'Wat heb ik het koud', bibber ik tijdens het speelkwartier. Onmiddellijk houdt één van de meisjes me, met haar eigen lichaam, uit de wind.
Dit beschutten dient u zich voor te stellen als afdoend, tot aan mijn middel.
Omdat ik een volwassene ben, zeg ik even later per ongeluk: 'vooral mijn voeten zijn koud'.
En hopla, daar heeft mijn kleine beschermster zich al als een levend tochtrolletje over mijn schoenen gedrapeerd.
Steeds vaker vraag ik me af wat de buren allemaal zien gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten