dinsdag, september 19, 2006

Gum no gum

Wat maakt gummen zo fascinerend? Er worden flinke verzamelingen van aangelegd. Hiertoe verwisselen ze vaak van eigenaar. Men bouwt er vervolgens complete gummi woonwijken mee. Of tekent er beweeglijke gezichtjes op. Of breekt ze peinzend doormidden en ruikt eraan. Af en toe denkt er een gum-zelf dat hij een propje is en vliegt plotsklaps door de lucht.
Dat daarbij iemands trommelvlies een gummidreun krijgt is echt per ongeluk.
Voorzien van een piepklein kartonnen omslagje, is een gum al gauw een miniatuurolifantje met een vooruitgestoken slurf, leuk voor op je tafel.
Zo'n beest dat juf als het ware toetrompettert: 'lekker boeiend wat jij te melden hebt!
Ze moeten niet te brutaal worden. Want dan verdwijnen ze met zijn allen in een houten doos.
Met deksel, zonder ramen.

Geen opmerkingen: