Dinsdag moest ik zelf een gymles geven. Niet mijn grootste talent.
Het bleek echter een fluitje van een cent. De gymmeester had de toestellen al neergezet en de les was door hem tot in detail uitgeschreven.
Nu kon ik me concentreren op het bedienen van het echte fluitje. Daar mag je als juf op blazen wanneer de kinderen 'door moeten draaien' naar het volgende onderdeel.
Niet oorverdovend lang fluiten, maar een kort snerpje geven.
En dat ze dan allemaal meteen gaan zitten.
Het lukte...
Ach, het juffenparadijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten