Opgewekt, blakend van goede bedoelingen staat de juf voor het bord een "woordveld" te maken.
De kinderen mogen om beurten een woord opnoemen dat je nodig hebt als je een boodschappenlijstje of een recept wilt schrijvendat de pepernoot betreft.
Alsmaar de lof zingend van zelf gebakken speculaas en pepernoten wordt haar lijst met woorden schier eindeloos lang.
Steeds ontdekt ze een nieuw interessant spellingsprobleem: "schort" wordt inderdaad met "sch" geschreven en "speculaas" heeft opmerkelijk genoeg voldoende aan één "u".
Spellingslesje rijgt zich aan spellingsles.
Eén van de jongens zit hinderlijk in zichzelf te hummen en afwezig op zijn tafeltje te kladderen.
"Waarom is dat?" , valt juf plotseling niet boos maar des te verdrietiger naar hem uit.
"Is het dan soms niet vreselijk leuk om pepernoten te mogen gaan bakken?"
"Nee, helemaal niet", is het koele antwoord. "Ik koop mijn pepernoten altijd gewoon bij Albert Heyn, dat vind ik makkelijker."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten