Twee aanbiddelijke kleutermeisjes in aandoenlijke merkkleertjes houden mij staande. 'Juf Aukje, mogen wij iets vragen?', flemen zij beleefd. 'Natuurlijk kinderen, ga je gang!'
'Waarom heeft u zo'n rare kleur haar? Het lijkt wel omahaar!'
"Je moet maar zo denken, kind, mooi grijs is niet lelijk.'
'Ja maar wanneer begon dit, juf?'
'Tegen mijn dertigste meisje.'
'Je kan naar de kapper gaan hoor. Die doet er zo een kleurtje in.'
'Nee, gedoe, uitgroei, onderhoud, allemaal niets voor mij.'
'Oh, nou wij vinden het erg lelijk hoor. En we houden trouwens ook al helemaal niet van krulletjes.'
'Nou, lieve kinderen, tot morgen dan maar weer.'
'Dag juf. Tot morgen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten