Geluk

Het eerste lesuur. Vandaag staan er een stuk of vijf op het programma. Een rustig dagje dus.
De eerste vijf minuten, probeer ik o.a. te zeggen dat de vloer netjes moet zijn, voor de leerlingen naar een volgende les mogen. Omdat ik aan geen kant boven het opstandig gekakel uitkom, is het mooi meegenomen dat ik de boodschap in duidelijke blokletters op het bord heb gezet.
Als ik even naar de gang moet om een paar meisjes te helpen die daar lekker rustig werken, blijkt er een fragmentatiepopcornbom afgegaan te zijn.
Vijf minuten voor de bel gaat, wijs ik naar de regel over opruimen op het bord. Niemand begint te redderen.
Als de bel daadwerkelijk gaat, en de deur gesloten blijft, stijgt een geweeklaag uit vele kelen op. Men heeft een wiskundetoets, wat juf zich wel niet verbeeldt om hen zo lang op te houden?
Juf verbeeldt zich niets, juf wacht af. Uit alle macht visualiseert zij een schone vloer. Dat schijnt volgens sommigen te helpen. Ondertussen is de volgende klas flink op de deur van het lokaal aan het bonken. Nog niet eerder toonde een groep zo'n gretigheid om zich toegang te verschaffen tot mijn les. Dank God voor collega's. De verse groep wordt liefderijk door de buurman opgenomen. Ze zinken bij hem weg in een TMF-clip, uitgeworpen op een smartscreen.
Groep een ondertussen, begint verdeeld te raken. Sommigen manen de juf inmiddels zeer strenge straffen op te leggen aan leerlingen die niet op tijd luisteren. Iemand pakt schuchter de bezem: 'Niet om u een plezier te doen, maar omdat we een belangrijke wiskundetoets hebben!'
Als juf altijd zo blij zou zijn met mensen die haar geen plezier willen doen, was zij een heel gelukkig mens.