De brandweerauto's stroomden binnen. Er stonden er nu zo'n acht permanent in een hoek van de klas geparkeerd. De maten verschilden enorm, maar één ding hadden ze gemeen: er zat een goed funktionerende sirene op het dak. Via op de verrassendste plekken geplaatste geinige kleine knopjes kon een herrie geproduceerd worden die menig juf de rookpluimen onmiddellijk uit de oren zou doen komen. In het grote PABO-boek staat op blz. 3 onder Verantwoorde Werkvormen met Lawaaïg Speelgoed: "verhogen de leerlingbetrokkenheid , maar dienen om niet bij te dragen aan verval der zeden, onder strikte controle te worden ingezet." In gewone mensentaal betekent dit: "Goed dan, laat maar één keer horen die toeter en wee je gebeente als je het een tweede keer doet".
Heel wat glimmende karretjes stonden binnen de kortste keren op de officiële brandweerprojekt-tijd te wachten. Hoog in de boekenkast. Juf zou zweren dat ze naar haar stonden te knipogen: met hun olijke macho-koplampjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten