Toen we vanochtend de voordeur uitstapten, sprong Luisterhond onmiddellijk met alle vier de poten tegelijk een meter zijwaarts. De maffiose, zwart-witte kater van de buren werd door haar nog net ontweken.
Mijzelf zou een dergelijk overwicht, in mijn contacten met ouders, kinderen, collegaatjes en boven mij geplaatsten af en toe ook wel lijken.
De dood bleek meeverhuisd naar Isfahaan. Toen we bij school geparkeerd hadden, sprong hond per ongeluk uit de auto, in de nek van een zwart-wit yuppen exemplaar van hetzelfde onderwereldpostuur.
Het mormel boorde de klauwen diep in de natte hondenneus. Nog minstens een uur was mijn dier totaal van slag en niet in staat tot het verrichten van luistertaken.
Tussen de middag maakte ze dit goed, door gedwee mee te doen aan een fotoshoot met juf F. en mij.
Een p.r. foto voor de vertrouwenspersonen.
Misschien binnenkort op dit weblog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten