Snik van buiten de gemeentegrenzen

Voor haar eigen gevoel werkt juf pas een blauwe maandag, want sinds de herfst, op haar nieuwe school. Dat je je gevoelens moeilijk kunt peilen, bleek onlangs. Ze keek al totaal niet meer op van de uitzinnige gebruiken rond een afscheid in de nieuwe omgeving. Zo bleek er voor een weg-solliciterend collegaatje een overstromende koffer vol spannende cadeautjes bijeengesprokkeld. Onderwijzers streven naar onbaatzuchtigheid. De cadeautjes waren, in deze geest, voor de leerlingen van de toekomstige klas bestemd. Heel toevallig: in de berg zat ook het aardewerken rode theeservies met witte stippen, waar juf zelf als kind zo graag mee gespeeld zou hebben. Links en rechts hield men tedere toespraken. Daarna werd solo een afscheidslied aangeheven met daarin organisch verwerkt een authentieke Amsterdamse snik. Opborrelend uit de keel van een ras-Rotterdamse. Dat dan weer wel.