Van de week liep de juf haar groep kinderen over straat richting gymzaal te drijven.
Zij voerde de luisterhond aan een electriciteitssnoer met zich mee.
Dat kwam zo: zij was het riempje in alle vroegte verloren en had bij geruchte horen vertellen dat in deze yuppenbuurt de boetes voor het los laten lopen van honden zeer hoog waren.
Het gedeelte met de stekker bleek onverwacht prettig in de hand te liggen.
Toen de hond een sanitaire stop maakte en zij zich onder ademloze belangstelling van de kinderen met een zakje in haar hand vooroverboog had ze het weer.
Ineens zag ze zichzelf door de ogen van de kinderen.
Daar moesten we toch maar geen gewoonte van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten