Het kerstdiner voor leerkrachten werd gehouden in het restaurant dat bij de sportschool hoort. Toen ik het reusachtige aquarium dat daar hangt stond te bewonderen, kwam de jongeman met de enorme spierballen vertrouwelijk naast me staan.
'Kijk , dat is Dinkey, dat is een dondersteen, die pest Mollie altijd. Zie je hoe die rakker in Mollie's staart hapt? De roodbuikjes zijn al onder zeil, die liggen vaak lekker plat te slapen in een hoekje van het schip.'. Ik keek nog eens goed en zag dat het gevaarte dat in een hoekje lag, inderdaad een eersteklas imitatie van een met mos en algen begroeid scheepswrak was.
Met een duizelingwekkende snelheid bleef hij namen noemen en individuele eigenaardigheden van vissen opsommen.
'Ik maak me de laatste tijd zorgen om die hele grote daar, Dagobert', ging de man met de ijzeren greep door. 'Het lijkt wel of hij witte stip heeft. Ik denk dat ik hem binnenkort zal moeten isoleren. Het is een verschrikking voor de andere vissen als ik dat door mijn hele bak krijg.' Hij keek erbij alsof zijn oude oma met de kerstdagen met open TBC in de conversatiezaal van het bejaardentehuis zat te hoesten.
Toen ging hij de hapjes op tafel zetten. Hij torste met gemak tien volle schalen tegelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten