In de kwaliteitskrant van afgelopen week stond op de kinderpagina een door de Sint uitgeschreven wedstrijd. De winnaar zal zijn naam in chocoladeletters uitgekeerd krijgen.
Hoe lang en welluidend deze ook moge zijn.
De krant had de juf 's avonds op tafel klaar gelegd, "leuk voor de kinderen".
De soms wat al te nette man van de juf had diezelfde krant subiet weer op de stapel weg te gooien kranten gemikt.
Pas lang en breed op school kwam juf daarachter.
Ze besloot de huishoudelijk talentvolle echtgenoot op zijn werk ernstigte gaan storen in zijn ambtelijke bezigheden met de vraag: "Zoek even op het internet op hoe die Sintwedstrijd voor mijn kinderen ook alweer precies geformuleerd wordt en bel me dan even terug".
Het gekke is, juf werd niet door haar man teruggebeld maar door de Sint zelf.
Deze deed haar eerst haarfijn uit de doeken wat zijn wensen waren: er mooist een nieuwe Sintmobiel met moderne snufjes ontworpen worden. Liefst één waarin zijn baard tegen guur weer beschermd zou worden.
Toen gebeurde het ongelofelijke: hij vroeg een kind aan de lijn.
Dit bedankte hem uiterst beleefd en allervriendelijkst, juf zou bijna zeggen ietwat onderdanig voor de fijne chocoladeletter die het al in haar schoen gevonden had. Nog voor het van de wedstrijd gehoord had en bovendien een pure. Net wat ze zo lekker vond.
"Dat wist ik toch", bromde de Sint.
"Ik geef alleen smaken chocola weg die kinderen lekker vinden."
Vanavond zet juf haar schoen, wat Sint één keer lukt, moet hij vaker kunnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten