De opgave in het rekenboek was: bereken hoe lang de spaghettidraad is, die je kunt maken met de spaghetti op één vol bord.
Drie groepjes kinderen kregen een bordje volkorenpasta (jufs man houdt toch meer van geraffineerde, dus dat ruimde lekker op) en een notitieblokje in handen gedrukt en mochten zelf gaan verzinnen hoe je dat het beste uit kunt rekenen. Al snel waren hele tafelbladen bedekt met keurig gesorteerde stukken klevend deeg. De lengte van de inhoud van het bord werd geschat op tussen de tien en de achttien meter.
Eén jongen mompelde ineens iets over een weegschaal. Toen die erbij gehaald werd door een gretige juffrouw, woog hij met veel misbaar de grote meetlat zelf en zei : "als de spaghetti evenveel weegt als deze meetlat, is hij ook precies even lang".
De discussie ging niet helemaal de gewenste kant op. Maar na listig aangeven van de onderwijzende kwamen we vanuit: 1 meter spaghetti weegt 6 gram, naar 10 meters wegen dus 60 gram, naar 40 meters wegen dus 240 gram. Terwijl we ongeveer 230 gram op het bord hadden liggen.
We werden het eens op ongeveer 38 meter.
Als u nu denkt dat deze les een overweldigende indruk op de jeugd maakte hebt u het mis.
Belangrijke vragen die overbleven waren: "waarom heb je zo'n vieze soort pasta gekookt?
Waarom zit er geen saus bij? Mag ik het proeven?"
Met als vernietigende uitsmijter: "Gatsie, het stinkt en het plakt, ik ga nu mijn handen wassen."
Nu geeft de juf u een suggestieve opdracht waarvan u zult merken dat het moeilijk is u er totaal aan te onttrekken:
-Neem de eerstvolgende keer dat u buitenloopt, heel bewust 38 grote stappen, terwijl u aan een bord spaghetti denkt.-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten