Vandaag ging de juf naar een mondhygiënist.
De tandarts had geëist dat een bevriende relatie nabij de Admiraal de Ruyterweg bezocht zou worden.
Van Zeeburg naar west, de afspraak was met moeite om vier uur gepland, dat werd stevig doorfietsen.
Zweterig zeeg de juf neer in de skai-behandelstoel.
"Er is iets mis met het water", stak de vriendelijke dame meteen doortastend van wal.
"U mag het beslist niet doorslikken, dan ben ik verantwoordelijk als er iets met u gebeurt".
Vervolgens gaf zij poets- en tandenstokertjesles.
Jufs steektechniek bleek ruim onvoldoende: "altijd het platte stukje van het stokje twee keer in het tandvlees duwen en dan omhoog bewegen. Niet zomaar een beetje zitten prikken."
Het werd pas ongezellig toen juf een nieuwe afspraak poogde te maken.
Of ze om acht uur kon komen?
Nee, dan ze stond voor de klas.
Om twaalf uur?
Nee, dat redde ze niet.
Op woensdagmiddag?
Jazeker, maar niet op de voorgestelde tijd.
In de vakantie dan?
Kon niet, juf vertrok meteen.
Toen sprak het tandenmonster geringschattend: "dan zult u tanden verliezen".
En juf daar rats boem overheen: "maar niet onder uw supervisie, er zijn meer mondhygiënisten in Amsterdam."
Dat krijg je nou als je je plicht probeert te doen: bedreiging met kunstgebit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten