Dictee.
Het eerste woord is 'in'.
Weten zij veel dat het de gladde lijsttrekker is die het volk gerust moet stellen.
Net als ze opgelucht ademhalen krijgen ze 'bui' om hun oren.
Met daaroverheen 'koe'.
Mijn tempo van dicteren komt lager en lager te liggen.
Links en rechts schieten evengoed de vingers de lucht in, afgesproken signaal voor: 'niet zo snel!'.
Een kind opzij van me herhaalt ongerust elk woord een paar keer.
Ik: 'fiets'.
Hij : 'zei je fiets juf?'
'Fiets ja.'
'Dus fiets?'
'Fiets', beaam ik nogmaals duidelijk articulerend.
En ik hoor mezelf klinken als juffrouw de Raadt in 1960.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten