nog leven inzit.'
De natuur was ons welgevallig. Aan de mepstok voltrok zich alras het wonder van het uitbotten.
Vanochtend kwam de eigenaar glunderend met een prachtige, zelf-beschilderde roodstenen pot de klas in.
Waarom zeg ik toch zo vaak : voorzichtig?
Helpen doet het toch niet. Ook deze pot viel meteen aan barrels.
Dat er overal aarde lag, was nog het minste, hoe moest het nu met de boomstok?
Mijn vader lijmt alles muurvast met 1-secondelijm, zei iemand.
En daar hopen we nu op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten