Voortaan ben ik een dag per week vrij.
Ik kan er maar moeilijk aan wennen.
Niet dat er een haar op mijn hoofd aan denkt die vrije dag niet op te eisen.
Maar hoe zou het gaan met de kerststal van brooddeeg die de kinderen onder de bezielende leiding van een ouder aan het bakken zijn?
Terwijl ik over de Albert Cuyp slenter, blader ik mijn mentale kerstagenda door.
Denk ik deze week wel op tijd aan alles?
Kerstact, kerstdiner, kerstwensjes, kerstfeest met de collega's.
Hoe kan ik wat ik normaal gesproken allemaal op woensdagmiddag denk, nu op andere momenten in ogenschouw nemen?
Ik vergeet normaal gesproken al zoveel.
Toch moet het grote loslaten beginnen.
Juf Aukje is op weg gegaan naar het niets.
Met kleine stappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten