Als de kinderen naar me moeten kijken geef ik ze mijn neus als richtpunt.
Dat is voor alle betrokkenen makkelijk. Na het commando: 'kijk naar mijn neus' beslaan de neusvleugels de flanken. De punt bereikt de rest van de groep met gemak.
Je moet een taak voor een jong kind bij voorkeur een beetje tastbaar opdienen.
Tijdens het werken zit een jongen voor me heen en weer te wiegen op zijn stoeltje.
Hij heeft wel wat van een dronken aapje.
'Wat doe je toch?', vraag ik.
'Ik kijk naar je neuspunt, dat moet toch?', antwoordt hij.
Ook nooit vergeten: het jonge kind blijft nog wel eens steken bij een eenmaal gegeven opdracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten