Ze blijft in het lokaal hangen aan het eind van de les. Begint een moederlijk gesprekje.
'Een van die vorige juffen kon het echt niet. Die is nou weg.'
Ik: 'Vertel, wat kon ze niet? Misschien kan ik er wat van leren.'
'Ze raakte hysterisch om elk grapje, die bleef nou nooit eens rustig.'
Ik: 'Geef eens een voorbeeld! Wat bedoel je met een grapje?'
'Nou, we hadden de deur van de klas op slot gedaan terwijl zij er in haar eentje nog in zat. En voor extra hadden we de bezem schuin tegen de deur geklemd. Plus wat lijm op haar stoel. Toen ging ze als een halve gek op de deur staan bonken. Schreeuwend en gillend.'
Ze kijkt nog steeds verbaasd als ze het vertelt.
Ik besluit ter plekke mijn mobieltje hele werkdagen met me mee te zullen gaan sjouwen. Voor het geval dat.
Wat heeft een mens op crisismomenten tenslotte aan een dure telefoon die voor dood in een onbereikbaar lockertje ligt?
'Hallo, hier juf Aukje. Even geen details vragen graag. Ik zit met twee componentenlijm vastgekleefd aan een tafeltje.
Kom onmiddellijk noodrantsoen brengen. Bij voorkeur gevulde koek.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten