vrijdag, september 30, 2005

Voorpret

Omdat hij niet mee kon doen met de gymles zat het jongetje zich een uurtje te vervelen naast de juf. Een periode die lang genoeg bleek om vertrouwelijk in te worden.
"Ik heb zin in zondag", zei hij ineens, terwijl hij een enorme kuil in zijn wang tevoorschijn lachte.
"Maar op de zaterdag ben je toch ook vrij? En die komt altijd voor de zondag", doceerde de juf verwonderd.
"De zondag is een rustdag", diende het niet kerkelijke knaapje van repliek.
Hij knikte erbij als een evangelist op een zeepkist.
"En weet je wat ook zo fijn is?", completeerde hij zijn voorgenomen weekendarrangement: "Mijn buurmeisje is mijn vriendin. Ze is vijf, maar we spelen altijd samen".
Hij bleef nog minutenlang zitten naglunderen.
Of voorglunderen, dat was maar hoe je het bekeek.

donderdag, september 29, 2005

Janboel

Mochten de kinderen vandaag in het kader van een tovenaarsprojekt naar eigen inzicht goede wensen omhoog laten borrelen uit een zwierig ronddraaiende disco-spiegeltjesbol.
Regende het slechts politiek korrekte, alomvattende, zeer slecht gespelde wereldverbeteringsplannen.
Niks gebroken pootjes van duiven beter dromen.
Niemand die zich de buurt vol bloemen fantaseerde.
Geen gratis ijs op elke woensdagmiddag voor iedereen.
Wat hebben we er een janboel van gemaakt.
Excuseer jufs belerende toon.

woensdag, september 28, 2005

Zuurstof

Reeds enige dagen ligt de juf haar adem in te houden op de bank. Omdat ze gemene steken voelt als ze dat niet doet.
Lichte overpeinzingen lukken nog prima.
Hoeveel liter lucht zou dit per uur ongeveer schelen?
Krijgt men daar een veranderd bewustzijn van? Van zuurstofvermindering?
Net als vroeger: de juf voelt natuurlijk weer helemaal niets bijzonders.
De lome luisterhond kijkt naar haar alsof ze denkt: "Hoepel nou maar weer eens op naar die school en die kinderen! En neem je gedachten mee! Kan ik eindelijk ook weer stiekem gaan liggen opademen op de bank."
Goed, morgen dan maar. Maar verwacht slechts luchtige lesjes.

vrijdag, september 23, 2005

Uniform

"Moeten alle juffen dezelfde kleren aan?", wilde Dominique weten.
Nou nee, de meesten hadden wel zwart aan (omdat je er die vette kinderhandafdrukken niet op ziet en omdat het afkleedt), maar het was niet verplicht.
"Oh, de kassajuffen bij Albert Heyn die dragen wel allemaal hetzelfde", wijsneusde de kleine meid.
Het zou trouwens wel makkelijk zijn als er een uniform kwam. Nu staat deze juf 's ochtends om half zeven vaak half slapend in een oncombineerbare berg zwarte stof te graaien om zuchtend uiteindelijk maar iets aan te trekken. Ze zou wel een kwaliteitsmerk eisen van de ASKO. Cora Kemperman of zo, dat zit meestal lekker verhullend.
Zo'n idioot uniformpje als waar gisteren de Amsterdamse mountainbike-politie onschuldige fietsers in aan het bekeuren was: korte broek, witte punthelm, kek hemdje, sportschoenen, dat zou de juf kordaat weigeren. Het zou misschien een praktische dracht zijn tussen die schoffies en schatjes, maar er zijn grenzen, ook waar het kleding betreft.

donderdag, september 22, 2005

Belletjes

Tijdens het speelkwartier maakte een troepje jongens een oorverdovend kabaal. Terwijl vlak vantevoren de afspraken nog wel zo duidelijk op een rijtje waren gezet.
"Goed, we zullen er aan denken, we zijn rustig bij de flat van de buren", was er aan alle tafeltjes geknikt. Vanwaar dan deze opgewekte aanstoot gevende kakafonie?
De geroutineerde juffenpreek vond plaats zittend op de stoep. Alle boetvaardige kindertjes knikten ernstig en beloofden beterschap.
Toen ze dus maar genade kregen en weer mochten spelen, durfde er één niet.
Die had een belletje om van het formaat dat ook menig poesje draagt.
En was bang geworden daarmee de hele flat, die waarschijnlijk vergeven van de nachtdiensten draaienden was te zullen wekken.
Misschien een idee: ze allemaal een paar belletje om binden waarmee ze niet durven te rinkelen.

woensdag, september 21, 2005

Boodschappenbriefje

Indachtig "Green Tomatoes and Red Peppers" werkten we vandaag een op het schoolplein gevonden boodschappenbriefje, dat een aantal kinderen enorm intrigeerde, om tot een lesje.
Wie herkent de volgende opsomming als de zijne:

doosje tomaten,
blokjes spek,
bakboter,
bloem (3 keer) ,
twee beschuit,
komkommer,
yakult,
yoghurt,
doosje tomaten,
fruit?

Aan de kinderen was de taak met minstens vier van deze ingrediënten een recept te bedenken.
Net als bij de BBC mochten er basisvoorraden met bovenstaande bestanddelen worden vermengd.
Resultaat totnogtoe:
("Reps, ken je dat echt niet juf? Dat zijn van die flappen, daar kun je eten in rollen!")
Wraps dus.
Hamburgers.
Taart.
Pannenkoeken.
Tomatensoepje.
Salade.
Milkshake.

Ijs en gehakt rekenen we dan voor het gemak even goed als deel uitmakend van het basisvoedselpakket.
Al met al best een lekker maaltje.

P.S. Het waren geloof ik rode tomaten en groene paprika's.
Maar andersom wordt het weer een dichterlijke vrijheid en daar ben ik over het algemeen voor.

dinsdag, september 20, 2005

Natuur

Ze zijn er weer: Hollandse nieuwe luizen.
Vandaag racede er zo'n rakker uitgerekend tijdens de rekenles over een tafeltje.
De vermoedelijk uitbroeder begon meteen vuile blikken op Zowie te werpen en te roepen: "Die hond zat zich net nog te krabben!"
"Ach schat, ik heb al zes keer luis gehad", sprak de juf toen in een poging kind weer met hond te verzoenen. "En nog nooit via mijn dier."
Juf zal het erger vertellen. Zij houdt volledig rekening met toekomstige besmettingen. Ze heeft de prijzige anti-ongedierte-gifspray nog steeds in de badkamer staan. Voor het geval dat.
Mooi meegenomen is, dat de Amsterdamse mens niet direct in een voedselketen voorkomt. Stel je voor dat een op de Nederlandse bank nestelende arend juf zou verslinden, zich in het gif zou verslikken en dood neer zou vallen.
Dan zouden er baby-arenden verwezen.

maandag, september 19, 2005

De taal der ijdelheid

Rowe nam vandaag een honkbal mee naar school die hij bij het WK op de spelers had veroverd. Het ding zat onder de handtekeningen van exotische internationals.
"Hoe hij dat voor elkaar had gekregen?", vroeg een kind. "Sprak hij sinds kort soms Panamees en Cubaans?"
"Welnee", antwoordde Rowe, "ik hield die bal gewoon voor ze en dan tekenden ze, ik hoefde niet eens iets te vragen."
Oh, als die dag ooit nog eens komen zou : dat de juf een bloknootje voor haar neus geduwd zou krijgen en dat een naamloze bewonderaar dan gedienstig een potloodje zou aanreiken. Een potloodje met een scherp puntje.
De taal der ijdelheid, die zou de juf dan vloeiend blijken te beheersen.

donderdag, september 15, 2005

Efficiënt

"Een nieuwe herfst en een nieuw begin", dacht juf monter en ze noteerde meteen de digitaal door het management doorgegeven schoolafspraken in haar nieuwe HEMA-agenda.
Had ze het daar maar bij gelaten. Ze begon ook nog, blakend van efficiëntie, collegaatjes te wijzen op in het nabije verschiet liggende algemene afspraken.
Tot ze erachter kwam dat ze de afspraken van het vorige seizoen aan het verspreiden was. Geen ontruiming van de school dus, binnenkort, want die vervelende papieretende insecten zijn verleden jaar al verdelgd.
Nou ja, voor sommige dingen heeft de juf gewoon géén aanleg.

woensdag, september 14, 2005

Krabbelen

In het kader van het aan het begin van het schooljaar scherp inslijpen van de regels stond de juf hedenmorgen te briesen tegen een kind dat met een schoolpotlood heur tafeltje afwezig aan het bekladden was.
"Weet je wel dat dat doodzonde van dat mooie potlood is? Om van dat tafelblad nog maar te zwijgen!"
Het al te dodelijk verschrikte schaap wist er nog net uit te brengen dat ze "een gum van thuis" mee zou brengen zodat "de schoolgum" niet zou slijten van het uitgummen van de vieze tafelvlek.
Op dat moment besefte de juf dat ze te ver ging en krabbelde terug dat het zó erg nou ook weer niet was.
"Als het maar niet meer voorkomt".

dinsdag, september 13, 2005

Priesterhond

zowie
"Kijk, daar heb je die geestelijke hond!", hoort juf als ze met haar luisterhondje langsloopt een kind uit een andere groep tegen een vriendje zeggen. En inderdaad, Zowie zou met een aangepast befje voor zo in de hondenkerk kunnen preken.
Na haar operatie leeft ze al strikt celibatair, dus ze zou haar volledige, toegewijde aandacht op een eigen kudde kunnen richten. Daar zou alvast niemand wat op aan te merken kunnen hebben.

maandag, september 12, 2005

Winnen

"Vertel me dan maar eens precies waarom deze tekening niet goed is", eist het behoorlijk assertieve jongetje. "Ik vind hem zelf erg origineel, hij zal opvallen aan de muur tussen de andere zelfportretten".
"Met jouw tekening is helemaal niets mis", antwoordt de juf.
"Als je wilt mag je hem zo laten en mee naar huis nemen. Maar daarna ga je de opdracht uitvoeren zoals ik je die gegeven heb: een portret van jezelf met heel dik opgebracht krijt." Schouderophalend en namompelend belooft hij aan de eis te zullen voldoen.
"Binnenkort."
Allebei een beetje hun zin.

zaterdag, september 10, 2005

Klam zweet

Omdat juf beschikt over een uitvouwbare waaier, zit zij zich, in het warmste klaslokaal van Nederland, koelte toe te wapperen vlak voor de bezwete gezichtjes van de kinderen.
Hier en daar wordt een t-shirtje uitgetrokken. Klamme armpjes blijven aan de tafeltjes kleven.
"Straks zeilt er nog eentje bewusteloos onder zijn tafeltje", denkt juf; "tijd voor een klimaat regelende actie."
Iedereen krijgt toestemming een eigen waaier te vouwen van een a-4tje.
Wel eens eenendertig papieren waaiers tegelijk horen wapperen?
Tijdens een schrijfles?
Er is geen schoonschrijvende voorkeurshand meer te bekennen.
Als we het lokaal te water zouden laten zouden we makkelijk zeven knopen per uur wapperen.
Dit is wat bedoeld wordt met een oorverdovende stilte.

vrijdag, september 09, 2005

Viest

Toen de klas twee dagen draaide kwam een meisje juf vragen om :"Een vies verhaal, graag je vieste".
Eronderuit proberen te krabbelen was geen optie, papa was ook erg goed in vieze verhalen, dus het mocht van thuis.
Toen is de juf terug gevallen op die keer dat ze als achtjarige voor het eerst natuur zag met een koeienvlaai erin. Ze stapte er prompt in. Zakte weg tot aan "de helft van haar kuiten". Het geheel werd afgemaakt met het wassen van de korte kaplaarsjes in de Geul, daarbij vergetend dat het water niet in, maar om de laars moest spoelen. Al verdunde poep soppend struinde de jonge juf toen verder door de Limburgse weilanden.
Na op deze manier de relatie verstevigd te hebben gingen juf en kind eensgezind de rekenles aan.

donderdag, september 08, 2005

Scheurbuik

"Heb jij scheurbuik of zo?", vraagt de kleine jongen die zich op ooghoogte voor juf's stoel geposteerd heeft.
Hij drukt zijn neuspunt bijna tegen de boven hem gestelde neuspunt vlak zoor zich en verwacht antwoord.
Voorzichtig verkent de juf wat aanstoot gevende mogelijkheden.
"Stink ik? Heb ik pukkels?"
"Nee, maar je hebt van die ingevallen ogen", is het antwoord.
"Kinderen", roept juf door de klas,"dat komt doordat ik dagelijks met een stokje kohl tussen mijn oogleden smeer.
En die kohl, die druipt altijd meteen weer tussen mijn oogleden uit. Daarom heb ik wattenstaafjes bij me die ik meestal vergeet te gebruiken omdat ik jullie moet leren rekenen. Maar ik wil wel even laten zien hoe ik opknap van een poetsbeurt. Kijk: ik lik aan een staafje, wrijf onder mijn oog en gooi het zwart geworden stokje weg."
Nu wil er een intelligente belangstellende weten hoe de juf eruit zou zien zonder kohl.
Zou dat niet veel praktischer zijn? "Zonder kohl ben ik kaal", bromt de juf, "ik loop liever met zwarte vegen."

woensdag, september 07, 2005

Een overlever

Verleden jaar vond de juf een enorme, verpieterde ficus benjaminus bij de vuilnisbak.
"Die yuppen hier, die doen ook maar!", dacht ze streng en ontfermde zich met een duidelijk zichtbare stralenkrans rond haar hoofd over het arme ding.
Zich behaaglijk badend in de warmte van de school, zich tegoed doend aan regelmatig toegediende scheutjes Pokon, kreeg de plant weer voorzichtig wat vertrouwen in de mensheid.
De juf ondertussen, begon haar reddersgedrag te vervloeken.
Die zwerver nam wat erg veel plek in, vooral als er een projekt liep dat enige tentoonstellingsruimte vergde.
Die boom overschaduwde de kinderprodukten.
Juf begon niet direct met het toedienen van vergif, maar toch wel met het beperken van het voedselrantsoen.
In de grote vakantie won de opnieuw kwijnende kamerplant de strijd. De moeder van Isa M., kreeg met veel liefde de bladeren weer zo sappig groen dat de juf de handdoek in de ring gooide.
Vanmiddag deed ze de eerste aankoop uit het nieuwe klassenbudget.
Een grote fles verse Pokon.

dinsdag, september 06, 2005

Lijst

Om zich de tractaties van de jarige kinderen letterlijk van het lijf te houden heeft de juf een list bedacht.
Op het prikbord hangt een lijst met daarop in koeienletters de namen van de kinderen.
Elk roomsoesje, elk chocolaatje, elke brownie en iedere appelpunt worden voortaan zonder pardon onmiddellijk aan een kind doorgegeven.
Achter de naam van de gelukkige ontvanger komt een kruisje.
Geen kind zal accepteren dat die kruisjeslijst ineens "verdwijnt" of "zoekraakt" voor er een kruisje achter de eigen naam staat.
De kinderen hebben instruktie gekregen om te zeggen: "nee, juf, doe dat nou niet!", als ze smoezen gaat verzinnen om zich niet aan de afspraken te hoeven houden.
Slechts het fruit zal dit jaar door deze juf gegeten worden.
En de weg naar de hel is geplaveid met stiekeme stukken boterkoek.

maandag, september 05, 2005

Verlangen naar hechten

Op deze eerste schooldag was er een jongetje met een pardoes gebarsten grote-teen-nagel.
Als troost mocht hij kiezen tussen de pleister of het verbandje.
Eindelijk: een aanleiding voor een EHBO handeling in het volle leven.
Gelukkig opteerde hij onmiddellijk en zeer beslist voor het verband.
Hoe lekker dat wond en wikkelde met zo'n maagdelijk wit elastisch rolletje.
Dat fijne knoopje om de boel bij elkaar te houden.
De juf wil eigenlijk wel leren hechten.

donderdag, september 01, 2005

Vakantiebloot

Deze juf bezit 4 extravagante badpakken.
Een ervan, met opdruk van langvingerige gouden herfstbladeren op een donkerbruin fond, voorzien van geinige en toch decent bedoelde pijpjes, droeg zij met enige gene op een piepkleine camping te Portugal.
Toen zij zich omzichtig naar het zwembad begaf, in sluippas, stond er ineens een jongetje uit haar klas naar haar te staren.
Omringd door zijn ganse familie.
Broer heeft ook ooit een jaar bij juf in de klas gezeten.
Zelden sprong een leerkracht zo snel in een zwembad.
Opdat alleen haar blote vakantiehoofd nog zichtbaar zou zijn.