De juf gaf niet om status maar koesterde haar diploma´s en certificaten.
Ze vond het jammer dat ze niet in de VS kantoor hield, dan kon ze de hele zwik netjes inlijsten en boven haar schoolbord hangen.
Het was gebleken dat de mensen je dan ook meteen serieuzer namen, iets waar juf af en toe een knagende behoefte aan voelde.
Ze had inmiddels een mooi stapeltje eersteklas papieren bij elkaar gesprokkeld, aan tafel met kennissen tijdens ontspannen dineetjes mocht ze er graag en passant naar verwijzen.
De steevast in enquêtes gestelde opdracht een kruisje te plaatsen bij de hoogst genoten opleiding vervulde haar altoos met een diepe vreugde.
Toen dus Zazie laatst vroeg: "hoeveel diploma´s heb jij eigenlijk?", ging juf er eens goed voor zitten.
Zou H.B.S. het kind nog iets zeggen?
Of beter ergens achteraan de lijst begonnen?
"Nee, joh", brak Zazie de betovering, "ik bedoel je zwemdiploma´s, heb jij je C?".
Haar C, haar C, de juf had haar B over moeten doen omdat ze bij het zeven meter onder water zwemmen haar hoofd wel onder water hield maar haar billen boven het wateroppervlak uit liet steken.
Rare vragen stelden die kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten