Op weg naar de gymzaal stuitten wij op een diep uitgegraven, één meter brede sleuf, aan het eind van een T-kruising. De werkmannen van Amsterdam waren weer eens flink bezig.
Hun obstakels maken niet blij als er een sliert van bijna dertig kinderen aan je rokken hangt. Vooral niet als je weet dat die kinderen zich binnen twee minuten moeten omkleden in gymkleren en gympen. In dat geval zijn schoenen geen voetbedekkers maar zandvervoerders.
Maar weer maakte ik me druk om niets.
De kinderen spotten een houten schot. Sloegen een bruggetje, maakten een buiginkje en verleenden doorgang.
De brug hield.
Zingend vervolgden we onze weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten