Omdat ons nieuwe project over China gaat, ben ik blij verrast te ontdekken dat één van de jongens een Chinese opa heeft. Als het even kan, moet ik zien die opa mét al zijn authentieke kennis, gezwind de klas binnen te lokken.
De jongen in kwestie heeft daar wel oren naar.
Hij vertelt me het een en ander en komt flink op stoom.
Wist ik bijvoorbeeld, dat de vader en moeder van opa uit China zelf kwamen en dat opa hier geboren is? En dat het toeval wilde, dat opa nou net precies zijn eigen oma tegenkwam, dat die twee verliefd werden en dat toen zijn moeder 'kwam'?
Ik sta paf. Maar zakelijk als ik ben, informeer ik in één adem door naar opa's eetgewoontes. Opa eet zeker altijd Chinees eten en misschien zou kleinzoon willen vragen of hij in de klas kookles zou willen geven?
Tuurlijk geen enkel punt, opa kookt altijd als hij bij hem gaat logeren: patat en frikandellen.
Maar dat is geen Chinees, zeg ik, hard maar vastberaden.
"Wel waar, hij maakt het altijd', is het even standvastige antwoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten