Vandaag probeerde een kind een zakje zojuist uit zijn rugzak geviste vermalen frambozen te verorberen.
Als een snoek dook ik bovenop het met fruit ingesmeerde tafeltje, greep het zakje en mikte het in de vuilnisbak.
'Ik kan het niet aanzien', mompelde ik.
Het ventje sprong dapper op, plaatste de handen in de zij en mompelde op zijn beurt: 'wat doet ze nou?'
Uitleg en verontschuldigingen waren op zijn plaats.
Op de gang hadden we een 'goed gesprek'.
Grootmoedig bood ik hem mijn eigen gave frambozen aan ter compensatie.
Maar die hadden tegen de gerookte kip en de macaroni aan gelegen in een Tupperware-bakje.
'Dank je, ik lust geen frambozen uit een salade', sprak hij beleefd maar kieskeurig.
'Ik neem wel alvast een half boterhammetje van voor tussen de middag'.
En zo geschiedde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten