Tirtsa smeekte een paar dagen geleden om nieuwe lesjes honderdtallen.
Als reaktie daarop zette juf een advertentie waarin zij zocht naar tienstaafjes, honderdmatjes en duizendblokken die misschien toch maar ergens snakkend naar zevenjarigen liggen te verstoffen op een zolder.
Weer als reaktie daarop werd haar via het web gesuggereerd zelf gewoon alvast aan de duizendrollen te beginnen.
Zo liep de juf van de week met haar enorme oranje juffenschaar door de klas, om hard en meedogenloos de slierten door te knippen op de punten waar zij ook maar de minste fout vond.
"Wat? 34 schrijven en dan de 4 en de 3 gezellig in één ruitje proppen? Knip, vanaf hier opnieuw.
Elk cijfer heeft recht op een eigen hokje. En de positie van het hokje bepaalt de waarde van het cijfer.
Wat zie ik hier? Jij zet alle 4en van de tientallen in de 40 alvast onder elkaar? Het is hier geen fabriek, wij zijn aan het oefenen. Knip! Haal de lijmpot maar en opnieuw!"
Die zachte Montessori-zoem, dat produktieve kabbelgeluidje was er ook ineens weer.
Net als toen juf nog een echte Montessori-klas had.
En die advertentie die geldt nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten