woensdag, juni 27, 2007

Belangrijk

'Hé juf', zei het op het schoolplein spelende leerlingetje vanmiddag verrast. 'Wat doe je hier? Je had toch een vrije dag?'
'Ja, jongen, grote mensen moeten veel en vaak vergaderen', antwoordde ik. 'Dat is hun lust en hun leven.'
Toen spoedde ik me naar huis en stikte snel nog een paar naadjes aan het vakantie-badpak in wording.
Om het af te leren: morgen met die nukkige mevrouw van Jan de Grote Kleinvakman vergaderen over chloorbestendig elastiek.

vrijdag, juni 22, 2007

Pootje

Een van de verhalen die gisteren omhoog kwamen:
Een vriend van mij had een vogel.
Toen liet hij die vogel een keer alleen achter in de kamer, met de hond.
Hij dacht dat kan wel, mijn vogel zit veilig in de kooi.
Toen hij terugkwam, lag er nog maar alleen een pootje.

donderdag, juni 21, 2007

Autoritair

Het intense verdriet van het meisje wiens kat vannacht onder een auto kwam, kon ik navoelen.
Ook begreep ik dat andere kinderen ineens het verdriet over hun overleden cavia, hondje of oma omhoog voelden komen.
Op zeker moment echter, zat ik met dertien hartgrondig rouwende kinderen.
Als ze bijbelvast geweest waren, hadden ze luid geweeklaagd, kleren verscheurd en as over hoofden gestrooid.
Hier en daar kreeg ik de indruk dat, om niet uit de toon te vallen, wat extra verdriet uit de schoenen werd geperst.
Ik zie mezelf graag als een juf die niet voor één gat te vangen is, maar nu wist ik het niet meer.
Na een half uur groepshuilen werd ik behoorlijk autoritair.
'Nu is het weer welletjes', zei ik.
'Allemaal water drinken, adem halen en gewoon doen. Stoppen nu!'
Toen hebben we gezellig samen boterhammen gegeten en heb ik drie enge sprookjes voorgelezen.

maandag, juni 18, 2007

Lekker hapje

Er vormde zich een opstootje rond een jongen.
Toen ik het jonge volkje sommeerde zich te verspreiden en vlijtig aan het werk te gaan, merkte ik nog een overtreding op.
De boven genoemde jongen was druk op iets aan het kauwen.
'Wat heb je in je mond?', vroeg ik.
'Een made', antwoordde hij.
Ik zag de bruine brokjes nu ook duidelijk tussen zijn tanden zitten.
Verschillende afgezaagde uitdrukkingen kregen voor mij plotseling kleur en betekenis.
De grond sloeg onder me weg.
Mijn hart sloeg een tel over.
Later bleek dat het een in een museum gekochte gefrituurde made betrof.
Geen vieze dode vliegenbaby, maar een goed toebereide, uitheemse lekkernij.
Ik kon het weer plaatsen en kreeg bijna trek.

vrijdag, juni 15, 2007

Altijd lynx

We waren vandaag in Artis.
Een vader kwam melden dat zijn groepje kinderen ontdekt had, waarom links links is en nooit rechts.
De oren van de lynx bleken om links te knakken.

donderdag, juni 14, 2007

Brandalarm

Vanochtend was het zover. Eindelijk. De zoemer van het brandalarm ging.
Als volleerde brandweermensjes stortten de daarmee belaste kinderen zich op de vensters.
Zowaar: ieder raam werd kwiek en afdoend gesloten. Elders lezende dan wel uit de klas verbannenen meldden zich stipt bij de juf en ordeloos geordend marcheerden wij de school uit.
Dat jonge kinderen zoveel verantwoordelijkheid zo makkelijk aankunnen!
Vroeger kreeg je dan de verdere dag vrij als beloning, dat herinnerde juf zich nog wel.
Het hedendaags equivalent bestond uit tekenen op grote vellen karton, of lezen voor jezelf.
Voor wat hoort nog steeds wat.

maandag, juni 11, 2007

Rekenen en taal


Is mijn glas half leeg of half vol?

Humeur


Nu gaan er al briefjes aan de jaarcirkel met daarop dit soort waarschuwingen en constateringen.
Juf Aukje is niet in haar humeur, echt waar!
Dat dat echt waar er aan vastgeplakt zit, doet me wel goed.
Alsof de briefjesschrijver iemand verwacht te moeten overtuigen.

donderdag, juni 07, 2007

Stagiaire

Vandaag nam de stagiaire afscheid.
Ze vertelde in de kring over haar Armeense afkomst. Daarna deelde ze zelf gebakken Armeense koekjes rond.
Terwijl de jongens met de tong uit de mond afscheidsbloemen zaten te fabrieken, ging zij buikdansen met de meisjes.
De Amsterdamse buik van meisje N. bleek bespannen met het vel van een circustrampoline. Haar magere lichaampje vertoonde een uitslag van minstens twintig centimeter, naar binnen en naar buiten toe.
Om drie uur, bij het echte afscheid, barstte het ene na het andere meisje in hartstochtelijk snikken uit.
Een groot compliment.

dinsdag, juni 05, 2007

Oud Hollands spreekwoord

Mijn dagelijks dipje dat rond half drie valt, ga ik geïnspireerd door tv-reclames te lijf met oplossoep.
Een beetje gegeneerd, want de kinderen mogen niet ook massaal aan de laag- dan wel hoogcalorische snack.
Zij voelen mijn soepdilemma, als zo vaak, haarfijn aan.
'B., stop eens met dat rare gesnuif', zeg ik bits in de voor mij gezette val trappend.
'Maar het ruikt zo heerlijk juf!', antwoordt betreffende B. dan terwijl zijn neusgaten luid open en dicht klapperen.
Een paar meisjes riepen van de week toen ik met mijn bekertje naar de warmwater-automaat liep 'niet de kippensoep, niet de kippensoep!'
'Waarom in vredesnaam niet?', vroeg ik.
'Wij zijn vegetariërs en wij willen geen gekookte kip ruiken!', zeiden de dames.
Wat de een niet luchten kan, dat snuift de ander gretig op.