Vandaag maakten wij een uitstapje naar Intratuin in oost.
We hadden vragen opgesteld voor meneer Wim, de bedrijfsleider.
Wat deed meneer Wim bijvoorbeeld aan zeurende klanten?
Hoeveel soorten planten waren er zo´n beetje in zijn filiaal?
Moesten wij denken in de richting van vijftig of van gogol planten?
(Volgens Nora is gogol het getal met een 1 en dan 12 nullen.
Juf neemt het graag van haar aan.
Straks gogol maar eens opgooglen dan weet ze het zeker.)
Liep het bedrijf sowieso een beetje?
Hoe stond het met de arbeidsvreugde van meneer?
Ieder kind mocht één schooleuro uitgeven.
Misschien verhoogde dit de arbeidsvreugde van meneer Wim als dat al mogelijk was.
Het gaf ook aanleiding tot verhitte discussies over wel of niet met zijn vieren een lelie, of toch liever per persoon een zakje wilde bloemenzaad.
Van andere juffen wist juf dat Intratuin daar bovenop nog eens zeer scheutig was met het uitdelen van zakjes gratis zaad.
Maar wij kregen niets.
We bleven extra lang dralen bij de kassa om hem wat tijd te geven om zijn fout te herstellen,
hij kwam niet zwaaiend met presentjes opdagen.
Anemoon en Chris durfden wat de juf niet durfde.
Ze gingen er beleefd maar dringend om verzoeken.
Raakten die meiden zoek, werden omgeroepen en kwamen terug met buit: 28 zakjes bonen met kindvriendelijke gebruiksaanwijzing.
De heldinnen van een verhaal dat ze morgen zelf mogen schrijven.
Na een bedankbriefje aan meneer Wim.
Kijk, en dat is nou OGO.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten