Vandaag werd alweer het derde voorjaarsei van Jan de valkparkiet naar binnen gedragen. Dit keer in een houten eierdopje, verzonken in watten, met plastic cellofaan eroverheen.
De baas wilde het, ondanks recente eierrampspoed, opnieuw vanuit de hand tonen.
'Maakt niet uit juf, het is al lang gekrakt', stelde hij mij gerust.
Dat zoveel liefde zo vernietigend uitpakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten