Laat ik nou altijd gedacht hebben dat de gemiddelde Amsterdamse boef een gouden hart in zijn donder had!
Totnogtoe blijkt het tegendeel.
Ons zilveren koffertje met daarin de hondenknuffel en het schrift waarin de belevenissen van het beest rijkelijk geïllustreerd werden beschreven, is gestolen.
Geroofd kan ik beter schrijven.
Gewoon meegenomen toen het heel even naast een auto stond.
Maar, op de houten binnenkant van het deksel, heb ik eigenhandig in juffenhandschrift ons adres geschreven.
Dus er is nog hoop dat onze kleine vriend discreet wordt terugbezorgd.
Misschien, als de boef vanavond tussen zijn van de week geroofde schatten zit.
En eindelijk eens rustig in ons schrift leest...
Of kijkt naar onze foto's en tekeningen...
Of als de boef de knuffel aan de opperboef van zijn bende moet overhandigen en streng zal worden toegesproken over de overtreding van de ook door het gilde der criminelen aanvaarde en ondertekende rechten van het kind.
Misschien dat dan alsnog een traan zal wellen in een zo vaak onverschillig gebleven oog.
En dat wij onze mascotte binnenkort weer in de armen zullen kunnen sluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten