De groep is vrij rustig aan het werk. Plotseling mis ik één hoofd dat net nog semi-ijverig over het eigen rekenboek gebogen zat.
Het blijkt op de grond overgeschakeld te zijn op de intensieve bestudering van een Pokémonboek.
De struisvogel: als ik haar niet zie, ziet ze mij ook niet.
'Wat heb ik nou gezegd?', brom ik. 'Ik heb ogen in mijn hoofd, maar ook op allerlei andere plekken die ik nu uit beleefdheid niet zal noemen'.
En ik ga over tot onmiddellijke inbeslagname.
Tot de herfstvakantie strakke teugels en dan, als je aan elkaar gewend bent, ze een beetje laten vieren.
Een beproefd recept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten