vrijdag, december 29, 2006

Belofte maakt schuld


Juf Aukje is met kerstvakantie en wacht op de sneeuwpop die haar beloofd is.

maandag, december 25, 2006

Nieuwjaarswens


klikken of vergrootglas pakken
Ik zou kunnen gaan zitten juffen over zijn voornemen mij te delen.
En over het feit dat er doorlopend velen langs mijn deur gaan die mijn bezorger niet zijn.
Dat drie keer u is ook wel iets dat uitnodigt tot vitten.
Maar ik heb net de negende van Beethoven gehoord en voorlopig doe ik nergens moeilijk over.
Vreugde! Vreugde!

zaterdag, december 23, 2006

Kerstster


Deze zelf getekende kerstster maakt deel uit van een kinderkerstwens.

vrijdag, december 22, 2006

Ongemakkelijk

Waarom valt in een klas barstensvol lege jampotten uitgerekend het Wedgwood schaaltje van de tafel?
Het voelt als het met de meeste spoed een tomatenvlek maken op een witzijden sjaaltje.
En die er dan dieper inwrijven met een natgemaakt puntje van je servet.
Dit alles wanneer je met de collegaatjes van je man uit eten bent.
Probeert allen dit soort acties te vermijden tijdens de komende kerstdagen!

donderdag, december 21, 2006

Kerstspel

Toen ze eenmaal voor haar aandoenlijke troepje engelen en kerstherders op het toneel stond, kwam er iets over de juf.
Het leek waarachtig wel of de geest op haar neerdaalde.
Het ontbrak er nog maar net aan of ze had in tongen gesproken.
Ineens had ze het, buiten het script om, tot haar eigen verbazing gloedvol over: 'leeuwen des velds, die gewoon net als de mensen konden praten.' Dat niet alleen, ook de mus, een uit Amsterdam vrijwel verdwenen vogel, tsilpte er volgens haar, verenigd tot enorme groepen, in de kerstnacht redelijk verstaanbaar op los.
Had ze dan toch naar de toneelschool gemoeten?
Of predikant moeten worden?
Aan de andere kant had ze nu een beroep waarin ze beide elementen dagelijks met elkaar kon verbinden.
Tegen een vast traktement.

kerstkaart


klikken om heel erg op te blazen

woensdag, december 20, 2006

Ongeluk

'Juf Aukje kom je buiten spelen, dan doen we tikkertje'. (zie reactiedingetje van gisteren)
Dat hoorde ik lang geleden vanaf de straat naar één hoog roepen!
De hedendaagse variant blijkt blogtikkertje te heten.
Voorwaarde is wel, dat ik met vijf leuke blogvriendjes over de brug kom.
Dat herinner ik me nog, het was vroeger ook al een pré als je in een leuk groepje zat.
Vijf nog wel. Allemachtig. Waar zien de mensen me voor aan?
Ik tik toch niet voor niets elke werkdag een blogje in mijn dooie eentje?
Ach gottegot, als dit besluit me maar geen cyberongeluk gaat brengen.

Kaas

Eigenlijk staat hij naast me om zijn werk te laten nakijken.
Maar hij wil eerst iets belangrijks kwijt.
'Op vrijdagmiddag krijg ik altijd een gebakken ei met gesmolten kaas', zegt hij glunderend.
Nadat ik me dat dampende ei op dat bordje heb voorgesteld, doet hij er nog een schepje bovenop.
'Soms een kaascroissantje'.
Zie daar op je eigen vrijdagmiddag maar eens overheen te gaan.

maandag, december 18, 2006

Kerstschema

Vandaag generale repetitie kerstspel gehouden.
Herders waren ongezeglijk, schapen weigerden zich als kuddedieren op te stellen.
De twee koningen (één koningin ziek thuis) stonden te popelen om op te komen, maar bleken in de huidige situatie nog geen rol te hebben.
Nu staat plompverloren ergens tussen: 'en de herders hoedden hun schapen' en:'daar hoorden zij engelen zingen', in, in de tekst gekrabbeld: 'kijk nou, daar kwamen ineens drie koningen aangereden'.
Als het de kerst betreft weet ik niet eens wat een writers block is.
Met de vleugelaanvoer en het binnenslepen van al dan niet gedeukte kroontjes gaat het goed.
Mirre ende goud worden in aanzienlijke hoeveelheden de klas binnengedragen.
Inmiddels liggen drie uit brood gebakken Jezusjes broederlijk in het stalletje.
Er is pas één kaarsenpotje gebroken.
We liggen op schema.

zaterdag, december 16, 2006

Zwarte doos

Al bij het binnenkomen, zocht zij er zo discreet mogelijk naar. En jawel, daar stonden ze, in al hun feestelijke glorie! Tegen een wand bovenaan de trap. Stapels en stapels buitenmodel kerstpakketten.
Disproportioneel. Monsters van zwarte dozen, alfabetisch op naam gerangschikt. Bergen duister katholiek karton op naam.
Vanaf het moment van de waarneming draaiden jufs hersens overuren. Zou zij (gezien de lengte van de doos) eindelijk de looppop krijgen die een roze jurkje droeg en 'mama' kon zeggen? Betrof het hier een thuis op te zetten kerststal van breedbeeldtelevisieformaat?
Welnee, bij opening bleek de doos een set Nordic Walking Sticks te bevatten waar juf zich al meteen het hele Vondelpark mee rond zag prikken. Nu nog even een zelfde jekkertje gekocht als haar man had, een collegaatje een extra setje stokken afhandig gemaakt en dan als identiek gekleed stel van zekere leeftijd, de vrije natuur in.
Toch een soort semi-looppoppen.

donderdag, december 14, 2006

anticipation

Zeven engelen, een koe, een ezel. Een engelenkoor.Een kudde schapen. Twee koninginnen en een koning.
Jozef en Maria.
Ho: de eerste Maria wil weer een engel worden, een herder wil graag zijn rol ruilen met een schaap.
Stralenkransen en dierenmaskers maken.
Niet vergeten schijnheilige pop te zoeken.
Doek om pop in te wikkelen.
Groentenkist (check!). Stro (check!).
Kaarsenpotjes. Wenskaarten.
Hé daar breekt een stuk van het stalletje af.
Gebakken broodfiguren met glitterdecoratie.
Broodfiguren hoog zetten als hond komt.
Voorlopig ben ik amper aanspreekbaar.

woensdag, december 13, 2006

verslaafd

Voortaan ben ik een dag per week vrij.
Ik kan er maar moeilijk aan wennen.
Niet dat er een haar op mijn hoofd aan denkt die vrije dag niet op te eisen.
Maar hoe zou het gaan met de kerststal van brooddeeg die de kinderen onder de bezielende leiding van een ouder aan het bakken zijn?
Terwijl ik over de Albert Cuyp slenter, blader ik mijn mentale kerstagenda door.
Denk ik deze week wel op tijd aan alles?
Kerstact, kerstdiner, kerstwensjes, kerstfeest met de collega's.
Hoe kan ik wat ik normaal gesproken allemaal op woensdagmiddag denk, nu op andere momenten in ogenschouw nemen?
Ik vergeet normaal gesproken al zoveel.
Toch moet het grote loslaten beginnen.
Juf Aukje is op weg gegaan naar het niets.
Met kleine stappen.

maandag, december 11, 2006

Heiligen in het rood (met baard)

Mijn leerlinge maakt korte metten.
Ze moet een verhaal afmaken over een kerstman die, met zijn hoofd naar beneden en zijn benen spartelend naar buiten, vast zou zitten in een schoorsteen.
Ho,ho,ho, moet ze gedacht hebben, dat van die schoorsteen, dat hoort bij onze Sint en Piet, ik wil niets met dat buitenlandse gedoe te maken hebben.
Ze schrijft : ik ga die kerstman redden en ontdek dat hij Sinterklaas is!
Ze weet zelf niet hoe dicht ze bij de waarheid zit.

zaterdag, december 09, 2006

Intekenlijst

Toen we vandaag de doos met kerstballen pakten, bleken er uit de zak met potgrond, die op de plank daarboven lag, hordes larfachtigen bovenop te zijn gevallen.
Ze waren voor mij niet determineerbaar. Ze deden hoogstwaarschijnlijk niemand kwaad. Ze waren namelijk dood. Toch maakten ze me niet blij.
Cleanliness is next to godliness.
Nog voor de kerst grijp ik een emmer heet sop en een boender.
Iedereen is gewaarschuwd.

donderdag, december 07, 2006

Vlucht

Stammend uit een betrekkelijk atheïstisch gezin, kon ik bogen op een grote dosis muurvaste bijbelkennis. Ik bezocht als betrekkelijke buitenstaander, door mijn moeder 'net' genoemde, gristelijke buurtschooltjes en ploeterde, elf jaar lang, onder leiding van steeds wisselende onderwijzers steeds opnieuw de hele bijbel door.
Stond ik vanochtend in de hal, bij de zojuist ingerichte levensgrote kerststal. Vertelde ik het kerstverhaal aan de aan mijn voeten zittende groep. Wist ik ineens niet meer waar vandaan de hoogzwangere Maria ook alweer wegvluchtte.
'Ze moest weg', stamelde ik. 'Ze moest snel weg uit Egypte, dat was een heel eind en daarom reed ze op een ezel'.
Wordt het tijd voor het door de vakbond gesubsidiëerde herstellingsoord voor leerkrachten?
Waarschuwt niemand mij dan op tijd?

woensdag, december 06, 2006

Naar binnen

We hebben buiten gespeeld.
Ik vraag een jongen: 'roep jij de kinderen even?'
'Welke kinderen juf?', vraagt hij.
Als ik de nadere aanduiding groep 4a heb gegeven, ontwaakt hij.
Heerlijke kindertijd.

dinsdag, december 05, 2006

Tegenvaller

Op deze donkere Sinterklaasochtend parkeerden luisterhond en juf de Smartmobiel in de straat naast school.
Sierlijk en geheel volgens gewoonte, sprong het dier alvast onaangelijnd uit de aanzienlijke laadruimte, terwijl de bazin de benodigdheden voor de komende, enerverende werkdag bij elkaar scharrelde.
Nieuwsgierig als zij is, verdween het beest al snuffelend via een toevallig openstaande huisdeur door een gang naar binnen.
Vanuit die gang klonk even later een opgetogen jubelende kinderstem: 'mama, Sinterklaas heeft eindelijk een hondje gebracht!'
Zelden volgde op een vriendelijk bliksembezoekje zo snel zoveel teleurstelling.

maandag, december 04, 2006

Versierd

De kinderen hebben de driezitsbank van de gang naar de klas gesleept.
Zelf gedraaide felgekleurde slingers van crêpepapier over zachtfluwelen lappen gevleid.
Om elke eventueel overgebleven aanleiding tot misverstanden uit te sluiten is er een bord op de zitting gelegd: GERESERVEERD SINTERKLAAS!
Er ligt een notitie: Sinterklaas, wij hebben een paleis van blokken voor u gebouwd. Het staat op de gang. Wij hebben er erg ons best op gedaan.
Op de schoolborden staan enorme krijttekeningen volgens eigen ontwerp.
Dat was een les schaalvergroten waar niemand erg in had.
De juf is vaak zo met zichzelf ingenomen.
Laat Hem nu maar komen.
Ze is er klaar voor.

donderdag, november 30, 2006

Beetje moe

Het heeft letterlijk heel wat voeten in de aarde gehad.
Op het moment dat ik dit schrijf, staan er toch maar mooi 27 papieren schoenen op de Sint te wachten.
Toen we tot een laatste check besloten hadden we weliswaar genoeg schoenen, maar twee kinderen zagen er niets van henzelf bijstaan.
Paniek.
Zowel bij de kinderen als bij de juf.
Gelukkig had weer een ander kind zowaar drie schoenen gefabriceerd en kon ze een paar leuke stappertjes te leen geven.
Morgen wil de juf met de groep de dvd gaan bekijken waarop één van haar leerlingen samen met de hele familie als Piet optreedt.
En dan legt ze haar eigen schoenen, met inhoud, heel hoog op een krukje.

woensdag, november 29, 2006

Drie

'Ik heb thuis nog een keer-som gevonden', zegt het jongetje.
'3 x 1 of 1 x 3'.
'Drie wat voor dingen?', vraag ik en ik verwacht de doorsnee vazen of fietsen als wiskundige inspiratiebron terug te krijgen.
'Wc's', zegt hij, 'wij hebben drie wc's bij ons thuis'.
Vast van die hangende dan wel zwevende exemplaren.
Waar de hulp zo makkelijk een dweiltje onderdoor kan halen.
Die ouders zitten niet in het onderwijs.

dinsdag, november 28, 2006

Verhoudingen

We zitten metselspecie voor tussen de zelf gegoten steentjes aan te maken, twee jongens en ik.
De één heeft een koffiebekertje vol bloem in het bakje gegooid, de ander een koffiebekertje vol kanariepietenzand. Ze roeren de twee componenten samen voorzichtig met een plastic lepeltje door elkaar.
'Ga eens snel een gietertje water halen bij juf F.', vraag ik, 'dan gaan we wat water bijmengen tot het cement nog net lekker plakkerig is.'
Ze komen terug met een volwassen tuingieter. Zo een die het met gemak op kan nemen tegen drie decoratieve reuzenpompoenen bij de voordeur van een nieuwbouwboerderij.
Weer wat geleerd.

maandag, november 27, 2006

Rolletje

'Wat heb ik het koud', bibber ik tijdens het speelkwartier. Onmiddellijk houdt één van de meisjes me, met haar eigen lichaam, uit de wind.
Dit beschutten dient u zich voor te stellen als afdoend, tot aan mijn middel.
Omdat ik een volwassene ben, zeg ik even later per ongeluk: 'vooral mijn voeten zijn koud'.
En hopla, daar heeft mijn kleine beschermster zich al als een levend tochtrolletje over mijn schoenen gedrapeerd.
Steeds vaker vraag ik me af wat de buren allemaal zien gebeuren.

Hol

Op de gang is een Sinterklaashol verrezen.
Uit een tafel, een pallet, een driezitsbank en een ruim gevarieerd assortiment lappen is een comfortabel paleisje opgetrokken.
Sinterklaas schrijft van hieruit vileine dan wel milde opmerkingen in zijn grote boek. Om de vijf minuten zendt hij drie Pieten richting klas, om naar speciale wensen te laten informeren.
Soms ook doet hij een tukje.
Zijn mijter, die de juf voor erg mooi hield, weigert hij op te zetten.
Het bleek geen 'werkmijter'.
Daar moet maar eens een tekening van gemaakt worden, van zo'n nieuwerwetse hoed, want de juf heeft geen idee hoe hij er uitziet.

zaterdag, november 25, 2006

Woordwraak

Het is hoorndol.
Waarom, moet je mij niet vragen.
Ik voelde weliswaar nattigheid toen ik horendol schreef, (vorige logje) maar zou niet kunnen navertellen waarom.
Verrassend vind ik, dat het verkeerd gespelde woord zich meestal via hetzij ondertiteling, hetzij leesboek prompt aan me opdringt.
Ik noem dit vanaf nu: de wraak van het woord.

vrijdag, november 24, 2006

Links?

Over het algemeen weiger ik te zeggen wat ik stem of misschien zal gaan stemmen.
Eindeloos geneuzel tijdens het eten van de middagboterham, maakte me de laatste tijd horendol. Voor het gemak en om me uit de tent te lokken hebben de collegaatjes me dus maar bij de VVD ingedeeld.
Toen ik vandaag hoorde dat één van mijn zevenjarige jongens me inschatte op ergens tussen SP, PvdA en Groen Links maakte dat mijn tong alsnog los.
Toen zijn moeder zei: 'nou, vooruit, vraag het nou maar, ze geeft heus wel antwoord', hapte ik met graagte toe.
'Wat denk jij dat ik precies gestemd heb?', vroeg ik.
'Wouter Bos', antwoordde hij.
'Hoe wist je dat?', vroeg ik.
'Nou, gewoon', was het antwooord.
Kinderen en dronken mensen spreken de waarheid.

woensdag, november 22, 2006

Dagje stemmen

Ook in de multifunctionele hal van de basisschool waaraan ik werk, waren inderhaast stemhokjes opgetrokken.
De stembiljetten, diende men te deponeren in een geïmproviseerde plastic kiep-vuilnisbak.
Dat krijg je ervan als je oude schoenen wegdoet voor je stemcomputers hebt.
Een linkshandige vrouw werd boos, omdat het rode stempotlood in de rechterhoek van het hokje was aangebracht.
'In onze oude hokjes zat het potlood in het midden', stamelde de meneer van het stembureau. 'Daar koop ik niets voor', kreeg hij toegebeten. 'Had liever eigenhandig die spijker verplaatst'.
Ondertussen speelden kleuters in ondergoed, met prima uitzicht op het stemgebeuren, luidruchtig in de open deuren van de gymzaal.
Veel verder dan dat bleken ze niet te mogen komen. De enkele ouder die notabene het eigen kind mee het hokje in wilde nemen werd op voorhand ernstig berispt.
'Ik waarschuw u meneer, als u uw dochter meeneemt het hokje in, moet ik uw stem ongeldig verklaren!'.
Jammer dat de prachtige invalidenglijbaan die over het trapje naar de hal werd aangelegd (wettelijk voorschrift), morgen al weer weggehaald zal zijn.
Voor rolschaats-, skate- en knikkerbanen gelden natuurlijk weer andere wettelijke voorschriften.

dinsdag, november 21, 2006

Tijger

Op mijn verzoek leest een leerling een stukje voor uit zijn boek.
Als er een passage voorbijkomt over een rieten dak op een boerderij, besluit ik dit stadskind over de betekenis van dit exotische fenomeen aan de tand te voelen.
'Dat is zo'n dak waar tijgers zich op verstoppen', antwoordt hij prompt.
Ik had elk antwoord verwacht, dit niet. 'Waarom tijgers?', ga ik dieper op de kwestie in.
'Tijgers verstoppen zich altijd in het riet, dat heeft een hele goede schutkleur', weet hij.
Toch maar een een ander boekje uitgezocht samen.

maandag, november 20, 2006

Afbreken, opbouwen

Vandaag hadden we een akelig stemmend akkefietje met een liefdevol uit kleine steentjes opgemetselde toren. Uit bloem, parkietenzand en water was cement van precies de juiste substantie geroerd. Twee kinderen hadden met de tong uit de mond rondjes rondom een wc-rolletje staan metselen.
Voor de pauze stond het geheel er nog pront bij. Het was een toren om een vlag in te hijsen. Na de pauze leek hij nog het meest op een steenhoop, waar met veel moeite een begin van een fundering in te ontdekken viel.
Een regelrecht treurig stemmende bouwval.
Naar aanleiding hiervan verzamelden we in een leerzaam en belerend kringgesprek ijlings met zijn allen synoniemen voor vernielzucht. Zo kwamen we binnen de kortste keren via vernielen op kapot trappen, stuk maken en kapot slaan en verscheuren.
Waarop een van de jongens me weer vrolijk kreeg door de volgende omschrijving in de groep te gooien: 'kaduuk maken'.
Kinderen die zulke mooie woorden kennen, bouwen binnen een week een nieuw kasteel.
Ik kan niet wachten en ik beloof een foto.

zondag, november 19, 2006

Moeilijk

Ik heb het inmiddels nagezocht. Blijken konijnen niet onder de knaagdieren te vallen.
Waarom makkelijk als het moeilijk kan.

zaterdag, november 18, 2006

Linnaeus


Na dwerghamster Catootje was het deze week de beurt aan Kalou de vier maanden oude kater om onze groep een bezoek te brengen.
Een normaal mens zou denken: leuk, dan kunnen die kinderen zo'n beest aaien, een tekening maken en een zinnetje tekst produceren.
Juffenhersenen werken zo niet. Die beginnen acuut te malen.
Zoogdieren, hamsters en katten zijn allebei zoogdieren. Zoveel is zeker.
Bovendien, behoren hamsters, net als ratten, muizen, cavia's en konijnen tot de knaagdieren.
Poezen, behoorden toch tot de familie der katachtigen?
Hoe hard rent een tijger, leeuw, dan wel cheetah?
En nergens een gedegen studieboek te bekennen waarin een en ander op het juiste niveau haarfijn en overzichtelijk wordt uitgelegd.
Gelukkig is er internet.
Ik ga bij Linnaeus beginnen en zal proberen me niet te laten afleiden door de advertentie van de HEMA in de gelijknamige straat.

vrijdag, november 17, 2006

Hollandse types


klik voor opblaasplaatje
Dat in een sarong gewikkelde kind dacht geregeld: ik word nooit groot.
En kijk nou toch eens: ze is in de juf veranderd en mag verkleedfeestjes voor de kinderen organiseren.
Gek, dat jongetje dat verleden jaar haar leerling was, was in 1959 haar klasgenootje.
Misschien iets teveel Char gezien inmiddels.

donderdag, november 16, 2006

De grote golf

Ik wilde de kinderen een verhaal laten schrijven over hun eigen schoenen. Om ze op weg te helpen, stelde ik vragen.
Wat hadden hun schoenen gezien? Waar waren ze met hun schoenen geweest? Wat hadden ze samen beleefd?
Eén meisje vroeg of het ook mocht gaan over 'schoenen die weg waren.'
"Waar zijn ze dan heen?', vroeg ik.
'Ze zijn weggespoeld met de grote golf', antwoordde ze. 'Daarna heeft papa me steeds moeten dragen, want in Thailand is de grond heel warm.'
Ik zat me nog in te denken hoe die meisjesschoenen weggesleurd waren, toen één van de jongens het beeld aanvulde.
'Mijn vriendje was daar ook, die is toen doodgegaan', zei hij.
Deze mededelingen leken als vanzelfsprekend door alle kinderen geaccepteerd te worden.

woensdag, november 15, 2006

maandag, november 13, 2006

Rondje

'Ga maar tien rondjes rennen op het speelplein', zei ik tegen het drukke jongetje. 'Als je uitgeraasd bent, kun je terugkomen'.
Binnen tien seconden stond hij, niet in het minst nahijgend, weer voor mijn neus. Hij had begrepen dat hij tien keer, op zijn hielen staand, een rondje om zijn eigen as moest draaien. Alsof hij een kabouter was die op verzoek een gat in de grond ging boren. Om daar vervolgens geruisloos in te kunnen verdwijnen.
Die kinderen doen de gekste dingen als ik het ze vraag.
Een zware verantwoordelijkheid.

zondag, november 12, 2006

Verpakt voedsel

Mijn oma had geen hoge pet op van de huishoudelijke aanleg van haar zus.
Als we oudtante samen bezochten, siste ze vlak voor we aanbelden: 'als ze je een snoepje presenteert, dan neem je er één in een papiertje! En denk erom dat je evengoed dank u wel zegt.'
Naast het juffen, wil het eigen huishouden er eveneens vaak flink bij inschieten.
Dit weekend had ik eindelijk een mevrouw uitgenodigd, die tegen een redelijke vergoeding het huis wil poetsen.
Ze maakte een zeer professionele indruk.
Dank u wel zeggen, ging de juf gemakkelijk af.
Ze riep nog net geen halleluja.
Wat de voedselsituatie betreft zag ze de wereld ineens door de ogen van oma.
Ze suggereerde dus zeer hygiënische snacks.
Een banaan. Drie mandarijnen.
Desnoods drie droptoffees.
'Ik werk altijd door en eet niet onder het werken', zei de werkster.
Is het nog erger dan ik al dacht?

donderdag, november 09, 2006

Klein, groot


Catootje de dwerghamster was op bezoek.
Ze bleek de moed van een leeuwin te bezitten.
Doodgemoedereerd peuzelde ze een paar zonnebloemenpitten op.
In reuzenhanden.
Toen ze weer weg was, vond één van de jongens een achtergebleven pitje.
'Daar groeit een enorme plant uit, als je hem in de grond stopt', zei ik.
'Ja, dat kunnen zaadjes, die kunnen heel groot worden', antwoordde hij.
En zo was het.

woensdag, november 08, 2006

Scheidsrechter


decibellen

'Ik vind het erg als jij schreeuwt', zei vandaag een meisje tegen me.
'Dat is ook erg, want dan doe ik mijn werk niet goed', antwoordde ik politiek correct.
'Dat bedoel ik niet', moederde ze, 'ik ben bang dat het niet goed is voor je stem.'
'Kind, jij hebt me nog nooit op mijn hardst horen gillen', probeerde ik zwakjes mijn overwicht staande te houden.
'Dan weet je echt niet wat je meemaakt.'
'Wil je het alsjeblieft voordoen?', smeekte de niet te intimideren leerlinge.
Wat is er toch aan de hand met de moderne jeugd?

dinsdag, november 07, 2006

Pinkeltje


Op het moment zijn drie jongens elk aan een dik deel Pinkeltje bezig.
Voor de een leek het me, als je het mij gevraagd had, te moeilijk.
Voor de ander te ouderwetsch.
Voor de derde net niet spannend genoeg.
Maar niemand vroeg mij iets.
Ze maakten elkaar enthousiast voor die overjarige kabouter.
Ik heb diep ontzag voor Dick Laan.

maandag, november 06, 2006

Russische roulette

Ik had me dit weekend uitzonderlijk goed voorbereid op mijn onderwijzende taak.
Voor de hele week had ik in schema gezet wat ik wanneer aan belangwekkends ging onderwijzen.
Om negen uur viel mijn ordner treiterig van het tafeltje en vlogen mijn plannen me letterlijk om de oren.
Bereidwillig redderende kinderhandjes maakten e.e.a. er niet beter op.
Uiteindelijk leek mijn map op een professioneel geschud pak kaarten dat werd uitgegeven aan de Blackjacktafel van een casino te Las Vegas.
Vanavond bereid ik niets, maar dan ook niets voor...

vrijdag, november 03, 2006

trainibeet

In het kader van gezond werken, heeft de school mij een lidmaatschap van de sportschool bezorgd. Al snel bleek dat ik erg slecht ben in pictogram-lezen.
Waarom werkt iedereen zo graag met pictogrammen zodra er een 'minder begaafd' persoon in de buurt is?
Nu mijn schema pas veranderd is, zijn er minstens vier oefeningen waar ik geen gehakt van kan maken. Ik zie alleen piepkleine armen en benen, die op elke tekening iets anders voor elkaar proberen te friemelen.
Soms binnenstebuiten en soms in spiegelbeeld.
Ongeveer zo moet je je voelen, als je net leert lezen.

donderdag, november 02, 2006

Flashback

Dictee.
Het eerste woord is 'in'.
Weten zij veel dat het de gladde lijsttrekker is die het volk gerust moet stellen.
Net als ze opgelucht ademhalen krijgen ze 'bui' om hun oren.
Met daaroverheen 'koe'.
Mijn tempo van dicteren komt lager en lager te liggen.
Links en rechts schieten evengoed de vingers de lucht in, afgesproken signaal voor: 'niet zo snel!'.
Een kind opzij van me herhaalt ongerust elk woord een paar keer.
Ik: 'fiets'.
Hij : 'zei je fiets juf?'
'Fiets ja.'
'Dus fiets?'
'Fiets', beaam ik nogmaals duidelijk articulerend.
En ik hoor mezelf klinken als juffrouw de Raadt in 1960.

woensdag, november 01, 2006

Aapje

Als de kinderen naar me moeten kijken geef ik ze mijn neus als richtpunt.
Dat is voor alle betrokkenen makkelijk. Na het commando: 'kijk naar mijn neus' beslaan de neusvleugels de flanken. De punt bereikt de rest van de groep met gemak.
Je moet een taak voor een jong kind bij voorkeur een beetje tastbaar opdienen.
Tijdens het werken zit een jongen voor me heen en weer te wiegen op zijn stoeltje.
Hij heeft wel wat van een dronken aapje.
'Wat doe je toch?', vraag ik.
'Ik kijk naar je neuspunt, dat moet toch?', antwoordt hij.
Ook nooit vergeten: het jonge kind blijft nog wel eens steken bij een eenmaal gegeven opdracht.

dinsdag, oktober 31, 2006

Niet eerlijk

Vandaag hebben de kinderen het lang beloofde toernooi gehouden.
Twaalf ridders namen deel,waaronder drie meisjes.
Zie die 25% geharnaste emancipatie maar te evenaren, maatschappij!
Eén jongen liep een klap op zijn hand op, omdat hij zijn schild vergat te gebruiken.
Vanaf dat moment hoorde juf zichzelf alleen nog maar schril schreeuwen: 'je schild, gebruik je schild dan toch!'
Nog net op tijd verzon ze een list.
Het was een 'uitzonderlijk kille dag' en we moesten nodig naar binnen.
'Wapens hier inleveren graag.'
Nooit meer over praten.

maandag, oktober 30, 2006

Floris V

We waren naar het Muiderslot.
Een van de leukste dingen daar, vindt de juf het poepdoosje dat uitkomt op de slotgracht.
Verkeerde woord!
Er is geen sprake van een doos, eerder van een tochtgat.
Blote blauwe ridderbillen in de winter!
Even dat deksel optillen en denken aan de mensen die hier allemaal gezeten hebben.
Maar ook aan de eendjes die destijds hieronder gezwommen hebben.
De vijand, die bij het stiekem oversteken van de slotgracht wellicht verrast werd.
Wat zegt deze omgang met de vaderlandse geschiedenis over het onderwijzend personeel in Nederland?
Laat ze zich toch houden aan de officiële canon.

vrijdag, oktober 27, 2006

Dienbladen

De laatste vrijdag van deze herfstvakantie. Ik strijk met Zowie aan mijn voeten, neer op een terras in het Vondelpark.
Al snel hoor ik de strenge stem van mijn overleden grootmoeder in mijn hoofd klinken.
'Moet je die kinderen nou toch zien! Die schuiven met plastic dienblaadjes door de grinthopen. Zo komen er krassen op. Waarom zeggen die ouders daar niets van?'
Ik geef haar gelijk, met misprijzende juffenblik volg ook ik de illegale verrichtingen van de vijf-jarigen.
Er komt een moeder op me af. Ze zal toch geen gedachten kunnen lezen? In het Vondelpark is alles mogelijk.
'Mevrouw, mogen wij uw dienblaadje?', vraagt ze. 'Dan kan mijn dochtertje ook meespelen'.
Even overweeg ik een vlijmscherpe preek, maar dan besluit ik te poseren als vriendelijk vrouwtje.
'Natuurlijk', zeg ik met een glimlach.
Sorry oma.

vrijdag, oktober 20, 2006

kaartsysteem

Bij de rekenles hebben de kinderen laatst kaartjes zitten maken die toegang verschaffen tot een imaginair zwembad.
Er werd doorgenummerd en dus geteld, tot ver over de 100.
Daarna gingen er elastiekjes om de stapeltjes kaartjes omdat we eventjes geen echt zwembad bij de hand hadden.
Vandaag kwamen ze toch ineens goed van pas. We moesten, allemaal tegelijk, 'met ecoline ' .
Eerst stortten we ons en masse op de werktafel.
Toen deelden we de zwembadkaartjes uit en riep iemand nummers af, als er plaatsen vacant kwamen.
Iedereen kon zich hierin vinden.
Af en toe kwam er een kind langs om te vragen of zijn of haar nummer al bijna aan de beurt was, maar niemand drong of duwde.
Dat er twee kaartjes met het nummer 8 erop in omloop waren, werd door de vingers gezien.
Zelfs het feit dat nummer 18 per ongeluk ruim voor haar beurt ging, wekte geen overmatige woede.
Er daalde een rust over ons neer, alsof we op zaterdagmorgen bij de bakker, met nummertje 94 in ons hand, op een stokbrood stonden te wachten.
Terwijl de 68 net aan de beurt was.

donderdag, oktober 19, 2006

Robotjuf



De opdracht was: Bedenk wat jij kunt doen om het hier voor iedereen gezellig te maken.
Boven één uitwerking.

woensdag, oktober 18, 2006

Fluitje

Dinsdag moest ik zelf een gymles geven. Niet mijn grootste talent.
Het bleek echter een fluitje van een cent. De gymmeester had de toestellen al neergezet en de les was door hem tot in detail uitgeschreven.
Nu kon ik me concentreren op het bedienen van het echte fluitje. Daar mag je als juf op blazen wanneer de kinderen 'door moeten draaien' naar het volgende onderdeel.
Niet oorverdovend lang fluiten, maar een kort snerpje geven.
En dat ze dan allemaal meteen gaan zitten.
Het lukte...
Ach, het juffenparadijs.

dinsdag, oktober 17, 2006

Zowie (de luisterhond van groep 4)

opblaasfoto
Zowie is lief en hij kan goed naar Aukje luisteren.
En hij is speels en hij is mooi vind ik.
Hij heeft altijd honger en dorst.
Als hij ligt is dat schattig en lief.
Als hij een hondenkoekje krijgt dan gaat hij dat opeten en dat is schattig.
Zowie is een lieve hond.
Hij kan goede kunstjes en hij speelt lief.
Een keer gaf juf Aukje een knuffel die leek op Zowie, maar hij deed er jammer genoeg niks mee. Maar later, toen deed hij dat die knuffel haar jong was. Dat was leuk en grappig, maar ook lief en schattig.
De kinderen mogen niet zeggen wat ze moet doen.
Zowie is best oud, maar wel creatief in spelen en ook slaperig.
Einde

maandag, oktober 16, 2006

Wandelen

Zaterdag waagde juf zich aan een door de N.S. uitgezette wandeling door Zuid-Limburg. Het parcours voldeed volledig aan alle mogelijke verwachtingen. Het strekte zich uit over een beeldschone lengte van maar liefst tweeëntwintig uitbundig glooiende kilometers. Tot zover niets aan de hand.
Maar de verschrikkelijke dag erna kwam snel. Juf zat met blote, gezwollen voeten op de bank en las een boekje.
Vandaag echter, was het maandag.
Juf moest haar schoenen aan. Verstandig als zij is, wist zij deze terug te brengen tot open Birkenstocks.
Lopen kon zij nu, maar echt gezellig was ze nog niet.
Hopelijk heeft ze morgen weer damesschoenen aan.

donderdag, oktober 12, 2006

Geschapen

We zijn bezig aan een stukje tekstverklaring.
Geschapen is hij als een paard, staat er in een middeleeuwse verhaaltje over een eenhoorn. Het woord geschapen leidt tot de wildste verklaringen. Vooral veel blatende schapen figureren in de diverse definities. Als ik de kinderen fijntjes herinner aan 'Gods schepping', wordt er her en der opgelucht adem gehaald. Natuurlijk, de schepping, dat is een onderwerp waar ze als zevenjarigen vanzelf al veel over nadenken.
Degenen die daarenboven nog eens houvast hebben aan bijbel, torah of koran hebben het begrip nu helemaal rond. Voor sommigen ligt het wat ingewikkelder.
Op weg naar gym zegt één van de jongens ineens met een diepe konkluderende zucht:'Ik geloof wel in God. Ik had hem een keer heel hard nodig en toen heeft hij mij meteen geholpen'. 'Hoe dan?', wil ik weten.
'Nou, er zaten grote jongens achter me aan en toen vroeg ik of hij ze alsjeblieft weg wilde jagen. Dat heeft hij meteen gedaan. Dus hij moet wel bestaan.'
Het heeft voordelen zeven te zijn.

woensdag, oktober 11, 2006

Redding

Bij het buitenspelen denk ik te merken dat de kinderen gecorrigeerd moeten worden. Ze staan onopgevoed hard op het glas van de vitrine van de Medezeggenschapsraad te trommelen. Als ik dichterbij kom, wordt duidelijk wat er speelt.
Ze trachten, totnogtoe tevergeefs, een lieve dikke trage bromvlieg uit de kast naar de vrijheid te loodsen.
Als ik de klep aan de achterkant van de kast open, zeilt de troetelvlieg onder gejuich statig heen.
Om elders in vrede zijn levenscyclus (waarover ik niet in detail zal treden) te voltooien.

dinsdag, oktober 10, 2006

Blond en moordzuchtig

Van de week bood ik de drieëntwintiggaatsperforator ter reparatie aan één van de vaders aan.
'Hij zit vast', zei ik ter verduidelijking van het door hem gratis op te lossen probleem.
'Dat van dat vast zitten, dat had je goed gezien', zei hij toen hij het ding terug kwam brengen. 'Je moet hem misschien af en toe eens legen. Er zat een vastgelopen aangestampte koek bureaucratenconfetti in.
Terwijl die uitgestanste ronde papiertjes, mits tijdig bevrijd, zo poëtisch kunnen wervelen...
Poging tot dubbele moord dus.
Op apparaat en op papiertjes.

maandag, oktober 09, 2006

Rekenflirt

De opdracht bij rekenen was: schrijf zoveel mogelijk woorden in spiegelschrift. Teneinde het werk zelf te corrigeren werden spiegeltjes verstrekt. Daar kraait verder geen haan naar, dachten dus de kinderen.
Als het werk toch wordt opgehaald komt één van de jongens, die blijkbaar ook buiten controle had gerekend, zich vervoegen aan mijn tafel.
'Ik heb geschreven juf is lief. Ik zeg het maar want je zult het straks toch wel zien', zegt hij. Met prettig rode konen heb ik het werk nagekeken.

zondag, oktober 08, 2006

Legioen scholieren


Als ongeveer vijftien jongens van zeven jaar het dagelijks presteren een volledig ingerichte wapenkamer voorbij te marcheren, zonder even snel een schild te proberen of een helm op te zettten dan kan men spreken van een redelijk gedisciplineerd legertje scholieren.

vrijdag, oktober 06, 2006

Monster, geest, heks

Nadat ik gloedvol voorgelezen heb over een moeder die een verhaal voorleest waarin een monster de hoofdrol speelt (het Blookervoorleeseffect), komt hij naar me toe.
'Ik heb een keer een geest gezien. Toen we aan het eten waren stond hij ineens bij ons voor het raam. En in de wolken zat een keer een heks'.
Met deze mededeling heeft hij mijn onmiddellijke onverdeelde aandacht. Hij registreert het en vindt het zwaar overdreven.
'Allebei maar één keer hoor!', zegt hij. En trekt zich schielijk terug achter zijn tafeltje.

Ridder



Juf S. is lekker aan de slag geweest.
Bijgaand een foto van één van de papiermaché-ridders die het resultaat van drie lessen noeste handenarbeid waren.
Dit exemplaar torst een goedendag van alufolie en verheft een satéstokje tot zwaard.
Als de klok vannacht twaalf uur slaat. Als het kleine volkje tot leven komt...
Dan kon er bij ons op de gang wel eens een fiks toernooi worden uitgevochten.
Maandag zoeken naar papieren sporen.

donderdag, oktober 05, 2006

Rekenwens

Het laatste uurtje besteedden de kinderen aan toneelspel en tekenen met pastelkrijt (rond het ridderthema). Voorts verrezen er enkele ravisante kastelen opgetrokken uit blank gelakte blokjes, dan wel kleefzand.
Tussen dit alles door reed een in de Middeleeuwen verdwaalde houten trein.
Een meisje weigerde deze schoolse frivoliteiten resoluut. Ze verzocht om 'gewone sommetjes'. Toen de juf kwam aanslepen met een rekenspel, zei ze geïrriteerd: 'Nee, ik zei toch sommetjes!'
Toen haar wens eindelijk vervuld was ging ze aan de slag.
Om pas te stoppen met rekenen toen het signaal tot opruimen werd gegeven.

woensdag, oktober 04, 2006

Herfstgedicht

smoorverliefd
ik wist niet
dat ik jou in mijn
oog zag smoorverliefd
ik zag dat ik jou zag
smoorverliefd
ik schrok een beetje
met verliefd
ik wist het zeker
smoorverliefd
smoorverliefd
smoorverliefd
smoorverliefd

dinsdag, oktober 03, 2006

Record

Af en toe slaat er een kind op hol.
Zo is de hoofdletter 'W' deze week uiterst sierlijk vijfhonderd keer en meer geproduceerd door één en dezelfde kleine jongen.
Vroeger noemde men dit strafwerk.
Nu heeeft hij de 'I' af en smeekt mij om verder 'aan de 'W's ', te mogen.
Er is een schoonschrijfrecord gevestigd.
Wie zwiert er even sierlijk overheen?

maandag, oktober 02, 2006

Waar zit ons hart?

Meester K. was bezig 'voorkennis' te activeren. In dit geval voorkennis betreffende het menselijk lichaam.
Toen hij vertelde wat de meeste mensen voor waar aannemen, namelijk dat het hart links in de borstkas is geplaatst, greep meisje L. in.
Ze zei toen ze de beurt kreeg:' Dat is echt niet waar. Het hart zit in het midden van de borstkas.'
We zullen navraag doen bij haar vader, de medicus. Hoewel ik eerder dit soort gevalletjes aan de hand gehad heb met meisje L. En meestal had ze gelijk.

donderdag, september 28, 2006

Sip

Kwam de juffrouw vandaag op haar allermiesjt thuis aangesjokt.
Werd net het verzameld werk van Gerard Reve door een koeriersdienst afgegeven.
Kwam haar man ook nog aanzetten met een ouwe Apple laptop die hij 'misschien nog aan de praat zou kunnen krijgen'.
Hoefde ze niet te koken omdat haar stagiaire van verleden jaar haar ten afscheid een pittig pannetje arroz con pollo geschonken had.
Soms viel dat hele sippe nog geen twaalf uur vol te houden.

woensdag, september 27, 2006

Hondenherrie

Twee ridders in vol plastic ornaat waren op de gang een zwaardgevecht aan het oefenen. Rapunzeltje liet ondertussen hoog op het de toren verbeeldend krukje haar gouden lokken neer om ze als klimtouw te laten dienen voor de boze heks. Wat een gedoe! Het werd de luisterhond, die tussen de toeschouwers zat, plotseling teveel. Uit haar doorgaans beschaafd zwijgende hondenbek schalde plotseling een ronduit verbijsterde blafsolo op. Hoewel het net zo goed applaus geweest kan zijn. Met encore.
Het is nu eenmaal geen vertelhond dus ik heb het haar niet kunnen vragen.

dinsdag, september 26, 2006

Oor

Op weg naar de gymzaal loop ik flink links en rechts om me heen te mopperen over het al dan niet (meestal niet) vormen van een nette rij.
Onverstoorbaar laat één van de jongens zijn hand in de mijne glijden en begint tegen me aan te praten over belangrijker dingen.
'Juf, kijk jij vaak naar de televisie?'. Ik antwoord voorzichtig bevestigend.
'Ik ook juf, ik kijk altijd naar Sesamstraat'. 'Dat is mooi jongen, daar kun je een hoop van leren!', neuzel ik meteen richting cognitie.
'Ja, maar Willem Wever, dat wil ik nooit meer zien', griezelt hij.
Dit verbaast me. 'Dat is toch ook een mooi leerzaam programma?, informeer ik.
'Ja, maar laatst ging het over Vincent van Gogh. Ken je die? Wist je dat die hele gekke, rare dingen in zijn hoofd voelde?'
Ik kende hem en ik wist het .
'Toen heeft hij ook nog zijn eigen oor eraf gesneden! Daar moet ik heel vaak 's nachts van dromen.'
Rare jongens die redacteuren van kinderprogramma's!

maandag, september 25, 2006

Tekst

klik voor groter
Wij rijden niet op paarden,
wij rijden in auto's.
Wij kijken tv.
Wij wonen boven elkaar.
Wij plassen in wc.
Wij kopen dingen in de winkel.
Wij dopen niet onze pennen in de inkt.
Wij gaan met de lift naar boven en beneden.
Wij hebben een oven.

Lucas

Adressering

klik voor groter
Een onbekend Middeleeuws persoon heeft de kinderen totnogtoe twee brieven gestuurd. Waarschijnlijk via een teletijdmachine is hij/zij in onze tijd beland. Het kost heel wat hoofdbrekens om het kontakt goed te laten verlopen.

vrijdag, september 22, 2006

Spin

De eerste rekentoets hebben de kinderen, na drie weken school, vandaag voor de kiezen gekregen.
Ze bleken er eigenlijk te sociaal voor. Het wilde er maar niet bij ze in, dat je elkaar niet even mocht bijstaan, als je niet wist hoeveel 7-2 was.
Na de spelregels voor de tigste keer te hebben uitgelegd, hupte de juf spinnijdig voor de klas op en neer.
Wel toepasselijk zo in het begin van de herfst.

donderdag, september 21, 2006

Ridderbling

We zijn een 'woordveld' rond het thema 'ridder' aan het maken.
Harnas kan ik volgen, draak ook. Maar wat is toch schildpoets?
Na plichtmatig geïnformeerd te hebben of je schildpoets met een t of een d schrijft, vraag ik naar de betekenis.
Dom...
Schildpoets gebruikten ridders natuurlijk om hun schilden bling bling te maken.

woensdag, september 20, 2006

Te wapen

Het thema van ons nieuwe project is 'Ridders'.
De jarige van de dag deelde fruitspiesjes uit.
Satéstokjes waaraan vruchten geregen waren.
De combi lokte uit tot actie.
De kinderen waren al snel aan het oefenen om te zien wie wie het snelst aan zijn leeggegeten stok kon rijgen.
Een serieuze schildknaap grijpt tenslotte elke kans aan om zich te bekwamen.

dinsdag, september 19, 2006

Gum no gum

Wat maakt gummen zo fascinerend? Er worden flinke verzamelingen van aangelegd. Hiertoe verwisselen ze vaak van eigenaar. Men bouwt er vervolgens complete gummi woonwijken mee. Of tekent er beweeglijke gezichtjes op. Of breekt ze peinzend doormidden en ruikt eraan. Af en toe denkt er een gum-zelf dat hij een propje is en vliegt plotsklaps door de lucht.
Dat daarbij iemands trommelvlies een gummidreun krijgt is echt per ongeluk.
Voorzien van een piepklein kartonnen omslagje, is een gum al gauw een miniatuurolifantje met een vooruitgestoken slurf, leuk voor op je tafel.
Zo'n beest dat juf als het ware toetrompettert: 'lekker boeiend wat jij te melden hebt!
Ze moeten niet te brutaal worden. Want dan verdwijnen ze met zijn allen in een houten doos.
Met deksel, zonder ramen.

maandag, september 18, 2006

Bouwkunde

De spellingsles van hedenmiddag kabbelde zo'n beetje voort. De kinderen zaten invuloefeningen te maken over 'grote bruine dieren in de dierentuin, vier letters: kies uit beer, veer, zeur of deur.' Beer dan maar.
Er liep weer eens een buslading de nieuwbouw bewonderende architectuurstudenten voorbij.
Juf weet zelf niet wat er over haar kwam. Als een koekoek uit een koekoeksklok stak zij haar bebrilde hoofd naar buiten en begon de groep toe te spreken.
'Als jullie later een school bouwen, laat dan de ramen niet naar binnen openklappen. (Ging samen met demonstratie in slow motion van hoe kinderhoofd tegen openklappend raam botst) 'Verzin een zonwering die zon weert maar zuurstof doorlaat.'
'Ah, jongens reacties van een gebruiker!', glom een corduroy-jasje me tegemoet. 'Mogen we even binnenkomen mevrouw? Dan kunnen we het gesprek voortzetten.'
'Dat zal helaas niet gaan', nufte ik, 'ik ben een spellingsles aan het geven.'
Achteraf jammer, de kinderen zouden het leuk gevonden hebben hun ervaringen met het gebouw door te geven aan echte 'bouwmensen'.
Uit de volgende groep architecten kies ik een beschaafde afgezant.

vrijdag, september 15, 2006

Directeur en wat hij veroorzaakt

De nieuwe directeur kwam zich vandaag aan de kinderen voorstellen. Hij bood ruimschoots gelegenheid tot het stellen van vragen. Zo kwamen we er al rap achter dat zijn dochter een cavia heeft.
Dit vonden we charmant.
Tot we begrepen dat het het diertje een naamgenoot was van één van de meisjes.
Dit bleek onbestaanbaar en leidde toen de directeur weer weg was, tot tranen.
Een directeurscavia die er met je naam vandoor gaat: ongehoord.

donderdag, september 14, 2006

Logica

Zijn moeder is misschien twee minuten te laat met ophalen.
'Ik snap het niet', verzucht hij. 'Ze is nooit zo laat. Ik denk dat ze ruzie heeft op haar werk. Met haar baas. En dat ze aan het laatste stukje van de ruzie bezig is.'
'Heeft je moeder veel ruzie op haar werk?', informeer ik semi-professioneel. 'Nee, mijn moeder heeft nooit ruzie. Met niemand, daarom juist.'

Goed of slecht?

Ik sta over zijn tafel gebogen om het rekenwerk te controleren.
'Ik heb van zulk soort haar gedroomd', zegt hij.
'Alleen zat het toen op een wolf.'

woensdag, september 13, 2006

Beeldend leren spreken

'Ik wil graag dat jullie een klapper meenemen', zeg ik.
Wat of de juf bedoelt, wil de groep verontrust weten.
'Een ordner', denk ik te verduidelijken.
Het gealarmeerde geroezemoes neemt toe in volume.
'Met binnenin zo'n lekker dik pak van die plastic insteekhoezen met al die gaatjes erin', probeer ik.
Nu valt alles op zijn plaats: het betreft hier een verzoek om een map mee te nemen.

dinsdag, september 12, 2006

Zonnig berichtje

Onze klas ligt aan de zonkant van het gebouw. Daarom beschikken we over, waarschijnlijk ooit prijzige, modern ogende zonwerende rolgordijnen. Draai aan een knopje en ze zoeven als een strakke , dichte gazen wand, langs de buitenpui van het pand naar believen omhoog of omlaag.
In de hoge stand komt alle zonlicht vrolijk, fel en ongefilterd binnen. In de lage stand verandert de klas in een donkere, bedompte spelonk. Alle open staande ramen worden hermetisch afgesloten. Geen vleugje verse lucht lukt het nog om binnen te dringen.
Omdat we alle achtentwintig toch zo'n beetje blijven ademhalen is ons dagrantsoen zuurstof na een uurtje rekenen wel op.
Kiezen uit pissebed of kakkebed, elke zomerdag opnieuw.
Van ons mag het herfst worden.

maandag, september 11, 2006

Verdriet

Omdat ik vertrouwenspersoon voor de kinderen op mijn school ben, werk ik één dag per week samen met Zowie, mijn 'luisterhond'.
Sommige kinderen hebben er al lang naar uitgekeken; morgen gaat ze voor het eerst een keer mee naar onze nieuwe klas.
Uitgebreid behandel ik daarom het begrip 'hond' met de groep.
Ze weten er zo met zijn allen nog meer van dan ik verwachtte. Binnen de kortste keren heb ik het bord volgeschreven met hondenbegrippen.
Hondenlichaamstaal. Helpende honden. Vleeseters. Prooi. Snuffelhond. Hijgen.
Respect voor de rust die de hond af en toe zoekt in zijn mand.
Na de pauze komt een meisje met een grote ingelijste foto stijf tegen zich aangedrukt de klas weer binnen. Ze gaat voor de klas staan, houdt de foto, waar zijzelf samen met een bruin hondje in haar armen op staat, omhoog en begint te vertellen.
Ze komt niet ver. Na vier woorden is ze aan het snikken. 'Wat is er?', vraag ik. '
'Het is zo moeilijk om te zeggen', komt er dan met moeite uit. 'Hij werd heel erg ziek en toen heeft hij een spuitje gekregen'.
Misschien dat Zowie haar morgen een heel klein beetje kan troosten.

vrijdag, september 08, 2006

Verhuizing

'Wij gaan binnenkort in Portugal wonen', werd me vandaag door een meisje verteld.
'Wanneer?', vroeg ik, want het is één van mijn taken te verwachten mutaties tijdig te melden.
'Eerst moet mama iets winnen, ik ben dat woord vergeten', probeerde ze te preciseren.
'De staatsloterij?'
'Ja, dat.'
Het klonk zeer beslist, alsof ze haar koffertje al gepakt klaar had staan.

donderdag, september 07, 2006

Terreinverlies

Partner H kwam terug van vakantie en stortte zich al voor ik de vuile was had weggewerkt op het toetsenbord. (Ja, ja, ik weet het, hij vindt dat ik een krankzinnige voorliefde voor het doen van de was heb en er deugt niets aan de rolverdeling in Huize Juf))
Evenzogoed hawkt hij sinds onze thuiskomst mijn met 10% onderwijskorting gekochte Apple compleet.
Gisterenavond viel ik uitgeput in slaap, voor hij uitgeknutseld was.
Menig filmpje over onze reis, circuleert nu op het net. Hier een paar linkjes en dan moet het verder afgelopen wezen. Zie branding en waterski.
Vanaf morgen is alles hier weer bij het oude.

dinsdag, september 05, 2006

Eenzaam

Hij heeft zijn lievelingsdraak mee naar school geschleppt.
In de kring wil hij er graag wat over vertellen.
Dus gaat hij, met de buitenmodel knuffel onder zijn arm, op zijn stoeltje staan en begint aan een opvallend helder geformuleerd verhaal.
Eerst de zakelijke aspekten: 'Hij was van de Ikea en hij kostte tien euro. Ik had veel geluk, want hij was net in de aanbieding toen ik er was. Toen kostte hij mij nog maar zeven euro en een paar centen.'
Daarna wat het beest hem gebracht heeft: 'Sinds ik hem heb, ben ik niet meer eenzaam. Hij slaapt altijd bij me in bed.'
Uitstekend besteed zakgeld.

maandag, september 04, 2006

Vondst

Omdat één van de kinderen aan kwam zetten met een foto van een moment waarop hij stralend een enorme slang torstte, las ik, ook voor mijn eigen verwerking van dit beeld, een slangensprookje voor.
Korte inhoud:
Kind is zeer bevriend met slang en deelt daarom dagelijks een schoteltje melk met brokken met de koudbloedige goedzak.
De slang is zo welgemanierd dat hij alleen van de melk slobbert en de brokken aan het kind laat.
Moeder ziet hen, denkt als zoveel moeders de situatie te overzien, grijpt een eind hout en slaat de slang de schedel in.
Het kind begint akuut te kwijnen en sterft binnen de kortste keren ook.
'Waarom denken jullie dat dat kind dood ging?', vroeg ik.
'Omdat door de klap op zijn hoofd per ongeluk wat gif uit de tanden van de slang spoot', was een antwoord.
'Dat gif kwam in de melk en het kind dronk het ongemerkt op'.
Mooi gevonden.

zondag, september 03, 2006

Schakelen

De klas ligt er, na dagen als een kip zonder kop meubeltjes verschoven en kasten uitgeruimd te hebben, pront bij.
Slechts één Curver-wanhoopsbox, staat, vol met niet te filen of te filmen restmaterialen, in de vensterbank te wachten op mijn strenge hand.
'Doe' ik van de week wel even.
Ik sta nog lichtjes in vakantiestand.

vrijdag, juli 21, 2006

Vakantie

Juf Aukje gaat morgen op vakantie.
Of zoals een jongen donderdag op het veldje zei:
"Ik zal blij zijn als de sabbath begint".
Ik denk dat hij een sabbatical bedoelde, maar ik vond het evengoed erg mooi geformuleerd.
Prettige sabbath allemaal.

dinsdag, juli 18, 2006

Vrede


Nadat ik met mijn groep besproken had dat ik op vredesmissie wilde naar groep 6a bood meisje F. spontaan aan: "mee te gaan om je bij te staan".
Jongetje J.W. ging ook mee.
Samen zaten we even later in de kring en bespraken we de vijandelijkheden over en weer van de afgelopen weken.
Mijn groep zat ondertussen beneden te ploeteren aan een stapel post waarop ontboezemingen als: "Wij willen vrede, maar wij weten niet hoe."
En aan tekeningen waarop niet de helse strijd rond de hut van gisteren, maar een paradijselijk samenspelen in de toekomst werden afgebeeld.
Wat juf J. en ik nooit hadden durven verwachten gebeurde.
Toen ik in de naar buiten openslaande deuren van de gymzaal naar de les van meester D. zat te kijken kreeg ik een papiertje in mijn handen gedrukt dat ik hierboven afbeeld.
Lang leve groep 6a!


Die kinderen komen er wel.

maandag, juli 17, 2006

Oorlog

Als we bij het veldje komen, staat er een droomhut waar we zo in kunnen trekken.
De onderkant gemaakt van bakstenen, de bovenkant en het dak van houten schotten. In een charmante veranda is voorzien.
"Mijn" kinderen storten zich op de hut en beginnen te spelen.
Tot de architecten van het optrekje ten tonele verschijnen.
Wij zijn een groep 4 en zij zijn een groep 6. Onmiddellijk eruit dus met die kleintjes!
Bovendien hebben zij de hut gebouwd en dus de oudste rechten. (G8)
Ik moet nu heel erg mijn best doen me volwassen te blijven gedragen en niet ook alleen in "zij" en "wij" te gaan denken.
Na veel gekrakeel en het uitbreken van openlijke vijandigheden, maan ik beide groepen aan mijn voeten te gaan zitten (psychologisch voordeel) en de hut dan maar af te breken en in twee kleinere versies te herbouwen (de Salomonstruc).
"Let jij maar eens op hoe ik dit varkentje was", snoef ik tegen de juf van groep zes.
Even lijkt het te lukken de gemoederen tot bedaren te brengen. Dan gaat de woordenwisseling met hernieuwde kracht door.
"Ok", zeg ik, "dan verdelen we de tijd, jullie vijf minuten en wij vijf minuten".
Tijdens onze vijf minuten worden er enorme flessen water door de kieren in het dak gegoten en scheppen zand op onze hoofden naar binnen gekiept.
Mijn kinderen barsten los in een geween en geweeklaag.
Nu is het afgelopen.
Groep zes verliest alle rechten.
Morrend vertrekken ze met hun juf naar school.
Misschien lukt het me om morgen in hun klas op bezoek te gaan.
En de situatie te evalueren.
Als ik ik tenminste iemand vind om de mijne even over te nemen.
Indien niet, dan kan ik na de vakantie misschien het beste een tijdje over mijn schouder blijven kijken.

donderdag, juli 13, 2006

Gevoelloze roof

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat de gemiddelde Amsterdamse boef een gouden hart in zijn donder had!
Totnogtoe blijkt het tegendeel.
Ons zilveren koffertje met daarin de hondenknuffel en het schrift waarin de belevenissen van het beest rijkelijk geïllustreerd werden beschreven, is gestolen.
Geroofd kan ik beter schrijven.
Gewoon meegenomen toen het heel even naast een auto stond.
Maar, op de houten binnenkant van het deksel, heb ik eigenhandig in juffenhandschrift ons adres geschreven.
Dus er is nog hoop dat onze kleine vriend discreet wordt terugbezorgd.
Misschien, als de boef vanavond tussen zijn van de week geroofde schatten zit.
En eindelijk eens rustig in ons schrift leest...
Of kijkt naar onze foto's en tekeningen...
Of als de boef de knuffel aan de opperboef van zijn bende moet overhandigen en streng zal worden toegesproken over de overtreding van de ook door het gilde der criminelen aanvaarde en ondertekende rechten van het kind.
Misschien dat dan alsnog een traan zal wellen in een zo vaak onverschillig gebleven oog.
En dat wij onze mascotte binnenkort weer in de armen zullen kunnen sluiten.

dinsdag, juli 11, 2006

Dierenprint

Vandaag zei ik in het voorbijlopen drie kleuters gedag. Hierbij fladderden mijn zwart/witte broekspijpen uitbundig.
Terwijl ik de trap opliep hoorde ik één van de kereltjes oprecht beweren: "Zagen jullie wat een mooie juf dat was?"
Verheugd over de goede smaak van groep 1/2, hield ik mijn pas in.
Om te horen waarom ik zo mooi gevonden werd: "Haar benen lijken op een zebra!"

maandag, juli 10, 2006

Ouderwets

Bij het eerste bezoek aan menig door mij bezocht schrijfclubje werd ik gesommeerd mijn favoriete kinderboekentitel te noemen.
Voor mij was dat, op grote afstand, Daan Zonderlands trilogie over Jeroen, de drager van de Zilveren Sleutel.
Nog jaarlijks herlees ik Jeroen en soms zelfs een paar andere titels stammend uit Zaandonderland.
Het taalgebruik zou archaïsch zijn. De vergelijking met vlot geschreven jeugdboeken van nu zou in het nadeel van figuren als Kees de kankeraar ("Ik wil spinazie met een zacht gekookt eitje en voor toe, alleen aardbeien met slagroom, is dat soms teveel gevraagd? Is er dan niemand die respekt heeft voor een oude schildpad?") en Isidoor de ezel ("dus voor die hoed eulalia, of desgewenst hoera, hoera") uitvallen.
Vandaag ging ik lunchen bij meisje M. en wat toonde ze mij stralend?
"Een leuk boek juf! Ik heb het bijna uit."
Jeroen.
Leve het archaïsch taalgebruik.
Viva Zaandonderland.

woensdag, juli 05, 2006

Sportdag

Tijdens de sportdag kwamen er verschillende kinderen langs, die zich in mijn armen stortten omdat ze "wilden knuffelen".
Hoe ze dat bij dit plakkerige weer in hun hoofd halen is mij een raadsel.
Ik ben sowieso al niet zo Amerikaans aangelegd, een bearhug is aan mij over het algemeen maar matig besteed.
Eén meisje verklapte zonder dat ze het merkte één mogelijke oplossing.
Ze sloeg eerst stevig haar armen om mijn middel en probeerde toen de geconstateerde juffen-breedtemaat in de lucht vlak voor zich te reconstrueren.
En dat vond ik wel weer aardig.
Zo'n les schatten en meten met toevallig voorhanden zijnd materiaal dat het kinds interesse heeft.

maandag, juli 03, 2006

Vluchten

Toen we gingen uitwaaien op het veldje bleek er een tropische verrassing op ons te wachten.
De stratenmakers hadden een hoop stenen langs de kant van de weg gelegd waar wij een lekker koel huis van konden bouwen.
Mooier dan de mooiste blokkendoos.
Morgen gaan we kijken of de andere buiten spelende kinderen ons bouwwerk hebben laten staan.
Kunnen we weer even ademhalen.
In de klas lukt dat bijna niet meer.
Daarom gingen we later op de dag onder de brandspuit.
Ben ik een juf?
Of beheerder van Jeugdland en een waterpretpark annex picknickplek?
Kan me niet schelen.
Als we maar naar buiten kunnen.

vrijdag, juni 30, 2006

De bal is rond

We hebben buitengym en ik moet de les geven. Schopbal.
"Dat is hetzelfde spel als slagbal, maar nu moet je de bal zo ver mogelijk met je voet wegtrappen", zegt de juf waarvan ik het fluitje overneem.
"Niks aan."
Dan kent ze mijn onbegrip voor de bal in al zijn verschijningsvormen toch onvoldoende.
Maar gelijk heer Olivier B. Bommel heb ik altijd voldoende balbekwame jonge vrienden om mij heen om in dit soort gevallen snel een waterdichte list te verzinnen.
M. staat al snel elegant en doortastend het spel te regelen.
Dat kind heeft je reinste leiderscapaciteiten, geen homerun ontgaat haar en ze houdt accuraat de punten bij, op de envelop waarin mijn salarisstrook stak.
Precies zoals ik het meester D., de gymmeester al zo vaak heb zien doen.
Waarom kan zij dat nou wel onthouden en ik niet?
Er zit vast een gat in mijn hersens bij het compartimentje dat over de balspelen gaat.

donderdag, juni 29, 2006

Attractie

Plotseling voelden we ons als Madurodam, of als een bollenveld in volle bloei.
Een busje waar aan alle kanten Japanse toeristen uitpuilden, kwam aangescheurd en hield pal voor onze neus stil. Er werd druk naar ons gebaard en in het Japans werden we opgeroepen allerlei passende poses aan te nemen.
Dit nu, was de kinderen wel toevertrouwd.
Zij zwaaiden, staken glimlachend de hoofdjes tesaam, maakten V-tekens en dreigden toen over te gaan op de ietwat minder aandoenlijke kinder-gebarentaal.
Gelukkig reden ze toen snel door.
Zodat de naam van het fiere Hollandse basisonderwijs in het Verre Oosten niet voor altijd door ons besmeurd zal worden.

dinsdag, juni 27, 2006

Regelneven en nichten

In de tijd dat mijn vader school ging, zaten de kinderen aan een eigen tafel,in rustige rijen achter elkaar.
Ik heb er nog een foto van.
De meester liep in een herencostuum minzaam tussen de kinderen door.
Om goed in de gaten te houden wat ze uitspookten.
Dit nu, vindt een bepaald hedendaags kind ook wel een ideetje.
Zie de ontvangen notitie.
Dat het briefje de acrobaat uithangt, komt doordat partner H. in het Concertgebouw zit, terwijl ik thuis zogenaamd aan de rapporten werk.
Ik kan geen briefjes kantelen en wil het ook niet leren.
Ik heb genoeg vervelende dingen geleerd in mijn leven.
En waar heb je anders een partner H. voor?
Mocht het briefje onverhoopt recht staan, dan weet u dat hij weer veilig thuis is.

maandag, juni 26, 2006

Eigen mening

bram

Gestaag vult het prikbord zich met werkjes die het voetbal verheerlijken.
Deze mening van "het kind dat altijd de nuance zoekt", hangt daar morgen tussen.
(KLIK om groter te maken)

Eten

We zijn aan ons "tienuurtje" bezig. Omdat ik zaterdag bij de Decathlon een Adidaspakje heb aangeschaft dat me in een ijzeren greep omklemt, heb ik mezelf niet op dieet, maar op verstandig eten gezet.
Vandaag geen dikke boterham met oude kaas.
Monter lepel ik een rabarberyoghurtje naar binnen.
Plotseling duikt één van mijn meisjes, verontwaardigd kijkend, op naast mijn stoel.
"De laatste keer dat je ander eten at om dun te worden, werd je steeds heel erg pissig om niks", zegt ze meer waarheidsgetrouw dan algemeen beschaafd.
"Ook een juffrouw mag zich nimmer achter haar voedsel verschuilen", antwoord ik deemoedig.
"Ik zal proberen me te gedragen."

woensdag, juni 21, 2006

Toprelaties

Bij de koffie is het het gesprek van de dag.
We mogen met zijn allen gratis op fitness van de baas.
Juichend is iedereen lid geworden van de plaatselijke club.
Een bepaald segment van de dames heeft meteen daarna een zorgelijke subgroep gevormd.
Hierin wordt op fluisterende toon gebrainstormd over op korte termijn aan te schaffen zo verhullend mogelijke outfitjes.
Bovendien wordt getracht van tevoren de houding te bepalen tegenover gestroomlijnde eventueel mee-sportende ouders van leerlingen.
Jufs dochter de topsportster heeft een vriendinnetje zitten bij het hoofdkantoor van de Nike.
Binnenkort maar eens samen langs gaan om te zien of die er nog iets van kan maken.

maandag, juni 19, 2006

Vierkante centimeters

"Wat?", roept hij met schrille stem. "Een bus met 35 mensen erin? Hoe moet ik nou weten wat er nog bijkan?"
Dat komt: hij is zo'n jongen die zich dan gaat voorstellen dat de conducteur zegt: "allemaal een ietsje inschikken alstublieft, dan kan die ouwe mevrouw ook nog mee."
Zijn brein ziet geen open blijvende zitplaatsen, maar mogelijkheden op de vierkante centimeter staanplaats.
Voor jongens die aanleg hebben voor het origineel oplossen van een praktisch rekenprobleem bieden gestandaardiseerde toetsen weinig ruimte.
"Fout" antwoord dus.
Toch jammer.

vrijdag, juni 16, 2006

Juf is de baas

"Jij hebt misschien 10% over mij te vertellen!", pochte een kleine blaaskaak vanochtend.
"Hang maar meteen een mooi rond nulletje achter dat getal jongeman", antwoordde ik.
Babyboomer of niet, ik stond als een rots achter mijn eigen autoriteit.
"Ik wil doen waar ikzelf zin in heb", klaagde het ventje vervolgens.
Bijna had ik toen die van mijn grootmoeder zaliger in de strijd gegooid en was ik begonnen over lieverkoekjes die hier niet gebakken werden.
Maar die bewaar ik tot maandag.
Als ik een kruisje zet bij waar hij moet beginnen en waar hij mag stopppen met werken.
Wat zullen we nou krijgen!

woensdag, juni 14, 2006

Schoolreisje

Morgen gaan we op schoolreisje naar de duinen.
Omdat ik sinds mijn griepje nog niet op school geweest ben, stuurt een van de kinderen mij, de beslisser met ziekteverlof, een mailtje.
Juf,
Ik wil graag mijn walkman meenemen, mag dat?
groetjes X.
Antwoord ik beslist:
Dat lijkt me geen goed idee, dan gaat hij kapot.
We gaan met zand en water spelen en daar kan hij niet tegen.
Hij weer: (laat nooit de minste ruimte in een autoritair bedoeld antwoord)
Hij kan er wel tegen en ik hou hem trouwens in mijn tas.
Ik, nu tot volle autoritaire sterkte gedwongen:
Nee, is nee, jij gaat morgen tikkertje spelen en naar je juf luisteren.
En misschien pootje baden.
Zo
, en als het mee zit, wordt het ook nog gezellig.

dinsdag, juni 13, 2006

Zelfmedelijden

Al dagen lag ik broeierig her en der op dekentjes.
Dan weer in de schaduw in de tuin, dan weer op de bank in de kamer.
Om vervolgens een uurtje of wat in bed te gaan uitrusten van dit rusteloze heen en weer verhuizen.
Juist nu de temperatuur voor de verandering een keertje aangenaam was.
Normale mensen vierden de zomer.
Ik was zielig.
Dat dat nooit meer anders zou worden, was nog het ergst.
Eeuwig zou ik doelloos liggen stoven.
Vandaag kwam plotseling een helder, geurig visioen van verse, ijkoude koffie verkeerd langs.
Met vijf tinkelende ijsblokjes.
Ik sleepte me naar het aanrecht, verrichtte doelgericht de noodzakelijke handelingen en lustte er eigenlijk meteen nog wel zo een.
Dit betekende dat ik bijna beter was.
Zou het morgen wel gaan regenen.

zaterdag, juni 10, 2006

Natuur

Ik woon aan een lommerrijke stadslaan.
Waarover onophoudelijk verkeer raast.
Trams, vrachtwagens, fietsen, dolgeworden pizzabezorgers.
Voor je je auto hier in- of uitgeparkeerd hebt, ben je tien minuten verder.
Als het je al lukt.
Als passerende fietsers niet boos een buts in je dak slaan, wegens geconstateerde overlast.
Plotseling komt een agressief gestroomlijnde PC-Hooft-bolide piepend tot stilstand.
Een eekhoorn steekt traag over, op weg naar de dikke hoge boom op mijn eigen Amsterdamse stoep.
Behendig klimt het dier dan omhoog en verdwijnt definitief uit zicht.
De hond reageert niet.
Slechts op zijn hoede voor de blazende kat van de buren.

donderdag, juni 08, 2006

Rode potlood

In de klas staat een brievenbus om klachten en verzoeken op discrete wijze in ontvangst te kunnen nemen.
Deze keer zat er een brief in waarin Mo vroeg om : een huiswerkschrift om zelf gedichten en verhalen te kunnen gaan schrijven.
Eenmaal overhandigd veroorzaakte het een kleine rage: een flink stel kinderen raakte stevig aan de zelf verzonnen gedichten en sprookjes verslingerd.
Moeilijke afweging: rode potlood wel of niet gebruiken?
Daar kan ik nou van wakker liggen.

dinsdag, juni 06, 2006

Egocentrisch

Een dametje van in de tachtig heeft dit Pinksterweekend haar automobiel bovenop onze Abel van acht geparkeerd.
Op de boot naar Terschelling.
Zij haalde niet opgelucht adem toen vijf sterke mannen het gevaarte optilden om het op zijn buik liggende ventje onder het wiel uit te trekken. Welnee, zij dacht slechts: help, ik word beroofd!
Wat valt er als tachtigjarige vrouw in deze maatschappij anders voor conclusie te trekken als vijf Adonissen je voertuig ten hemel dreigen te dragen?
Gelukkig woei de net opnieuw uitgestorte Heilige Geest vrij oplettend over onze wadden: het kind brak niets. Vandaag liep het alweer blij te huppelen in zijn hagelwitte "verbandje ziektewinst".
Laten we toch nadenken voor we elkaar ervan beschuldigen dat we ons egocentrisch gedragen.
Er is altijd baas boven baas.

dinsdag, mei 30, 2006

Toiletbezoek

Strenge regels aangaande individueel toiletbezoek ten spijt, stijgt een hels lawaai op uit de natte cel. Het lijkt alsof er een zeskoppig berenkoor repetitie houdt.
Driftig verstop ik me achter de deur, gereed om me met overgave op de overtreders te storten.
"Wat is jullie verhaal; het beste graag!", grauw ik ze toe.
"Sinds wanneer mogen jullie met zijn tweeën tegelijk gaan plassen?"
" Ik ging mijn puntenslijper verzorgen. Die deed het niet en dan kan ik niet werken", bluft de ene.
De gezichten staan op superzedig.
"Sinds wanneer verzorgen wij onze puntenslijpers in de toiletten?", vraag ik uit mijn evenwicht gedwongen.
"Hij moest schoongespoeld", maakt hij me wijs.
"Er zat iets in, ik kon niet verder."
Nu krijgen ze de slappe lach.
Ik drijf ze maar weer de klas in.
Over een half uur is de schooldag voorbij.

maandag, mei 29, 2006

Juf wacht op antwoord

opblaasplaatje
In groen staat boven deze cijfers dat dit de grootste som ter wereld is.
Als het antwoord bedoeld wordt, waag ik dit te betwijfelen.
Ook de omvang van de opgave imponeert mij onvoldoende.
Je kunt wel vijf miljoen op papier knallen; als je er meteen weer zes miljoen van afknabbelt, zet het nog steeds geen zoden aan de dijk.
The game is on kid!
Morgen is het de dag van de af- en uitrekening.
Pas als het antwoord binnen is praten we verder over een eventuele vermelding in het Book of Records.

dinsdag, mei 23, 2006

Plakkerig

"Mag ik u een vraag stellen die Hollanders meestal niet prettig vinden?", vroeg stagiaire vandaag terwijl zij met juf een boterhammetje at.
"Wat verdient u precies per maand?"
Bij het horen van het netto-antwoord werd ze bleek en vertelde gerekend te hebben met iets minder dan het dubbele.
"Om een beetje redelijk te kunnen leven."
Een switch naar de studie economie is op haar leeftijd nog goed mogelijk.
Eén ding zeg ik van tevoren: economen besteden hun tijd niet aan het produceren van snoepgoed dat weigert te stollen.
En dat deed zij vandaag onder mijn onderbetaalde supervisie wel.
In het goede gezelschap van drie plakkerige achtjarige jongetjes.
Kom er eens om.

maandag, mei 22, 2006

De prijs

Het koekje van groep 4b heeft de wedstrijd (zie website van het stadsdeel Zeeburg) gewonnen!
Binnenkort ligt het, in professionele uitvoering, net als een Janhageltje of een Weesper Mopje bij de warme bakker.
Bovendien kregen we een fijne prijs: vier glanzende kinderkookboeken.
De juf zag ze al tot in de eeuwigheid op haar eigen boekenplanken staan.
De kinderen beweerden dat daar niets van inkwam.
Dat zij die boeken gewonnen hadden.
En dat ze er volgend jaar de prijs van de stad Amsterdam ook nog mee in de wacht gaan slepen.
Goed dan.
Als ik maar wel plechtig word uitgenodigd voor de feestelijkheden.

vrijdag, mei 19, 2006

Gips

Voor een jongen die met zijn arm in het gips zit, moet af en toe een aangepaste taak verzonnen worden. "Ga jij maar lekker lezen", gaat snel vervelen.
Vandaag overhoorde hij als gemachtigde met tekenbevoegdheid de tafels van vermenigvuldiging.
Gul deelde de jonge meester stickers uit, steeds één, ten bewijze van het beheersen van alweer een tafel.
In zijn eentje nam hij de halve klas professioneel onder zijn hoede.
Het rijtje kinderen bij zijn stoel was weliswaar luidruchtig, jufs eigen rijtje,dat door haar hun taalwerk liet corrigeren viel ook niet bepaald bedeesd of ingetogen te noemen.
Woensdag mag zijn gips eraf.
Toch nog maar een weekje voorzichtig doen met die arm.

donderdag, mei 18, 2006

Winnen

We doen mee aan de wedstrijd "ontwerp een koekje", die door het stadsdeel voor zaterdag is uitgeschreven.
Ik verbind daaraan de leerzame opdracht: schrijf op waarom je vindt dat we moeten winnen.
Eén van de kinderen maakt zich ervan af met het antwoord:
"waarom zou ik willen winnen.........".
Dient zonder vraagteken te worden gelezen.
Werd wel voorzien van tekeningen.
Verbluffend filosofisch, in al zijn weergaloze eenvoud.

zaterdag, mei 13, 2006

Percentages

De opdracht was: teken een fantasiebeest en beschrijf de bijzondere eigenschappen ervan.
Bram schrijft bij zijn woest uitziende dier: "75% goed, 25% kwaad".
"En de mens?", informeer ik nieuwsgierig naar zijn observaties na acht levensjaren.
Zonder aarzelen zegt hij: "50% goed, 50% kwaad'.
Waar we het als soort weer mee kunnen doen.

vrijdag, mei 12, 2006

Uithoudingsvermogen

Dat ik goed moet onthouden niet alleen "beginnen jullie maar", maar ook "en nu maar weer stoppen" te zeggen, daaraan werd ik van de week herinnerd.
Femke bleek al wekenlang voort te werken aan de ooit gekregen opdracht een zelf verzonnen sprookje te schrijven.
Ze had inmiddels een bladzij of acht in het klad klaar.
En geloof me, dat is veel voor een vierdegroeper.
Leuk sprookje, ook dat nog. Misschien mag ik er binnenkort wel uit citeren.

donderdag, mei 11, 2006

Deelraad



De kinderen hangen hele dagen verflensd boven hun warme tafeltjes.
Af en toe "ontsnappen" we naar het plantsoentje.
Maar ook daar worden ze al snel slap van de warmte.
Vandaar dit initiatief.

woensdag, mei 10, 2006

X-files

Wij behandelen het schrijven van de hoofdletter X. De laatste letter van het schooljaar. Voor één keer ben ik het hartgrondig eens met de schoolschriftenschrijvers: voor de letter x hebben Hollanders bijna geen emplooi, die kun je wel tot het laatst bewaren.
De kinderen zijn dit niet met me eens. Ze beginnen me met verbluffende spelvaardigheid met x-woorden om de oren te slaan.
Taxi. Ex-man. X-cube. X-benen. Max en maxi.
Ik vang de pokerblik van de leerling op de voorste rij.
"En er is ook een x-woord dat jij zeker niet op het bord durft te schrijven!", daagt hij me uit tot het duel.
"Seks schrijf je tegenwoordig met ks",troef ik hem licht telepathisch een hoek van het lokaal in. "En trouwens, wat is er mis met dat woord?"
Sierlijk smijt ik het S-woord groot op het schoolbord.
Zo, nou hij weer.
Back in business, feeling great.

maandag, mei 08, 2006

bonnenboekje


Vanaf morgen kunnen zij die een steuntje in de rug kunnen gebruiken bij het vergaren van basiskennis van het Nederlands en het rekenen, een bonnenboekje bij juf komen afhalen. Een van tevoren samen afgesproken taakje voltooid? Knip een bon uit, kom die overhandigen en verdwijn onhoorbaar naar buiten, waar het lente is.
Voorlopig moesten we het maar houden op een maximum aan dagelijks te verdienen bonnetjes van drie (3).

donderdag, april 27, 2006

Raadsels

De opdracht was:"zoek drie dingetjes op het schoolplein, hou geheim wat je gevonden hebt, beschrijf de dingetjes op papier, maar verklap de namen ervan niet".
"Mag ik aan de tegels vastgekoekte kauwgum los wrikken?"
"Goed dat je het vraagt, doe maar niet".
"Sigarettenpeuken toegestaan?"
"Jullie doen me altijd weer verbaasd staan door jullie intelligentie, doe ook maar niet".
Weer terug in de klas verschanste eenieder zich achter Bosatlas, kookboek en encyclopedie, om in het diepste geheim en met het puntje van de tong uit de mond,aan de beschrijvingen te beginnen.
De boven alle boeken uittorenende juf zag alles wat mee de klas in mocht.
De raadsels volgen morgen.
Eén had geen ogen, was slijmerig en friemelde.

woensdag, april 26, 2006

Hoe win ik die wedstrijd?

Mijn schoonzus kan alles winnen wat ze wil.
Ze heeft eens, als vriendendienst, voor een nicht een autootje in de wacht gesleep.
Minzaam glimlachend stond ze het af.
Bij haar op de stoep staan altijd wel een paar wanhopige mannen op de deur te bonken die een gratis ijskast, wasmachine, fiets, of bubbelbad over de drempel willen dragen.
Mijn schoonzus heeft al drie gloednieuwe overtollige fietsen in de berging staan, wat moet ze ermee?
Al haar vakanties en weekenden zijn lang van tevoren volgeboekt, omdat de drie sterren prijsjes naar romantische kasteeltjes vóór de uiterste houdbaarheidsdatum op moeten.
Langs haar neus weg informeerde ze van de week of ik misschien hield van korte reisjes.
Met trillende handen begon ik, zodra ik de hoorn had opgelegd, mijn rolkoffertje te pakken.
Ooit zou ze mij leren hoe het moest.
Ik zond een onder haar supervisie bij een slagzin geknutselde fröbel in naar de woningbouwvereniging en won prompt de hoofdprijs van 500 euro.
Omdat ik met de klas meedoe aan de wedstrijd: "ontwerp het leukste Amsterdamse koekje", denk ik dat ik maar weer eens contact met haar ga opnemen.
Degenen die zich geprikkeld voelen mijn begaafde familielid naar de kroon te steken kunnen de eer natuurlijk aan de klas houden.
Ik zoek dringend iemand die koekvormpjes kan vervaardigen. (stekertjes)
Het vormpje dat de kinderen bedacht hebben, moet ik helaas geheim houden.
Wie weet welke rivaliserende klassen ermee lezen.

maandag, april 24, 2006

Inventarisatie


We doen mee aan een koekjesontwerpwedstrijd.
Op dit briefje een inventarisatie van benodigde kookspullen.
Wat "voor de juf" betekent, weet ik niet.
Maar ik voel een bui al hangen.

Verzoekschrift



Jammer genoeg is dit niet de hele tekening. Na "vuilnis" staat nog "auto", maar dat zien we zo eigenlijk ook wel.
Op de achterkant van de tekening staat een brief aan de deelraad. Enkele woorden, die wel in het klad stonden, zijn in het net vergeten. Geeft niet, niemand kan om deze brief heen. Lees maar:

Beste gemeenteraad wij
(de Agthoek) zouden het
erg op prijs stele
als de vuilnisautos na 12
ven
deezen brief is van Sam en Abel
de Achthoek 4b. om dat het
een afgrijselek lawaai maakt. juf
Aukje

de Achthoek

zondag, april 23, 2006

Lente

Ik ben mezelf een schrijversblok aan het aandoen.
Om toch aan potloden te kunnen ruiken heb ik na deze vaststelling eerst maar eens een stel vlijmscherpe punten geslepen aan alle vijftig kleurpotloden in de grote Bruynzeeldoos.
Om vervolgens de kastdeurtjes in de keuken te gaan soppen.
Ook dit gaat voorbij.

donderdag, april 20, 2006

Sfeer

Als een groepje kinderen een ontwerptekening maakt voor een huisje.
Om dit vervolgens eensgezind uit Lego-stenen op te trekken op een tafelblad.
Waarna de tekening plechtig overgedragen wordt aan een ander groepje kinderen.
Dat, zonder dat het gespiekt heeft hoe het oorspronkelijke huis eruit zag, hetzelfde ontwerp uitvoert in hout!
Zonder zelfs aan de mogelijkheid van gebruik van Lego te denken.
En dat het ene huis dan toch lijkt op het andere.
Alleen anders van sfeer.
Kon iedereen dat maar zien en beleven.

woensdag, april 19, 2006

Instructietafel

De meubels in mijn klas en ik, hebben al het hele schooljaar ruzie.
"Maak een duidelijke plattegrond van de opstelling der meubelen in het lokaal", verordonneert de map met nuttige, doch zeer dwingende tips en aanwijzingen voor het onderwijzend personeel.
In mijn geval zou erbij gestempeld kunnen worden: "herzie wekelijks tot tweewekelijks".
Na diverse schikkingen en herschikkingen wil ik nu zes tot acht kindertafels naar de gang bonjouren, om er twee grote "instructietafels" voor terug te plaatsen.
Kan ik eindelijk eens iets aan een groepje kinderen uitleggen zonder dat ze in een hoekje op de grond gaan liggen draaien en wriemelen.
Dit zal betekenen dat ongeveer acht kinderen hun laatje kwijt raken en aan een alternatief zullen moeten wennen.
Het zal ook betekenen dat vrijwel niemand meer de hele dag op één en hetzelfde plekje zal zitten.
Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Zouden ze dat al snappen en pikken?

dinsdag, april 18, 2006

Redactiesom

Weet je wat? , dacht ik bij mezelf: ik laat die kinderen zelf een paar leuke redactiesommen bedenken. Als voorbeelden knalde ik wat sommen op het bord, bv. over saaie boten met 150 zitplaatsen waarvan er al 45 bezet zijn en hoeveel passagiers er dan nog bijkunnen?
En over een moeder met vijf kinderen ("waarom niet een vader?", riep er een), die 20 euro in haar beursje heeft zitten en ijsjes van 1 euro het stuk voor haar kroost gaat kopen. Behalve voor de jongste zoon, (die schreeuwlelijk), die geen suiker mag hebben. En wat dan haar wisselgeld is.
Een van de resultaten wil ik u niet onthouden:

Op een schip zitten honderd soldaten. Twintig worden gedood. Dertig stappen aan wal en komen na een avond toch maar weer terug. Hoeveel soldaten zitten er dan nog aan boord?

Met illustratie van soldaat met geweer over de schouder.
Toch niet helemaal wat de juf in gedachten had.

woensdag, april 12, 2006

Avontuur voor het nut van het algemeen

Het is de school niet toegestaan klein chemisch afval naar het gratis verzamelpunt te brengen. Toen juf E. en ik vandaag, vermomd als privépersonen, met 4 vuilniszakken vol van dat spul kwamen aanrijden, spande het er even om of de slagboom voor ons geopend zou worden. Maar juf E. bleek te kunnen liegen als een zoutwatermatroos. Zij schudde acuut een minnaar uit haar mouw wiens postcode zij slechts half uit haar hoofd kende omdat de liefde pas net een aanvang had genomen.
Mij restte niets dan alle denkbare kanten op te kijken, behalve richting beheerders van de diverse "inzameleilanden". Terwijl zij alweer ruimschoots aan haar royale slappe lach begonnen was.
Sommige mensen vrezen niets. Zelfs geen vier vuilnismannen, omringd door plet-, versnipper en sorteermachines, waar makkelijk een flinke schooljuffrouw mee verwerkt zou kunnen worden. Gratis.

maandag, april 10, 2006

Cementmaffia

Vanmorgen om acht uur stond er pal voor het raam van de klas een cementauto. Met zo'n in vol bedrijf zijnde, ronddraaiende, elke les onmogelijk makende, herrie-lading.
"Mijn God", was mijn eerste gedachte. "Dat betekent urenlang kinderen aan hun enkeltjes uit vensterbanken trekken, blijft niets mij dan bespaard?"
Meester M. gaf kalm collegiaal advies. "Niet moeilijk over doen, drie kinderen interviewtje voor laten bereiden, tegen alle andere geïnteresseerden steeds zeggen: sorry, zij zijn al druk bezig met die werkmannen, jullie moeten nu echt gaan rekenen."
Een puik plan. Ik kreeg er zowaar zin in. Dus ik loop meteen naar buiten met Wouter, om ons aan die mannen voor te gaan stellen, zeggen ze doodleuk: " We zijn voor vandaag net klaar met dit werk."
Heb ik dat? Blijft niets me dan ooit bespaard?

vrijdag, april 07, 2006

Anderhalve meter slaapplezier

Aan juffen worden interessante mededelingen gedaan. Bijvoorbeeld:"Ik heb vannacht in het bad geslapen."
"O, en hoe beviel dat?", vraag je dan.
"Je moet er alleen aan denken dat je een paar handdoeken om de kranen bindt, anders stoot je je.
Verder heb je je knuffel, je rompertje (om op te sabbelen) , je kussen en je slaapzak nodig. En dan ligt het heel lekker."
Nu weet u het ook. Tot hoeveel centimeter lichaamslengte een doorsnee nieuwbouwbad lekker ligt? Honderdvijftig?

woensdag, april 05, 2006

Dierproefvrij?

"Juf gebruik jij lippenstift?"
Verbaasd dat het kind de prachtkleuren waarmee ik mezelf opfleur niet opgemerkt blijkt te hebben, antwoord ik stralend naar waarheid.
Pats! Ze heeft me!
"Weet jij dan niet dat die op konijnen getest worden?", vraagt ze met de blik op streng.
"Die van de HEMA niet', lieg ik op voorhand.
Ik zal de firma er toch even over mailen.
Voor mijn toekomstige gemoedsrust.

dinsdag, april 04, 2006

Zwemwater

Toen ik een jaar of acht was gaf de af en toe verstopte gootsteen in de keuken van mijn moeder mijn kleine zelf aanleiding tot mijmeringen. Ik stelde me voor dat hordes kabouters, klokslag twaalf uur 's nachts, met gevouwen handjes, te drab zouden springen, om nog bruikbare stukjes te lang gekookte bloemkool of knapperige sla uit de prut te zeven. Om met de vangst vervolgens vele hongerige kaboutermondjes te voeden. Altijd veroorzaakte mijn vader dreigende hongersnood, door met een oranje "plopper" op een houten steeltje, de fantasie door te prikken en de leiding te ontstoppen.
In de klas geen manspersoon om deze macho-taak op zich te nemen. Ook geen plopper trouwens.
Het bijhouden van een behoorlijke ploppervoorraad is te kostbaar voor een school.
Dus kroop de onvolprezen juf E. vandaag collegiaal in haar goeie goed in het gootsteenkastje om de zwanenhals los te schroeven.
Om de buizen te legen van koffiestokjes, haarballen en kleiresten. En misschien om kinderfantasieën te verstoren.

maandag, april 03, 2006

Dictee

Vandaag hebben zes "onderwijzerskinderen" elk aan ongeveer vier "leerlingkinderen" dictee moeilijke woorden gegeven. Op een leitje schreven de juffen en meesters het woord correct na van een voorbeeld en hielden het na de oefening voor hun gehoorzame,zichzelf corrigerende troepje, in de lucht.
Er werd gespeld dat de stukken ervan af vlogen. De categorie kon niet gek of moeilijk genoeg zijn, driftig kladde men door. Oei of aai. Geeuw of nieuw. Hond of kat, stomme "e's" in soorten en maten.
Bij hoog en bij laag hielden een aantal kinderen na een uur ploeteren vol dat ze : "maar één fout, misschien twee", hadden gemaakt.
Waar de juf beter mee kan rekenen is dat het geen enkele zin heeft te vroeg te juichen.
Waarschijnlijk morgen, op zijn laatst overmorgen, is alle nieuw vergaarde kennis die Amsterdamse kinderkopjes wel weer uitgewaaid.
Verzinnen we gewoon weer iets nieuws.

vrijdag, maart 31, 2006

Zakdoek

Vandaag werd me beleefd een pakje papieren zakdoeken voorgehouden.
"Neem maar, het zijn mijn speciale gelukszakdoeken", zei degene die offreerde.
"En als deze het niet doet, heb ik nog wel een andere voor je!"
Het zal mij benieuwen hoe krachtig de werking blijkt.
Ik dacht eigenlijk meteen al een beetje iets te gaan voelen...

donderdag, maart 30, 2006

Plan B

Een kind nam vanochtend twee lege plastic anderhalve liter flessen mee naar school. Omdat ze begrepen had dat we met onmiddellijke ingang met de hele klas een enorm vlot zouden gaan bouwen. Om daarna met zijn eenendertigen onverwijld het ruime sop te kiezen.
Maar zo warm was het nou ook weer niet, lente of geen lente.
Ze schakelde binnen de twee seconden over naar plan B: "dan kunnen we er misschien persluchtflessen van maken voor als we brandweerman spelen?"
Knap.

dinsdag, maart 28, 2006

Lekker

"Ik vond het vandaag wel een lekker dagje", zei een kind. "En ik weet helemaal niet waarom".
Dat had de juf nou ook, misschien heet het lente.

maandag, maart 27, 2006

Geloof, hoop en liefde

We bleken vandaag zowaar één van de charmantste proefjes aller tijden van het internet te hebben geplukt.
"Plaats in een diep bord een brandend waxinelichtje op een laagje rode oploslimonade. Glas erover en kijk maar wat er gebeurt."
Dat waxinelichtje schoot dus als een raket omhoog, de limonade borrelde lustig en weigerde eenmaal lekker hoog tegen de wanden van het glas aangevleid, resoluut nog weer als normale huis- tuin- en keukenlimonade naar beneden te stromen, kortom: het was spectaculair.
Juichend troepte men samen rondom de onderzoekstafel.
Zegt ineens zo'n wijsneus van zeven: "waarschijnlijk heeft het iets met het vacuüm te maken.."
Waar doet juf het allemaal voor? Op de vraag hoe hij aan de kennis kwam die zij hem al niet meer kon overdragen, antwoordde het knaapje: "ik lees gewoon veel boeken".
Zet dat eens af tegen het onderwerp van de ouderavond van morgen: Kijken de kinderen teveel tv en hoe om te gaan met de gevaren van het beeldscherm?
Het zal allemaal wel, maar er is hoop. Behoorlijk veel hoop.

zaterdag, maart 25, 2006

Anna Magnani

Mediterrane vrouwen hebben vaak prachtige snorretjes.
Niet dat juf weet of Anna onder de categorie viel, maar het had best gekund.

Juffrouw Mier

Misschien gek, maar die 38 meter pasta laten de juf niet los.
"Het is godsonmogelijk", loopt ze hele dagen te peinzen.
In gedachten loopt ze, klein als een mier, dat hele opgerolde koord op dat bord langs, stappen van een mm nemend. En er klopt nooit iets van.

vrijdag, maart 24, 2006

Pasta

De opgave in het rekenboek was: bereken hoe lang de spaghettidraad is, die je kunt maken met de spaghetti op één vol bord.
Drie groepjes kinderen kregen een bordje volkorenpasta (jufs man houdt toch meer van geraffineerde, dus dat ruimde lekker op) en een notitieblokje in handen gedrukt en mochten zelf gaan verzinnen hoe je dat het beste uit kunt rekenen. Al snel waren hele tafelbladen bedekt met keurig gesorteerde stukken klevend deeg. De lengte van de inhoud van het bord werd geschat op tussen de tien en de achttien meter.
Eén jongen mompelde ineens iets over een weegschaal. Toen die erbij gehaald werd door een gretige juffrouw, woog hij met veel misbaar de grote meetlat zelf en zei : "als de spaghetti evenveel weegt als deze meetlat, is hij ook precies even lang".
De discussie ging niet helemaal de gewenste kant op. Maar na listig aangeven van de onderwijzende kwamen we vanuit: 1 meter spaghetti weegt 6 gram, naar 10 meters wegen dus 60 gram, naar 40 meters wegen dus 240 gram. Terwijl we ongeveer 230 gram op het bord hadden liggen.
We werden het eens op ongeveer 38 meter.
Als u nu denkt dat deze les een overweldigende indruk op de jeugd maakte hebt u het mis.
Belangrijke vragen die overbleven waren: "waarom heb je zo'n vieze soort pasta gekookt?
Waarom zit er geen saus bij? Mag ik het proeven?"
Met als vernietigende uitsmijter: "Gatsie, het stinkt en het plakt, ik ga nu mijn handen wassen."
Nu geeft de juf u een suggestieve opdracht waarvan u zult merken dat het moeilijk is u er totaal aan te onttrekken:
-Neem de eerstvolgende keer dat u buitenloopt, heel bewust 38 grote stappen, terwijl u aan een bord spaghetti denkt.-

donderdag, maart 23, 2006

Baas onder eigen neus

Juf stond zich tijdens het speelkwartier spinnend en met opgeheven gelaat, te koesteren in het voorzichtige lentezonnetje.
Zei collegaatje patsboem:" Ik wil je al heel lang iets zeggen, maar ik durf niet, want ik ben bang dat je boos wordt!"
In zo'n geval zegt juf onmiddellijk stoer: "shoot, ik ben immer en altoos tot leren bereid."
Bleek het aanstootgevende gevalletje jufs snor te betreffen.
Alsdat die per ommegaande gebleekt, gewaxed, gelaserd of eventueel geëpileerd diende te worden. In een zogeheten schoonheidssalon.
Juf stortte zich geagiteerd op de wc-spiegel, zag weinig, maar had ook geen leesbril op. Begaf zich toen naar kluitje bevriende 5e groepers en vroeg langs haar neus weg "Zeg wat vinden jullie: heb ik een hele erge snor?"
De milde kinderen zeiden eerst van "nee hoor, helemaal niet" en toen van "misschien een beetje maar het valt reuze mee".
Juf E. heeft uiteindelijk vijf (5) hele haren met een pincet uitgetrokken en zei dat ze "Verder niets bezwarends kon ontwaren."
Nou vooruit, misschien waren het er zes (6).

woensdag, maart 22, 2006

Rust roest

Haar vrije dag heeft deze juf gedeeltelijk besteed aan het uittypen van vettige, diep uit haar tas opgedoken papiertjes, vol onduidelijke pedagogische aantekeningen.
Een diepe rust is over haar neergedaald. De blinkende vellen vol verslagen, handelingsplannen en evaluaties steken in daartoe bestemde doorzichtmapjes. Met en zonder etiketjes.
Daarna is zij met de luisterhond naar de HEMA gewandeld om peinzend postbakjes en tijdschriftmappen te betasten.
Vreest niet ouders en kinderen!
Juf is zich ervan bewust dat creativiteit slechts daar een kans krijgt waar chaos regeert.
Daarom heeft zij bij de HEMA niets gekocht.
Vanaf morgen zal zij weer geregeld mapjes uit haar handen laten vallen.
Van stapels af laten glijden.
Of compleet zoek maken.

maandag, maart 20, 2006

Nood

"Kinderen hoe hoor je of een woord eindigt op een d of op een t? Inderdaad, je maakt het langer en je weet het. Honden, dus hond met een d. Katten dus kat met een t. Begrijpen jullie?"
Tuurlijk juf, wij snappen het volkomen.
Dan begint de spellingsslag.
Eén pond, dat is een boot over het Ij, want het is twee ponden.
Juf: "nietwaar". Kind: "welwaar". (nietwaar, welwaar vaak herhalen)
Liet, lied, idem. Een liet, twee lietjes, liederen is een onzinwoord.
Nood, noot, van hetzelfde laken een pak.
Hoe moet je deze regel korrekt toepassen als je denkt dat eekhoorntjes noden eten?
Brood, dat wisten ze dan nog wel.
Kleine stapjes juf!

Memories are made of this

Zat de juf lekker dicht bij een kind een lesje te geven.
Zei het (de jeugd van tegenwoordig heeft geen remmingen): "is dat salami wat ik ruik?"
Nee, maar het was Franse stinkkaas.
Wel een geur van over de grens dus.

vrijdag, maart 17, 2006

Adembenemend



Al een week lang sleepte de juf de sollicitaties van de kinderen met zich mee.
Ze kwam er maar niet aan toe eens rustig voor de belangrijke beslissingen te gaan zitten.
Wie kreeg de komende tijd welk baantje?
Een zware verantwoordelijkheid.
Ineens dacht ze: "Dat kunnen die kinderen toch zelf wel regelen!"
Hierboven een fragment van Mo's kladblaadje.
Dit weekend typt de juf het fluitend uit en het klusje is geklaard.
En Mo: wat spel je adembenemend goed!

donderdag, maart 16, 2006

Leeshalfuur


"De rode tent staat in de tuin, naast de appelboom"' leest hij braaf.
Dan krijgt hij die dromerige blik in zijn ogen.
"Ik heb ook zo'n tent met van die strakspantouwen. Maar mijne is veel langer, juf, eerlijk."
"Hmmm, dat zijn scheerlijnen," onderwijst de juf, maar nu even doorlezen graag."
Dat doet hij dan maar.
Tot het volgende fantasietje.

Don't fence me in

De zelfcensuur begint de vrouw in de juf te hinderen.
Veel schrijfstof komt nooit verder dan haar eigen notitieboekje.
Ergens anders "helemaal opnieuw beginnen" is virtueel mogelijk.
Om niet opnieuw in dezelfde val te lopen, zou dat strikt geheim en anoniem moeten gebeuren.
Kan zij dit aan? De verleiding haar kleine, maar selecte lezerspubliek mee te lokken, is groot.
In ieder geval distancieert zij zich bij voorbaat met de meeste nadruk van elke overeenkomst in schrijfstijl, die tussen nou en nogereens geconstateerd zal worden tussen haar en andere webloggers.