vrijdag, december 23, 2005

Kies

Heeft dat kind zo'n warm dampend hoofd omdat het huilt of is het vice versa?
De vonken spatten bijkans van hem af.
Het roept dat het "pijn in zijn oor", heeft. "Maar het kan ook "zijn kies", zijn.
Het huilen gaat op geloei lijken.
Ondefinieerbare pijnen.
Als dit jufs eigen kind was, zou ze het nu een pijnstiller geven.
En naar de dokter gaan.
Gelukkig is de moeder bereikbaar en komt ze hem halen.
Pas een paar dagen later komt hij bleek maar gelukkig weer naar school.
Een zo op het oog gave kinderkies trots ter bezichtiging in een plastic doosje met zich mee torsend.
Er bleek een stukje afgebroken te zijn en dat had zo'n pijn gedaan.
Als juf wil mag ze het gat in zijn kaak wel even bezichtigen?
Graag dan maar.
Volgt een blik in de bloederige holte.
"Tsjongejonge, dat is een knaap van een gat, dat moet niet pijnloos gegaan zijn".
Een liefdevolle discussie ontspint zich.
Aan het eind van de dag krijst de juf echter kil:
"Wil dat jongetje dat zo irritant zit te rammelen met die kies, daar onmiddellijk mee stoppen?
Het rammelkiesje galmt nog geruime tijd na in jufs hersenpan.
De kerstvakantie komt net op tijd.

dinsdag, december 20, 2005

Ouderwets

Het jongetje dat nimmer zijn rijtjes sommen blieft te voltooien bestudeert een tekening.
Vijf rijen blokjes van vijf vormen een getekend vierkant.
"Eens even kijken", mompelt hij.
"Tien en tien en vijf maakt vijfentwintig".
"Zie je er nog meer sommen in?" Juf wil zo graag dat hij zegt wat de methode vindt dat hij zien moet.
"Het kan ook op de ouderwetse manier: vijf keer vijf is vijfentwintig", zegt hij zuchtend.
Juf kan het krijgen zoals ze het hebben wil.

Blessuretijd

Tijdens het buitenspelen wordt er een jongen behoorlijk getackled.
"Stop" stentort de juf tegen haar gewoonte in over het schoolplein.
Het slachtoffer komt met een huilerig Schwalbehoofd aangestrompeld.
Wat hij de hele dag volhoudt.
Drie uur later loopt hij de hardloopwedstrijden bij de gym uit in hinkend wandeltempo.
Het aanbod aan de kant te komen zitten wuift hij lijdend weg.
Op de terugweg naar school loopt hij achter de juf.
Als ze onverwachts omkijkt blijkt hij een middelzwaar kameraadje op de rug te torsen.
Huppelend als een paardje.

Kerstkonijnen

Stralend staat ze voor de klas.
Dat ze in de dierenwinkel twee meisjeskonijnen hadden uitgezocht.
Dat mama van de week toch ineens zag dat er "vier kleine losse stukjes konijn" in het hok lagen.
Ze noemt ze: Jezus, Jozef en Maria.
Dat laatste broertje of zusje kreeg de naam Bruintje.
Daarvoor was geen plaats meer in de stal.

maandag, december 19, 2005

Mismatch

Stel: een juf zou een nieuwe Einstein in de klas hebben zitten.
Het ligt niet direct voor de hand, maar het zou toch zomaar kunnen.
Er zijn wel gekkere dingen gebeurd.
En stel: dat kind vindt die juf maar een duf soort juf.
En laat dat blijken.
Pijnlijk.
Juffen zouden eigenlijk gevarengeld moeten krijgen.

zaterdag, december 17, 2005

lookalike


Als de supermarkt gratis handpoppen aanlevert bij de wekelijkse boodschappen, dan is de juf meer dan bereid ze te gaan halen.
Maar hoe gaat dat met gratis geadverteerde spulletjes.
Alle aimabele sprookjeskarakters blijken als eersten niet meer leverbaar.
Alleen deze, op een dunne schooljuffrouw lijkende heks, puilt nog in veelvoud uit de schappen.
Het winkelend publiek loopt er met opgetrokken neus aan voorbij.
De Nederlandse jeugd wordt met een totaal verkeerd beeld over de ware aard van de mens opgevoed.
Bij juf thuis staan deze vijf zusjes nu stram naast elkaar te wachten op eventuele toekomstige didactische inzet.
En Sinterklaas heeft als cadeau aan de klas het nieuwste sprookjesboek van Grimm geleverd.
Met de originele, ongekuiste versies van de sprookjes.
Tegenwicht.

vrijdag, december 16, 2005

Rekenmethode-mode



"Hoeveel rijtjes kroppen sla staan er op dit plaatje? "
Volgt een vrolijk ingekleurde tekening met, voor de volwassene, de ingewijde, de doorgewinterde rekenaar, duidelijk waarneembaar zeven rijen van tien kroppen sla.
Daaronder, als een kinderhersenen gekmakende nagedachte, nog twee zielig verweesde kropjes.
Ja en wij grote mensen, wij weten dan dat in dit geval een rij alleen als rij telt als het een rij van tien is.
Dat dat pestrijtje van twee niet mee mag spelen.
Maar hoe moet dat kind dat weten?
Een rij is toch een rij?
Of het nou een grote of een kleine rij is.
Trouwens: hoe moet een kind dat alleen maar zakjes schoon gewassen sla kent, klaar voor consumptie, mathematisch steun vinden bij land- en tuinbouw?
Schrijvers van rekenboeken: ga toch buiten spelen.
Liefst in een straat met veel dubbel geparkeerde auto's.
En neem je illustratoren een middagje mee.
Al dat blik zorgt vast voor houvast bij de optelsommen.
Juffen: ga gezellig ouderwets tafels stampen.
Gebruik er desnoods een in de kerstvakantie te vervaardigen sokpop bij (klik en kijk onder parents & teachers).
Maak je toch nog een beetje een moderne indruk.

donderdag, december 15, 2005

lunchpauzeverhaal

Eén van de kleuters priemde volgens zeggen vandaag een vinger in de richting van de uit roodbonte koeienhuid opgetrokken ijzingwekkend hoge cowboylaarzen van juf E.
"Ik hoop maar dat je daar een heel vervelend dier voor doodgemaakt hebt", sprak hij vervolgens.
In de lerarenkamer hoort de juf te vaak verhalen waar ze droevig van wordt.

woensdag, december 14, 2005

kerstkloffie

Vandaag de HenM uitgejaagd door een security-persoon.
Op een zonder leesbril niet te ontwaren sticker, bleek op een opengeklapte dus slechts van de zijkant zichtbare (!) deur, piepklein vermeld te staan dat honden verboden waren tussen de rekken met graaiende vrouwen.
Die vrouwen zagen er gevaarlijker uit dan dat hele hondje.
Maar dat viel die meneer allemaal niet aan het verstand te brengen.
Dus als de juf aan het kerstontbijt verschijnt in haar gewone kloffie, dan weet u waar het aan ligt.

dinsdag, december 13, 2005

Jonge onderzoekers

Een paar jongens zitten met vragen.
De één wil weten hoe je een atoom splitst.
De ander breekt zich het hoofd over de vraag waarom levende wezens zuurstof nodig hebben.
De derde heeft moeite met de overgang van het algemene geloof in God naar het verklaren van de vragen des levens vanuit de evolutietheorie.
Juf zag een paar meisjes nijdig de oren spitsen.
"Mijn moeder werkt aan de universiteit. Die kent veel wetenschappers', brak er één kordaat in, in het gesprek.
"Ik kan wel eens vragen of ze iemand langs kan laten komen in de klas, om wat dingen uit te laten leggen."
Dat is dan 1-1 voor de meisjes.
Maar 2-0 voor de juf.
Binnenkort hengelen we de professoren bij bosjes de klas in.
Vanzelfsprekend houden wij u op de hoogte.

maandag, december 12, 2005

Vrolijk

Grote blauwe ogen blikken ernstig naar de juf omhoog.
Hij is zojuist berispt wegens herrie maken.
De hele dag heeft hij zitten grinniken, giechelen en schaterlachen, het is om gek van te worden.
Hij heeft reeds enige tijd op de gang doorgebracht, zijn goede humeur is het enige dat er niet onder heeft geleden.
Nu is hij bereid even mee te denken over een oplossing.
Voor het nut van het algemeen.
"Zet me maar niet naast mijn vriend, dan ga ik praten", zegt hij.
"En ook niet tegen jouw tafel aangeschoven want dan zit ik te dicht bij B. en dan krijg ik de slappe lach.
Doe me toch maar vlak naast mijn vriend, dan lach ik misschien zachter?"
Hij kijkt erbij alsof hij niets beloven kan, dat is in ieder geval eerlijk.

zondag, december 11, 2005

Brillenpret

Een van de twee officiële brillenzoeksters is een paar dagen ziek geweest.
Toen juf dit achteloos vermeldde tijdens het avondeten, werd zij door haar echtgenoot ernstig berispt.
Welke volwassen vrouw maakte zoveel brillen zoek en was bovendien te beroerd om ze zelf te gaan zoeken?
Ja, juf wist het eigenlijk ook niet.
Beschaamd boog zij het hoofd.
De volgende dag kwam hij om haar schande te beperken met drie nieuwe weg te maken exemplaren aansjouwen: een rode, een witte en een blauwe.
Eén van de jongens zei toen hij de blauwe te zien kreeg: "zet je alsjeblieft morgen je witte op?"
Hij keek er zo verheugd bij alsof hij zojuist een Playstation 2 overgereikt had gekregen.
Heel bijzonder.
Dus is de wedervraag: welke volwassen vrouw maakt er kinderen blij met haar eigen nieuwe brillen?

donderdag, december 08, 2005

Hondenbaan

Toen de juf even 15 scharen ging lenen bij de buurmeester (in Holland is er geen sprake van dat elke leerling over bijvoorbeeld een eigen schaar zou beschikken en we redden het best zo, dank u), sprong er een buurleerlingetje verheugd op van haar stoeltje.
Met een glimlach overhandigde zij een heuse halve hondensinterklaasletter.
Gebakken van het beste hondenkoekdeeg.
Haar eigen hondje Beppie had de met liefde uitgezochte decembertraktatie niet gebliefd.
Vandaar dat het bazinnetje aan de luisterhond gedacht had.
Het was een halve "H".
Waarschijnlijk van hondenbaan.

woensdag, december 07, 2005

Kerststress

"De boog kan niet altijd gespannen staan."
Dit is ongeveer de strekking van het anti-stress-op-het-werk-blaadje dat de ASKO met kwistige hand onder de werknemers heeft verspreid.
"Voorkom burn-out. "
Volgt checklist op checklist met verschijnselen die wijzen op overbelasting.
"Mijn God, dat heb ik ook", denkt de juf.
"Wat wordt mij geadviseerd om het vege lijf te redden?"
"Neemt u ook eens de tijd om iets geheel en al voor uzelf te doen. Denk aan iets totaal anders dan de school en uw groep. Doe desnoods iets nutteloos of zelfs in het geheel niets."
Vandaag dus maar een tuttig damesbontje voor om de juffennek gefabriceerd.
Niets, dat toch leidt tot een duidelijk waarneembaar iets.
Maar heel gek; de afgeknipte, overgebleven stukjes bont toveren zichzelf voortijdig in jufs gedachten om tot door de kinderen na een spetterend lesje te maken schaapjes voor in het stalletje van de Here Jezus.
Ze krijgen bijna pootjes zo levensecht lijken ze over de naaitafel te paraderen.
Hallucinaties, zo ver is het nu reeds met de juf gekomen.

dinsdag, december 06, 2005

Zelfbeeld

Vandaag, toen de gymmeester de kinderen "slagbal met rondjes" liet spelen, heeft de juf met al haar vingers gekruist zitten toekijken.
Om te zien hoe dat ene jongetje wel steeds het honk haalde, maar telkens van pure vreugde vergat, ten bewijze hiervan, de paal vast te grijpen.
En dan verloor zijn team toch weer een punt.
Door hem.
"Ik word als laatste gekozen, want ik ben de sloomste", had juf hem van tevoren moedeloos aan zijn vriendje uit horen leggen.
Je bent niet sloom jongen: je bent hoogstens eerder een topatleet dan een potentieel teamsporter.

maandag, december 05, 2005

Horizon

"Die Bijbel die je me liet zien vind ik niet zo heel interessant."
Dat zegt de jongen wiens leergierige horizon de juf probeert te verbreden.
Hij komt er speciaal na schooltijd even voor terug.
Notabene de mooiste kinderbijbel uit jufs eigen jeugd, met plaatjes waarop engelen hoofden omhoog houden (losse hoofden, zonder lichaam) of met blikkerende zwaarden zwaaien.
"Heb je niet iets over de evolutie?"
Morgen toch eens vragen of hij al acht is, of het nog moet worden.

zaterdag, december 03, 2005

Souvenir

"Kunnen we op weg naar de gymzaal even langs mijn huis lopen?", vraagt hij.
"Ze hebben mijn hele kamertje gesloopt en nou wil ik mijn oude bed en de kast laten zien. Er ligt een hele hoge berg."
Als we voor zijn deur staan vindt hij alleen nog een stukje van ongeveer twee vierkante centimeter witte IKEA-achtige-kast.
De vuilnisman is hem net te snel af geweest.
Hij houdt het stukje omhoog, zodat iedereen het goed zien kan.
Vervolgens stopt hij het met een ernstig gezicht in zijn zak.

vrijdag, december 02, 2005

De liefde van een zoon voor zijn vader

Zijn lievelingshamster Vlekkie, alias Elvis Presley, is helaas momenteel nogal aan zijn winterslaap begonnen.
Op de rustige tweede verdieping van zijn nieuwbouwhuis.
Maar zijn zus heeft dertien ratten, allemaal mannetjes, die ze betrokken heeft van de dierenwinkel.
Dus dat is wel weer gezellig.
"Als jij zoveel van knaagdieren weet, weet je dan misschien hoe ik mijn wilde muizen moet vangen?", vraagt de juf.
Makkelijke oplossingen genoeg, heeft hij bereidwillig als altijd in de aanbieding voor dit non-probleem.
Volgt een ellenlange uitleg over geknabbel aan stukjes kaas en klapvallen met deurtjes en touwtjes en ophaalbruggetjes.
"Ik kan natuurlijk ook bij je thuis komen met mijn vader!", roept hij plotseling opverend.
"Ik leer heel veel van mijn vader, dan komen we met een schepnet samen muizen vangen.
Dat hebben we al zo vaak gedaan."
"Uhuh."

donderdag, december 01, 2005

Handig rekenen met geluid

Het is reuze aardig om een stel kinderen te zien ontdekken dat in 7+3+8 het sommetje 10+8 schuil gaat.
Vooral wanneer daarna een wilde meute een bordsom omvattende zeven getallen onder de tien handig en correct op wil gaan tellen.
Direct daarna schreeuwend om meer en moeilijker.
De juf denkt dan heel hard twee dingen:
1-"hoera"
2-"waar zit de volumedemper"

woensdag, november 30, 2005

Herstel

Opmerkelijk wat een dagje BAPO kan betekenen voor de ouder wordende leerkracht.
Gisterenavond als bejaard wrak te bed gestrompeld.
Vandaag reeds na vijf uur rommelen binnenshuis er fluitend met de luisterhond op uit getrokken.
Bij thuiskomst vijf schattige gastendoekjes, twee theedoeken en een stapeltje juffenlijfgoed rijker.
Deze juffenhand is weer gevuld.
Juf voelt zich zo fris als haar nieuwe geblokte handdoekjes.
Nu morgen samen met de collega's die tafeltjes een beetje aardiger neer zetten.
En dan is het alweer bijna de vrijdag voor Sinterklaas.

dinsdag, november 29, 2005

Even niet

Dit is een dag om snel te vergeten.
Juf heeft alle kinderen onder schooltijd een ander plekje gegeven.
De tafels zijn nog niet meeverhuisd naar de nieuwe plekken.
Dat was misschien een foutje.
In ieder geval zorgde het voor veel kinderwanhoop.
("waar is mijn gum, ik wil mijn eigen leesboek")
En juf is er nog steeds niet aan gewend dat als ze het ene kind uitlegt "dat doen we donderdag", dat ze dan daarna nog acht andere kinderen hetzelfde klassikaal moet uitleggen.
En watvindt u dan van dat ene meisje dat nu weliswaar paradijselijk tussen haar vriendinnen in zit maar dat toch ontroostbaar is wegens het "te grote hoofd" van haar hartsvriendin.
Dat kind denkt alleen maar paniekerig "het lijkt hier de bioscoop wel met een man met een hoed op voor mijn neus, ik zie helemaal niks, dit moet NU geregeld worden, voor de hoofdfilm begint!"
Wordt allemaal heus op zijn tijd geregeld.
Donderdag op zijn vroegst.
De hoofdfilm is toch pas op maandag.

maandag, november 28, 2005

Brief


Hierboven staat (klik voor groter):

"Lieve Sint,
ik wouw weeten of alen pieten al in het niewen grooten pietenhuis ziten.
en ik maakte mu zorgen.
om dat ik naar zaltbomol gaa en ik dagt dat u dagt dat ik naar zaltbomol zou gaan maar nuu srijf ik deezen brief en nuu hoef ik mu geen zorgen meer tu maaken"

Hij gaat naar Zaltbommel, Sint en of u daar de pakjes wilt bezorgen.
Maar dit ten overvloede.
Uwe heiligheid had het waarschijnlijk al op eigen kracht begrepen.
De juf.

De macht van het geld

Opgewekt, blakend van goede bedoelingen staat de juf voor het bord een "woordveld" te maken.
De kinderen mogen om beurten een woord opnoemen dat je nodig hebt als je een boodschappenlijstje of een recept wilt schrijvendat de pepernoot betreft.
Alsmaar de lof zingend van zelf gebakken speculaas en pepernoten wordt haar lijst met woorden schier eindeloos lang.
Steeds ontdekt ze een nieuw interessant spellingsprobleem: "schort" wordt inderdaad met "sch" geschreven en "speculaas" heeft opmerkelijk genoeg voldoende aan één "u".
Spellingslesje rijgt zich aan spellingsles.
Eén van de jongens zit hinderlijk in zichzelf te hummen en afwezig op zijn tafeltje te kladderen.
"Waarom is dat?" , valt juf plotseling niet boos maar des te verdrietiger naar hem uit.
"Is het dan soms niet vreselijk leuk om pepernoten te mogen gaan bakken?"
"Nee, helemaal niet", is het koele antwoord. "Ik koop mijn pepernoten altijd gewoon bij Albert Heyn, dat vind ik makkelijker."

vrijdag, november 25, 2005

Bedankbriefje

Geldrekenen

Slimme vent die Sint.
Bleek aanlokkelijke zakken vol goudglimmende chocolade-euro's bezorgd te hebben.
Die van de juf pas gegeten mochten worden als per groepje berekend was hoeveel eurootjes precies.
Daarbovenop diende de notatie exact te kloppen.
Komma's, eurotekens en al.
De snelle rekenaars waren enorm in het nadeel.
Die hadden zestien euro vijftig op voor de juf met haar ogen kon knipperen.
En kregen buikpijn.

woensdag, november 23, 2005

Zelfbewieroking

"Mijn moeder vindt dit een rare klas", zei een meisje vandaag.
"Wat nu weer?", dacht de juf aan de binnenkant, maar ze antwoordde verbeten professioneel:"hoezo eigenlijk?"
"We doen hier volgens haar alleen maar leuke dingen", bracht de dochter de voor haar moeder uiterst verzachtende gezichtspunten ter sprake.
En daar kon de juf vrede mee hebben.

dinsdag, november 22, 2005

Werktekening met verduidelijkende tekst

handleiding
Juf is niet van gisteren.
Toen een paar kinderen als baantje voorstelden: "het met enige regelmaat bedenken van leuke lesjes voor de andere kinderen", hapte zij gretig toe.
Deze stoomboot van Sinterklaas, opgetrokken uit kartonnen doosjes en wc-rollen is een Hollandse decemberklassieker.
Maar die tip van kind tot kind: "voordat je je papier gebruikt om je bootje van te maken, moet je het versieren voordat je het vastmaakt", vergeet je als juf misschien.
En dan de illustraties: sintersubliem!

maandag, november 21, 2005

Wedstrijd

In de kwaliteitskrant van afgelopen week stond op de kinderpagina een door de Sint uitgeschreven wedstrijd. De winnaar zal zijn naam in chocoladeletters uitgekeerd krijgen.
Hoe lang en welluidend deze ook moge zijn.
De krant had de juf 's avonds op tafel klaar gelegd, "leuk voor de kinderen".
De soms wat al te nette man van de juf had diezelfde krant subiet weer op de stapel weg te gooien kranten gemikt.
Pas lang en breed op school kwam juf daarachter.
Ze besloot de huishoudelijk talentvolle echtgenoot op zijn werk ernstigte gaan storen in zijn ambtelijke bezigheden met de vraag: "Zoek even op het internet op hoe die Sintwedstrijd voor mijn kinderen ook alweer precies geformuleerd wordt en bel me dan even terug".
Het gekke is, juf werd niet door haar man teruggebeld maar door de Sint zelf.
Deze deed haar eerst haarfijn uit de doeken wat zijn wensen waren: er mooist een nieuwe Sintmobiel met moderne snufjes ontworpen worden. Liefst één waarin zijn baard tegen guur weer beschermd zou worden.
Toen gebeurde het ongelofelijke: hij vroeg een kind aan de lijn.
Dit bedankte hem uiterst beleefd en allervriendelijkst, juf zou bijna zeggen ietwat onderdanig voor de fijne chocoladeletter die het al in haar schoen gevonden had. Nog voor het van de wedstrijd gehoord had en bovendien een pure. Net wat ze zo lekker vond.
"Dat wist ik toch", bromde de Sint.
"Ik geef alleen smaken chocola weg die kinderen lekker vinden."
Vanavond zet juf haar schoen, wat Sint één keer lukt, moet hij vaker kunnen.

vrijdag, november 18, 2005

Koortsige kinderwensen


Een mens kan willen poseren als schooljuf: wanneer de heilige Sint Nicolaas aan haar stoelpoten knaagt, staat ze machteloos. De ene kinderkoortsdroom heeft nog niet minutenlang door de klas gezinderd, of de volgende onvervulbare wens raast in steeds snellere cirkels fluitend rond, vlak onder het brandwerende plafond.
De juf kan zichzelf maar één zinnig advies geven: "Go with the flow juf, voor je het weet is het de dag na de kerstvakantie, dan komen de overzichtelijke rustige winterweken. Hef maandag om halfnegen meteen een Sinterklaasnummer aan. Laat voorlopig Piets water maar over Piets akker stromen."

woensdag, november 16, 2005

Gevoelens

In de pauze had één van de kinderen een boomtakje gevonden. Op zich al een wonder op een vrijwel kaal nieuwbouw-schiereiland. Deze tak gaf bovendien blijk van een zekere levenslust: de voor volgende lente bedoelde knopjes waren al duidelijk waarneembaar. Des te erger was het, dat er vijf centimeter onder de top een knik, bijna breuk, zat.
Wat is er pijnlijker dan reeds in de knop geknakt te worden?
Juf weet er alles van.
Vandaar dat ze waardering had voor de zorgzaamheid van de vindster, maar toch: er moest gerekend worden en die invalide knaktak lag in de weg.
"Niet doen", siste het kind toen juf de patient in de vensterbank wilde zetten, "hij is nog niet verbonden".
"Ik haal wel een plakbandje", ging de juf meer dan van haar verwacht mocht worden met het kind mee.
Het bleek een belachelijk voorstel.
Wonden verbindt men met verband en niet met plastic.
Dat wist iedereen.
En zo kwam het dat de juf na schooltijd met een tak op schoot zat die een wit verbandje in top had.
De oorspronkelijke verpleegster was lekker naar hockey.
Vergeten dat een stick ook ooit een tak was.
Met gevoel.

maandag, november 14, 2005

Zand

Hedenmorgen trof het verbaasde voltallige onderwijzerscorps een enorme dichtgeplakte kartonnen doos aan. In de hal bij de voordeur.
Hij was geadresseerd: Pietenhuis, Friesland; zelfs de straatnaam stond erop.
Men besloot, na spoedberaad, de doos uit te zullen pakken als de ouders weg waren.
Met alle groepen 1 t/m 4 als getuigen.
Zo dacht men de schuld voor het schenden van het postgeheim af te kunnen wentelen op tere kinderzielen.
Omdat er altijd wel een kind rondloopt dat nogal behulpzaam is en dat zelf wel alvast even een lekkere grote doos openritst, werd juf Aukje op wacht gezet.
Zij uitte kreten als: "Kijk nou, een doos, waar komt die nou weer vandaan!"
En "Pietenhuis, wat wordt hier bedoeld?"
Maar ook, tegen een ouder: "Ach rij jij die doos vandaag even naar Friesland, hij staat hier behoorlijk in de weg!"
Nooit geweten dat er mensen bestonden die nog moeilijker wakker werden dan de juf.
De ouder vermoedde echt geronseld te worden voor een idiote bezorgklus via de Afsluitdijk, mompelde ontwijkende antwoorden en maakte dat ze wegkwam. Zij vermoedde niet dat juf een Zwarte Piet van vlees en bloed aan het aanprijzen was die muisstil in de doos op haar onthulling zat te wachten.
De spraakverwarring had de op haar beurt slaperige juf pas 's middags door, toen de ouder de zaak kwam uitleggen.
Juf vergeet zo vaak dat ze een juf is.
Juffen pleegt men minder snel met korrels zand te nemen.

zaterdag, november 12, 2005

Sch en ch zijn vaste lettergroepen

Klik twee keer op de tekening om hem goed groot te kunnen zien.
Wat in de tekstballonnetjes staat , is ook de moeite waard.
Twee keer de ch goed toegepast, waarvan één keer in gezelschap van de s.
De juf is ontroerd.

vrijdag, november 11, 2005

Gelofte maakt schuld



Als er nog stoffen zakdoeken gebruikt zouden worden zou juf daar per dag vele knopen in leggen .
Zoals de zaken er nu voor staan hebben haar jasjes zakken die uitlubberen door het vervoer van ontelbare geschreven geheugensteuntjes.
Dit is er zo één.
Niet dat het veel heeft geholpen.
Juf vindt het veel makkelijker die veters van die gympen even "snel, snel" zelf te strikken.
Alleen om niet af te gaan in eigen ogen zegt ze daarna plichtsgetrouw (terwijl ze haar ogen ten hemel slaat): "Help me herinneren dat ik je zeer binnenkort een veterlesje geef."
En zo'n jongen houdt zich daar dan weer wel aan.

donderdag, november 10, 2005

Nare droom

"Ik heb een nachtmerrie gehad!", meldde de leerling.
"Vertel me alles", antwoordde de juf belangstellend.
"Er staken levende slangen uit je haar!" , kreeg ze vervolgens voor haar kiezen.
Juf overweegt de aanschaf van een tondeuse.

Condens

Blijkbaar zit het verhalen bedenken de juf behoorlijk in het bloed.
Toen ze vanochtend zag dat de jufmobiel de enige auto in een lange rij geparkeerde voertuigen was zonder beslagen achterruit, concludeerde ze verheugd dat de grote boom waaronder geparkeerd was, beschutting tegen de ochtenddauw had geboden.
Dit zou ramen zemen op de vroege morgen schelen.
Deze laatste zin was de enige in het verhaal die uitkwam.
De rechterzijruit lag finaal aan barrels.
Het Smartje had lekker door staan tochten, vandaar dat er geen sprake was van condens van enige betekenis.
Terug naar huis dus, school gebeld dat ze wat later kwam en zich op omafiets door het verkeer gestort.
Badend in het zweet aan de werkdag begonnen.
En geen zeem om zich af te lappen te bekennen.

woensdag, november 09, 2005

Hete koffie



Kinderen en juffen praten vaak langs elkaar heen. Soms komen ze daar door een tekening waarop het besprokene is weergegeven achter.
"Je mag koffie voor me halen, als een volwassene de beker vult en voor je in een emmer zet", was de juffenboodschap.
Het kind heeft begrepen: "Okay, ik klim op een kruk, ga onder de kokendhete tuit van de koffiekan staan en besproei mezelf met koffie".
Toch nog maar even een goed gesprek aan besteden.
Wat is die juf trouwens overdreven uit de kluiten gewassen weergegeven.
En dan ook nog zo'n dunbenig kortebroekenknulletje als tegenspeler op dezelfde tekening.
Dat kind doet het erom.

Pacootje

Vanmiddag was de juf vrij.
Ze besloot op bezoek te gaan bij een keurige, kleurrijke dame van haar eigen leeftijd.
Tot haar verrassing had deze dame een papegaai te logeren die luisterde naar de naam Paco. "Pacootje" stiet het dier om de minuut flirterig uit. Meteen gevolgd door: "Pas op hoor!"
Wanneer leert de juf toch eens luisteren? Ze nam de sprekende vogel niet serieus en vroeg of hij even "vrij" mocht.
"Ben je dan niet bang?", vroeg de dame.
Weer zo'n potentieel moment van bezinning dat op een dienblaadje werd aangereikt.
Welnee, de juf was voor de duvel en zijn ouwe moer nog niet bang: los met die vogel, Paco mocht komen.
Op het moment dat de deur van de kooi openzwaaide, straaljagerde Paco naar buiten en stortte zich op jufs weelderige haardos.
"Foei Paco!", schreeuwde de dame.
En tegen juf: "Hij vindt dat je aantrekkelijk haar hebt."
Paco ging als reactie op de vermaning een etage lager, op jufs schouder, het vlees van haar vingers zitten pikken. Het levende vlees wel te verstaan.
Ze vreesde namelijk inmiddels voor het licht in haar ogen en probeerde zich van de snavel van de schat af te schermen.
Pas na vier pogingen liet Pacootje zich met chocoladevlokken terug lokken naar het dak van de kooi waar hij voor eeuwig naartoe verbannen zou moeten worden.
Juf schoot wat eerder dan gepland, en minstens zes helderrood bloedende wondjes rijker, in haar joppertje.
"Doei!", kweelde het gevederde gevaarte vanaf het dak van zijn kooi. "Tot ziens!"
Als hij maar niet kortgeleden met vogelkennissen gezwommen heeft in open water.
Want met het geluk dat deze juf heeft krijgt ze dan geheid de vogelgriep.

maandag, november 07, 2005

Een dag in de week


De juf zit op de berg, het kind glijdt onder haar supervisie naar beneden.
Beneden wacht de dolfijn met de dichte bek.
Dit achtte de maakster zeer plausibel.
Niets ongewoons aan.

zaterdag, november 05, 2005

Hondenjasje


Het knuffelhondje dat af en toe met een kind mee naar huis mag, komt soms terug met een cadeautje.
In dit geval een in huisvlijt vervaardigd rood dekje tegen de kou.

Geluid op papier


Inmiddels hebben de juf vele sollicitaties naar baantjes in de klas bereikt.
Deze sollicitante wil "De dingen zoeken die andere kinderen kwijt zijn."
Het mooie aan de tekening is dat de geluidsgolven die van links komen worden weergegeven in normaal schrift. De dankbare klanken van rechts worden in spiegelschrift neergeschreven.
Zelf zegt juf spiegelbeeldig "Goed zo!"
Een mooie tekst voor een leerkracht.

donderdag, november 03, 2005

Gezichtspunt

"De hoofdletter IJ is precies hetzelfde als de kleine h", meldde één van de
creatievere enthousiastelingen vandaag.
"Dat zal wel weer", bromde de juf.
Maar het bleek waar. Hou uw beeldscherm maar op zijn kop.
Didactisch gezien misschien onverantwoord, maar juf liet oogluikend
hele ritsen schoonschrift-letters h produceren.
Om aan het quotum hoofdletters IJ te geraken.
Er staat per dag meestal wel meer op zijn kop dan een enkel lettertje.

woensdag, november 02, 2005

Politiek in de polikliniek

Op het moment dat de radioloog een gevoelige plaat onder jufs ijzeren knie schoof, informeerde hij min of meer belangstellend naar haar beroep.
"Geeft u ook gymlessen?", vroeg hij verder.
Blozend gaf juf toe dat ze, weliswaar niet al te wendbaar qua lichaam, maar misschien lenig van geest genoeg was om de kinderen één keer per week door een circuitje te jagen.
"Ja, ja", startte de man een nog minutenlang doorgaande tirade.
"En wij maar met zijn allen achter die Amerikanen met hun massavernietigingswapens aanrennen. En maar meebetalen. Een beetje behoorlijke investering in de eigen jeugd is er niet meer bij."
Juf sloop het aankleedhokje weer in. Gelukkig waren de foto's in een keer gelukt.

dinsdag, november 01, 2005

De roep naar de roedel

Laatst nam één van de kinderen een boek mee naar school waarin de taal der honden voor mensen uit de doeken gedaan werd.
Toevallig was de luisterhond die dag in persoon aanwezig.
Bij de praktische aanwijzing: "Probeer eens als een wolf te huilen, je zult merken dat je hond vanzelf met je mee gaat doen", richtten prompt dertig startklare snuiten zich naar de kille tl-buizen.
"Niet doen", huichelde de juf, "Meester M. kan geen rekenles geven als wij met zijn allen voor wolf gaan spelen, ik zal vanavond thuis zelf naast de hondenmand gaan huilen. Het resultaat zal ik jullie onverwijld melden."
Het is er nog steeds niet van gekomen. Omdat de juf de kunst van het huichelen slechts onder bepaalde omstandigheden tot in de perfectie beheerst, heeft ze totnogtoe steeds bekend dat ze niet gehuild heeft. En zeker niet aanstekelijk.
"Je krijgt nog één keer genade, dan is het afgelopen", beet de eigenaar van het hondenboek haar vandaag toe.
"De volgende keer dat die hond komt, huilen we zelf wel."
Dus zodadelijk misschien toch maar even het commentaar van het eigen nageslacht trotseren?

maandag, oktober 31, 2005

Heksenbrilletje















Het is niet zozeer de sierlijkheid van het door Dominique zelfgemaakte brilletje die juf treft in deze foto.
Nee, die blik van: "Dat heb ik hem toch maar mooi geleverd", of ook wel: "Wie maakt me wat?". Dat de kleine meid die nog maar vaak zal mogen opzetten.
Met of zonder bril.

vrijdag, oktober 28, 2005

Belg met baard

Hand in hand met haar ongeschoren echtgenoot strompelde de juf over een immens plein te Antwerpen. Net aan het overleggen of de Tom-Tom de opdracht -begeleid ons naar huis, maar zeker niet via de snelwegen-, voor zijn kiezen zou krijgen. Tussen uitgeput en wij willen nog wel een toeristisch toetje in verkerend. Een situatie die roept om incognito. Maar niks hoor, niet bij deze juf. Daar had je het weer: ineens doemde de van energie stralende vader van een leerlingetje van vorig jaar op. Vlak voor jufs neus. Ze kon die neus als het ware aanraken. Maar dat doe je niet als juf, met de neus van een ouder. Zelfs niet op een dagje uit. Hele gezinnetje eromheen, juf verlegen, leerlingetje verbijsterd. "Wat! Komen juffen in hun vakantie op dezelfde plekken als ik, ben ik dan nergens veilig?"
Ook nog vergeten die stoppelbaard van een man voor te stellen. Als ze nou maar niet denken dat de juf baardige Belgen begeert. Hoewel dat voor een juf dan wel weer een charmant trekje zou kunnen wezen.

woensdag, oktober 26, 2005

Ein Stein


Over het algemeen is de juf niet voor het omwerken van een achtertuin tot betegelde betonwoestenij.
Maar voor deze stenen zou ze elke plant medogenloos opofferen.
De juf: altijd in voor mooie woorden.Vandaag vanuit Antwerpen.

dinsdag, oktober 25, 2005

Te doen

"Solietaatie", heeft één van de kinderen in jufs agenda gekrabbeld.
Dat komt, ze heeft beloofd dat alle leerlingen net als verleden jaar eindelijk naar een vast baantje in de klas zullen mogen solliciteren.
Alleen weet ze nog niet precies hoe ze het dagelijks terugkerend krioelend mierennest-effect van het vorige schooljaar moet voorkomen.
Toen stortte elke dag klokke halfdrie de ramenlapster zich met een vieze klamme spons op de ramen en begon de vloerveger het vuil ongericht maar zeer enthousiast in het rond te bezemen. Om maar te zwijgen over de strapatsen van de prullenbakkenleger, de schriftenrechtlegger en de jasophanger. De bordschoonmaker, de opruimer van jufs bureau, de richeltjesstofster, de puntjesslijper.
"Tornado", staat er in grotemensenhandschrift onder genoteerd.
Dat slaat dan op het natuurverschijnsel dat aan de klas moet worden uitgelegd.
Misschien valt het ene onderwerp met het andere te combineren.
Weten ze meteen wat "letterlijk" en wat "figuurlijk" betekent.

maandag, oktober 24, 2005

zaterdag, oktober 22, 2005

Macht corrumpeert















Het fluitje aan jufs sleutelbos snerpt commando's en dagelijks vliegen als vraag vermomde bevelen door de klas en over het schoolplein.
"Jongens, waar is mijn bril? Ga jij eens even in mijn jaszak voelen a.j.b.!'
Hier het resultaat van: "Zou je mijn tas even willen aangeven?"
(Terwijl juf niets maar dan ook niets aan haar handjes heeft...)
Zoals u ziet wekt de vraag geen waarneembare rancune, integendeel.
Dit nu, is slecht voor jufs karaktervorming.
Gelukkig moet ze deze hele herfstvakantie zelf haar leesbril zoeken.
Daartoe heeft ze er op voorhand zes door haar huis verspreidt.
De komende week moet ze alles zelf doen.

vrijdag, oktober 21, 2005

Kat

Op weg naar de gymzaal liep een jonge kat .
Het beestje bleek kordaat en moedig.
Hoewel de juf een schreeuwend, de herfstvakantie al ruikend, dertig man sterk troepje enthousiastelingen aanvoerde, kwam het dier rustig een kopje geven tegen jufs zilveren pump.
Die pump was wel bij de betere damesschoenenwinkel gekocht, maar juf had bij de aanschaf ervan flink moeten liegen.
"Zouden leuk geweest zijn voor onder de kerstboom", zuurpruimde de winkelmevrouw in de januari-uitverkoop.
"Zijn natuurlijk voor mijn dochter, zou niet dood willen worden aangetroffen in die goedkope glimschuiten"' adremde de juf daar overheen.
Het werden favorieten, kleuren mooi bij jufs grijze haar. En bij haar zilveren bedelarmband.
Die kat, die zag dat meteen.

donderdag, oktober 20, 2005

Fraude

Laatst meldde de juf dat ze een manier gevonden had om de kinderen braaf door te laten werken (klik).
Ze liet hen punten voor het vertonen van goed gedrag verdienen.
Die punten werden gedurende de dag opgespaard in de schaal van een sporttrofee.
Vandaag bleek het maniertje definitief uitgewerkt.
Achtentwintig keer achter elkaar een briefje met daarop: "Joost": viste de juf uit de schaal.
En niet eens in Joost zijn eigen handschrift.
Dat kreeg je ervan als je de punten door het individu vergaard, liet aanwenden tot nut van het algemeen.
Achtentwintig complimenten voor Joost op één dag.
Het moest toch niet gekker worden.

woensdag, oktober 19, 2005

Sportieve kleine maat

Nu zij eindelijk 52 jaar is geworden (mijn hemel wat heeft ze daar een boel voor moeten doen), kan juf 19 woensdagen per jaar voor een prikkie opkopen.
Vandaag was het weer zover.
Juf ging o.a. op zoek naar nieuwe "laarsjes, voor de regen".
Een hierbij te nemen horde betrof de omvang van jufs kuiten.
Over de sympathieke en beschaafde houding van het laarzenpersoneel is juf zo te spreken geraakt, dat zij hierbij een welverdiend compliment wil geven aan de juffen en meesters van de schoenverkopersvakschool.
De ene mevrouw bestond het om te spreken van "een sportieve kuit".
De andere mevrouw wierp één blik naar beneden en zei: "wat doet u hier, u hebt een kleine maat!"
Een overwegend ronde gestalte met schoenmaat 40 en dan blijkbaar toch gezegend met een kleine maat.
Juf voelde zich als die ene keer in de grote matenwinkel toen ze streng verwezen werd naar het rekje met de tentjes maatje small.
"Mevrouw, u bent toch geen emmetje, u bent een esje!"
Soms is het leven van een schooljuffrouw mooi.

Gebed















In dit bakje zit het resultaat van minstens een kwartier stoepkrijtraspen.
Wat niet helemaal waar is.
Op het jasje en op de voor u onzichtbare broekspijpen is ook tamelijk veel gemalen krijt terecht gekomen.
Jufs moeder placht in voorkomende gevallen te zeggen: "Ze kunnen beter hun broekjes dan hun pyamaatjes verslijten."
Daar leeft juf sindsdien naar.
Bovendien hebben de schoolmeesters en juffen van Nederland lucratieve contracten lopen bij diverse wasmiddelenfabrikanten.
En bekijk dat stralende smoeltje eens!
Jufs mes snijdt weer eens aan meerdere kanten.
God verhoede dat het ooit in haar eigen vlees zal snijden.

maandag, oktober 17, 2005

Kasten van kastelen


"Dit recept is voor huizen in kasten te veranderen".
En op de achterkant staat: "Oeps, ik bedoelde kastelen!"

vrijdag, oktober 14, 2005

bedelarmband

bedelarmband
Verleden week beloofd: plaatje van bedelarmband.
Let op de koekoeksklok met ophijsbare kettingen: de Braziliaanse kookpot en de haas met het gele jasje, op de ski in Zwitserland.
En zo kan de juf nog wel even doorgaan: de schoorsteenveger met de ladder over zijn schouder, de olifant met de dikke billen, maar dat doet ze niet.
Kijk zelf maar.

donderdag, oktober 13, 2005

Overwinningsbeker

Sinds een week of twee besteedt juf Aukje dagelijks veel tijd en aandacht aan het vullen van de overwinningsbeker.
Te pas en te onpas begint ze tijdens de schooldag te kraaien dat deze of gene "zich zeer bijzonder goed Gedraagt". Met een hoofdletter.
Vervolgens schrijft ze al mompelend (duidelijk verstaanbaar tot achter in de zaal) een naam op een miniem briefje en laat dit papiertje in een goedkope sporttrofee stoppen: zo'n gouden schaaltje op namaak marmeren voet.
"Tweede prijs korfballen" staat er op een gegraveerd schildje onder de schaal.
Aan het eind van de dag worden de individueel vergaarde punten per "groepje" geteld.
Het groepje van twee man mag elke verdiende punt verdrievoudigen.
De groep met de meeste punten mag een hele dag met de beker pronken.
Af en toe hoort de juf een kind tegen een ander kind sissen: "Hou je mond, denk aan de beker!"
Op dat soort momenten speldt ze zichzelf een virtuele onderwijsmedaille op.
Want ook zijzelf houdt er graag een beetje de moed in.

woensdag, oktober 12, 2005

Compliment


In het kader van de nationale dag van de onderwijzer ontving de juf vele blijken van hulde.
Waaronder bovenstaande die haar wild van jaloezie maakte op haar eigen troetelhond.
Wat heeft die hond wat juf niet heeft?

dinsdag, oktober 11, 2005

Brand




Op de vrijdagen geeft juf Aukje zelf de gymlessen.
Gelukkig zet juf F. de spullen elke ochtend klaar.
Meester M. ruimt ze weer op.
Een comfortabele sandwich-formule.
Zo komt het ook dat de kinderen het behoorlijk naar hun zin hebben.
Juf Aukje ook. Die mag namelijk op het gymfluitje blazen. Maar niet te vaak.
Als ze te vaak brand roept, komt er niemand meer blussen als de vlammen eenmaal echt uit haar huisje slaan.
Dat is algemeen bekend.

maandag, oktober 10, 2005

Arbitraire conventies



Juf's dochter studeert sinds begin dit jaar Engels.
"Wat betekent deze zin Auk?", vraagt ze geeuwend boven een dikke studiepil.
"De betekenis van woorden is arbitrair en berust derhalve op conventies."
Kijk maar eens goed naar deze tekening dochter! Deze jongeman vindt dat de tafel van vier over tafels gaat. Een tafel van vier, dat is een tafel waar je aan kunt zitten, met vier stoelen eromheen.
Als je maar genoeg tafels tekent kun je de rekenkundige tafel van vier vanzelf aflezen.
Zo arbitrair zijn nou de menselijke conventies.
Maar gedraag je evengoed maar een beetje!

zondag, oktober 09, 2005

vrijdag, oktober 07, 2005

Het onderwijs houdt jong

"Ik heb mijn bedelarmband van toen ik acht jaar oud was, bewaard", zei de juf tegen de trotse draagster van een zojuist kado gekregen exemplaar.
"En ja, natuurlijk, die wil ik graag binnenkort eens omdoen."
Jufs licht verbijsterde man lukte het vanmorgen niet het slot dicht te krijgen.
Dus heeft juf V. (a woman' s touch...)voor achten op school staan sjorren aan een armband die nog net om jufs ietwat uitgedijde damespols geperst kon worden.
De hele ochtend rammelde het ding vrolijk mee met iedere juffenbeweging.
Dit verleende een zekere schwung aan de uitleg over de honderd- en tientallen.
Hij ligt nu bij de juwelier, die gaat hem met twee centimeter verlengen.
En omdat juf een tot nadenken stemmend kaal stuk aan haar armband voorzag, mocht ze van zichzelf twee extra bedeltjes uitzoeken.
Wat veel tijd kostte.
Want dat rode lieveheersbeest is nog steeds minstens zo schattig als de paddestoel.
En het mini-molentje heeft nog steeds echte wieken.
Het werden de giraf met de lange nek en het zonnetje met de bolle wangen.
Volgende week een foto.

donderdag, oktober 06, 2005

Opvliegers

"Zeg, juf", zei een met veel opmerkingsgave gezegend leerlingetje van de week: "je wordt overal helemaal rood, misschien moet je even een douche gaan nemen, je lijkt wel overspannen".
Na enige aarzeling heeft de juf vandaag dus maar uitgelegd dat ze gebukt gaat onder opvliegers.
En dat ze die ook krijgt zonder overspannen te zijn.
Zonder het O-woord zelf te noemen overigens.
Dat zou trouwens een puike secundaire arbeidsvoorziening zijn.
Geregelde koude douches voor juffen in de overgang.
Als meesters in de overgang zouden kunnen komen, zou dat al lang bij wet geregeld zijn.

dinsdag, oktober 04, 2005

Peru


Luisterhond, ook al politiek bewust, prijst t-shirt aan waarmee geld ingezameld wordt voor geadopteerde school in Peru.
Kosten: zeven euro vijftig per shirt.
Bedrag dat door juf M. persoonlijk overgemaakt zal worden per verkocht shirt: zeven euro vijftig.
Strijkstok?
Wat nou strijkstok!
Bestellingen per e-mail zullen in behandeling genomen worden.

maandag, oktober 03, 2005

Flamenco-juf

"Zeg", zei een verstoord kijkend knaapje vandaag. "Ik heb last van het getik van die hakken van jou. Kan je geen andere schoenen aandoen, ik kan zo niet nadenken."
En dat terwijl de juf charmant dacht rond te klikklakken op dameshakjes van anderhalve centimeter.
Hoogstens.
Ze is zo kinderachtig, de juf, dat ze in staat zou zijn stilettohakken aan te gaan schaffen.
In de P.C. Hooft.
Om daar dan een ijzingwekkende castagnette-sound mee te gaan produceren.
Rondom het tafeltje van die kleine wiseguy
Tot hij om genade zou smeken.
En boetvaardig aan het werk zou gaan.

Verzetsdaad

Zat de juf vandaag een leestoets af te nemen, las een kind met keurige dictie en ABN-accent "geklooi" in plaats van "geknoei" vanaf de lijst met moeilijke woorden.
Dat dit geen toeval was, bleek toen ze even later "klooien" las, waar ook al een geheel ander werkwoord stond.
Waar het hart vol van is, loopt de mond van over.
Tussen u en mij gezegd en gezwegen: het is ook een "geklooi" met al dat getoets en getest. Was daar eens om gekomen bij de jonge studerende juf. Die weigerde haar psycho-diagnostische aantekening te halen omdat ze daar "prinsipjeel" tegen was.
Het jufje haalde het neusje op voor momentopnamen.
Lariekoek in retrospekt.
Het resultaat van haar ferme verzetsdaad is dat juf niet in een comfortabele werkkamer, maar in een drukke klas zit te toetsen.
Maar een gezellige baan, dat dan weer wel.

vrijdag, september 30, 2005

Voorpret

Omdat hij niet mee kon doen met de gymles zat het jongetje zich een uurtje te vervelen naast de juf. Een periode die lang genoeg bleek om vertrouwelijk in te worden.
"Ik heb zin in zondag", zei hij ineens, terwijl hij een enorme kuil in zijn wang tevoorschijn lachte.
"Maar op de zaterdag ben je toch ook vrij? En die komt altijd voor de zondag", doceerde de juf verwonderd.
"De zondag is een rustdag", diende het niet kerkelijke knaapje van repliek.
Hij knikte erbij als een evangelist op een zeepkist.
"En weet je wat ook zo fijn is?", completeerde hij zijn voorgenomen weekendarrangement: "Mijn buurmeisje is mijn vriendin. Ze is vijf, maar we spelen altijd samen".
Hij bleef nog minutenlang zitten naglunderen.
Of voorglunderen, dat was maar hoe je het bekeek.

donderdag, september 29, 2005

Janboel

Mochten de kinderen vandaag in het kader van een tovenaarsprojekt naar eigen inzicht goede wensen omhoog laten borrelen uit een zwierig ronddraaiende disco-spiegeltjesbol.
Regende het slechts politiek korrekte, alomvattende, zeer slecht gespelde wereldverbeteringsplannen.
Niks gebroken pootjes van duiven beter dromen.
Niemand die zich de buurt vol bloemen fantaseerde.
Geen gratis ijs op elke woensdagmiddag voor iedereen.
Wat hebben we er een janboel van gemaakt.
Excuseer jufs belerende toon.

woensdag, september 28, 2005

Zuurstof

Reeds enige dagen ligt de juf haar adem in te houden op de bank. Omdat ze gemene steken voelt als ze dat niet doet.
Lichte overpeinzingen lukken nog prima.
Hoeveel liter lucht zou dit per uur ongeveer schelen?
Krijgt men daar een veranderd bewustzijn van? Van zuurstofvermindering?
Net als vroeger: de juf voelt natuurlijk weer helemaal niets bijzonders.
De lome luisterhond kijkt naar haar alsof ze denkt: "Hoepel nou maar weer eens op naar die school en die kinderen! En neem je gedachten mee! Kan ik eindelijk ook weer stiekem gaan liggen opademen op de bank."
Goed, morgen dan maar. Maar verwacht slechts luchtige lesjes.

vrijdag, september 23, 2005

Uniform

"Moeten alle juffen dezelfde kleren aan?", wilde Dominique weten.
Nou nee, de meesten hadden wel zwart aan (omdat je er die vette kinderhandafdrukken niet op ziet en omdat het afkleedt), maar het was niet verplicht.
"Oh, de kassajuffen bij Albert Heyn die dragen wel allemaal hetzelfde", wijsneusde de kleine meid.
Het zou trouwens wel makkelijk zijn als er een uniform kwam. Nu staat deze juf 's ochtends om half zeven vaak half slapend in een oncombineerbare berg zwarte stof te graaien om zuchtend uiteindelijk maar iets aan te trekken. Ze zou wel een kwaliteitsmerk eisen van de ASKO. Cora Kemperman of zo, dat zit meestal lekker verhullend.
Zo'n idioot uniformpje als waar gisteren de Amsterdamse mountainbike-politie onschuldige fietsers in aan het bekeuren was: korte broek, witte punthelm, kek hemdje, sportschoenen, dat zou de juf kordaat weigeren. Het zou misschien een praktische dracht zijn tussen die schoffies en schatjes, maar er zijn grenzen, ook waar het kleding betreft.

donderdag, september 22, 2005

Belletjes

Tijdens het speelkwartier maakte een troepje jongens een oorverdovend kabaal. Terwijl vlak vantevoren de afspraken nog wel zo duidelijk op een rijtje waren gezet.
"Goed, we zullen er aan denken, we zijn rustig bij de flat van de buren", was er aan alle tafeltjes geknikt. Vanwaar dan deze opgewekte aanstoot gevende kakafonie?
De geroutineerde juffenpreek vond plaats zittend op de stoep. Alle boetvaardige kindertjes knikten ernstig en beloofden beterschap.
Toen ze dus maar genade kregen en weer mochten spelen, durfde er één niet.
Die had een belletje om van het formaat dat ook menig poesje draagt.
En was bang geworden daarmee de hele flat, die waarschijnlijk vergeven van de nachtdiensten draaienden was te zullen wekken.
Misschien een idee: ze allemaal een paar belletje om binden waarmee ze niet durven te rinkelen.

woensdag, september 21, 2005

Boodschappenbriefje

Indachtig "Green Tomatoes and Red Peppers" werkten we vandaag een op het schoolplein gevonden boodschappenbriefje, dat een aantal kinderen enorm intrigeerde, om tot een lesje.
Wie herkent de volgende opsomming als de zijne:

doosje tomaten,
blokjes spek,
bakboter,
bloem (3 keer) ,
twee beschuit,
komkommer,
yakult,
yoghurt,
doosje tomaten,
fruit?

Aan de kinderen was de taak met minstens vier van deze ingrediënten een recept te bedenken.
Net als bij de BBC mochten er basisvoorraden met bovenstaande bestanddelen worden vermengd.
Resultaat totnogtoe:
("Reps, ken je dat echt niet juf? Dat zijn van die flappen, daar kun je eten in rollen!")
Wraps dus.
Hamburgers.
Taart.
Pannenkoeken.
Tomatensoepje.
Salade.
Milkshake.

Ijs en gehakt rekenen we dan voor het gemak even goed als deel uitmakend van het basisvoedselpakket.
Al met al best een lekker maaltje.

P.S. Het waren geloof ik rode tomaten en groene paprika's.
Maar andersom wordt het weer een dichterlijke vrijheid en daar ben ik over het algemeen voor.

dinsdag, september 20, 2005

Natuur

Ze zijn er weer: Hollandse nieuwe luizen.
Vandaag racede er zo'n rakker uitgerekend tijdens de rekenles over een tafeltje.
De vermoedelijk uitbroeder begon meteen vuile blikken op Zowie te werpen en te roepen: "Die hond zat zich net nog te krabben!"
"Ach schat, ik heb al zes keer luis gehad", sprak de juf toen in een poging kind weer met hond te verzoenen. "En nog nooit via mijn dier."
Juf zal het erger vertellen. Zij houdt volledig rekening met toekomstige besmettingen. Ze heeft de prijzige anti-ongedierte-gifspray nog steeds in de badkamer staan. Voor het geval dat.
Mooi meegenomen is, dat de Amsterdamse mens niet direct in een voedselketen voorkomt. Stel je voor dat een op de Nederlandse bank nestelende arend juf zou verslinden, zich in het gif zou verslikken en dood neer zou vallen.
Dan zouden er baby-arenden verwezen.

maandag, september 19, 2005

De taal der ijdelheid

Rowe nam vandaag een honkbal mee naar school die hij bij het WK op de spelers had veroverd. Het ding zat onder de handtekeningen van exotische internationals.
"Hoe hij dat voor elkaar had gekregen?", vroeg een kind. "Sprak hij sinds kort soms Panamees en Cubaans?"
"Welnee", antwoordde Rowe, "ik hield die bal gewoon voor ze en dan tekenden ze, ik hoefde niet eens iets te vragen."
Oh, als die dag ooit nog eens komen zou : dat de juf een bloknootje voor haar neus geduwd zou krijgen en dat een naamloze bewonderaar dan gedienstig een potloodje zou aanreiken. Een potloodje met een scherp puntje.
De taal der ijdelheid, die zou de juf dan vloeiend blijken te beheersen.

donderdag, september 15, 2005

Efficiënt

"Een nieuwe herfst en een nieuw begin", dacht juf monter en ze noteerde meteen de digitaal door het management doorgegeven schoolafspraken in haar nieuwe HEMA-agenda.
Had ze het daar maar bij gelaten. Ze begon ook nog, blakend van efficiëntie, collegaatjes te wijzen op in het nabije verschiet liggende algemene afspraken.
Tot ze erachter kwam dat ze de afspraken van het vorige seizoen aan het verspreiden was. Geen ontruiming van de school dus, binnenkort, want die vervelende papieretende insecten zijn verleden jaar al verdelgd.
Nou ja, voor sommige dingen heeft de juf gewoon géén aanleg.

woensdag, september 14, 2005

Krabbelen

In het kader van het aan het begin van het schooljaar scherp inslijpen van de regels stond de juf hedenmorgen te briesen tegen een kind dat met een schoolpotlood heur tafeltje afwezig aan het bekladden was.
"Weet je wel dat dat doodzonde van dat mooie potlood is? Om van dat tafelblad nog maar te zwijgen!"
Het al te dodelijk verschrikte schaap wist er nog net uit te brengen dat ze "een gum van thuis" mee zou brengen zodat "de schoolgum" niet zou slijten van het uitgummen van de vieze tafelvlek.
Op dat moment besefte de juf dat ze te ver ging en krabbelde terug dat het zó erg nou ook weer niet was.
"Als het maar niet meer voorkomt".

dinsdag, september 13, 2005

Priesterhond

zowie
"Kijk, daar heb je die geestelijke hond!", hoort juf als ze met haar luisterhondje langsloopt een kind uit een andere groep tegen een vriendje zeggen. En inderdaad, Zowie zou met een aangepast befje voor zo in de hondenkerk kunnen preken.
Na haar operatie leeft ze al strikt celibatair, dus ze zou haar volledige, toegewijde aandacht op een eigen kudde kunnen richten. Daar zou alvast niemand wat op aan te merken kunnen hebben.

maandag, september 12, 2005

Winnen

"Vertel me dan maar eens precies waarom deze tekening niet goed is", eist het behoorlijk assertieve jongetje. "Ik vind hem zelf erg origineel, hij zal opvallen aan de muur tussen de andere zelfportretten".
"Met jouw tekening is helemaal niets mis", antwoordt de juf.
"Als je wilt mag je hem zo laten en mee naar huis nemen. Maar daarna ga je de opdracht uitvoeren zoals ik je die gegeven heb: een portret van jezelf met heel dik opgebracht krijt." Schouderophalend en namompelend belooft hij aan de eis te zullen voldoen.
"Binnenkort."
Allebei een beetje hun zin.

zaterdag, september 10, 2005

Klam zweet

Omdat juf beschikt over een uitvouwbare waaier, zit zij zich, in het warmste klaslokaal van Nederland, koelte toe te wapperen vlak voor de bezwete gezichtjes van de kinderen.
Hier en daar wordt een t-shirtje uitgetrokken. Klamme armpjes blijven aan de tafeltjes kleven.
"Straks zeilt er nog eentje bewusteloos onder zijn tafeltje", denkt juf; "tijd voor een klimaat regelende actie."
Iedereen krijgt toestemming een eigen waaier te vouwen van een a-4tje.
Wel eens eenendertig papieren waaiers tegelijk horen wapperen?
Tijdens een schrijfles?
Er is geen schoonschrijvende voorkeurshand meer te bekennen.
Als we het lokaal te water zouden laten zouden we makkelijk zeven knopen per uur wapperen.
Dit is wat bedoeld wordt met een oorverdovende stilte.

vrijdag, september 09, 2005

Viest

Toen de klas twee dagen draaide kwam een meisje juf vragen om :"Een vies verhaal, graag je vieste".
Eronderuit proberen te krabbelen was geen optie, papa was ook erg goed in vieze verhalen, dus het mocht van thuis.
Toen is de juf terug gevallen op die keer dat ze als achtjarige voor het eerst natuur zag met een koeienvlaai erin. Ze stapte er prompt in. Zakte weg tot aan "de helft van haar kuiten". Het geheel werd afgemaakt met het wassen van de korte kaplaarsjes in de Geul, daarbij vergetend dat het water niet in, maar om de laars moest spoelen. Al verdunde poep soppend struinde de jonge juf toen verder door de Limburgse weilanden.
Na op deze manier de relatie verstevigd te hebben gingen juf en kind eensgezind de rekenles aan.

donderdag, september 08, 2005

Scheurbuik

"Heb jij scheurbuik of zo?", vraagt de kleine jongen die zich op ooghoogte voor juf's stoel geposteerd heeft.
Hij drukt zijn neuspunt bijna tegen de boven hem gestelde neuspunt vlak zoor zich en verwacht antwoord.
Voorzichtig verkent de juf wat aanstoot gevende mogelijkheden.
"Stink ik? Heb ik pukkels?"
"Nee, maar je hebt van die ingevallen ogen", is het antwoord.
"Kinderen", roept juf door de klas,"dat komt doordat ik dagelijks met een stokje kohl tussen mijn oogleden smeer.
En die kohl, die druipt altijd meteen weer tussen mijn oogleden uit. Daarom heb ik wattenstaafjes bij me die ik meestal vergeet te gebruiken omdat ik jullie moet leren rekenen. Maar ik wil wel even laten zien hoe ik opknap van een poetsbeurt. Kijk: ik lik aan een staafje, wrijf onder mijn oog en gooi het zwart geworden stokje weg."
Nu wil er een intelligente belangstellende weten hoe de juf eruit zou zien zonder kohl.
Zou dat niet veel praktischer zijn? "Zonder kohl ben ik kaal", bromt de juf, "ik loop liever met zwarte vegen."

woensdag, september 07, 2005

Een overlever

Verleden jaar vond de juf een enorme, verpieterde ficus benjaminus bij de vuilnisbak.
"Die yuppen hier, die doen ook maar!", dacht ze streng en ontfermde zich met een duidelijk zichtbare stralenkrans rond haar hoofd over het arme ding.
Zich behaaglijk badend in de warmte van de school, zich tegoed doend aan regelmatig toegediende scheutjes Pokon, kreeg de plant weer voorzichtig wat vertrouwen in de mensheid.
De juf ondertussen, begon haar reddersgedrag te vervloeken.
Die zwerver nam wat erg veel plek in, vooral als er een projekt liep dat enige tentoonstellingsruimte vergde.
Die boom overschaduwde de kinderprodukten.
Juf begon niet direct met het toedienen van vergif, maar toch wel met het beperken van het voedselrantsoen.
In de grote vakantie won de opnieuw kwijnende kamerplant de strijd. De moeder van Isa M., kreeg met veel liefde de bladeren weer zo sappig groen dat de juf de handdoek in de ring gooide.
Vanmiddag deed ze de eerste aankoop uit het nieuwe klassenbudget.
Een grote fles verse Pokon.

dinsdag, september 06, 2005

Lijst

Om zich de tractaties van de jarige kinderen letterlijk van het lijf te houden heeft de juf een list bedacht.
Op het prikbord hangt een lijst met daarop in koeienletters de namen van de kinderen.
Elk roomsoesje, elk chocolaatje, elke brownie en iedere appelpunt worden voortaan zonder pardon onmiddellijk aan een kind doorgegeven.
Achter de naam van de gelukkige ontvanger komt een kruisje.
Geen kind zal accepteren dat die kruisjeslijst ineens "verdwijnt" of "zoekraakt" voor er een kruisje achter de eigen naam staat.
De kinderen hebben instruktie gekregen om te zeggen: "nee, juf, doe dat nou niet!", als ze smoezen gaat verzinnen om zich niet aan de afspraken te hoeven houden.
Slechts het fruit zal dit jaar door deze juf gegeten worden.
En de weg naar de hel is geplaveid met stiekeme stukken boterkoek.

maandag, september 05, 2005

Verlangen naar hechten

Op deze eerste schooldag was er een jongetje met een pardoes gebarsten grote-teen-nagel.
Als troost mocht hij kiezen tussen de pleister of het verbandje.
Eindelijk: een aanleiding voor een EHBO handeling in het volle leven.
Gelukkig opteerde hij onmiddellijk en zeer beslist voor het verband.
Hoe lekker dat wond en wikkelde met zo'n maagdelijk wit elastisch rolletje.
Dat fijne knoopje om de boel bij elkaar te houden.
De juf wil eigenlijk wel leren hechten.

donderdag, september 01, 2005

Vakantiebloot

Deze juf bezit 4 extravagante badpakken.
Een ervan, met opdruk van langvingerige gouden herfstbladeren op een donkerbruin fond, voorzien van geinige en toch decent bedoelde pijpjes, droeg zij met enige gene op een piepkleine camping te Portugal.
Toen zij zich omzichtig naar het zwembad begaf, in sluippas, stond er ineens een jongetje uit haar klas naar haar te staren.
Omringd door zijn ganse familie.
Broer heeft ook ooit een jaar bij juf in de klas gezeten.
Zelden sprong een leerkracht zo snel in een zwembad.
Opdat alleen haar blote vakantiehoofd nog zichtbaar zou zijn.

vrijdag, juli 22, 2005

Vakantiekoorts

Thuisgekomen stond een aantrekkelijke man de kat van twee huizen verder het hof te maken.
Eerst aaien, dan optillen, uiteindelijk hartstochtelijk kat-kussen.
Juf rook een op handen zijnde catnapping en loerde intensief naar de aantrekkelijke man.
Als dat maar niet verkeerd werd opgevat.
Na drie kussen stribbelde de kat verstandig tegen.
De man richtte zijn volledige aandacht nu op de juf.
Zij ging er eens extra recht voor staan.
Van dichtbij bleek hij nog steeds aantrekkelijk en ook uiterst loens. Eén van de zeven schoonheden zullen we maar zeggen.
"Weet u waar die leuke kat woont?", bestond hij het te vragen.
Dat afstandelijke u alleen al.
"Twee portieken verder", katte de juf kittig. " Die kat is zeer zelfstandig, die gaat met niemand mee".
"En zeker met jou niet, kattenlebberaar", dacht ze. "Doe iets nuttigs voor jezelf.
Ga een vrouw zoeken, tijd genoeg, het is vakantie."

Kapper

Als een verflenste boterbloem babbelde de juf in een leeggeruimde school tegen de adjunkt aan.
"Ik had nog zo graag naar de kapper gewild", weeklaagde zij.
"Maar een afspraak zit er op zo korte termijn niet in en ik ben bovendien door mijn kledingbudget heen".
"Geen nood", sprak de immer kwieke hoger geplaatste, "ik bel het rijdende kappertje voor je."
Binnen een uur werd juf voor een zeer schappelijk prijsje onder een schoolhanddoek zo goed geknipt als nimmer tevoren.
Na het zien van de frisse vakantiecoupe meldden de collega-boterbloemen zich aan: of ze ook mochten.
Zes juffen gingen zwierig hun grote vakantie in.
Het leken warempel wel goed verzorgde gewone vrouwen.

donderdag, juli 21, 2005

Picknick

Op weg naar de picknick mocht de juf achterop de fiets bij juf E. zitten.
Bij een hellinkje begon E. ondanks woeste aanmoedigingen steeds langzamer te trappen en zeilde toen langzaam onderuit.
Zodat enige ogenblikken lang twee juffen in onmacht op de stoep lagen met een fiets tussen hen in.
De picknick was nog heel. De juf was ontstemd en E. had de slappe lach.
Een aanvaardbaar einde van een laatste schooldag.

Kampioen sportdag

Op de sportdag vond een jongen een kleine kikker.
Hij kwam hem aan de juf laten zien.
Daarna bracht hij hem voorzichtig terug naar de slootkant.
Even later trapte zijn vriendje de kikker dood.
Toen hij nog leefde kon die kikker hoger springen dan dat etterbakkie ooit zal kunnen.
Verhoudingsgewijs dan.

dinsdag, juli 19, 2005

Sportdag

Morgen een dagje boomstam-stoten en estafette-fles-leeggieten.
Afgewisseld met zand-scheppen en hockey met plastic sticks.
Ingewikkelde indelingen in groene en rode groepen die voor dan wel achterwaarts het parcours afwerken om elkaar bij bepaalde spelletjes te ontmoeten teneinde twee gelijkwaardige teams te kunnen formeren.
De juf houdt zich vast aan drie gedachten:
1- de sportdag speelt zich af in de heerlijke Randstadse buitenlucht
2- ondertussen sleept de vader van Sharon vrijwel geheel eigenhandig alle meubilair uit de klas naar de gymzaal
3- er gaat een grote kan koffie mee.
De dag erna is de laatste schooldag voor de kinderen.
Juf zal zich met hen op de kale planken met genoegen van haar opvoedkundige taken kwijten.

maandag, juli 18, 2005

Opruimen

Als wilden waren we de hele dag de klas aan het opruimen en schoonmaken.
Een verbijsteringwekkende stapel over tijd zijnde bibliotheekboeken kwam uit de boekenkast gerold.
De juf weet niet of de bibbliotheekbewaker a.s.woensdag, boekenruildag, blij met haar zal zijn of juist helemaal niet.
Volgend jaar moet dat lenen van boeken helemaal anders gaan.
Dat juf dan een klein schriftje bijhoudt en dat ze dan op tijd vraagt hoe het ermee staat, met het netjes terugbrengen.
As if.................

vrijdag, juli 15, 2005

Teamuitje

Juf fietst na een dagje werken naar Ransdorp en voegt zich dan min of meer soepel in een lange sliert wandelende collega's.
D.w.z. collegaatje N. slaat mopperend bij de eerste kruising rechtsaf want die ziet het niet zitten twee uur door de natuur te banjeren met een zakje drop als leeftocht.
En collegaatje M. begint balorig met lollies te strooien.
Her en der liggen dode beesten. Waaronder een platte vos. Als die maar geen jonkies had. Juf wordt links en rechts ingehaald door atletischer types.
Stagiaire M. neemt ondertussen aan een stuk door de wereld met juf door.
Eén achttienjarige stagiaire kan meer vertwijfelde vragen stellen dan een juf van zekere leeftijd behoorlijk kan beantwoorden.
"Waarom wordt chocola bijna altijd door kinderen gefabriceerd? Waarom worden er zoveel babies met HIV geboren? Waarom staat er in de kranten altijd van dat nare nieuws?"
De tapas die op school staan te wachten helpen even. Dat moet geen patroon worden: het wegeten van narigheid.

woensdag, juli 13, 2005

dinsdag, juli 12, 2005

Vergeten

"Haha", riep het brutale jongetje stralend door de klas.
"Jij wordt altijd bloedzenuwachtig als we een uitje maken want jij denkt dat je ons kwijt maakt!"
Vanaf vandaag kan juf zich nog over iets anders nerveus maken, de bagage. De grote tas vol handdoeken en zwempakken bleef op school achter, terwijl de groep zingend onder haar bezielende leiding afreisde naar de speeltuin met zwemgelegenheid.
Beteuterd konstateerde juf haar verzuim.
Gelukkig bleek het kinderondergoed over het algemeen van prima kwaliteit.
En gelukkig hadden een paar ongehoorzame kinderen stiekem hun eigen handdoekje vervoerd.
Zodat alles toch nog in orde kwam.
Per handdoek kan men minstens vijf kinderen afdrogen.
We leven in een weelde die improviseren tot een koud kunstje maakt.
Morgen Artis: herkansing.

maandag, juli 11, 2005

Burda en Knip

Jufaukje heeft nooit goed kunnen kiezen uit vrouwenrollen.
Vamp had haar wel geleken, huismoeder van zeven kinderen, of vurig feministe.
Madame Curie zat er niet in maar één, desnoods van eigen zakgeld uitgegeven bundeltje kinderverhalen mag zij van zichzelf verwachten.
Deze week echter niets van dit alles, zij is in de ban van de Knip en de Burda.
Zij stelt in huisvlijt een uitgebreide en onkreukbare zomergarderobe samen, geheel in zwart , grijs en champagne gedacht.
Zij zal haar man eens laten zien wat "licht reizen" in kan houden als een juf er eens goed voor gaat zitten.
Een plastic tasje van de AH zou haar eventueel tot reistas kunnen dienen.
Het is dat dat zo moeilijk grabbelt.

vrijdag, juli 08, 2005

Tijger

Vincent, de jongen die een tijd geleden kindertekeningen over wilde dieren was komen scoren kwam vandaag terug.
Uit alle kinderwerk had hij een ruwe tijger gedestilleerd die ongeveer twintig seconden kon kwispelen op een computerbeeldscherm.
Op de achtergrond ecoline-achtige doch in fotoshop vervaardigde heuvels en luchten.
Met een buiginkje overhandigde hij het schijfje aan de juf.
Hij had er een 6 voor gekregen, of een 7 , dat wist hij niet meer precies.
De kinderen gaven hem een hartelijke 8.

donderdag, juli 07, 2005

Toekomstperspektief

Vandaag kwamen de kinderen van volgend schooljaar kennismaken.
Juf heeft er weer iets bij geleerd.
Eén van de nieuwe jongens wist het zeker.
In de vierde groep nog niet, maar in de achtste, zeker weten van wel: "Daar slaan ze je met hele lange linialen! En je moet eerst bukken voor ze beginnen met slaan".
Misschien iets voor op de agenda van de bovenbouwvergadering.

woensdag, juli 06, 2005

Doorschuifmiddag

Morgen is het doorschuifmiddag.
Dan zullen de oude kinderen worden "doorgeschoven" naar groep vijf en de nieuwe kinderen vanuit groep drie naar de juf.
Juf is benieuwd en probeert een sappig lesje te bedenken.
Dat ze meteen weten wie ze voor zich hebben maar er toch een beetje zin in krijgen.
Maar even overleggen met de luisterhond.

dinsdag, juli 05, 2005

Zeg hardop en schrijf op

We zouden op de valreep nog even allemaal ons eigen schrift met spellingsregels maken.
Het uitknippen en opplakken van het ondersteunende plaatje was nog wel aardig.
Er braken beleefde gevechten uit over het snel in bezit krijgen van schaarse scharen en lijmpotten.
Maar waarom is de regel bij woorden die met twee medeklinkers beginnen en eindigen dezelfde als die bij de woorden die op drie medeklinkers eindigen? (staart-worst)
Namelijk: "zeg het woord hardop en schrijf het zoals je het hoort"?
Daar kregen we een beetje tabak van. Minstens vier keer hebben we diezelfde regel verbonden aan steeds een ander spellingsbeeld. Het kostte ons toch al zo'n moeite om niet al te jolig te worden.
Omdat wij ruiken dat het einde van het schooljaar nu toch echt begint te naderen.

maandag, juli 04, 2005

Waterslakken weer vrij!

Omdat de padjes het aquarium al een tijdje niet meer bewoonden zegde de juf de huur van de slechts nuttige en weinig vertederende waterslakjes op.
Eerst goot ze een aantal dagen achter elkaar aquariumwater op de citroengeraniums.
Voorzichtig om de slakken heen scheppend, een dier blijft tenslotte een dier.
Nu was het waterpeil wel bedenkelijk gezakt, straks lagen alle waterdieren op de droge kiezeltjes op apegapen.
Vandaag mochten de kinderen de beestjes dus meenemen, mits ze beloofden ze op een slakvriendelijke plek uit te zetten.
Meteen zat de halve klas tot aan de okseltjes in de waterbak te graaien.
Sharon nam als altijd de opdracht zeer serieus. Ze vroeg: " eten palingen slakken?", want ze wist zeker dat er bij haar in de buurt veel van die moordenaars zitten.
"Slakken kunnen zich zeer goed voor palingen verstoppen", antwoordde de juf.
Zodra ze er een zien aankomen duiken ze onder een waterplant.
Juf zei het zo stellig, dat zij het voor zich zag.

vrijdag, juli 01, 2005

Beheersd

Omdat een stel jongens een meer dan manshoge doos aan het ombouwen is tot raket liepen we watertandend langs het hoog opgetaste vuilnis.
Uiteindelijk besloten tot binnendragen van een toetsenbord, een kinderfiets met maar één bandje, meerdere dozen en enige hard-pvc buizen.
Plus nog wat klein spul.
Alles op voorwaarde dat het onzichtbaar in de raket gepropt werd en dat het pas tevoorschijn zou komen als we projektwerk doen.
En dan hebben we een kinderzitje en een parasol laten staan.
Wij weten heus wel wat zelfbeheersing is.

donderdag, juni 30, 2005

Verzoekje

"Wil je alsjeblieft je teennagels lakken juf?", vroeg Emma.
Dus dat heeft de juf maar met een noodvaart gedaan.
Paars.

IJzeren knie.

"Jij hebt een ijzeren been hè?", zei een jongen die te horen heeft gekregen dat hij volgend schooljaar bij juf in de groep zit.
"Mag ik het eens zien?"
Toen juf haar knie toonde met een jaap van minstens tien centimeter er dwars overheen was hij teleurgesteld.
"Waar is het ijzer?", vroeg hij.
"Aan de binnenkant", zei juf.
"Aan de binnenkant, aan de binnenkant", mompelde hij terwijl hij wegliep.
Wacht maar tot hij op de hoogte raakt van het metaal waaruit jufs hart is opgetrokken.
Ook aan de binnenkant.

dinsdag, juni 28, 2005

Heksen

De juf wordt zo kribbig van de hitte in haar lokaal dat ze nog maar het beste "de heksen" van Roald Dahl kan gaan zitten voorlezen.
Een verantwoord alternatief voor zomaar chagrijnig doen op eigen kracht.
Kwistig details toevoegend, die zo mogelijk nog bloedstollender zijn dan in het origineel.
Op schelle toon voorgedragen.
Wat kan het schelen dat we moeten leren spellen.
We smelten toch vóór we een d van een t kunnen onderscheiden.
Als tenminste niemand ingrijpt.
Dan maar liever genieten van tot op het bot verkillende kinderliteratuur.

maandag, juni 27, 2005

Spenen

We waren naar de boerderij, de hele ochtend.
De kalfjes namen, zo gauw ze daartoe de kans kregen, een deel van jufs hand gulzig zuigend in hun bekjes.
Die arme dieren kwamen duidelijk koeienkoestering te kort.
Hun machteloze moeders stonden drie weitjes verderop naar ze te loeien.
Toen bedacht juf (eventueel te patenteren) grote rode en roze spenen,die met een lintje op hun plaats gehouden zouden kunnen worden.
En dat die spenen dan naar de monden van de individuen zouden gaan staan en beslist niet in de war zouden mogen raken.
Op de weg terug naar school zaten de kinderen in jufs auto met overgave te kibbelen.
Over "verliefd".
Kibbelspenen voor achtjarigen, dat zou ook een goeie uitvinding zijn.

vrijdag, juni 24, 2005

IJdel hondje

Met nog klamme kleren van de brandspuit, fietste juf terug naar huis door het park.
Toen zij de luisterhond maande in de fietsmand te springen kwam er een man naar haar toe die een enorme videocamera torste.
"Ik ben op zoek naar bijzondere momenten", zei hij.
Dan was hij aan het goede adres.
Deze juf grossierde in bijzondere momenten, zeker als ze in gezelschap van haar wereldberoemde hond was.
"Wilt u hem even in de mand laten springen, dan probeer ik het vast te leggen", vervolgde de man.
En verdomd als het niet waar was, het beest weigerde tot drie keer toe het alledaagse kunstje te verrichten.
Juf moest al haar overredingskracht gebruiken.
Toen ze zei: "Ik weet dat het warm is, maar we komen op de film", hupte het dier meteen in de mand.
Als de eerste de beste Walt Disney-babe.

Brandspuit

De juf spoot vandaag veel kinderen nat.
Lekker werkje.
Kom daar eens om als je manager bent geworden.
Toen ze haar brandspuit even uit handen gaf aan collegajuf J., werd ze van achteren beslopen door een ex-kleuter die nu is uitgegroeid tot het evenbeeld van Shaquille O'Neal.
De lieverd gooide een vijftien-liter emmer koud water over jufs hoofd.
Vanaf een halve meter erboven.
Ze deed net alsof ze het niet voelde, wat met inspanning van al haar krachten half lukte.
Een woest spetterend dansje, met blote voeten over het schoolplein, was het gevolg.
Zomers luchtig baantje.
Het onderscheid tussen werk en vakantie vervaagt.

donderdag, juni 23, 2005

Bedreigd met prothese

Vandaag ging de juf naar een mondhygiënist.
De tandarts had geëist dat een bevriende relatie nabij de Admiraal de Ruyterweg bezocht zou worden.
Van Zeeburg naar west, de afspraak was met moeite om vier uur gepland, dat werd stevig doorfietsen.
Zweterig zeeg de juf neer in de skai-behandelstoel.
"Er is iets mis met het water", stak de vriendelijke dame meteen doortastend van wal.
"U mag het beslist niet doorslikken, dan ben ik verantwoordelijk als er iets met u gebeurt".
Vervolgens gaf zij poets- en tandenstokertjesles.
Jufs steektechniek bleek ruim onvoldoende: "altijd het platte stukje van het stokje twee keer in het tandvlees duwen en dan omhoog bewegen. Niet zomaar een beetje zitten prikken."
Het werd pas ongezellig toen juf een nieuwe afspraak poogde te maken.
Of ze om acht uur kon komen?
Nee, dan ze stond voor de klas.
Om twaalf uur?
Nee, dat redde ze niet.
Op woensdagmiddag?
Jazeker, maar niet op de voorgestelde tijd.
In de vakantie dan?
Kon niet, juf vertrok meteen.
Toen sprak het tandenmonster geringschattend: "dan zult u tanden verliezen".
En juf daar rats boem overheen: "maar niet onder uw supervisie, er zijn meer mondhygiënisten in Amsterdam."
Dat krijg je nou als je je plicht probeert te doen: bedreiging met kunstgebit.

dinsdag, juni 21, 2005

Gymnastiek-talent

De juf hangt loom op een bankje in de ochtendzon.
Haar kinderen zijn overgedragen aan meester D. die op onnavolgbare wijze de buitengym geeft.
Duidelijk zichtbaar dat die D. niet op de PABO heeft gezeten, maar op een school voor gymnastiekers.
Eerst schopt iemand op zijn aanwijzingen, gedisciplineerd de bal weg.
Dan volgt een woeste, doch ordelijke run achter paaltjes langs, vlak daarna moet zo'n zelfde paal juist weer stevig worden vastgegrepen.
Heeft men de paal niet vast, dan volgt in mindering brenging van één punt.
Niemand mort. (!)
Als de bal terug is bij het begin wordt hij in een mand gegooid.
Dan worden de punten geteld.
Strafpunten, bonuspunten, home-runs, D. noteert het allemaal rustig in zijn boekje.
De juf denkt terug aan hoe ze zelf ooit zwoegde.
Ze begrijpt nog steeds niets van balspelen.
Ze is blij dat ze zich kan beroepen op een licht gebrek en lekker mag blijven zitten.
D. ondertussen bestaat het om precies aan te geven hoe en hoe lang de overwinnaars mogen juichen.
Men gehoorzaamt.
Een groot talent.

maandag, juni 20, 2005

Correctie aangebracht

Ons lokaal is het warmste lokaal van heel Amsterdam.
Anemoon probeert steeds lekker op blote voeten te lopen
Mag niet van de juf. Anarchie bijt onderwijs.
"Punaises op de vloer, wratteninfecties op de loer", schoenen aanhouden meisje!"
Bovendien moet iedereen in de klas als hij/zij eenmaal zit, op de billen zitten.
Als Anemoon dus met haar blote voeten onder zich gevouwen wordt aangetroffen, registreert juf handenwrijvend twee overtredingen ineen en kan het niet laten.
Zij trekt het juffenwapen bij uitstek: de corrigerende pen.
"Fout", schrijft zij in ferme letters met balpen op Anemoons blote voetzool.
Nu maar hopen dat het kind vanavond onder de douche gaat en niet in bad.

vrijdag, juni 17, 2005

Maden

Dat gevonden muisje van laatst.
Dat hadden we niet meteen dezelfde dag begraven.
Maar in een koffiebeker onder folie bij Thijs in de vensterbank opgebaard.
Tot Thijs zei: "De muis beweegt, ik zie een worm!"
De juf had nooit geweten dat ook dit instinct zo krachtig door haar zou worden ervaren.
Afkeer van ontbinding.
Ijskoud zweet.
Misselijk.
Die muis moest meteen weg.
Niks begraven, dat moest Hamza maar doen.
Je had tenslotte stagiaires en juffen.
De dag erna voelde juf zich nog steeds misselijk en vandaag ook.
Misselijk makende afkeer heeft zich met een misselijk makend virusje vermengd.
De juf voelt zich onder het weder.

woensdag, juni 15, 2005

Volgens de letter van de wet

Twee meisjes moesten voor juf een brief bezorgen bij de adjunkt.
"In handen van die mevrouw met dat haar dat zus en zo zit geven", zei juf. "In dat en dat kamertje".
Kwamen ze terug om te vragen of ze het ook in handen van die mevrouw met dat andere haar, de interim mochten geven. Want die had beloofd dat ze de brief eerlijk zou bezorgen.
Vooruit dan maar.
De juf vergeet steeds hoe letterlijk haar leerlingen vrijwel alles nog nemen.

dinsdag, juni 14, 2005

Gif

Al minstens tien keer is dezelfde stijve tekst door jufs handen gegleden.
Een snelleestoets die gaat over gif op straat, echt iets voor een achtjarige om in een gezellige sfeer mee overhoord te worden.
"Vader, nu zijn die mannen van de gemeente ook hier in de buurt met gif aan het spuiten. We hebben juist op school een lesje gehad, onkruid kun je beter met de hand uittrekken. Als de insekten dood gaan door het gif sterven daarna de kleine zoogdieren, zelfs de roofvogels behoren nu al herhaaldelijk tot de slachtoffers."
De juf vond het een wonder dat niet meer kinderen een depressieve indruk maakten.
Vandaag vond ze echter het volgende briefje:

AUKJE
hier licht een doode muis

Klaarblijkelijk was de notitie bedoeld om kinderen van andere klassen af te doen zien van pogingen het uitgedroogde kadavertje op te eisen.
Jufs naam werd hier gebruikt als markering van het kinderterritorium.
Afblijven! AUKJE-gebied. Elke dode muis hier aangetroffen, in welke staat van ontbinding dan ook, is van 4b.
Nu staat hij in een koffiebekertje in de vensterbank onder folie.
We zijn vergeten hem de laatste eer te bewijzen.
Morgen maar snel een raam open zetten.

maandag, juni 13, 2005

Klein Artis

Van de in het wild gevangen rupsen hebben er zich twee omgetoverd in vlindertjes.
Dominique is ze vandaag los gaan laten op de speelplaats.
"En nog drie coconnen over ook!", riep ze.
Een tevreden kind.
De padden hebben poten, het kunststofwaterlelieblad is met kiezeltjes verzwaard zodat de padjes hun longen boven water kunnen gaan oefenen.
De wandelende takken zijn terug, de citroengeranium bloeit.
Chris brengt binnenkort haar cavia mee, 4b, Klein Artis.
Met juf als dierenoppasser.

zondag, juni 12, 2005

Gokje

SCAN0145
Tussen de op juiste hoogte geschatte bomen treft de juf af en toe verbazend gisse mededelingen aan.
Goed, het kind weet niet hoe ze de opgave moet oplossen, maar ze voelt aan haar water dat ze iets verkeerd doet.
En meldt dat.
Dat wordt morgen weer een appeltje doormidden snijden met het Zwitserse zakmes en dan vragen wat dat betekent: de helft van iets.
En uitleggen dat een getal ook een iets is.
Maar dan abstract.

vrijdag, juni 10, 2005

Conversatie

Vandaag zat juf op het veldje samen met Loulou onder een boom.
Ze hadden het over wat een beschaafd mens allemaal wel niet moet aanschaffen op kledinggebied om de zomer aan te kunnen.
"Korte gestreepte sokken van de HEMA", zei Loulou.
"En beslist geen maillot, dat zit te warm.
Tenzij het zo'n maillot is met een bloot stuk vanaf onder je knieën".
Toen keek ze snel opzij om te zien hoe jufs humeur was en zei:
"En iets wat heel gezond zou zijn, juf, ander zwart op je ogen. Want wat je nou hebt, zakt altijd zo naar beneden".
Dus dat wordt wimpers verven.

donderdag, juni 09, 2005

Vordering rijwiel

Stuurde eerst de stagiaire (21) een berichtje dat hij "helaas wegens de openbaar vervoer-staking vandaag niet aanwezig kon zijn." Stuurde juf een nuffig berichtje terug: "Heb jij geen fiets jongen!"
Werd ze moe en afgepeigerd en nog lang niet thuis door haar eigen zoon, ook 21, gesommeerd onmiddellijk af te stappen en haar nette damesfiets in te leveren.
Hij had, haar route kennend, klaarblijkelijk op de loer gestaan en rekende nu op haar moederliefde.
En of ze die hondenmand even op haar hoofd wilde zetten want "zo kon hij niet op zijn werk verschijnen".
Er waren grenzen, die vlieger ging niet op.
Hij ging als een speer naar huis met de spullen en juf en luisterhond sjokten mopperend naar huis.
Toen de zoon weer in omgekeerde richting passeerde, balde juf een machteloze vuist.
"Dag Auk", riep de oogappel vrolijk.
Afwachten wat stagiaire volgende week prevelt.

woensdag, juni 08, 2005

Jongetjes

Niet alleen heeft de juf kortgeleden haar brevet "Bedrijfshulpverlening" gehaald, zij stamt ook uit een geslacht van stoere brandweerlieden.
Opa, papa, broer en neef juf gingen nimmer voor een vlam van welke omvang dan ook, opzij.
Toen dan ook, tijdens het buitenspelen, rookontwikkeling in de stalen prullenbak rechts op het schoolplein gemeld werd, aarzelde de juf geen moment.
Nu zou zij laten zien waar een brandweervrouw toe in staat was.
Zij ging orders uitdelen.
"Vul mijn Spafles met water", sprak zij tot Emma.
Toen het water er was, goot zij het op de rokerige brandhaard.
Het liep lekker door, de bak begon meteen flink te druipen.
Toch herhaalde ze de procedure nog maar een keer, voor de zekerheid.
De kinderen konden de knoeiboel wel waarderen.
Eerst fik en dan nog knoeien met water, die mannen in jufs familie zijn waarschijnlijk altijd kleine jongens gebleven.

Sorry

Tijdens een toets mag je niet praten en geen herrie maken.
Maar een fikse kindernies hou je niet zo makkelijk binnen.
Een beleefd kind schreef in de kantlijn van haar toets: "Juf J., sorry voor de spetters, ik moest niezen".

Kans

In de hemel is alles mooi blauw en er zijn sterren.
Maar daar kun je niet heen als je leeft.
Als je dood bent krijg je je kans, maar dan kun je niet meer kijken.
Een helse kwelling, verwoord door Chris.

dinsdag, juni 07, 2005

Tranen voor iedereen

Waar ga je heen als je dood bent?
Dit was de vraag die de kinderen zouden beantwoorden.
Eén meisje was deze vraag niet specifiek genoeg.
Bedoelde de juf het lichaam of de geest?
Allebei dan maar, besliste de juf .
Vervolgens ging het kind aan de slag.
Ze maakte een schitterende tekening waarop, onder een stralende regenboog, een groot gezelschap rouwenden rondom een inktzwarte groeve verzameld was.
Een spreker hield een grafrede, met een half oog op het blaadje papier.
Het viel de juf op dat de helft van de gasten een betraand gezicht had en de andere helft niet.
Waarom dat was, wilde ze graag weten.
"Mijn vulpen was leeg", zei het kind.
"Ik had niet genoeg inkt voor tranen voor iedereen".
Dus dat is na het indraaien van een nieuwe vulling alsnog in orde gekomen.

maandag, juni 06, 2005

Eendracht echte macht

De kinderen mochten zelf hun dictee nakijken.
Twaalf woorden die we uitgebreid met elkaar nabespraken.
Alle spellingsregels die in de woorden verstopt zaten gaf de juf op het bord met rood aan.
De kinderen waren het van harte met haar eens.
Elke regel werd herkend, aangekondigd of met luide bijval begroet.
Natuurlijk, de eeuw in meeuw schreven we zo en niet anders.
Eew, we moesten er niet aan denken.
Vanzelfsprekend hielden we er rekening mee dat acht, icht, ocht, ucht en echt op het eind van een woord nooit met een g geschreven werden.
Nu we erover nadachten; hetzelfde gold voor deze klanken aan het eind van een lettergreep.
Juf en de klas, zij voelden elkaar aan, spellingsgewijs, vandaag.
Het jongetje dat alles fout had op één woord na, verklaarde stralend: "nul fout, juf!"
En dat heeft juf toen zo gelaten.



zaterdag, juni 04, 2005

Juf Berta uit Noord

Berta uit noord reageert vaak op de logjes van de juf.
Juf reageert eigenlijk nooit terug.
Maar nu hoorde ze zichzelf op een verjaardag tegen een andere juf uit "Noord" zeggen: 'ken jij juf Berta?"
Alsof ze juf Berta al tijden kent.
En misschien is dat een beetje zo.

Sappelaartjes

Vrijdagochtend, er zullen rekentoetsen worden afgenomen.
De kinderen popelen. Schuiven opgewonden hun tafels in de toetsopstelling.
De juf leest in een onvoorstelbaar geconcentreerde groep de opgaven voor.
Kijkt dan alvast nieuwsgierig op zijn kop de antwoorden die verschillende kinderen produceren na.
25+45=80, schrijft er één en in de doos met 6 rijen blikjes van 4 blikjes breed blijken precies 30 blikjes te zitten.
Juf gaat met een snoekduik aan de telepathische noodrem hangen. Al haar krachten concentreren zich op het vormen van het beeld van één enorme vlakgum die zij , in gedachten, zenuwachtig doorgeeft langs de meest getroffen tafeltjes.
De sappelaartjes merken het niet op.
Misschien dat de schade straks bij het nakijken mee zal blijken te vallen.
Wat gedachtensteun op afstand is welkom dit weekend.

donderdag, juni 02, 2005

Redacteur Joris

Joris heeft moeite met spellen.
Toch wil hij graag journalist van de schoolkrant worden.
Omdat Joris heel slim is heeft hij zijn sollicitatie ongeveer als volgt verwoord:
"ik wil lid worden van de redactie, want ik heb een spellingsprobleem en moet daarom veel schrijven."
Toen hij vandaag te horen kreeg dat hij is aangenomen kwam hij naar de juf toe.
"Wist ik wel", zei hij.
"Ik heb geschreven dat ik iets wilde leren en daarom nemen ze me nu, het blijft toch onderwijs."
Gefeliciteerd Joris!

woensdag, juni 01, 2005

Wie messen zaait zal spekkoek oogsten...

Juf was al een heleboel keren langs de aardige Indische meneer van het stembureau gelopen.
Ze haalde eens koffie, ze deed eens een plas, ze zocht eens een kind.
En telkens knikte de meneer vriendelijk naar haar.
Plots zocht hij om onduidelijke redenen een mes.
Messen zijn dun gezaaid in basisscholen maar juf heeft zoals bekend verondersteld mag worden altijd haar Zwitserse zakmes bij zich.
Dit gevoegd bij de snelle overweging: het betreft hier een ambtenaar die een stembureau beheert (juf heeft nog nooit een stemgerechtigde aan de wand van een stemhokje zien spiezen) deed het geliefde mes al snel in vreemde handen overgaan.
"Maar niet vergeten terug te geven", snibde juf voor alle zekerheid angstig. "Het is van mijn vader geweest".
Dus dat mes kwam geheid terug.
Binnen vijf minuten.
Vergezeld van een plak spekkoek.

dinsdag, mei 31, 2005

Zelf getekende sommen

Jufs leerlingen moesten zelf verhalen bedenken waarin een som verstopt zat.
De essentie van twee van de mooiere, die fraai waren opgeschreven en getekend op grote vellen papier die vervolgens met magneten op het schoolbord gehangen waren, volgt nu.
Katrien Duck wil met Kwik, Kwek en Kwak per raket naar de maan reizen .
Ze heeft 70 liter benzine nodig.
Ze heeft maar 45 liter aan boord.
Hoeveel liter komt ze tekort om op de maan te komen?
Bleek nog een hele toer om dat duidelijk op de getallenlijn uit te zetten en daarna met het goede antwoord voor de dag te komen.
De andere ging over een museum waarin zoals niet ongebruikelijk, schilderijen hingen.
Arme mensen mogen voor 50 cent naar binnen, rijken betalen tien euro.
Reken uit hoe het zit met de inhoud van de museumkas als er vijftig rijken en tien armen op bezoek komen.
Het meisje dat deze poster presenteerde bleef de hele tijd diep gebukt voor het bord staan omdat ze de tekening die ze van één van de schilderijen in het betreffende museum gemaakt had belangrijker vond dan de hele som.
Kreeg ze tenminste niet voor haar kiezen wat de juf de hele dag hoort: "juf, je staat er vóór!"

maandag, mei 30, 2005

Leve de machine!

Juf hield er niet van op de foto te gaan.
Het resultaat leek meestal toch niet op wat ze voelde dat ze was.
Of zijn kon.
Daarom raakte ze gespannen als haar gevraagd werd snel even "gewoon" te poseren.
Een aantal kinderen had dat vandaag ook.
De fotograaf stond bevelen te geven in de trant van:
"Schouders gewoon laten hangen,
handen gewoon in de schoot,
mond gewoon wat open,
wat zei ik nou?
schouders gewoon laten hangen,
en hou wel je ogen open,
zo komen we er natuurlijk nooit!"
Tegen de tijd dat de juf er gratis op mocht wilde ze voor geen goud meer.
Juf ging wel naar de automaat van de V&D in de Kalverstraat.
Daar kon je het beeld laten verstillen vóór je besliste om te laten afdrukken.
En wat voor ijdele bekken je trok kon je helemaal zelf weten.
Zonder commentaar van wie dan ook.

zaterdag, mei 28, 2005

Zomerkwesties

Ons lokaal ligt op de zonkant, regelmatig zullen we weer naar buiten gedreven worden door de moordende temperaturen die er tijdens de zomer in zullen ontstaan.
Als we een uurtje "buitengym" doen op het veldje, is het dan verantwoord degenen met hoge nood achter de bosjes te laten plassen?
Hoe zullen de buurtbewoners hier tegenaan kijken?
Scheelt het dat de bosjes op het hondenuitlaatveldje liggen?
Wat is de respectvolle limiet plasophouden voor achtjarigen?
Kun je eisen dat de betreffende leerlingen "het nog even volhouden"?
Wat als het ene kind net een schaafwond oploopt tijdens de sanitaire stop van het andere?
Hoe voorkomt men dat "bosjesplassen" een niet te versmaden attraktie wordt?
Niet vergeten : pleisters in tas doen, jodium, zonnebrandcreme.
Zo'n handige fles kopen waarmee je water in iemands mond kunt spuiten zonder dat je hoeft te laten lurken.
Langzaam raken wij op de zomer voorbereid.
Temperatuur voor maandag: 12 graden.

donderdag, mei 26, 2005

Drijfhout

De beesten dreigen er een beetje bij in te schieten.
De padden hebben weliswaar nog geen pootjes maar stel je voor dat ze door het warme weer ineens als een gek gaan groeien.
En de rupsen van Dominique krioelen nog lekker maar wat als ze verdrogen vóór ze verpoppen?
En hoe gaat het eigenlijk met de wandelende takken?
Komen die nog terug van hun meivakantie?
Ze schijnen volgens zeggen zo groot te zijn geworden dat ze uit hun kooi gegroeid zijn, dat wonder wil de juf wel eens aanschouwen.
Voor wie dit leest:
Voor de rupsen graag kool en sla meenemen.
Voor de padden drijfhout.

woensdag, mei 25, 2005

Lean mean teachmachine

Eerder berichtte juf over het trommeltje waarin Milan de chocola moet verbergen die door jarige kinderen steevast aan haar wordt uitgedeeld.
Per jaar komen er al snel zo'n tweehonderd tractaties langs.
Een schatting die aan de behoudende kant is.
Het is een wonder dat er überhaupt nog dunne juffen bestaan.
Vandaag dook het chocolademonster zelf op.
Enzo was jarig en deelde chocolademousse uit,thuis gemaakt, mét van die kleine brokjes.
Dit hapje weigerde zich weg te laten frommelen in een trommeltje.
Integendeel, het lonkte door de wand van een doorzichtig plastic bekertje omstandig naar de juf.
Met een kopje koffie ernaast verkeerde juf vijf minuten in de juffenhemel.
Eveneens en misschien niet geheel toevallig begint het moment naderbij te komen waarop de juf moeite krijgt haar eigen gympjes dicht te rijgen.
En nu heeft zij het plan opgevat een roeimachine te huren.
Op proef.
Als u dan zo vriendelijk wilt zijn onsmakelijker traktaties aan de kleintjes mee te geven?
Doen we allemaal wat.

dinsdag, mei 24, 2005

P.S.

In de klas staat een schoenendoos waarin de kinderen briefjes kunnen stoppen die door de juf moeten worden afgehandeld.
Vandaag was de doos ineens weg.
Opgeruimd door een wat al te nette overblijfkracht.
Zodat de kinderen hun post maar in jufs damestas gingen proppen.
Eens even kijken wat die kinderen van haar willen.
Het blijkt hier te gaan om een petitie.
In alle vijf de brieven wordt dezelfde vraag geformuleerd.
Of er een bepaald, blijkbaar momenteel waanzinnig populair kind, aan het groepje mag worden toegevoegd.
Er worden zelfs plattegronden getekend van de voorgenomen opstelling van de tafels.
Dat gaat een hele moeilijke beslissing worden.
Die schriftelijk zal worden meegedeeld.
Want onderaan één van de briefjes staat:
p.s. Zou je een 1 briefje aan ons willen geven?

maandag, mei 23, 2005

Boel beesten

Ineens zat ze op juf d'r tafel.
Poesje Bettie Bobbel.
Drie maanden oud wandelde ze ontspannen haar reismandje in en uit.
Een met poezenhoofden versierd theemutswiegje met een deurtje van roze muskietengaas.
Loulou zat ondertussen de pret te missen bij een andere juf.
Want Loulou is allergisch voor poezen.
Maar Loulou heeft afgelopen vrijdag Dusty , een Lassie-achtig hondje aan de klas mogen presenteren.
Bovenop diezelfde tafel.
Dus dat scheelt misschien.