Op weg naar de gymzaal loop ik flink links en rechts om me heen te mopperen over het al dan niet (meestal niet) vormen van een nette rij.
Onverstoorbaar laat één van de jongens zijn hand in de mijne glijden en begint tegen me aan te praten over belangrijker dingen.
'Juf, kijk jij vaak naar de televisie?'. Ik antwoord voorzichtig bevestigend.
'Ik ook juf, ik kijk altijd naar Sesamstraat'. 'Dat is mooi jongen, daar kun je een hoop van leren!', neuzel ik meteen richting cognitie.
'Ja, maar Willem Wever, dat wil ik nooit meer zien', griezelt hij.
Dit verbaast me. 'Dat is toch ook een mooi leerzaam programma?, informeer ik.
'Ja, maar laatst ging het over Vincent van Gogh. Ken je die? Wist je dat die hele gekke, rare dingen in zijn hoofd voelde?'
Ik kende hem en ik wist het .
'Toen heeft hij ook nog zijn eigen oor eraf gesneden! Daar moet ik heel vaak 's nachts van dromen.'
Rare jongens die redacteuren van kinderprogramma's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten