Juf was al een heleboel keren langs de aardige Indische meneer van het stembureau gelopen.
Ze haalde eens koffie, ze deed eens een plas, ze zocht eens een kind.
En telkens knikte de meneer vriendelijk naar haar.
Plots zocht hij om onduidelijke redenen een mes.
Messen zijn dun gezaaid in basisscholen maar juf heeft zoals bekend verondersteld mag worden altijd haar Zwitserse zakmes bij zich.
Dit gevoegd bij de snelle overweging: het betreft hier een ambtenaar die een stembureau beheert (juf heeft nog nooit een stemgerechtigde aan de wand van een stemhokje zien spiezen) deed het geliefde mes al snel in vreemde handen overgaan.
"Maar niet vergeten terug te geven", snibde juf voor alle zekerheid angstig. "Het is van mijn vader geweest".
Dus dat mes kwam geheid terug.
Binnen vijf minuten.
Vergezeld van een plak spekkoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten